ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ...

Ο ποιητι­κός διάλογος μεταξύ Μάνου Χατζιδάκι και Οδυσσέα Ελύτη προς το τέλος της ζωής τους είναι συγκλονιστι­κός: «Γιατί τα κάναμε όλα αυτά, Μάνο; Κοίταξε γύρω σου την παρακμή» λέει ο Ελύτης. Και απαντά ο Χατζιδάκις: «Τα κάναμε για μας και τους φίλους μας. Άλλωστε η Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού και ζούσε μόνο μέσα στα όνειρα μας…».

Χωρίς να υπάρχει καμία αναλογία με τους μύθους Ελύτη και Χατζιδάκι, το αυτό επαναλαμβάνω κι εγώ. Γιατί κάνω "Ιερατική Ποίηση" και ό,τι άλλο; Μα για μας και τους φίλους μας. 

Γι' αυτό και δημοσιεύω στη συνέχεια δύο καρδιακά σχόλια φίλων για την χθεσινή εκδήλωσή μας. 

Π.Α.Α.

Έφη Μπακοπούλου

Μία ιδιαίτερη βραδιά απολαύσαμε χθες στην Ελληνοαμερικανική Ένωση!Μελοποιημένη ιερατική ποίηση από σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι ορθόδοξοι κληρικοί γράφουν σημαντική ποίηση σύγχρονη, αισθαντική, όχι κατ' ανάγκη θρησκευτική. Μία πρωτόγνωρη εμπειρία που μας χάρισε ο φίλος Παναγιώτης Ανδριόπουλος μαζί με τη Βίκυ Στυλιανού που έπαιξε πιάνο, τη μέτζο σοπράνο Μαργαρίτα Συγγενιώτου και τη σοπράνο Δάφνη Πανουργιά. Μία παραγγελία του θεσμού "Πάτρα-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006" που δεν επέτρεψαν στη συνέχεια οι διοργανωτές να υλοποιηθεί, όμως η πίστη και η αγάπη του Παναγιώτη την κάνουν σήμερα να πραγματοποιείται και να εμπλουτίζεται. Να ευχηθώ και σε άλλες ωραίες δημιουργικές στιγμές προς τέρψιν των κοινών θνητών φίλων του και όχι μόνο.

Γιώργος Βλαντής

Στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Αθήνα) έλαβε χώρα σήμερα μια θαυμάσια εκδήλωση αφιερωμένη στην ιερατική ποίηση, βασισμένη στις μελοποιήσεις ποιημάτων Ορθοδόξων κληρικών από σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Μακριά από την εκκωφαντική κλαρινορθοδοξία, αλλά και από τη φασκιωμένη στην επιτήδευση βία των κουλτουριάρηδων, η εκδήλωση τούτη έντυσε μουσικά ποιητικό λόγο καίριο, ο οποίος καθρεφτίζει αψιμυθίωτο ένα αίτημα αυθεντικότητας, ενίοτε μελαγχολικό, κάποτε ευγενώς καταγγελτικό, σίγουρα όμως θετικό και πάντοτε απαλλαγμένο από το περιττόν της μεγαλοστομίας. Συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Ανδριόπουλο για το στήσιμο, την απαγγελία, τις εκτελέσεις σε βυζαντινό μέλος, αλλά και στις τρεις εξαίρετες Κυρίες: στη Βίκυ Στυλιανού που έπαιξε πιάνο, στη μέτζο σοπράνο Μαργαρίτα Συγγενιώτου και στη σοπράνο Δάφνη Πανουργιά. Η βραδιά έκλεισε με ένα τέχνημα που έστειλε από τη Ζάκυνθο την ώρα της εκδήλωσης ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας (κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους ποιητές που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα) και το οποίο διαβάστηκε ως ζεστός επίλογος. Και εις άλλα!