Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια (6 Αυγούστου 2011), στη Σίκινο τελέστηκαν τα θυρανοίξια της Παντοχαράς του Ελύτη, δηλ. του εξωκλησιού που ήταν επιθυμία του ποιητή να γίνει στη Σίκινο, την οποία δεν επισκέφτηκε ποτέ!
Η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου εκπλήρωσε το τάμα του ποιητή κατά τον καλύτερο τρόπο. Τοποθεσία, σύλληψη και εκτέλεση του έργου, λιτότης, αρχοντιά, ευλάβεια αληθινή.
Για την ημέρα αυτή ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας ο ποιητής, μιας και ο Ελύτης εμπνεύστηκε την Παντοχαρά από την ομώνυμη εικόνα που βρίσκεται στη Ζάκυνθο, συνέθεσε ένα απολυτίκιο κι ένα ποίημα για την ημέρα. Άλλωστε ο π. Π. Καποδίστριας είχε και προσωπική επικοινωνία με τον Οδυσσέα Ελύτη, καθότι εραστής της ποιήσεώς του. Παραθέτουμε, λοιπόν, τα σχετικά ποιητικά του εις ανάμνησιν των θυρανοιξίων.
Α Π Ο Λ Υ Τ Ι Κ Ι Ο Ν
Παντοχαρᾶς τοῦ Ἐλύτη
εἰς νῆσον Σίκινον
ποιηθὲν ὑπὸ π. Παναγιώτου Καποδίστρια
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς χάριτος γαστέρα,
χαρᾶς πάντων μητέρα,
τὴν τὸν ποθεινὸν ἐν τῷ κόσμῳ
ποιητὴν ἀναβλύζουσαν,
πανδήμως τιμῶμεν καὶ ἡμεῖς
σχεδίαν τῷ κλύδωνι σωστικήν,
οὐρανίσασαν ἀνθρώπων τὸ χοϊκόν,
τῇ γῇ τὸ θεῖον δεικνῦσα.
Χαίροις, γλυκυτάτη Παντοχαρά,
χαίροις, ἐσχάτων πρόναος,
χαίροις, ὡραιότης ἔλλογος, θεοπερίχυτη.
[Zάκυνθος, 27 Ιουλίου 2011]
ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΧΑΡΑΣ
του Ελύτη
Στη Σίκινο
κινώ το χέρι προς τα Σε
και με βλέμμα κοινό
-εκείνο των φευγάτων-
μετακινώ απ΄ το κολάζ
για χάρη Σου στον βράχο
ναό σε γαλάζιο λευκό
σκήτη νάχεις ευάερη
ευήλια να παρθενεύεις.
[Ποίηση: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, Μπανάτο Ζακύνθου, 6.8.2011]
Θερινὴ αὔρα στὸ καῦμα τῶν ἠμερῶν, τὸ ὅποιο καῦμα-ὁ ναός, ὁ θεοτοκοφιλής λόγος τοῦ π. Παναγιώτη, κι ἡ Σίκινος, ποὺ λὲς ὅτι θ᾿ ἀκουστεῖ ντυμένη τὴ μουσικὴ τοῦ ἄλλου μας θερινοῦ φίλου, τοῦ Μάνου, γιὰ νὰ μᾶς συντοφέψουν στὸ ἱερό μας ταξίδι μέσα στὸν ἄχραντο τὸν Δεκαπενταύγουστο. π.κ.ν. καλλιανός
ΑπάντησηΔιαγραφή