ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΑΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Χθες, Δευτέρα 12 Ιανουαρίου το βράδυ, στην παρουσίαση του βιβλίου του Πάπα Φραγκίσκου «Για μια εκκλησία φτωχή και των φτωχών» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ. Την διοργάνωση είχε το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Τάγματος των Ιησουϊτών (Κοινότητα Αθήνας). 

Μίλησαν: ο Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος (Αντωνόπουλος), ο συγγραφέας Σταύρος Ζουμπουλάκης και ο Ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας π. Θεόδωρος Κοντίδης, Τ.Ι. 
Το βιβλίο αυτό είναι η συνέντευξη που παραχώρησε τον Αύγουστο του 2013 ο νεοεκλεγείς Πάπας Φραγκίσκος στον Antonio Spadaro, S.J., διευθυντή της Civilta Cattolica, ο οποίος εκπροσωπούσε περιοδικά των Ιησουιτών διαφόρων χωρών (μεταξύ αυτών και των ελληνικών Ανοιχτών Οριζόντων). Η μετάφραση είναι του π. Θεόδωρου Κοντίδη και η ελληνική έκδοση συνοδεύεται από επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη.

Στην εκδήλωση παρέστησαν: ο Αρχιεπίσκοπος των εν Ελλάδι Καθολικών Σεβαστιανός, ο βοηθός Επίσκοπος του Μητροπολίτου Αργολίδος Επιδαύρου Καλλίνικος, ορθόδοξοι κληρικοί, μεταξύ των οποίων οι: Αρχιμ. Θεοδόσιος Μαρτζούχος, π. Σταμάτης Σκλήρης, π. Ευάγγελος Γκανάς, π. Αντώνιος Πινακούλας, Ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί και πιστοί και των δύο ομολογιών. ΄
Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. 

Ολόκληρη την εκδήλωση κάλυψε το διαδικτυακό κανάλι intv.gr και μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ. 

Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος και ο π. Θεόδωρος Κοντίδης αναφέρθηκαν στην ποιμαντική του νέου Πάπα, όπως αυτή προκύπτει από την συνέντευξη, επισημαίνοντας τα πολλά πρωτοποριακά στοιχεία αυτής της ποιμαντικής. 

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης έκανε μία εξαιρετική εισήγηση! 

Από το σύνολο των ποικίλων λόγων, ενεργειών και πρωτοβουλιών του πάπα τους τελευταίους δέκα μήνες, επέλεξε να συζητήσει τρεις: 
1.Τις δύο ομιλίες του στο Στρασβούργο, μία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μία Συμβούλιο της Ευρώπης (25. 11. 2014). 
2. Τη Σύνοδο για την οικογένεια. 
3. Τη στάση του έναντι της Κουρίας.
Δημοσιεύουμε εδώ το φινάλε το λόγου του, όπου αναφέρεται στη σχέση Καθολικής Εκκλησίας και Ορθόδοξης. Είπε ο Σταύρος Ζουμπουλάκης: 
"Μια και η παρουσίαση αυτή γίνεται σε μια σύναξη Καθολικών και Ορθοδόξων δεν θέλω να αποφύγω να πω δυο λόγια για τις μεταξύ μας σχέσεις, όπως διαγράφονται σήμερα. 
Όποιος σχετίζεται και με Καθολικούς και με Ορθόδοξους, όποιος έχει ζήσει και σε Καθολική και σε Ορθόδοξη χώρα, το πρώτο πράγμα που διαπιστώνει εν προκειμένω είναι η πλήρης άγνοια του ενός για τον άλλο. Ένας χριστιανός Ορθόδοξος που ζει σε μια Καθολική χώρα, που μιλάει τη γλώσσα της, γνωρίζει πολλές πτυχές της ζωής της χώρας αυτής, ξέρει πολλά για την πολιτική ή πολιτιστική ζωή της, για τα μαγαζιά και τα εστιατόριά της, για τα πανεπιστήμια και τα μουσεία της, και για άλλες πλευρές της, ανάλογα με την ιδιότητά του. Δεν ξέρει όμως τίποτε για τον καθολικισμό της. Πηγαίνει κάθε Κυριακή στην Ορθόδοξη εκκλησία – ο Έλληνας στην ελληνική, ο Σέρβος στη σερβική, ο Ρώσος στη ρωσική- γνωρίζει τα της μικρής Ορθόδοξης διασποράς, αλλά τίποτε για την Καθολική Εκκλησία, για τους θεσμούς της, τη λατρεία της, τη θεολογία της, για κάποια κεντρικά πρόσωπά της. Το ίδιο αντίστοιχα και οι Καθολικοί: αγνοούν τα πάντα για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ακόμη και αν ζουν σε Ορθόδοξη χώρα –δεν αναφέρομαι εδώ τόσο στους γηγενείς. Το γεγονός αυτό έχει τους λόγους του, οφείλεται κυρίως στην επί αιώνες διακοπή κάθε σχέσης ανάμεσα στις χριστιανικές Εκκλησίες, στην αιωνόβια εχθρότητα, στην πολεμική, τον ομολογιακό φανατισμό. Σήμερα που αυτά έχουν σε μεγάλο βαθμό παρέλθει μένει η εκατέρωθεν αγνόηση. 
Θα σταθώ λίγο παραπάνω στη στάση των Ορθοδόξων έναντι των Καθολικών και θα φέρω ένα παράδειγμα που έχω ξαναχρησιμοποιήσει. Στην Ελλάδα σήμερα μεταφράζονται τα πάντα, εκτός από τα έργα των μεγάλων καθολικών και προτεσταντών θεολόγων. Ο εικοστός αιώνας είναι ο αιώνας της μεγάλης θεολογίας. Στα ελληνικά δεν έχει μεταφραστεί τίποτε απολύτως –εκτός από όσα λίγα έχει εκδώσει ο Άρτος Ζωής. Μήπως όμως υπάρχουν οι παλαιότεροι μεγάλοι θεολόγοι της Καθολικής Εκκλησίας; Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν βρίσκει κανείς στα βιβλιοπωλεία ένα βιβλίο του Θωμά του Ακινάτη, ο οποίος τον 14ο βυζαντινό αιώνα μεταφραζόταν αλλά σήμερα αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως η μετάφρασή του. Τα μόνα ξένα θεολογικά έργα που μεταφράζονται είναι όσα είναι γραμμένα από Ορθοδόξους, συχνά πολύ κατώτερα από αντίστοιχα ελληνικά. 
Θα πρόσθετα ακόμη ότι οι Ορθόδοξοι αδιαφορούν απολύτως για όσα συμβαίνουν στην Καθολική Εκκλησία –και στις προτεσταντικές, αλλά τώρα μιλάμε για τον Καθολικισμό-, γιατί πιστεύουν ότι όσα γίνονται στον δυτικό χριστιανισμό δεν τους αφορούν, ότι αφορούν έναν άλλο κόσμο, όχι απολύτως χριστιανικό, που καλά να τα πάθει στο τέλος τέλος αυτά που έπαθε. Γι’ αυτό ενώ παρακολουθούν, όσο παρακολουθούν, τι γίνεται στον κόσμο αδιαφορούν για ό,τι γίνεται στην Καθολική Εκκλησία. Πόσοι Έλληνες επίσκοποι παρακολουθούν τι γίνεται στις άλλες χριστιανικές ομολογίες; 
Θα είχα έναν λόγο να πω και για τον σημερινό ελληνικό καθολικισμό. Πιστεύω πώς είναι πολύ εσωστρεφής, ότι φοβάται να κάνει αισθητή την παρουσία του. Η στάση αυτή είναι λάθος. Όσοι πιστεύουμε ότι ο χριστιανισμός είναι ενιαίος, με πολλές και ποικίλες εκφράσεις, έχουμε ανάγκη να ακούμε στην Ελλάδα την Καθολική μαρτυρία. Η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος πρέπει να θελήσει να ακουστεί η φωνή της."