Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, απαντώντας σε σχόλιό μου για τις κατάρες που εξαπέλυσε την Μεγάλη Παρασκευή, μου έγραψε, μεταξύ άλλων, πατρικά:
"Αγαπητέ Παναγιώτη,
Παρακαλώ, θέλω να μαθητεύσω κοντά σας.
Θέλω να μάθω να σκέπτωμαι χριστιανικά! Θέλω να μάθω να σκέπτωμαι Ορθόδοξα!
Παρακαλώ, ορίστε μου το χρόνο, για να έλθω κοντά σας να πάρω μερικά μαθήματα, να μαθητεύσω κοντά σας!
Μου χρειάζεται ένα φροντιστήριο!"
Φυσικά, υπερβάλλει ο Σεβασμιώτατος, αφού δεν είμαι ικανός εγώ, ένας απλός λαϊκός θεολόγος, να διδάξω έναν πολιό Επίσκοπο της Εκκλησίας, ο οποίος φέρει την αποστολική διαδοχή και επομένως και την σωστή διδαχή, ως ποιμένας και διδάσκαλος.
Όμως, δεν μπορώ και να παραθεωρήσω τις παρακλήσεις του Σεβασμιωτάτου, αφού επιδεικνύει τέτοιο ζωηρό πνεύμα μαθητείας!
Το πρώτο …μάθημα δείτε εδώ.
Τώρα επανέρχομαι, με αφορμή την «ανοικτή επιστολή» του:
Α) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟΣ. ΑΡΧΙΜ. Π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ ΜΑΡΤΖΟΥΧΟΝ,
Β) ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΑΓΑΠΟΥΛΗΔΕΣ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Ο Σεβ. παραθέτει σειρά «επιχειρημάτων» για να ανασκευάσει το άρθρο του Αρχιμ. π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου με τίτλο «Επιτρέπει ο Χριστός να καταριέσαι;», το οποίο δημοσιεύτηκε και στην Ιδιωτική Οδό.
Σε όσα γράφει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων προς τον π. Θεοδόσιο, προς τους «αγαπούληδες», αλλά και προς όλους τους κατά καιρούς στόχους του, η απάντηση – σ’ αυτήν την συστηματική, «πυρφόρα» πολεμική λογική - υπάρχει στο Βασιλειών Γ’ (19, 11-12):
«…καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος.»
Επειδή ο Σεβασμιώτατος ακούει – χρόνια τώρα – μόνο τη φωνή του, δεν ημπορεί να ακούσει την «φωνή αύρας λεπτής», όπου είναι ο Κύριος.
Όσον δε αφορά στην …εύγλωττη απάντηση του Σεβασμιωτάτου στον Γ. Κιμούλη, «Είπεν ο γ....τον πετεινό κεφάλα», νομίζω ότι την απάντηση την δίνει η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στην ανακοίνωσή της για την εισβολή των αντιεξουσιαστών στον Μητροπολιτικό Ναό Θεσσαλονίκης. «Αφού ουδείς πέτυχε να τους εμπνεύσει σεβασμό για ο,τιδήποτε στη ζωή τους, μόνο την λύπη μας διατυπώνουμε, λέγοντάς τους: Είστε η αποτυχία μας.»
Ο Γ. Κιμούλης είναι η αποτυχία και του Μητροπολίτου Καλαβρύτων. Και φυσικά δεν είναι η μόνη… Σωρός οι αποτυχίες…
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα…
Δυστυχώς ο Καλαβρύτων δεν νοιάζεται για την Εκκλησία και την ποιμαντική, αλλά για την συντήρηση της αυτοεικόνας του! Βρήκε ευκαιρία για να καταδικάσει τους αντιεξουσιαστές,όπως, δυστυχώς και πολλοι άλλοι ευσεβείς, αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε το γιατί, την σημειολογία αυτής της ενέργειας. Δεκαετίες τώρα διοικούσα Εκκλησία (όρος κι αυτός!) σφιχταγκαλιάζονται για να διατηρήσουν το status quo στην ελληνική κοινωνία. Τα περί χωρισμού ειναι δυστυχώς προς το παρόν επικοινωνιακά και καθησυχαστικά τερτίπια που απευθύνονται σε ποίμνιο και πολίτες ανεύθυνους και ανώριμους. Το "είσθε η αποτυχία μας" της Ι.Σ.Ι. θυμίζει την θορυβώδη συγγνώνη του μακαριστού προς τους νέους "εμείς φταίξαμε" που γέννησε πρόκαιρη συναισθηματική ικανοποίηση και πέραν τούτου ουδέν. Πότε η Εκκλησία φρόντισε να έλθει σε συνάντηση του αναρχοαυτόνομου χώρου, με αυτά τα παιδιά που με τον μηδενισμό τους μας καρφώνους στο μέτωπο και μας θυμίζουν πως η Εκκλησία ήταν πάντοτε αντιεξουσιαστική, σε μια εξουσία που πίνει το αίμα των πολιτών και η εκκλησία εξαντλείται μόνο στα σισίτια και σφραστικές-ανώδυνες καταγγελίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιδρούν καποιοι ευσεβείς,-επίσκοποι... νομικοί...-, για την αποποινικοποίηση της βλασφημίας! Δεν έχουν διαβάσει την συνάντηση του Χριστού με την μοιχαλίδα; Μια Εκκλησία που ζητάει τα δεκανίκια του κράτους γιατί να την εμπιστευθεί κάποιος; Και μετά απορούμε για την κατάληψη του ναού από τους αντιεξουσιαστές! Για να θυμηθούμε το γεγονός που περιγράφεται στο Γεροντικό όπου απόρησε κάποιος ασκητής όταν είδε στο άγιο θυσιαστήριο να κοιμάται ένα λιοντάρι, για να λάβει την απάντηση από τον άγγελο ότι αυτοί που υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο ήσαν χειρότεροι από τα άγρια ζώα. Ας καταλάβουμε ότι η εκκλησία στον τόπο μας έχει χάσει το "παιχνίδι" και απλώς αρέσκεται σε εφε και νταβαντούρι για το popolo. Oi νέοι ζούν έναν πολύ επικίνδυνο -ισοπεδωτικό μηδενισμό, δεν ξέρουν που να στραφούν και δεν ξέρουν και οι ποιμένες, εκτός ελαχίστων φωτεινών περιπτώσεων πώς να τους συναντήσουν. Πόσοι κληρικοί γνωρίζουν το σήμερα και μπορούν να διαλεχθούν με τον σημερινό άνθρωπο όχι απαξιωτικά, αλλά σεβόμενοι αυτό που είναι και κουβαλάει ο άλλος δημιουργώντας προυποθέσεις πομαντικής προσέγγισης; η αναφορά στο ένδοξο παρελθόν δεν αγγίζει πραγματικά κανέναν, παρά μόνον κάποιους που βλέπουν την εκκλήσία με φουστανέλα!
αναρχοχριστιανός
Aναρχοχριστιανέ, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και μάλλον λίγα γράφεις για την αποτυχία της θεσμικής εκκλησίας. Οι ποιμένες της εκκλησίας δεν έχουν βρει ακόμη το επικοινωνιακό πλαίσιο και οι πρακτικές τους είναι της εποχής της τουρκοκρατίας και ίσως και πιο πίσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΟΓΕΝΗΣ (Ε.Μ.)