Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΩΔΗ ΣΤΗ ΧΑΡΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Εγκαινιάστηκε την περασμένη Τετάρτη στην Αίθουσα Τέχνης «Ena» (Bαλαωρίτου 9) η έκθεση φωτογραφίας του Νίκου Βατόπουλου με τίτλο «Η Αθήνα ενός αθηναιογράφου». 

Ο Νίκος Βατόπουλος είναι αναμφίβολα ένας αθηνολάτρης. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν αναφέρονται στην Αθήνα, συνήθως ανάγονται στην Αθήνα του Περικλή! Μια αρχαιολατρεία σχεδόν πάντα στείρα. Μα ο Βατόπουλος επειδή γνωρίζει να εκτιμήσει σωστά την Αρχαία Αθήνα, επιλέγει να προβάλει τη σημερινή. Αυτή που οι πολλοί θεωρούν άσχημη επειδή δεν την αγαπούν. Και δεν την αγαπούν γιατί αισθάνονται ξένοι σ' αυτήν την πόλη - μητρόπολη, ζώντας αναγκαστικά. 

Ο Βατόπουλος με όλες τις πρωτοβουλίες του για την Αθήνα μας καλεί να επινοήσουμε τη ζωή μας σ' αυτήν. Γράφει στην Καθημερινή για την Αθήνα, αναδεικνύει με σημαντικές εκδηλώσεις την σπάνια αρχιτεκτονική της (κάποιος ξένος μου έλεγε ότι η Αθήνα αρχιτεκτονικά είναι η "πρωτεύουσα του μοντερνισμού"), δημιουργός της διαδικτυακής ομάδας πολιτών «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» με αξιοζήλευτες δράσεις, ο Ν. Βατόπουλος μας υποδεικνύει ότι αυτή η πόλη είναι και σήμερα "χαρά της γης και της αυγής", που έλεγε κι ο Γκάτσος. 

Οι φωτογραφίες του Βατόπουλου αποπνέουν έρωτα για το αποκεκρυμμένον κάλλος, το οποίο καλούμαστε να ανιχνεύσουμε σε γωνιές και μέρη απίθανα της αθηναϊκής γης και των κτηρίων της. Ο Βατόπουλος με τις φωτογραφίες του μας δίνει τα κλειδιά για να επανακαλύψουμε την Αθήνα, την οποία μας αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο μέσα από στιγμιότυπα! Φωτοστιγμές άδηλες και κρύφιες που είναι εν ταυτώ τόσο θετικές σα μεταφυσικές. Γιατί το φως που εκπέμπουν είναι εσώτερο αν και προέρχεται από μια καθημερινότητα που αλαζονικά προσπερνάμε. 

Η αστική ματιά του Ν. Βατόπουλου είναι εξόχως σημαντική. Τώρα που έχει σχεδόν εκλείψει η αρχοντική - όχι η επίπλαστη - αστική τάξη, ο αθηνολάτρης Βατόπουλος μας υποδεικνύει την των πραγμάτων αλήθεια. Όσοι λευκοφόροι εννοήτωσαν, που θα 'λεγε κι ο Ελύτης. 

Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι ένας άνθρωπος, ο Νίκος Βατόπουλος, συνθέτει με τη δράση του τον σύγχρονο ύμνο στην Αθήνα, σε τόνο υψηλό και ύφος επίσημο. Μια δική του Ωδή στη χαρά!