ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Διεθνές διαχριστιανικό συνέδριο με θέμα την Γνώση του Θεού: Ανατολικές και Δυτικές Προσεγγίσεις στην Δογματική και στην Πνευματικότητα έλαβε χώρα σε ένα από τα ιστορικά σταυροδρόμια ανατολής και δύσεως, στην πόλη της Λβίβ (Lviv) της εμπόλεμης Ουκρανίας. Την διοργάνωση του συνεδρίου έφερε εις πέρας επιτυχώς το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο (Ukrainian Catholic University) το οποίο συγκάλεσε υπό την στέγη του ορθοδόξους και καθολικούς θεολόγους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. 

Εισηγήσεις πραγματοποίησαν: η καθ. Theresia Hainthaler (Γερμανία), ο π. Edward Farrugia, S.J. (του Ποντιφικού Ινστιτούτου Οριεντάλε, Ρώμη), ο π. Παντελεήμων Μανουσάκης (ΗΠΑ), η καθηγήτρια πατρολογίας του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής Robin Darling Young, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καθολικής Θεολογίας καθ. Martin Lintner (Αυστρία), ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Durham, π. Andrew Louth (Αγγλία), καθώς και ένας μεγάλος αριθμός άλλων συνέδρων από την Πολωνία, την Τσεχία, και φυσικά την Ουκρανία. Μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματός του απευθύνθηκε προς τους συνέδρους ο Μητροπολίτης του Οικουμενικού Θρόνου Διοκλείας Κάλλιστος (Ware). 

Οι σύνεδροι, ενήμεροι των ιστορικών συγκυριών της χώρας φιλοξενίας τους, και συγκεκριμένα του πολέμου ο οποίος βρίσκεται ακόμα εν εξελίξει, δεν θέλησαν να γίνουν οι εργασίες του συνεδρίου αφορμή απομόνωσης από τα γεγονότα, αλλά αντιθέτως αναζήτησαν τρόπους κατά τους οποίους τα συμπεράσματα του συνεδρίου θα μπορούσαν να βρουν αντίκρισμα στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ουκρανίας αρθρώνοντας λόγο παρακλητικό προς όσους έχουν πληγεί από τον πόλεμο και προτρεπτικό συμφιλιώσεως προς τις αντιμαχόμενες πλευρές. 

Με ιδιαίτερη έμφαση τέθηκε το πρόβλημα του ρόλου που έχει διαδραματίσει η Ορθοδοξία στην διαμόρφωση της Ουκρανικής αυτοσυνειδησίας, αλλά και κατά την πρόσφατη εξέγερση του Ουκρανικού λαού. 

Συγκεκριμένα ο π. Παντελεήμων Μανουσάκης στην ομιλία του αναφέρθηκε στο θέμα ως εξής: Έχουμε ακούσει πολλά σήμερα για την σιωπή ως στάση έναντι του προβλήματος της γνώσης του θεού. Αναρωτιέμαι πώς μεταφράζεται η επιστημολογική αυτή προτροπή του σιωπάν στην σφαίρα της ηθικής και της πράξης; Δεν μεταφράζεται σε απάθεια, παθητικότητα, και υποταγή; Τί συνεπάγεται ο ησυχαστικός διαχωρισμός τού είναι από το πράττειν, η διάκριση ουσίας και ενέργειας; Φοβούμαι πως η ταύτιση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με το ησυχαστικό κίνημα (στον βαθμό που έχουν ταυτιστεί) καθιστά την Ορθοδοξία υπεύθυνη για την άπαθειά της προς τα πράγματα του κόσμου τούτου, απάθεια η οποία γίνεται ο καλύτερος σύμμαχος όσων βρίσκονται στην εξουσία και οι οποίοι είναι πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν την Ορθοδοξία για το συμφέρον των δικών τους πολιτικών επιδιώξεων. Γινόμαστε μάρτυρες σήμερα, ιδιαιτέρως σε χώρες όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρείται ως η επίσημη θρησκεία του κράτους, μια πολιτικής αιχμαλωσίας της Εκκλησίας η οποία πολλές φορές επιφέρει την παράλυση της κοινωνικής συνείδησης του χριστιανού. 

Περισσότερες πληροφορίες (καθώς και οι μαγνητοσκοπημένες εισηγήσεις του συνεδρίου) βρίσκονται στο σύνδεσμο του Ουκρανικού Καθολικού Πανεπιστημίου εδώ.