«Εφέτος, λέει, το Πνεύμα των Χριστουγέννων χάθηκε. Εψαξαν στα μαγαζιά και δεν το βρήκαν, έψαξαν στις ταβέρνες, στα ρεβεγιόν, στις κρουαζιέρες, μέχρι και στα φαστφουντάδικα έψαξαν. Ματαίως. Υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι απήχθη, ίσως μάλιστα και να εδολοφονήθη. Μακάρι! Γιατί αυτό δεν είναι παρά ένα ψευδεπίγραφο Πνεύμα των Χριστουγέννων. Το γνήσιο ζει και βασιλεύει και βρίσκεται εκεί που ήταν πάντοτε: μακριά από το αχόρταγο “εγώ”, συντροφιά με το παιδίον νέον, εκεί όπου η ψυχή χορταίνει με ταπεινοφροσύνη, με προσφορά, με συμπόνια, με το λίγο που όμως έρχεται από καρδιάς. Και του χρόνου, όλοι μας γεροί και λίγο πιο συνετοί!».
Αθηνά Κακούρη,
συγγραφέας
Το Βήμα (30-12-2010)
Μία και μοναδική είναι η λύσις των προσωπικών, ως επίσης και των παγκοσμίων προβλημάτων και δεινών: Εγκατάλειψις του εγωϊσμού, της ιδιοτελείας, της αυταρκείας, πηγών πάσης αμαρτίας και δυστυχίας. Ταπείνωσις ενώπιον του μέχρι της φάτνης των αλόγων ταπεινωθέντος μεγάλου Θεού.
Ας εξέλθωμεν από τα σκότη του εγωϊσμού… Ταπεινοί, ως οι ποιμένες, ας γονυπετήσωμεν προ της φάτνης…
Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου (μετέπειτα Γέρων Χαλκηδόνος) Μελίτων
Εγκύκλιος Ποιμαντορική επί τοις Χριστουγέννοις 1953.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου