ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ PLP

Φωτ. Τάσσος Βρεττός. End of Ramadan (Pakistani Muslims), Peristeri / Περιστέρι

Π.Α. Ανδριόπουλος

Απόψε, Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016, στις 9 το βράδυ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του PLP (Peloponnese/Πελοπόννησος) του περιφερειακού τηλεοπτικού σταθμού της Πάτρας και του νομού Αχαΐας, συνομίλησα με τους δημοσιογράφους Κωνσταντίνο Φλαμή – παρουσιαστή του δελτίου - και Δημήτρη Αβραμίδη για την ψήφιση απόψε από την Βουλή, με ευρεία πλειοψηφία, του νόμου που προβλέπει ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα. 

Θύμισα, αρχικά, ότι οι νόμοι για ανέγερση τεμένους στην πρωτεύουσα είναι υπόθεση του 19ου αιώνα! 

Το 1890, και ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δοκιμάζονταν από τα γεγονότα στην Κρήτη, η κυβέρνηση Τρικούπη, ύστερα από αίτημα του οθωμανού πρέσβη στην Αθήνα, εισήγαγε προς ψήφιση στο ελληνικό Κοινοβούλιο το νομοσχέδιο «περί παραχωρήσεως δωρεάν εθνικού οικοπέδου προς ανέγερσιν Τουρκικού τεμένους εν Πειραιεί». Σε αντίθεση με ό,τι θα περίμενε κανείς βασιζόμενος στη σύγχρονη εμπειρία, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ομόφωνα χωρίς καμία αντίδραση και έγινε νόμος του ελληνικού κράτους με τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (αρ. 126/1.6.1890), αλλά στο δρόμο …χάθηκε η υλοποίησή του. 

Η δεύτερη προσπάθεια ανέγερσης μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα έγινε αμέσως μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων. Τον Νοέμβριο του 1913 Ελλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψαν στην Αθήνα συνθήκη ειρήνης, γνωστή και ως Σύμβαση των Αθηνών. Η Σύμβαση, εκτός από το καθεστώς μειονοτικής προστασίας του μουσουλμανικού πληθυσμού της Ελλάδας, προέβλεπε στο τρίτο συνημμένο πρωτόκολλο την ανέγερση, με έξοδα του ελληνικού κράτους. Κι αυτή η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε. 

Γι’ αυτό είπα στο δελτίο ειδήσεων του plp ότι αυτό που ψηφίστηκε απόψε από την Βουλή ελπίζω, πια, να εφαρμοστεί. 

Οι όποιες αντιδράσεις είναι φοβικού χαρακτήρα και πρέπει να τις αντιπαρέλθουμε. Ζούμε σε άλλες εποχές που έχουν τις δικές τους απαιτήσεις. Άλλωστε και η Εκκλησία της Ελλάδος δεν αντέδρασε στην ανέγερση του τεμένους. Μάλιστα, τον περασμένο Απρίλιο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, έδωσε τη συναίνεσή της για να παραχωρηθεί τμήμα 20 στρεμμάτων για τον ενταφιασμό μουσουλμάνων στο διαδημοτικό κοιμητήριο Σχιστού. Ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός σε σχετική συνέντευξή του ξεκαθάρισε ότι οι Έλληνες δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα.

Ο Δημήτρης Αβραμίδης σχολίασε ότι στο εξωτερικό παραχωρούνται εκτάσεις ή κτίρια τους ελληνορθοδόξους και αυτό είναι πολύ σημαντικό, και υπερθεμάτισα λέγοντας ότι ακόμα και οι μουσουλμάνοι, στις χώρες που βρίσκονται τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής, παρέχουν κατά καιρούς ανάλογες διευκολύνσεις. 

Επίσης, για να τονίσω τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται γύρω μας, αναφέρθηκα και στην περίφημη έκθεση φωτογραφίας του Τάσου Βρεττού, στο Μουσείο Μπενάκη, με τίτλο «Τ(ρ)όποι λατρείας», όπου αποτυπώθηκαν με ενάργεια οι αυτοσχέδιοι χώροι λατρείας των μεταναστών και των προσφύγων της Αθήνας και των περιχώρων της. 

Ο φωτογράφος κατέγραψε ένα αόρατο δίκτυο στο σώμα της πόλης: υπόγεια και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, πολυκατοικίες και γκαράζ, γήπεδα και υπαίθριοι, δημόσιοι χώροι, πλατείες και αυλές, πρόχειρα καταλύματα, ιδιοκατασκευές σε προσωρινές αλλά και μόνιμες διευθύνσεις, ομάδες Βουδιστών, Μουσουλμάνων, Ινδουιστών, Σπιριτσουαλιστών και Χριστιανών διαφόρων δογμάτων και πολλαπλών εθνικών προελεύσεων (Αιθίοπες, Αφγανοί, Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, Νιγηριανοί, Σενεγαλέζοι, Φιλιππινέζοι, Ινδονήσιοι, Ιρακινοί κ.α.). 

Ο Κωνσταντίνος Φλαμής είπε ότι έκανε ρεπορτάζ για χώρους λατρείας μουσουλμάνων στην Πάτρα, και σχολίασα ότι το τζαμί στην Αθήνα θα είναι σημείο αναφοράς, αλλά αυτό δεν αποκλείει την άδεια για λειτουργία χώρων προσευχής των μουσουλμάνων και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Νομίζω ότι στην Θήβα, π.χ., δόθηκε ήδη η σχετική άδεια. 

Υπενθύμισα επίσης, ότι από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά θα λειτουργήσει στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. το Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών κι αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα το οποίο γίνεται και αγνοούνται – επιτέλους – οι αντιδράσεις διαφόρων κύκλων με φοβικά σύνδρομα, που λειτουργούν ως βαρίδια για τη χώρα. 

Επίσης, ο Κ. Φλαμής, με αφορμή τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα σε ό,τι αφορά στον θρησκευτικό χάρτη, αναφέρθηκε και στην μη επικοινωνία Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στην Πάτρα, και σχολίασα ότι αυτό δεν συμβαίνει – δυστυχώς - ούτε εθιμοτυπικά και είναι αδιανόητο για την εποχή μας. Αυτή η πρακτική των «χαρακωμάτων», κυρίως από την πλευρά των Ορθοδόξων, πηγαίνει την Πάτρα πολύ πίσω…