Μα ήταν αστείο εξ' αρχής το επιχείρημα: "Ας τον ακούσουμε πρώτα, μπορεί να είναι καλός" και άλλες παρόμοιες ανοησίες.
Τώρα που τον ακούσατε, λοιπόν, τον ΣακοΡουβά στο "Άξιον εστι", τι λέτε;
Νιώσατε την ψυχή του έργου από την εκτέλεσή του;
Από τα βίντεο της αποψινής συναυλίας στη Ν. Σμύρνη, που ήδη κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, φαίνεται καθαρότατα ότι ο Ρουβάς ήταν ένα ΑΙΣΧΟΣ! Ένα απόλυτο μηδενικό!
Μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου έχουν τραγουδήσει θαυμάσια σε σχολικές γιορτές τα τραγούδια αυτά. Καμία σύγκριση με τον άφωνο και άψυχο ΡουβοΣάκη.
Ο Ρουβάς υπόλογος απέναντι στην ιστορία, για την φρικτή κακοποίηση του "Άξιον εστι", τόσο αυτός όσο και ο μαέστρος Θ. Ορφανίδης που τον επέλεξε.
Φυσικά, είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλος ο θόρυβος έγινε για να είναι ο Ρουβάς δυνατά στην επικαιρότητα. Και εδώ είναι το συνειδητό έγκλημα. Δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο παρά το παραλήρημα του άσχετου λαουτζίκου.
Δεν λυπάμαι τον Μίκη. Εκείνος έχει την δική του λογική. Λυπάμαι, όμως, πολύ για τον Ελύτη. Δεν του άξιζε τέτοια κακοποίηση.
Ελπίζω πως ο ποιητής θα εκδικηθεί μια μέρα... Ξέρει αυτός το πώς...
Π.Α.Α.
Ας μη δίνουμε τόση έκταση λοιπόν σε τέτοιες φωτοβολίδες... Μάλλον θόρυβος γίνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο Παναγιώτη! Τα είπες και εγκαίρως. Η γλάστρα Σόνια Θεοδωρίδου, που βγήκε στο μπιζ, αρχίζει να γίνεται ενοχλητική.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Αξιον εστί" κακοποιήθηκε χθες από όλους. Και από τον κόσμο που πηγε από περιέργεια, τρώγοντας ποπ κορν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε απόλυτο δίκιο κ. Ανδριόπουλε. Οι μαθητές μου τραγουδούν καλύτερα το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ από τον άφωνο Σάκη Ρουβά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εκπαιδευτικός
Βεβαίως και δεν δικαίωμα του όποιου Ρουβά να τραγουδήσει το Άξιον εστί, όταν μέχρι χθες έσκιζε δημόσια τα μπλουζάκια του και προκαλούσε υστερία στις ρουβίτσες του. Πολύ σωστή η τοποθέτησή σας κ. Ανδριόπουλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ 3.30: Ο Ρουβάς φταίει και για τα ποπ-κορν και τα παλαμάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά 3:47. Ο Ρουβάς προκάλεσε όλη αυτή την ασχήμια με το να αποδεχθεί την "πρόσκληση".
ΑπάντησηΔιαγραφή@3.42: Δεν ξέρω για τους μαθητές σας αλλά η πλειονότητα των μαθητών δεν γνωρίζει το Αξιον Εστί... Δείτε και τον Ρουβά ως μαθητή που προσπαθεί, αν πράγματι είστε (ο) εκπαιδευτικός....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρουβάς 3:42 να καθίσει στ' αβγά του. Ας συνεχίζει να σκίζει τα μπλουζάκια του και να δείχνει τα μπρατσάκια του κι ας αφήσει το Αξιον εστί. Αύριο θα θέλει να πει και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Μας το παίζει και "εθνικός"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ 3.50: Ο Ρουβάς προκάλεσε αυτή την ασχήμια; Μήπως φταίει και για την οικονομική κρίση, την ανεργία και το σεισμό στο Νεπάλ; Λίγη ψυχραιμία παρακαλώ. Και μην ξεχνάτε τι έχει πει για το θέμα ο τεράστιος Θεοδωράκης.
ΑπάντησηΔιαγραφή@3.54: Να πει ό,τι θέλει η ψυχούλα του, είναι η θέση μου. Τι σχέση έχουν αυτά που λέτε για μπλουζάκια και μπρατσάκια με μια εκτέλεση ενός κλασικού έργου; Τι ταμπέλες είναι αυτές που βάζουμε σε καλλιτέχνες; Δεν σας αρέσει; Μην τον ακούτε, μην τον βλέπετε, μην τον πληρώνετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Άξιον εστί με Ρουβά ήταν ένα άθλιο κίτς πανηγυράκι με κάκιστο ήχο, πομπώδεις δεκάρικους και μια φρικτή εκτέλεση του έργου από έναν κουρασμένο κι άσχετο ζαν πρεμιέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@3.59: Ζήλεια ψώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή3:59: Ο Ρουβάς σου δεν είναι καλλιτέχνης. Τελεία και παύλα. Ένας διασκεδαστής είναι! Κατάλαβες; Αν είσαι Ρουβίτσα, όμως, πάω πάσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μαέστρος Θόδωρος Ορφανίδης ήταν προκλητικός στις δηλώσεις του. Γιατί όχι; Χρησιμοποίησε το Ρουβά για ν' ακουστεί το ονοματάκι του. Ε;
ΑπάντησηΔιαγραφή@4.04: Χαίρομαι για το δημοκρατικό σου ήθος! Κατάλαβα απολύτως! Προτιμώ αυτούς που διασκεδάζουν με τον Ρουβά παρά τους δήθεν κουλτουριάρηδες... Τις τελείες, τις παύλες και τις Ρουβίτσες στις επιστρέφω ασμένως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται πως δεν τίθεται καν ζήτημα "απόδοσης" έργου.Η παρακμή είναι απίστευτη. Θλιβερός ο Ρουβάς αλλά θλιβερός κι ο κόσμος που συνέρρευσε να τον ακούσει. Κανέναν δεν ενδιαφέρει ούτε το άξιον εστί ούτε ο Ελύτης, ούτε φυσικά εισάγεται κανείς έτσι στην ποίηση. Ξεπεσμένοι κι ανυπόληπτοι άνθρωποι που ζητούν να ξεκλέψουν αίγλη απ΄όπου μπορούν. Κι αυτό είναι όχι απλώς θλιβερό, αλλά και χυδαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλα Σταμπούλογλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάστε τις γιορτές στο σχολείο; Βάζαμε τα καλά μας, ανεβαίναμε σε μια εξέδρα που είχε στηθεί στην αυλή γι’ αυτό τον σκοπό και μαζί με άλλα παιδάκια λέγαμε ποιήματα και λόγους. Και τραγούδια. Στα τραγούδια τα δίναμε όλα, θυμάστε; Παίρναμε ύφος χιλίων καρδιναλίων και τραγουδούσαμε με όλη μας τη δύναμη: «Ένα το χελιδόνι, κι η άνοιξη ακριβή…», «Να ‘τανε το ‘21, χρόνια δοξασμένα» και άλλα τέτοια all time classic για σχολικές γιορτές άσματα. Κάναμε και πιο μπάσα, πιο στεντόρεια τη φωνή, να βγει το αποτέλεσμα πιο γκράντε, να εντυπωσιάσουμε τον συμμαθητή που μας άρεσε και να μας πουν μπράβο ο μπαμπάς, η μαμά κι η γιαγιά Χαρίκλεια, που μας έβλεπαν από κάτω. Μετά τη γιορτή, φυσικά, γυρνούσαμε σπίτι και τραγουδούσαμε Μαντόνα.
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας τον Σάκη στο Άξιον Εστί. Ένα παιδί σε σχολική γιορτή που προσπαθεί ν’ αποδείξει ότι του ταιριάζει ο Θεοδωράκης, ενώ τη βρίσκει με Μαντόνα. Ένα παιδί που πιέζεται, ιδρώνει και ξελαρυγγιάζεται για να κερδίσει το μπράβο των μεγάλων. Ένα παιδί, που -επειδή δεν είναι πια παιδί- μου προκάλεσε θλίψη βλέποντάς το σ’ έναν τόσο αταίριαστο ρόλο.
Φυσικά, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις, ειδικά στην τέχνη. Ο κάθε τραγουδιστής έχει δικαίωμα να τραγουδά ό,τι θέλει και να δοκιμάζεται σε καινούρια πράγματα. Υπάρχει, όμως, κι ένα αποτέλεσμα που καθορίζει τελικά τι θα ήταν καλύτερο να κάνεις και τι όχι. Πού είσαι καλός και πού είσαι μέτριος ή κακός.
Δεν «οξειδώθηκε μες τη νοτιά των ανθρώπων» ο Σάκης Ρουβάς. Παραμένει ωστόσο ένας εξαιρετικός ποπ καλλιτέχνης, που μπορεί να μας βγάζει ασπροπρόσωπους στη Γιουροβίζιον και να κάνει τον κόσμο να παραληρεί με τους κοιλιακούς και τις κωλοτούμπες του. Γι’ αυτό τον αγαπάμε, άλλωστε.
Υ.Γ.: Και γιατί να είναι όλοι για όλα; Φαντάζεστε τη Φαραντούρη να τραγουδάει το Macarena; Θα γελούσαν κι οι πέτρες.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politismos&id=40837
Της Πέπης Ραγκούση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν άκουσα, από επαγγελματικό ψυχαναγκασμό, τον Σάκη Ρουβά να τραγουδάει - λέμε τώρα! - το «Αξιον Εστί» θυμήθηκα μία ηρωίδα του Καραγάτση από το «10». Τη Στάσα. Ο συγγραφέας την περιγράφει ως ένα σοβαροφανές «τίποτα» που, όταν ήθελε να προσδώσει βαρύτητα στα λεγόμενά της, μιλούσε με στρογγυλεμένο στόμα για να βγαίνουν οι λέξεις «στρογγυλές».
Ετσι τραγούδησε και το ποπ είδωλο τους στίχους του Ελύτη. Επιστρατεύοντας την τεχνική παλαιομοδίτη τροβαδούρου που τραγουδά σε ταβέρνα το «Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά». Με στόμφο για να καλύπτει την κακοφωνία.
Το θέμα όμως δεν είναι η εκτέλεση του έργου αλλά η συσπείρωση όψιμων, ή μη, υπερασπιστών του Ρουβά με άλλοθι την ελευθερία των επιλογών τού κάθε καλλιτέχνη. Λογικό! Ο Ρουβάς αντιπροσωπεύει ένα χαρακτηριστικό και καθόλου μικρό, πλέον, δείγμα. Αυτό της υπερεκτιμημένης μετριότητας. Εξ ου και η ταύτιση...
Οι περισσότεροι έχουμε «ρουβάδες» στη δουλειά μας. Ή στη ζωή μας. Ανθρώπους με εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες, χαμηλότατες αντικειμενικές αξίες, που βολεμένοι μέσα σε ένα πλαίσιο, «ποτίζουν» την καριέρα τους και την προσωπικότητά τους με τον εγωκεντρισμό τους. Σε ένα ιδανικό επαγγελματικό περιβάλλον ο Ρουβάς και οι «ρουβάδες», θα ήταν κάτι σαν φάρσα.
Αλλά το σημαντικό είναι άλλο. Η κακοποίηση της έννοιας «ελευθερία» όσον αφορά τις επιλογές. Ελευθερία δεν σημαίνει ακριβώς αυτό. Σημαίνει «έλευση ορίων». Και όσο πιο συχνά το ξεχνάμε τόσο περισσότερο κινδυνεύει. Όχι η λέξη. Η έννοια.
«Πού να σου εξηγώ» όμως όπως έλεγε, κατά τον Σαββόπουλο, ο Μπιθικώτσης….
tanea.gr