Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ...

φωτό: Βασίλης Βρεττός

Τετάρτη βράδυ Ιουλίου. 

Είμαι στην Πειραιώς 260 για την παράσταση Πυλάδης – Ιοκάστη, δηλ. τις δύο όπερες δωματίου του Γιώργου Κουρουπού, που ανεβάζει το Φεστιβάλ Αθηνών. 

Στο διάλειμμα βλέπω την έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Βρεττού, με τίτλο «Ο εαυτός μέσα στον εαυτό», που είναι διάσπαρτη στους χώρους. 

Στέκομαι μπροστά στην φωτογραφία της σκηνοθέτιδος Κατερίνας Ευαγγελάτου. Η λεζάντα γράφει: «Φωτογραφήθηκε στο κλειστό εδώ και τριάντα χρόνια σπίτι του παππού της Αντίοχου Ευαγγελάτου».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή το κινητό μου με ειδοποιεί για ένα μέιλ. Ανοίγω και διαβάζω: 

"Το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας 89,5 στο πλαίσιο της εκπομπής «Από Τέχνη σε Τέχνη», που μεταδίδεται κάθε Κυριακή 20:00-21:00, επιχειρεί να διαλεχθεί και να παρουσιάσει τα διάφορα είδη τέχνης μέσα από προσωπικές μαρτυρίες σημαντικών ανθρώπων που τα υπηρετούν. Αυτή την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 θα μεταδώσει σε επανάληψη, εκπομπή με καλεσμένη την σκηνοθέτη και ηθοποιό Κατερίνα Ευαγγελάτου. Η εκπομπή μεταδίδεται με αφορμή το ανέβασμα, στον αρχαιολογικό χώρο «Λύκειο του Αριστοτέλη» και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, της τραγωδίας «Ρήσος» του Ευριπίδη [;] σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Η εκπομπή έχει θέμα: «Η τέχνη του Θεάτρου και η πνευματικότητα» και την επιμελείται και την παρουσιάζει ο ιερέας και σκηνοθέτης π. Πέτρος Μινώπετρος."

Την ώρα που βλέπω την φωτογραφία της, διαβάζω και για την συνέντευξή της στον Σταθμό της Εκκλησίας. Και σκέπτομαι: Φωτογραφίζεται στο σπίτι του σπουδαίου παππού της, του μεγάλου έλληνα συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και θα μιλήσει για την πνευματικότητα και την τέχνη του Θεάτρου! Μα, μια τόσο νέα κοπέλα – έστω σκηνοθέτης - τι να πει για την «πνευματικότητα», θα αναρωτηθεί κανείς. 

Όμως, η Κατερίνα Ευαγγελάτου κουβαλάει ως σταυρό την πνευματικότητα. Η ίδια είναι ο παππούς της ο Αντίοχος, η μητέρα της- σημαντική ηθοποιός - Λήδα Τασοπούλου, που έφυγε νωρίς, ο αδελφός της Αντίοχος, επίσης πρόωρα χαμένος, ο πατέρας της, μέγας θεατράνθρωπος και ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος, η θεία της, διεθνούς φήμης μεσόφωνος, Δάφνη Ευαγγελάτου. 

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου φέρει όλη αυτή την δυσβάστακτη οικογενειακή παράδοση, ως ζυγόν χρηστόν και φορτίον ελαφρύ! Και την μετουσιώνει σε τέχνη, την δική της τέχνη, που αφορά στο σήμερα ή, καλύτερα, στο αύριο. Μόνο να θυμηθώ ότι στις αρχές του 2015 στο Περμ της Ρωσίας, η Κατερίνα Ευαγγελάτου και ο διάσημος μαέστρος Θόδωρος Κουρεντζής ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια ιδιαιτέρως αγαπητή όπερα, Τα Παραμύθια του Χόφμαν, του Ζακ Όφενμπαχ, είναι αρκετό για να καταλάβει ο καθείς. 

Θα συμφωνήσω με την Κατερίνα: «Μου λείπει η ησυχία που έχουν τα καλοκαιρινά μεσημέρια στην εξοχή» (είναι η φράση της που συνοδεύει την φωτογραφία του Βρεττού). 

Μόνο μια εξαίρεση επιτρέπω: Την ακρόαση του συμφωνικού ποιήματος του παππού της Αντίοχου Ευαγγελάτου «Ακρογιάλια και βουνά της Αττικής». Το έργο αυτό το πρωτάκουσα πριν 25 χρόνια από την Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τον Μάνο Χατζιδάκι και μου 'χε κάνει πολλή εντύπωση. Η ένταση της ανόθευτης χαράς! Ένα έργο γραμμένο πριν 60 χρόνια, το 1954. Διαρκεί 12 λεπτά και κάτι... Δώδεκα λεπτά καλοκαιρινού μεσημεριού και μετά η ησυχία της εξοχής… 

Στην έξοχη Κατερίνα Ευαγγελάτου εύχομαι πάντοτε τα κάλλιστα! Της αξίζουν. 

Π.Α.Α.