ΣΤΟ LIFO.GR ΓΙΑ ΤΗΝ ...ΕΝΔΗΜΙΚΗ ΝΟΣΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ

Του Άρη Δημοκίδη

Γιατί πρέπει να απαγορευτεί το απαράδεκτο γεγονός της μεταφοράς λειψάνων και εικόνων ανά την Ελλάδα 

Ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος εξηγεί στο LIFO.gr γιατί το εργαλείο χειραγώγησης των πιστών και πλουτισμού δεσποτάδων τελικά, κάνει κακό στην θρησκεία. 

Ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος είναι απ' τους λίγους που τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. 

Η συνεχής περιφορά πραγμάτων (ακόμα και λειψάνων ή πρόσφατα νεκρών ανθρώπων, ακόμα και αντιγράφων από εικόνες, χωρίς οι πιστοί να καταλαβαίνουν συχνά πως πρόκειται για απλά αντίγραφα κι όχι για τις αυθεντικές "θαυματουργές" εικόνες) ελάχιστη σχέση με την πνευματικότητα έχει, η δε άγραφη υπόσχεση για θαύματα που θα συμβούν σε όσους τρέξουν και πληρώσουν ευτελίζει και τη θρησκεία και τους πιστούς. 

Πριν λίγες ημέρες μια "Ιερή Παντόφλα" (μόνο η μία του ζευγαριού) ταξίδεψε στη Μονή Βατοπεδίου, μέσα στην ειδική θήκη της. Πρόσφατα στην Ιδιωτική Οδό του, ο κ. Ανδριόπουλος έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο. Ακολουθεί παρακάτω: 

[Διαβάστε το εδώ]

Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του κυρίου Ανδριόπουλου και αποφάσισα να του ζητήσω κάποιες διευκρινίσεις. Του ζήτησα να μου αναπτύξει λίγο τους λόγους που γίνονται κάποιες λιτανείες που θεωρούνται μάλλον αχρείαστες, αλλά και να μου πει γιατί είναι καλύτερο να απαγορευτούν. Να η απάντησή του: Η περιφορά λειψάνων σήμερα γίνεται: 

- για λόγους οικονομικούς, δηλαδή να σπεύσουν να προσκυνήσουν οι πιστοί δίδοντας τον όβολό τους, και γι' αυτό μια απλή περιδιάβαση στο ίντερνετ (στις σχετικές σελίδες) μας πείθει ότι πρόκειται για μια καθημερινή πρακτική πλέον σε όλη την Ελλάδα, Πρόκειται για ...ενδημική νόσο. 

- για λόγους επιρροής, με κορυφαίο παράδειγμα τον Βατοπαιδινό ηγούμενο Εφραίμ, ο οποίος με την Αγία Ζώνη και τα αντίγραφα των εικόνων της Μονής που κατασκευάζει, έχει π.χ. την εύνοια του Προέδρου Πούτιν αλλά και του Δήμου Βόλου, του οποίου θα ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης (πρωτοφανές γεγονός για Αγιορείτη ηγούμενο). 

- για λόγους πνευματικής χειραγώγησης των πιστών, οι οποίοι εθίζονται στα λείψανα, στα θαύματα, στις προφητείες και δεν μπαίνουν ποτέ στην ουσία του Χριστιανισμού, που είναι η αληθινή πνευματικότητα, η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. 

Επίσης, τα λείψανα πρέπει να μένουν εκεί όπου φυλάσσονται και να μην περιφέρονται. Οι πιστοί αν θέλουν να πάνε εκεί όπου βρίσκονται να τα προσκυνήσουν. Τρανή απόδειξη είναι τα τρία άφθαρτα λείψανα των Αγίων της Επτανήσου (Διονυσίου, Γερασίμου και Σπυρίδωνος) που δεν φεύγουν ποτέ από τον τόπο τους... 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ευχαριστώ τον κ. Άρη Δημοκίδη για την φιλοξενία των απόψεών μου, για άλλη μια φορά. Είχε φιλοξενήσει και την άποψή μου για την αντίδρασή μου στην «σάτιρα» του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη από ανώνυμη σελίδα στο fb. Ήταν ο μόνος! Αυτό λέει πολλά για την αντικειμενικότητά του και το ήθος του. 

Αίφνης θυμήθηκα ότι το ζήτημα «Εφραίμ και Αγία Ζώνη» - που αυτές τις μέρες βρίσκονται στην Πάτρα και έπεται συνέχεια ανά την Ελλάδα - το είχα θίξει και πριν από πέντε χρόνια, με άρθρο μου στο σάιτ aixmi.gr και με αφορμή την τότε προφυλάκιση του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα και παραπέμπω σχετικά. 

Η υπόθεση Εφραίμ ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και επιστολών στο διαδίκτυο και όπου αλλού. Έχουμε,δηλαδή, μια σφοδρή διαμαρτυρία απέναντι στην απόφαση της Δικαιοσύνης; Υπάρχει ανάλογο προηγούμενο; Πότε άλλοτε πολίτες τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν τόσο έντονα για μια δικαστική απόφαση; Και, μάλιστα, επικαλούνται και τη ρωσική παρέμβαση, σα να είναι αυτή η επιβεβαίωση της στάσης τους! Μιλάνε για τη “θριαμβευτική πορεία” του Εφραίμ στη Ρωσία και για τη δόξα που είχε εκεί, ενώ εδώ… Το ερώτημα είναι αν ο θρίαμβος ήταν του Εφραίμ ή της Αγίας Ζώνης. Εκτός και αν Εφραίμ και Αγία Ζώνη ταυτίζονται. Αν είναι έτσι, να ξέρουμε να θεωρούμε πλέον ότι ο φύλακας ενός λειψάνου ή κειμηλίου αιώνων, δεν είναι απλώς φύλακας αλλά είναι ο ίδιος το ιερό σέβασμα. Και η τιμή προς αυτό αντανακλά ίσα στο πρόσωπο του φυλάσσοντος! Ήμαρτον Κύριε! 

Και με την ευκαιρία, να εκφράσω για άλλη μια φορά την αντίθεσή μου στην ασύδοτη – πλέον – περιφορά λειψάνων ανά την οικουμένη, και μάλιστα χάριν προσωπικής καταξίωσης – και όχι μόνο- όπως συνέβη στην περίπτωση Εφραίμ.