 |
| Έργο του Γιώργου Κόρδη |
Βυζαντινές ἐρωτογραφίες
Παναγιώτης Καμπάνης, Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Η λέξη έρως είναι μια από τις αρχαιότερες του ελληνικού λεξιλογίου που τη συναντούμε ήδη στα ομηρικά έπη. Η ετυμολόγηση της λέξης έρως μας ανάγει στο υποθετικό θέμα ερασ-, όπως αυτό βρίσκεται σε διάφορες παράγωγες λέξεις: ερασ-τός (=ποθητός, αγαπητός), εράσ-μιος (= θελκτικός, αξιαγάπητος), εραννός /ερασνός(=θελκτικός, ευχάριστος). Η λέξη έρως έχει στην αρχαιότητα πολλές ομόρριζες λέξεις: ἐρῶ, ἐρῶμαι και ἔραμαι (= έχω έρωτα), ἐρωτικός (=αυτός που προέρχεται από έρωτα), ἐρωτικῶς (= με ερωτικό τρόπο), ἐρωτιῶ (= κυριεύομαι από έρωτα), ἐρωτόεις (=γεμάτος από ερωτική επιθυμία), ἐρωτίς (= αξιέραστη κόρη) κά. Είναι πρώτο συνθετικό πολλών σύνθετων λέξεων: ἐρωμανής (= τρελός από έρωτα ή διεγερτικός από έρωτα), ἐρωμανία (=σφοδρός έρωτας), ἐροτόβλητος (= ερωτοχτυπημένος), ἐρωτογράφος (= όποιος γράφει για τον έρωτα), ἐρωτόληπτος (= κυριευμένος από έρωτα), ἐρωτομανής (= τρελός από έρωτα), ἐρωτοτόκος (= αυτός που προκαλεί έρωτα).
Διαβάστε στη συνέχεια ολόκληρο το κείμενο
Καλά,...τα ποιήματα είναι υπέροχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιογένης -εμ
Και τα έργα αληθινής ωραιότητος.
ΑπάντησηΔιαγραφή