Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η νέα εκδήλωσή μας στο πλαίσιο του κύκλου «Πατρινοί συνθέτες – Πατρινοί ποιητές», στο AN ART στην Πλάκα, στις 8.30 το βράδυ. Ανάμεσα στους ποιητές της βραδιάς είναι και ο Σπύρος Βρεττός. 

Ο Σπύρος Βρεττός, ο οποίος την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017 στις 8:30 μμ, παρουσιάζει το νέο βιβλίο του «Ένας αόριστος άνθρωπος» (Γαβριηλίδης, 2016, 160 σελ.), στον χώρο των Εκδόσεων Γαβριηλίδης (Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι). 

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τους: Αλέξη Ζήρα (κριτικός λογοτεχνίας), Λίλα Κονομάρα (συγγραφέας) και Λίλυ Εξαρχοπούλου (συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας). 

Πρόκειται για δώδεκα ιστορίες με μυστήριο, αγωνία, ανατροπές και χιούμορ. Σε μια καυτή Ελλάδα, σ’ έναν καυτό κόσμο. Ήρωες που προκαλούν, σχεδόν σκηνοθετούν, τα γεγονότα και συναντιούνται με τρόπους απρόσμενους. Αντιμέτωποι με τους φόνους που έκαναν ή ίσως δεν έκαναν. Αντιμέτωποι με τη ζωή και τον θάνατό τους. Μπαινοβγαίνουν με άνεση στην αλήθεια και το ψέμα, τη γνώση και την άγνοια του εαυτού τους, τη φαντασία και την αιχμηρή πραγματικότητα. Η τέχνη και η είσοδός τους στο αλλόκοτο ή το γκροτέσκο, πού θα τους οδηγήσει και τι θα φανερώσει; Ο έρωτας μπορεί να είναι μόνο ανεκπλήρωτος και φανταστικός; Πόσο αόριστα νιώθουν και κινούνται οι ήρωες στο πλαίσιο που τους ορίζει; Ζουν την καθημερινή τους ζωή σαν κατάσταση ακραία; 

Ο Σπύρος Βρεττός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1960. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στην Πάτρα. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές, μία ανθολογία ποιημάτων του, τρία βιβλία με δοκίμια και μελέτες και τη συλλογή διηγημάτων «Ένας αόριστος άνθρωπος» που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο 2016. Οι 5 πρώτες ποιητικές συλλογές του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Φίλιπ Ραμπ (Collected Poems, Shoestring Press 2000). Ανθολογία ποιημάτων του εκδόθηκε στην Ιταλία σε μετάφραση Μάσσιμο Κατσούλο (Il postscriptum della storia, Αtelier 2005). Η μελέτη του Κώστας Καρυωτάκης, το εγκώμιο της φυγής, συμπεριλήφθηκε στη μικρή λίστα για το βραβείο δοκιμίου του περιοδικού Διαβάζω. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Στην ενότητα ποιημάτων «Μήδεια» βασίστηκε η παράσταση χοροθεάτρου «Μήδεια από την αρχή», της Μάρως Γαλάνη. 

ΠΟΙΗΣΗ 

Ως Αζτέκοι στις Αζόρες (Πλέθρον 1985) 

Σε μαύρο πλου (Αχαϊκές εκδόσεις 1988) 

Ακίνητα μάτια (Διάττων 1992) 

Τραγωδία (Καστανιώτης 1995) 

Ανιστόρητο (Καστανιώτης 1999) 

Πράξη απλή (Γαβριηλίδης 2003) 

Συνέβη (Γαβριηλίδης 2007) 

Τα σχέδια της ποίησης, από μιαν άνωση της γλώσσας (ανθολογία ποιημάτων του με σχέδια της Αλεξάνδρας Ζώη, Πολύεδρο 2009) 

Τα δεδομένα (Γαβριηλίδης 2012) 

ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ 

- Εισαγωγή στην ιστορία του Καραγκιόζη της Πάτρας (στον τόμο Πάτρα, γενέτειρα του Καραγκιόζη, Δήμος Πατρέων 1998) 

- Κώστας Καρυωτάκης, το εγκώμιο της φυγής (Γαβριηλίδης 2006) 

- Μια κάποια λύσις, 3+1 δοκίμια για τον Κ. Π. Καβάφη (.poema..) εκδόσεις, 2015.

"Αδάμ και Εύα", Κλιμτ

ΕΥΑ 

Η Εύα τoυ είπε: 

«Για ποιού Θεού τη χάρη 

ούτε ματιά δεν έριξα 

έξω από τον παράδεισο 

που νόμιζα πως υπάρχει; 

Εντάξει. Το δέντρο εκείνο στην αυλή 

το φύτεψες για μένα. 

Κι ούτε μου απαγόρευσες τον ίσκιο του. 

Κι ήσουν εσύ το φύλλωμα 

όταν αυτό δεν είχε. 

Όμως, δεν θα σου πω πως με αγάπησες. 

Δεν θα σου πω ασφαλώς και πως με αρνήθηκες. 

Φαντάζουν και τα δύο 

δύσκολα πολύ να τα παλέψω. 

Μα θα σου πω για τον παράδεισο που έφτιαξες 

κι ήταν απ’ την αρχή χωρίς νερά 

και δίχως δέντρα. 

Με ένα δέντρο μόνο 

που παράσταινε καρπούς 

και όταν τους άπλωνα το χέρι 

αντί γι’ αυτούς έπιανα αέρα, 

άντε και λίγο φύλλωμα 

όταν εσύ παράσταινες τα φύλλα 

καθώς αυτό ποτέ δεν είχε. 

Σε βλέπω. Έτοιμος να πεις 

πως φρόντισες μην αμαρτήσω 

και πως γι’ αυτό κι ευχήθηκες 

το δέντρο μας να μην καρπίσει. 

Το όνομά μου, Εύα, σαν πολύ και να σου άρεσε 

μα σαν πολύ και να σε τρόμαζε.» 

Kι αφού έτσι του μίλησε 

στάθηκε για λίγο στην ανοιχτή πόρτα. 

Σα να ’θελε αντί να μείνει, να φύγει. 

Μα έκλεισε γρήγορα την πόρτα. 

Τράβηξε και τον σύρτη να μη τους δουν. 

Τον αέρα ωστόσο στο παράθυρο 

τον άφησε για τα μαλλιά της. 

Κλεφτές ματιές στο τζάμι το ανοιχτό 

για το γυμνό της σώμα. 

Της είπε: 

«Ωραία τον σύρτη έσυρες. 

Και τα μαλλιά σου 

ωραία που φθάνουν στο κρεβάτι 

από τον δυνατό αέρα.» 

Κι αυτή: 

«Ενδίδω και πάλι. 

Το αισθάνομαι. 

Το όνομά μου, αλλά κι εγώ 

πλαστήκαμε γι’ αυτόν τον μέτριο παράδεισό σου.» 

Σπύρος Λ. Βρεττός 

(από τη συλλογή Τα δεδομένα)