Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

ΒΙΖΥΗΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΣΤΟ "ΑΛΗΘΩΣ" ΤΟΥ ΜΠΑΝΑΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Η εξαιρετική αφίσα της εκδήλωσης διά χειρός Ιωάννου Πορφυρίου Καποδίστρια

Αγωγή της ψυχής η φιλολογική / μουσική βραδιά για τον Βιζυηνό και Παπαδιαμάντη στην 8η σύναξη του γ΄ κύκλου «Αληθώς» 
Υψηλών προδιαγραφών ήταν η 8η εκδήλωση του γ΄ κύκλου δράσεων του Κέντρου Λόγου «Αληθώς», η οποία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής Δ΄ Νηστειών, 30 Μαρτίου 2014, στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου. Μεταξύ των πολλών ανθρώπων των Γραμμάτων και της Μουσικής, του Ιερατείου και ευάριθμων Επιστημόνων, παρόντες ήταν οι Σεβ. Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ και Δωδώνης κ. Χρυσόστομος. 
Στο πρώτο μέρος η διακεκριμένη φιλόλογος κ. Μιμίκα Σταμίρη, ποιήτρια «ομιλιών» (δηλαδή, λαϊκών θεατρικών της Ζακύνθου) και πρώην Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου του νησιού, ανέπτυξε, με επιστημονική εμβρίθεια, το θέμα: «Θρησκευτικότητα και ηθογραφία. Ενδεικτικές αναφορές στον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη». Στην διάρκεια της ομιλίας, η εκπαιδευτικός κ. Βασιλική Χροναίου ανέγνωσε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από έργα των δύο μνημονευόμενων λογοτεχνών: Από «Το αμάρτημα της μητρός μου» και από το «Όνειρο στο κύμα» αντίστοιχα. 


Ως προς τον Βιζυηνό, η κ. Σταμίρη τόνισε: «Ο Βιζυηνός ενδυναμώνει τις αναλλοίωτες ηθικές αξίες, τις ελληνοχριστιανικές αξίες με τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του έργου του. Η κοινωνία που περιγράφει, καθαρή κι απαλλαγμένη από κάθε είδους ξενισμό ή νεωτερισμό, γνήσια και ειλικρινής πορεύεται με οδηγό τα ιδεώδη που διαμόρφωσε η ελληνοχριστιανική παράδοση. Αυτή που αναγνωρίζει την αξία του ανθρώπου , του αγώνα του και των ενδόμυχων ή εξωγενών κλυδωνισμών του». Ως προς τον Παπαδιαμάντη, υπογράμμισε: «Αν και εγκατέλειψε σύντομα, μέσα σε λίγους μήνες, το Άγιο Όρος και το σχέδιό του να ακολουθήσει τη μοναστική ζωή, παρέμεινε για πάντα ένας “κοσμοκαλόγερος”. Στο χαρακτηρισμό αυτό που του απέδωσε ο Μ. Περάνθης φανερώνεται ανάγλυφα το είδος της ζωής που επέλεξε. Να παραμείνει ένας μοναχός ανάμεσα στους λαϊκούς, να μην εγκαταλείψει ούτε για μια στιγμή την αναζήτηση της ηθικής τελειότητας στο καθημερινό γίγνεσθαι, στο πλαίσιο της ορθόδοξης πίστης. Να την κάνει βίου οδηγό και έτσι αυτά τα σταλάγματα να χρωματίσουν και το έργο του. Σ’ αυτό το έργο που είναι παρούσα η θρησκεία, όπως ακριβώς είναι συνεχώς παρούσα και στην προσωπική του ζωή». 


Στο δεύτερο μέρος, δύο έμπειρες δασκάλες της Μουσικής στο Μουσικό Σχολείο Ζακύνθου, η κ. Άννα Θωμά (στο πιάνο) και η κ. Εύη Τσιμπλή (στο βιολί και το μαντολίνο) απέδωσαν ορισμένα γνωστά και πολυαγαπημένα ορχηστρικά μέλη των: Ευανθίας Ρεμπούτσικα, Μάνου Χατζιδάκι και Rolf Lovland. 
Στο τέλος καταχειροκροτήθηκαν θερμότατα από το ενθουσιασμένο κοινό. Ο υπεύθυνος του «Αληθώς» Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας ευχαρίστησε τους φίλους του Κέντρου για την εμπιστοσύνη και την αθρόα προσέλευση στις μηνιαίες συνάξεις του, διότι έτσι τιμούν εντέλει τη μορφωτική – πολιτισμική έκφραση της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου.

Δείτε ολόκληρη την εκδήλωση στο νυχθημερόν

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!


Ευχαριστώ: 
- Τους ανώνυμους χυδαίους σχολιαστές της Ιδιωτικής Οδού, για τα βορβορώδη σχόλιά τους, τα οποία φυσικά δεν αναρτώ, αλλά με ηδονή τα διαγράφω. Τους παρακαλώ να συνεχίσουν να στέλνουν ανάλογα σχόλια γιατί έτσι επιβεβαιώνουν την άποψή μου ότι ο χώρος των "παραδοσιακών", "αντι-οικουμενιστών" και "καθαρών", κρύβει απίστευτη κτηνωδία που δύσκολα κανείς υποπτεύεται... 
- Τους "αδελφούς" του "εκκλησιαστικού χώρου", οι οποίοι (θέλουν να) έχουν στρεβλή εικόνα για το πρόσωπό μου. Τους προτρέπω να συνεχίσουν να έχουν την χειρίστη - εφ' όσον το επιθυμούν - και θα φροντίσω να τους την ενισχύσω κιόλας, αφού τους αρέσει η "εικονική πραγματικότητα", και μένα δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τέτοιας υποστάθμης ανθρωπάρια. 
- Τα κάθε λογής "αντι-οικουμενιστικά" ιστολόγια τα οποία με τιμούν καθημερινώς με σχόλια, αναρτήσεις και ποικίλες αναφορές. Τούς φταίω για πολλά! Το απολαμβάνω πανηγυρικά! Άλλωστε δίνω νόημα στη ζωή αναπήρων. Δεν είναι λίγο... 
- Τον Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, ο οποίος φρόντισε να με απαλλάξει οριστικά από περιττούς "συγγενείς" (βλ. Αλεκολόγο και σία), ώστε να βιώσω με ένταση το Χατζιδακικόν: «Ό,τι έχω ιερό: να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την "ηθική" των συγγενών μου».

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Η ΛΕΒΕΝΤΕΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), Πλοία κοντά στην ακτή 

Λεβέντειος Πινακοθήκη, 
η πρώτη στην Κύπρο με πίνακες από την ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης 
Του Αριστείδη Βικέτου 
Άνοιξε αυτή την εβδομάδα στο κοινό η Λεβέντειος Πινακοθήκη, η μοναδική στην Κύπρο που φιλοξενεί περισσότερα από 800 έργα από την ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης. 
Η Πινακοθήκη βρίσκεται στην καρδιά της Λευκωσίας, επί της οδού Αναστασίου Γ. Λεβέντη (πρώην Λεωνίδου) και με την λειτουργία της πήρε «σάρκα και οστά» το όραμα του αείμνηστου Αναστάσιου Γ. Λεβέντη. Η πινακοθήκη θα έχει στόχο να καταστεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο θα βοηθά τους επισκέπτες να κατανοήσουν την τέχνη θα επιδιώξει την προώθηση της εκπαίδευσης, τη διδασκαλία, την έρευνα, τα δημόσια προγράμματα και τις εκδόσεις σε όλους τους σχετικούς τομείς.
Θα στεγάζει μόνιμα τρεις συλλογές: τη «Συλλογή του Παρισιού» που επιμελήθηκε η Μυρτώ Χατζάκη, την «Ελληνική Συλλογή», που επιμελήθηκε η Εβίτα Αράπογλου και την «Κυπριακή Συλλογή» που επιμελήθηκε η Ελένη Νικήτα. Οι συλλογές απηχούν πάνω από 400 χρόνια ιστορίας και τέχνης και παρουσιάζουν έργα κορυφαίων καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων οι Καναλέτο, Φραγκονάρ, Κορό, Ρενουάρ, Μονέτ, Σινιάκ, Σαγκάλ, Βρυζάκη, Βολανάκη, Ράλλη, Μόραλη, Τσαρούχη, Γκίκα, και τους Κυπρίους Κισσονέργη, Διαμαντή και Κάνθο. 

Η αίθουσα με τη Συλλογή του Παρισιού 

Η συλλογή του Παρισιού, προσωπική του Αναστασίου Γ. Λεβέντη, περιλαμβάνει έργα κορυφαίων Ευρωπαίων δημιουργών από τον 16ο έως τον 20ό αιώνα και οφείλει το όνομά της στην παρισινή κατοικία του, όπου στεγάστηκε, αθέατη από το ευρύ κοινό, για περισσότερο από μισό αιώνα. Παρουσιάζει διάφορες μορφές και στυλ από την Αναγέννηση μέχρι τη σύγχρονη τέχνη με τους τελευταίους πίνακες να είναι του Ζαν Μιρό. Μέρος της είναι κυρίως έργα του 18ου αιώνα, Μπαρόκ και Ροκοκό και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι περιλαμβάνει ιμπρεσιονιστές, μετα-ιμπρεσιονιστές με όλους τους πίνακες να έχουν επιλεγεί με βάση το προσωπικό γούστο και τη θέληση του Αναστάσιου Λεβέντη. Η διευθύντρια της Πινακοθήκης, Λουκία Χατζηγαβριήλ, χαρακτήρισε ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός πως «για πρώτη φορά, ιδιωτική συλλογή είναι διαθέσιμη στο κοινό και για πρώτη φορά Έλληνες ζωγράφοι και Κύπριοι ζωγράφοι, και άλλοι ζωγράφοι από την Ευρώπη βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη». 
Η συλλογή έργων Ελλήνων Καλλιτεχνών του 19ου και 20ού αιώνα συγκροτήθηκε από έναν αρχικό πυρήνα έργων που αγόρασε ο Α.Γ. Λεβέντης, το 1973, από τον Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα, ενώ αργότερα εμπλουτίστηκε και συμπληρώθηκε από το Ίδρυμα Α. Γ. Λεβέντη. Η Κυπριακή, που δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του Α. Γ. Λεβέντη, περιλαμβάνει έργα της πρώτης γενιάς των Κυπρίων ζωγράφων από το 1900 έως και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και νεότερα που θεωρούνται όμως έργα καλλιτεχνών της πρώτης γενιάς. 

Η αίθουσα με την Ελληνική Συλλογή

Στην ελληνική συλλογή περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, έργα των ζωγράφων της Σχολής του Μονάχου, νεωτερικές συνθέσεις του Περικλή Πανταζή, δημιουργίες καλλιτεχνών που εικονογραφούν το πέρασμα προς τον νέο αιώνα και τα διδάγματα του μοντερνισμού, που συμπαρατίθενται με ακαδημαϊκές διατυπώσεις, έως τις κατακτήσεις της Γενιάς του '30 και τη μεταπολεμική ζωγραφική, με τα ονόματα των μεγάλων δασκάλων του 20ού αιώνα, Παρθένη, Μαλέα, Παπαλουκά, και τους νεότερους Τσαρούχη, Γκίκα, Μόραλη. 
Στην κυπριακή συλλογή περιλαμβάνονται έργα οκτώ Κύπριων καλλιτεχνών, των σημαντικότερων εκπροσώπων από την πρώτη και τη δεύτερη γενιά Κυπρίων ζωγράφων: Ιωάννης Κισσονέργης (1889-1963), Αδαμάντιος Διαμαντής (1900-1994), Γεώργιος Πολυβίου Γεωργίου (1901-1972), Βίκτωρας Ιωαννίδης (1903-1984), Τηλέμαχος Κάνθος (1910-1993), Χριστόφορος Σάββα (1924-1968), Μιχάλης Μιχαηλίδης (1927) και Λευτέρης Οικονόμου (1930-2007). 
Το κοινό γνώρισμα των καλλιτεχνών αυτών είναι ότι εστίασαν τη θεματογραφία τους στη βιωματική τους σχέση με τη φύση και τον άνθρωπο της Κύπρου, δίνοντας ο κάθε ένας τις δικές του διαφορετικές αφηγήσεις. Εμβληματική μορφή της εποχής μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρείται ο Χριστόφορος Σάββα, ο καλλιτέχνης-κρίκος στη μεταβατική αυτή περίοδο, ο οποίος διαλέχθηκε με τους προκατόχους του και προχώρησε την κυπριακή τέχνη προς καινούργια λεξιλόγια. 

Το κτίριο της Λεβεντείου Πινακοθήκης

Το κόστος ανέγερσης της Πινακοθήκης, που ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια και είναι το μεγαλύτερο έργο υποδομής που έγινε τα τελευταία χρόνια στη Λευκωσία, ανέλαβε το Ίδρυμα Λεβέντη. 
Η ανέγερση του κτιρίου ανατέθηκε στην βρετανική εταιρεία αρχιτεκτόνων Feilden Clegg Bradley μετά από διεθνή διαγωνισμό τον οποίο κέρδισαν το 2007 και κτίστηκε με τις προδιαγραφές να είναι ένα κτήριο φιλικό προς το περιβάλλον, να μπορεί να έχει εκθεσιακούς χώρους για να φιλοξενεί τις τρεις συλλογές του Ιδρύματος Λεβέντη και που να σέβεται και την κυπριακή κουλτούρα και το περιβάλλον και που να δίνει μια μοντέρνα και σύγχρονη όψη σε ένα από τα νέα κτίρια της Λευκωσίας.  
Η πινακοθήκη έχει εμβαδόν περί τα 4500τμ ενώ στο ίδιο κτήριο έχουν περιληφθεί δέκα διαμερίσματα, τα οποία θα πωληθούν για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν προγράμματα της. 
Η Λεβέντειος Πινακοθήκη έχει ήδη συνάψει τις πρώτες της συνεργασίες με τη διεθνή ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα, με σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και μουσεία ανά τον κόσμο: από την Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας έως το Μουσείο του Λούβρου και το Courtauld Institute of Art του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Θεόδωρος Ράλλης (1852-1909), Μετά την Θεία Λειτουργία
Προσωπικά αντικείμενα του Αναστάσιου Γ. Λεβέντη

"Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΥΤΗ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)


Δημοσιεύουμε το βίντεο με την ομιλία της ποιήτριας Ιουλίτας Ηλιοπούλου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014. 
Μια βραδιά -αφιέρωμα στον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης,  Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου μίλησε με θέμα: «Η ιερότητα στον Ελύτη».

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ


Είμαι υπέρ: 
- Της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί το 2016, έχοντας εμπιστοσύνη στους Ορθοδόξους Προκαθημένους. 
- Της ίδρυσης έδρας Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Απειλούμαστε περισσότερο από τους ταλιμπάν "ορθοδόξους" παρά από τους μουσουλμάνους, τους οποίους δεν γνωρίζουμε άλλωστε... 
- Του ανοίγματος της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, με την τελευταία επίσκεψη του Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου στην Αγία Έδρα και την συνεργασία Αποστολικής Διακονίας και Βατικανού. Ευχής έργον θα ήταν να υπάρξει διεύρυνση αυτής της συνεργασίας εκεί όπου υπάρχει ανάλογο πεδίο (π.χ. Άγιος Ανδρέας Πατρών). 
- Του διαλόγου Θεολογίας και Ψυχολογίας (και Ψυχιατρικής). Οι αντίθετες φωνές έχουν οσμή θανάτου... Προτιμώ την Ανάσταση! 
- Του νέου Προγράμματος Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών, μόνο και μόνο για τον πόλεμο που δέχεται. Σημαίνει ότι κάτι άλλο είναι, κι αυτό δεν είναι λίγο. 
- Της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, και παρά τις αντίθετες απόψεις - συχνά υστερικές - η Ορθόδοξη παρουσία στο ΠΣΕ είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη και αναγκαία. 
- Της μετα - μετά - πατερικής Θεολογίας, γιατί οι Πατέρες σίγουρα δεν απευθύνονταν στους "πατερικούς", που τους έχουν κάνει ιδεολογικό φλάμπουρο, χειρότερο κι απ΄ τον κομμουνισμό.
Κάποια στιγμή θα ακολουθήσουν και τα "Εναντίον" μου. 
Π.Α.Α.

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

"ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ


Συνάντηση της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών με την ψυχολογία 
Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών σε συνεργασία με την κοινωφελή εταιρεία ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων «Πορεία Υγείας» και με τον Σύνδεσμο Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος διοργανώνουν για δεύτερη συνεχή χρονιά σειρά συναντήσεων, υπό την κεφαλίδα «Διάλογοι Θεολογίας Ψυχολογίας». 
Με αυτή την προσπάθεια η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών επιχειρεί να απευθυνθεί στο «πρόσωπο» που πάσχει στην καθημερινότητα και να απαντήσει στα ερωτήματά του με την συνδρομή της ψυχολογίας. Με την παρουσία διακεκριμένων θεολόγων, κληρικών, ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών θα επιχειρηθεί μια γόνιμη συζήτηση και ένας γενικότερος προβληματισμός. 
Η φετινή διοργάνωση τιτλοφορείται «Δραπετεύοντας από την ελευθερία μας» και στα πλαίσια αυτής θα πραγματοποιηθούν δύο συναντήσεις. Η πρώτη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014, στο Δημαρχείου του Βόλου στις 6.30 μ.μ. Πρώτος ομιλητής θα είναι ο π. Βαρνάβας Γιάγκου, εφημέριος Ι. Ναού Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης, Υπεύθυνος Γραφείου Νεότητος Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης με θέμα, Φόβος θανάτου και καθημερινά άγχη και δεύτερος ομιλητής θα είναι ο Δημήτρης Καραγιάννης, Παιδοψυχίατρος (Dr.), Ψυχοθεραπευτής Η συνδρομή της οικογένειας στη γένεση και τη διαχείριση των φοβιών. 
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

"ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ" - ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ (ΒΙΝΤΕΟ)


Παραθέτουμε το βίντεο της εκδήλωσης με τίτλο: «Είναι παντού το ποίημα», που πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Παλιό Ταχυδρομείο) την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 στις 8 το βράδυ. 
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βασισμένο στην δύναμη και την γοητεία της ποίησης. Ποιήματα των: Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Γκάτσου, Φ.Γ. Λόρκα, Γιάννη Ρίτσου, Κώστα Καρυωτάκη, Κωνσταντίνου Καβάφη, μελοποιημένα από τους: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιώργο Κουρουπό, Λένα Πλάτωνος, Διονύση Μπουκουβάλα. 
Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά 
Πιάνο: Πέτρος Μπούρας 
Απαγγελία-γενική επιμέλεια: Ιουλίτα Ηλιοπούλου

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ "ΕΑΡΙΝΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ" ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ


Στον ιδιαίτερο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά (Παλιό Ταχυδρομείο, Φίλωνος 29) πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 στις 8 το βράδυ, η πρώτη εκδήλωση από τις τρεις που θα γίνουν με το γενικό τίτλο "Εαρινό Ταχυδρομείο", σε επιμέλεια της ποιήτριας Ιουλίτας Ηλιοπούλου. 
Η πρώτη αυτή εκδήλωση ήταν ένα επιμελημένο πρόγραμμα βασισμένο στην δύναμη και την γοητεία της ποίησης, με τίτλο: «Είναι παντού το ποίημα». Ακούστηκαν από την συγκινητική Ιουλίτα Ηλιοπούλου ποιήματα των Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Γκάτσου, Φ.Γ. Λόρκα, Γιάννη Ρίτσου, Κώστα Καρυωτάκη, Κωνσταντίνου Καβάφη, μελοποιημένα από τους έλληνες συνθέτες Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιώργο Κουρουπό, Λένα Πλάτωνος και Διονύση Μπουκουβάλα. Τραγούδησε αισθαντικά η σοπράνο Δάφνη Πανουργιά και στο πιάνο ήταν ο ταλαντούχος Πέτρος Μπούρας
Ανάμεσα στους ακροατές που γέμισαν την αίθουσα, και ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός, του οποίου πέντε θαυμάσια τραγούδια ερμήνευσαν οι καλλιτέχνες. 
Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης εδώ.
Η διοργάνωση και των τριών εκδηλώσεων είναι της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δήμου Πειραιά, σε συνεργασία με την Δημοτική Βιβλιοθήκη.


Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

"ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ" ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ


Στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Παλιό Ταχυδρομείο, Φίλωνος 29) θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 στις 8 το βράδυ, η πρώτη εκδήλωση από τις τρεις που θα γίνουν με το γενικό τίτλο "Εαρινό Ταχυδρομείο", σε επιμέλεια της ποιήτριας Ιουλίτας Ηλιοπούλου.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βασισμένο στην δύναμη και την γοητεία της ποίησης, με τίτλο: «Είναι παντού το ποίημα».
Ποιήματα των: Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Γκάτσου, Φ.Γ. Λόρκα, Γιάννη Ρίτσου, Κώστα Καρυωτάκη, Κωνσταντίνου Καβάφη, μελοποιημένα από τους: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιώργο Κουρουπό, Λένα Πλάτωνος, Διονύση Μπουκουβάλα.
Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά
Πιάνο: Πέτρος Μπούρας
Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου
Η διοργάνωση είναι της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δήμου Πειραιά, σε συνεργασία με την Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Δύο τραγούδια της Λένας Πλάτωνος 
▫- Παιδικό (Κώστας Καρυωτάκης (απόσπασμα)
♪-Το βράδυ ( Κώστας Καρυωτάκης) 
▫- Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα (Κώστας Καρυωτάκης)
♪-Νύχτα (Κώστας Καρυωτάκης)
▫- Σκέπτουμαι μια ζωή (Μάτση Χατζηλαζάρου)

Πέντε τραγούδια του Γιώργου Κουρουπού 
♪-Μονάχη κι έρημη (Σαπφώ, ανασύνθεση - απόδοση Οδυσσέας Ελύτης)
▫- Άνοιγε τον αέρα του κήπου (Οδυσσέας Ελύτης)
♪-Όλβια Ντόννα (Οδυσσέας Ελύτης)
▫- Πόρτα Ρεμούντα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου)
♪-Χαμένη Μπεμπελούνα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου)
▫- Νύχτα (Ιουλίτα Ηλιοπούλου)
♪-Όνειρο (Ιουλίτα Ηλιοπούλου)
♪-Τύχη (Οδυσσέας Ελύτης)

Πέντε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι 
▫-Τρία πορτραίτα με σκιές, Ι (Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, μετ. Άρης Δικταίος)
♪-Γύρνα Φτερωτή του μύλου (Φ. Γ. Λόρκα, μετ. Ν. Γκάτσος, από τον Ματωμένο Γάμο)
♪-Κουβάρι- κουβαράκι (Φ.Γ. Λόρκα μετ. Ν. Γκάτσος, από τον Ματωμένο Γάμο)
▫- Για σένα έχω μιλήσει (V, Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης)
♪-Σ’ αγαπώ (Μυρτιώτισσα, από τον Μεγάλο Ερωτικό)
♪-Ποιος είν’ τρελός από έρωτα (Γιώργος Σαραντάρης, από τον Μεγάλο Ερωτικό)
▫- Σερενάτα (Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα μετ. Α. Αγγελάκης)
♪-Πέρα στο θολό ποτάμι (Φ. Γ. Λόρκα, μετ. Ν. Γκάτσος, από τον Μεγάλο Ερωτικό)


Ένα τραγούδι του Διονύση Μπουκουβάλα
▫- Απ’ τες εννιά (Κωνσταντίνος Καβάφης
♪-Ένας γέρος (Κωνσταντίνος Καβάφης )

Τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη 
▫- Μνήμη Β΄, Έφεσος (Γιώργος Σεφέρης, απόσπασμα)
♪- Ήσουν καλός (Γιάννης Ρίτσος, από τον Επιτάφιο)
♪- Μέρα Μαγιού (Γιάννης Ρίτσος, από τον Επιτάφιο)
▫-Δώρο Ασημένιο Ποίημα (Οδυσσέας Ελύτης)
♪-Μαρίνα ( Οδυσσέας Ελύτης)      

Η ΜΑΡΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΠΟΡΦΥΡΑ" ΣΤΟ INTV.GR ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ


Στη σειρά των εκπομπών ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2014, που επιμελείται και παρουσιάζει ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, την ερχόμενη Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 9.30 το βράδυ, προσκεκλημένη στο στούντιο του intv.gr θα είναι η υπεύθυνη των εκδόσεων Πορφύρα Μαρία Κοκκίνου. 
Η εκπομπή μεταδίδεται απευθείας από το διαδικτυακό κανάλι intv.gr και οι τηλεθεατές μπορούν να στέλνουν τις ερωτήσεις και παρατηρήσεις τους κατά την διάρκεια της εκπομπής στην ηλεκτρονική διεύθυνση intv@intv.gr. 
Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Αρβανίτη.

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Η ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ


Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, διοργανώνει το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014 και ώρα 19:00 βραδιά αφιέρωμα στον μεγάλο μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, με θέμα: «Η ιερότητα στον Ελύτη». 
Κεντρική ομιλήτρια θα είναι η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, ποιήτρια και συνοδοιπόρος του Ελύτη, η οποία θα κάνει και παρουσίαση κολλάζ του ποιητή. Στην εκδήλωση θα ακουσθούν μελοποιημένα ποιήματα του Ελύτη σε σύνθεση Χατζιδάκι, Θεοδωράκη κ. α. από την Αναστασία Χατζηπαύλου στο τραγούδι και τον Σπύρο Λούκο στο πιάνο. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής, οδός Μεγάλου Βασιλείου 15 στο Ρούφ (πίσω από το νέο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ιουλίτα Ηλιοπούλου είχε αναπτύξει το θέμα αυτό και στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Νοέμβριο του 2012. Δείτε τη σχετική ανάρτηση της Ιδιωτικής Οδού εδώ
Κι ακόμα διαβάστε το άρθρο μας Οι άγγελοι στις συνεικόνες του Ελύτη.
Κυρίως, ας ενωτισθούμε, μέρες που είναι, τον ιερό λόγο του ποιητή στην Ιδιωτική του Οδό, όπου σημειώνει προφητικά: "…που έφτασα στο σημείο να ονειρεύομαι για τον άνθρωπο μια καινούργια Σαρακοστή, όπου να νηστεύει όλους τους καρπούς της επικαιρότητας και να μη συντηρείται παρά μόνον από τη στοιχειακή έννοια των πραγμάτων και τη μεταφυσική τους προέκταση".

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΘΝΕΩΤΩΝ


Τάσος Λειβαδίτης 
ΑΝΑΣΤΑΣΗ 
Του Κωστή Παπαγιώργη
κατευόδιο
«Δε σ’ ακολουθώ πια» φώναξα, μα εκείνος μ’ έσπρωξε, το αμάξι κατρακύλησε μες στη νύχτα, πού πηγαίναμε; στις γωνιές, με μεγάλα κάτωχρα πρόσωπα, στέκανε οι Σιωπηλοί, μόλις προφταίναμε να παραμερίσουμε για να μη μας γκρεμίσουν, 
κι οι οργανοπαίχτες που ακολουθούσαν, μισομεθυσμένοι, με την ψυχή τους απροστάτευτη απ’ τη βροχή, φορούσαν κάτι σταχτιά, στραπατσαρισμένα καπέλα, απ’ αυτά που βρίσκονται στον ουρανό, μαζί με τα παιδιά και τους σαστισμένους, 
κι αυτό το κάθαρμα ο άμαξας προσπαθούσε να κρύψει μ’ ένα σάλι το βρόμικο μούτρο του, ενώ εγώ ήξερα πως ήταν εκείνος ο αλήτης, που μια νύχτα αρνήθηκα να πιω ένα ποτήρι μαζί του, 
έπρεπε να ξεφύγω, γλίστρησα κρυφά και νοίκιασα ένα δωμάτιο σ’ ένα απόμερο ξενοδοχείο, μα όπως εκείνη τη νύχτα 
με μαστίγωνε η πόρνη, κι άκουγα τη θεία εκμυστήρευση, ήρθε και γονάτισε δίπλα μου, 
τότε τον ακολούθησα, κι όπως βαδίζαμε, είδαμε άυπνο και χλωμό τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, «πλαγιάζω στον τάφο και τρέμω, πως κάθε τόσο θα με ξανασηκώσουν» είπε λυπημένος, 
γιατί αν χρειάζονταν κάποιον να βοηθήσει για το σταυρό, πάλι αυτόν θα συναντούσαν στο δρόμο. 
[Νυχτερινός επισκέπτης, 1972]

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟ "ΕΑΡΙΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ"


Σ' έναν ιδιαίτερο χώρο, στο Παλιό Ταχυδρομείο όπου τώρα στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Φίλωνος 29) θα γίνουν προσεχώς τρεις πολιτιστικές εκδηλώσεις, με το γενικό τίτλο "Εαρινό Ταχυδρομείο", και σε επιμέλεια της ποιήτριας Ιουλίτας Ηλιοπούλου. 
Η διοργάνωση είναι της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δήμου Πειραιά, σε συνεργασία με την Δημοτική Βιβλιοθήκη. 
Η πρώτη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 στις 8 το βράδυ και έχει τίτλο: «Είναι παντού το ποίημα». 
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βασισμένο στην δύναμη και την γοητεία της ποίησης. Ποιήματα των: Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Γκάτσου, Φ.Γ. Λόρκα, Γιάννη Ρίτσου, Κώστα  Καρυωτάκη, Κωνσταντίνου Καβάφη, μελοποιημένα από τους: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιώργο Κουρουπό, Λένα Πλάτωνος, Διονύση Μπουκουβάλα. 
Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά 
Πιάνο: Πέτρος Μπούρας 
Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου 
Η δεύτερη εκδήλωση έχει τίτλο "Ύμνος άπας ηττάται" και έχει μεγαλοβδομαδιάτικο περιεχόμενο. Θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 11 Απριλίου στις 8 το βράδυ. 
Κείμενα των Γραφών θα απαγγείλει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος θα ψάλλει ύμνους και θα αυτοσχεδιάσει, ενώ ο τσελίστας Christopher Humphrys θα παίξει σουίτες του Μπαχ. 
Η τρίτη θα γίνει την Παρασκευή 9 Μαϊου με τον τίτλο: "στο βυθό της μουσικής". Το συγκρότημα "Trio Solvista" σε ...προχωρημένες μουσικές. 
Βιβή Γκέκα, μαντολίνο 
Σταύρος Αγιαννιώτης, κιθάρα 
Σόλης Μπαρκής, κρουστά

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΑΤΖΗΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΛΑΪΚΟΣ ΓΚΑΛΕΡΙΣΤΑΣ


ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 
"Πάρε ὅ,τι θέλεις παλιατζῆ…" 
Μεταξὺ τῶν συμπαθῶν ἐνδιαφερόντων καὶ γραφικῶν μορφῶν τῆς Χαλκηδόνος τοῦ "παλιοῦ καλοῦ καιροῦ" μὲ τὰ χιλιοπατημένα πετροδρομάκια καὶ καλντιρίμια, τὰ γκαζοφάναρα, τοὺς γιαουρτσῆδες τῆς Σηλυβριᾶς, τοὺς σημιτσῆδες, τοὺς σουτσῆδες, τοὺς μποζατζῆδες στὶς κρύες νύχτες, τοὺς ματζουντζῆδες, τοὺς καλαϊτζῆδες, τοὺς ψιλικατζῆδες, τοὺς πραγματευτάδες, τοὺς ἀρκουδιάρηδες κ.ἄ., βρισκόταν καὶ οἱ παλιατζῆδες ὅπως ὁ Niyazi Erikçi, ἰδιοκτήτης τῆς Galeri Antik, ὁ Ömer Öztürk, ὁ Yılmaz Tuğcu (Şu-bu) κ.ἄ. 
Οἱ παλαιοπῶλαι αὐτοὶ καταγόταν κυρίως ἀπὸ τὴ Νεάπολη (Nevşehir) καὶ τὴ Νίγδη (Niğde)τῆς Καραμανίας. Γυρνοῦσαν στὰ σοκάκια μὲ τὸ μαῦρο τσουβάλι στὴ ράχη, διαλαλοῦντες τὸ "eskiler alayım" ἢ "eskici", ὅπως σήμερα φωνάζουν οἱ πλανώδιοι ζαρζαβατσῆδες καὶ πωληταὶ φρούτων, καὶ μάζευαν ὅ,τι ἔδιδε ὁ Θεὸς (παλιὰ ροῦχα κ.ἄ.). Μετὰ δὲ τὸ 1980 ἔσερναν τὰ τρίκυκλα ἁμαξάκια γιὰ τὶς πραμάτειές τους. 
Ἔτσι ὁ φίλος Niyazi γεννήθηκε στὸ Νέβσεχηρ τὸ 1938 καὶ ἐννιὰ ἐτῶν ἦλθε στὴν Πόλη –τὸν τότε παράδεισο ποὺ ζητοῦν ἀκόμη πολλοί, ἄσχετον ἂν τὸν βρίσκουν– ἀφοῦ τελείωσε τὸ τριτάξιο τότε δημοτικὸ τῆς πατρίδος του καὶ ἄρχισε ἐδῶ τὴν δουλειὰ τοῦ παλιατζῆ ab ovo, δηλαδὴ μὲ τὸ τσουβάλι! Στὰ εἰκοσιπέντε του ἄνοιξε ἕνα μαγαζὶ γιὰ ροῦχα στὸ bit pazarı (γιουσουροὺμ) τῆς Χαλκηδόνος, κοντὰ στὴν Ἁγ. Εὐφημία, καὶ τὸ 1986 ἕνα ἄλλο μὲ ἀντίκες. Μετὰ πῆγε πίσω ἀπὸ τὸ κτίριο τοῦ Milli Piyango İdaresi, στὴ συνέχεια δὲ σὲ δύο μαγαζιὰ στὴν Dr. Esat Işık Cad. Στὸ πρῶτο, τὸ γωνιακὸ καὶ μεγάλο, εἶχε χαλιὰ μὲ τὸ ὄνομα Doğu Halı Pazarı, μετὰ δὲ ἀντίκες. Τέλος μετεκόμισε σ’ ἕνα κατάστημα στὸ Tellâlzade Sok., ὅπου σήμερον βρίθουν τὰ ἀντικατζίδικα. Στὸ μαγαζὶ αὐτὸ βρίσκεται ὁ γιὸς τοῦ Muzaffer, ποὖταν μαζί του ἀπὸ τὸ 1967 καὶ συνεχίζει μὲ πολλὴ διάκριση καὶ φινέτσα τὴν ἐπιχείρηση. Εἶχε καὶ τρεῖς κόρες. Πέθανε τὸ 1996. 
Ὁ Niyazi ἦταν μετρίου ἀναστήματος, μελαγχροινὸς καὶ ἀρρενωπός, μὲ γαμψὴ μύτη καὶ μουστάκι, πάντοτε καθαρὸς καὶ περιποιημένος –σπάνια χωρὶς γραβάτα. Εἶχε γίνει φίλος τοῦ Γερομελίτωνος μὲ τὸν ὁποῖο βρισκόταν τὰ Σάββατα στὸ κατάστημα τῆς λεωφόρου Dr. Esat, ὅπου τὸν κερνοῦσε βότκα καὶ πήγαινε καὶ στὸ σπίτι του στὸ Μόδι, ὅπου ὁ Γέροντας τοῦ προσέφερε ἀπόσταγμα κριθῆς "ἐσμυρνισμένο" μὲ ντοματόζουμο, κάπνιζε δὲ ὁ ἴδιος λευκὰ μακρυὰ τσιγάρα καὶ ὄχι ποῦρα τῆς Χαβάνας, ὅπως ὁ μακαρίτης "Φαραώ". 
Ὁ Niyazi, καίτοι αὐτοδίδακτος, εἶχε ἀετίσιο βλέμμα, γνώριζε πολὺ καλὰ τὰ χαλιὰ –γυρίζοντάς τα ἀπὸ πίσω– καὶ τὶς ἀντίκες, ἤδη ἀπὸ μακρυά, διότι ἤξευρε νὰ "βλέπει, νὰ ὀσφραίνεται καὶ νὰ ἀκούει" τὰ ἔργα τῆς τέχνης, ὅπως εἶπε σὲ κάποιο ἀφελῆ ὁ A. Vollard, ποὺ τόλμησε νὰ τὸν ρωτήσει πῶς ἔγινε μεγάλος συλλέκτης! Ἔτσι εἶχε γίνει ἕνας εἰδικὸς ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐμπειρίας, τὸ ὁποῖο μερικὲς φορὲς εἶναι σημαντικότερο ἀπὸ τὰ "Πανεπιστήμια", μὲ μεγάλη διαίσθηση καὶ εὐαισθησία, ἀπαραίτητα γιὰ τὸν δέκτη τῆς τέχνης. Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Γέροντας, οὕτως ὥστε νἆναι οἱ δυὸ σὰν "σαλτιμπάγκοι" πάνω στὸ σχοινί! κατὰ τὶς ἀγοραπωλησίες. Ἦταν δὲ ἀπόλαυση νὰ τὶς παρακολουθεῖ κανείς, γιατὶ ὅλα αὐτὰ ἀνήκουν μέσα στὸ context τῆ ἱστορίας τῆς ἀποκτήσεως τῶν ἔργων, ὁρισμένα τῶν ὁποίων κοσμοῦν σήμερον τὸ Μέγαρο τῆς Μητροπόλεως Χαλκηδόνος1
Ὁ Niyazi ἤξευρε συνεπῶς τὴν ἀξία τῶν ἔργων καὶ τὶς τιμές τους, ὅπως συνήθως οἱ ἀντικατζῆδες, καὶ ἦταν δεινὸς ἔμπορος. Τὸ μαγαζί του ἦταν πάντα καθαρὸ καὶ νοικοκυρεμένο, μὲ διαλεχτὰ ἔργα τῆς τέχνης τὰ ὁποῖα θέλουν μεράκι, ἀγάπη, φροντίδα καὶ χάδι. Διότι δὲν εἶναι παλιοσίδερα, πέτρες, ξύλα καὶ χαρτιὰ ὅπως τολμοῦν νὰ ποῦν –ἔστω καὶ γιὰ ἀστεῖο!– κάποιοι εὐήθεις καὶ παχυδερμικοὶ τύποι, οἱ νεόπλουτοι τῶν ὁποίων, ἀφήνουν τὸν ντεκορατὲρ νὰ διακοσμήσει τὸ σπίτι τους μὲ χαλκομανίες! 
Τὶς ἀντίκες προμηθευόταν τότε ἀπὸ τὰ πλούσια ἀρχοντικὰ τῶν Ρωμηῶν τοῦ Μοδιοῦ κυρίως, γιατὶ ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν καλοῦσαν σὰν expert ὅταν εἶχαν κάτι γιὰ "ξεπούλημα", ἀφοῦ λίγοι ἦταν τότε οἱ ἀντικέρ. Σήμερα ὅμως ὁ Muzaffer φέρνει ἔργα τέχνης καὶ ἀπὸ τὴ Γαλλία μὲ ὑψηλὲς τιμὲς καὶ τὰ εἰσάγει ἐλεύθερα, ἐνῶ ἡ ἐξαγωγή τους κατὰ τὸ ἄρθρο 32 τοῦ τμήματος 3 τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ καὶ Πολιτισμοῦ, αὐστηρῶς ἀπαγορεύεται. 
Αὐτὸς λοιπὸν ἦταν κάπως ὁ Niyazi, ὁ παλιατζῆς, ποὺ μὲ τὴν ἐργασία του ἔγινε λαϊκὸς γκαλερίστας. Αἰωνία του ἡ μνήμη! 
Ὁ γράφων εὐχαριστεῖ τὸ γιό του, γιὰ τὶς πληροφορίες ποὺ τοὔδωσε. 
____________________ 
1- Ἀ. Παπᾶ, Χαλκηδόνος, Κατάλογος τῶν ἐν τῷ Μεγάρῳ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Χαλκηδόνος εὑρισκομένων κειμηλίων, ἐπίπλων καὶ σκευῶν, 2014 (κείμενο σὲ ὑπολογιστή).

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΟ INTV.GR


ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2014 
Προσκεκλημένος στο στούντιο του διαδικτυακού καναλιού intv.gr ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Γιανναράς
Παρουσιάζει ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.
Δείτε την εκπομπή εδώ

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

ΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΑΠΟΨΕ ΣΤΙΣ 9.30 ΣΤΟ ΙΝΤV.GR


Στη σειρά των εκπομπών ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2014, που επιμελείται και παρουσιάζει ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, απόψε Πέμπτη 20 Μαρτίου στις 9.30 το βράδυ, προσκεκλημένος στο στούντιο του intv.gr είναι ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Γιανναράς. 
Η εκπομπή μεταδίδεται απευθείας από το διαδικτυακό κανάλι intv.gr και οι τηλεθεατές θα μπορούν να στέλνουν τις ερωτήσεις και παρατηρήσεις τους κατά την διάρκεια της εκπομπής στην ηλεκτρονική διεύθυνση intv@intv.gr.  Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Αρβανίτη. 
Ο Σπύρος Γιανναράς γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και θεωρία λογοτεχνίας στο Παρίσι. Εργάστηκε για δέκα χρόνια στην εφημερίδα Καθημερινή γράφοντας κείμενα (κυρίως για το βιβλίο και τα εικαστικά) και παίρνοντας συνεντεύξεις από έλληνες και ξένους συγγραφείς. Έχει συνεργαστεί, με αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά όπως η Νέα Εστία, το Εντευκτήριο, η Ευθύνη, το Φρέαρ, L’atelier du roman κ.α., δημοσιεύοντας κυρίως βιβλιοκριτικές και διηγήματα. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων Ο λοξίας εκδ. Ίνδικτος (2008) και Ζωή χαρισάμενη εκδ. Πόλις, (2011). Ασχολείται με την συγγραφή, την κριτική βιβλίου και την μετάφραση. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Πιέρ Ασουλίν Οι βίοι του Ιώβ και τώρα μεταφράζει μυθιστορήματα του Αμερικανού Πολ Όστερ. Γνωρίζει γαλλικά και αγγλικά.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Ο ΡΩΣΣΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Αλέξανδρος Πούσκιν

Δημήτρης Μπαλτᾶς 
Εἶναι γνωστό ὅτι τήν ἐποχή πρίν ἀπό τό 1821 ὁ φιλελληνισμός εἶχε ἐκδηλωθεῖ σέ πολλές χῶρες καί μέ πολλές μορφές. Ἀλλά, ἀκόμη καί σήμερα, δέν εἶναι ἰδιαίτερα γνωστή καί προβεβλημένη στούς Ἕλληνες ἡ θέση τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, τῶν δικαίων της καί τῶν στόχων της, ἀκόμη καί ὁ βαθμός τῆς συμμετοχῆς τῶν Ρώσσων στόν ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, στά ἔργα τῶν Ρώσσων λογοτεχνῶν τοῦ 19ου αἰ. Ὁρισμένες πτυχές αὐτῆς τῆς σχέσεως θά παρουσιάσω στήν σημερινή κατάθεση. 
Εἶναι γεγονός ὅτι ἕνα πλῆθος ποιημάτων τῶν Ρώσσων λογοτεχνῶν τοῦ ιθ΄ αἰ. προτρέπουν τούς Ἕλληνες νά ξεσηκωθοῦν. Ἐνδεικτικῶς θά ἀναφερθεῖ τό ποίημα Τό πολεμικό θούριο τῶν Ἑλλήνων τοῦ ποιητῆ Φιοντόρ Γκλίνκα (1786-1880). 
Μάλιστα στίχοι, ὅπως «Ὥς πότε σκλάβοι στά δεσμά/ Τῶν Ἀγαρηνῶν θά ζοῦμε; / Τούς τυράννους τῆς γλυκιᾶς μας Ἑλλάδας / Ἦρθε ἡ ὥρα νά ἐκδικηθοῦμε!» (Βλ.Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821 στόν καθρέφτη τῆς ρωσσικῆς ποίησης, ἐπιλ.-εἰσ.-ἐπιμ. Σ. Ἰλίνσκαγια, Ἀθήνα 2001, σ. 83) θυμίζουν ἀσφαλῶς τόν γνωστό Θούριο (Βιέννη, 1797) τοῦ Ρήγα. Μάλιστα τήν παρουσία τῆς Ἑλλάδας στόν κόσμο δείχνει πολύ καθαρά τό ὁμότιτλο ποίημα τοῦ Ὀρέστ Σομόφ (1793-1833). Ἡ Ἑλλάδα χαρακτηρίζεται ὡς «χώρα λατρεμένη ἀπό τούς θεούς … Χώρα γεμάτη ἥρωες … Ἡ Ἑλλάδα, λίκνο τῶν τεχνῶν». Ἀλλά, ἐπειδή αὐτή ἡ χώρα εἶναι «στό ἔλεος τῶν βαρβάρων», ζητᾶ ὁ ποιητής ἀπό τούς ἀρχαίους νά φανερωθοῦν ξανά στόν ἀγῶνα τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων: «Τό πνεῦμα τους ξαναγεννιέται στῶν Ἑλλήνων τίς καρδιές». Καί τελικά «ἀγάλλονται τῶν προγόνων οἱ σκιές», ὅταν βλέπουν τούς ἀγωνιζόμενους Ἕλληνες τοῦ 1821 (Βλ.Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σσ. 109-111). Ἀλλά καί ὁ Ν. Γκνέτιτς, στόν ὁποῖο ὀφείλεται καί ἡ καλύτερη μετάφραση τῆς Ἰλιάδος στήν ρωσσική, σ’ ἕνα ποίημα ὑπό τήν ἐπιγραφή «Πολεμικός Ὕμνος τῶν Ἑλλήνων» (Κ. Αὐγητίδη, Ἀλέξανδρος Πούσκιν. Ὁ φιλέλληνας βάρδος τοῦ Εἰκοσιένα, Ἀθήνα 2004, σ. 61) γράφει χαρακτηριστικά: «Πάρε κουράγιο, λαέ τῆς Ἑλλάδας. / Ἡ μέρα τῆς δόξας ἔχει φτάσει./ Θά δείξουμε πώς ὁ Ἕλληνας / δέν ἔχει ξεχάσει τή λευτεριά καί τήν τιμή». 
Ἡ σχέση τῶν Ἑλλήνων τοῦ 1821 μέ τούς ἐνδόξους προγόνους, τούς ὑπερασπιστές τῆς πατρώας γῆς σέ παλαιότερους αἰῶνες, ἀναδεικνύεται, ἐπίσης, σ΄ ἕνα ποίημα τοῦ Κοντράτ Ριλέγιεφ (1795-1826), ἀφιερωμένο στόν Ρῶσσο στρατηγό Α. Γερμόλοφ, γιά τόν ὁποῖο μάλιστα ὑπῆρχαν φῆμες ὅτι σχεδίαζε ἐκστρατεία στήν Ἑλλάδα γιά νά βοηθήσει τούς ἀγωνιστές. «Φίλε τοῦ Ἄρη καί τῆς Παλλάδας, / Ἐλπίδα τῶν συμπολιτῶν σου, γιέ τῆς Ρωσσίας πιστέ, / Γερμόλοφ! Βιάσου νά σώσεις τά παιδιά τῆς Ἑλλάδας!» (Βλ. Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 57). Ἀσφαλῶς τά ὀνόματα τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστατῶν τοῦ ’21 εἶναι γνωστά στούς Ρώσσους λογοτέχνες. Λ.χ. στίς Νεκρές Ψυχές τοῦ Νικολάϊ Γκόγκολ (1809-1852) ὁ Τσίτσικωφ, ὅταν ἐπισκέπτεται τό σπίτι ἑνός τσιφλικά, ἀντικρίζει μέ δέος τούς πίνακες πού ἀπεικόνιζαν «νεαρά ἄτομα, ὁλόσωμα- ἕλληνες ἀξιωματούχους. Ὁ Μαυροκορδᾶτος, ὁ Μιαούλης, ὁ Κανάρης … ἡ Μπουμπουλίνα» (Νεκρές ψυχές, μετ. Ἀ. Σαραντόπουλος, Ἀθήνα 1987, σ. 152). 
Ὅσον ἀφορᾶ τήν ποίηση, εἶναι χαρακτηριστική ἡ α΄ στροφή τοῦ ποιήματος τοῦ Βίλχελμ Κιουχελμπέκερ (1797-1846) ὑπό τήν ἐπιγραφή Ἑλληνικό Τραγούδι (Βλ. Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 37) προσδιορίζει ἀκριβῶς τόν σκοπό τῆς ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων: «Βαδίζει πρός τόν ἔνδοξο σκοπό, / Τή βλέπω, καταφθάνει ἡ ἱστορία, / Τό καθετί παντοῦ εἶναι παλιό, / Θεσμοί, νόμοι, κιτάπια καί βιβλία / Λαοί, ἀπ’ τον ὕπνο σας ξυπνῆστε τῶρα, / Ἦρθε ἡ χαρά, τῆς λεφτεριᾶς ἡ ὥρα!». Ἐδῶ φαίνεται ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀξία πού «ἐπιβάλλει» στούς Ἕλληνες, ὅπως σέ ἄλλους λαούς, ἡ ἴδια ἡ ἱστορία. 
Στό πλαίσιο τῆς ὁριοθετήσεως τοῦ σκοποῦ τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως κινεῖται καί ἡ β΄ στροφή τοῦ ποιήματος πού ἀφιέρωσε στόν Μπάρϋον ὁ ποιητής Ἰβάν Κοζλόφ (1779-1840): «Ἀλλά οἱ μάχες μαίνονταν στήν Ἑλλάδα / Γιά τήν ἐλευθερία, τήν πίστη, τήν τιμή / Γιά τῆς Ἑλλάδας τήν ἱερή ἀνεξαρτησία!» (Βλ. Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 127). 
Ἐπιπλέον, τό ὅτι ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 εἶναι «εὐλογημένη» ἀπό τόν Θεό δέν εἶναι κάτι πού πιστεύουν μόνον οἱ γνωστοί ἀγωνιστές τοῦ ’21, ἀλλά καί οἱ ἴδιοι οἱ Ρῶσσοι λογοτέχνες τοῦ ιθ΄ αἰ. Ἔτσι στήν «Ἑλληνική Ὠδή» τοῦ Βασίλι Τουμάνσκι (1800-1860) καί ἰδιαίτερα στήν γ’ στροφή ἐπισημαίνεται ὅτι «σημαία μας ὁ τίμιος σταυρός / Ἡ χώρα μας [sic] εἶν’ ὄμορφη κι ἁγία» (Βλ. Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 95). 

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Ἀπό τά τρία τελευταῖα ποιήματα εἶναι εὐνόητο ὅτι ἡ παράλληλη ἀνάκτηση τῆς ἐθνικῆς καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ἦσαν, γιά τούς Ρώσσους ποιητές τοῦ ιθ΄ αἰ., οἱ στόχοι τῆς ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821. Σ’ αὐτούς τούς στόχους βοήθησε κατά πολύ, σύμφωνα τόν μεγάλο Ρῶσσο μυθοστοριογράφο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881), τό γεγονός ὅτι «οἱ χριστιανικοί πληθυσμοί τῆς Ἀνατολῆς, καταπιεσμένοι καί βασανισμένοι, εἴδανε στό Χριστό καί στήν πίστη του τή μοναδική παρηγοριά τους, καί στήν Ἐκκλησία τό τελευταῖο καί μοναδικό ὑπόλειμμα τῆς ἐθνικῆς προσωπικότητάς τους … γιατί ἡ Ἐκκλησία διαφύλαξε αὐτούς τούς πληθυσμούς ὡς ἐθνότητα κι ἡ πίστη στό Χριστο τούς ἐμπόδισε, τουλάχιστον ἐν μέρει, νά συγχωνευθοῦν μέ τούς νικητές» (Τό Ἡμερολόγιο ἑνός συγγραφέα, μετ. Μ. Ζωγράφου, Ἐκδόσεις Σπ. Δαρεμᾶ, Ἀθῆναι, ἄ.ἔ., σ. 287). 
Ἀλλά καί ὅταν ἡ ἑλληνική ὑπόθεση φαίνεται νά ὁδηγεῖται σέ αἴσιο τέλος μέ τήν συνθήκη τῆς Ἁδριανούπολης, οἱ Ρῶσσοι ποιητές χαιρετίζουν τήν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδας. Μεταξύ τῶν πιό γνωστῶν ποιημάτων καταγράφεται τό «Ἐμπρός Ἑλλάδα» τοῦ Ἀλεξάντρ Πούσκιν (ἀντιγράφω ἀπό τήν παλαιότερη ἀπόδοση τοῦ Κ. Βάρναλη): «Ἐμπρός, στηλώσου, Ἑλλάδα ἐπαναστάτισσα/ βάστα γερά στό χέρι τ’ ἅρματά σου…». 
Θά διερωτηθεῖ κανείς γιατί οἱ Ρῶσσοι λογοτέχνες, καί ἰδιαίτερα οἱ ποιητές, ἔδειξαν τόσο ἔνθερμα τήν συμπαράστασή τους στόν ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, λ.χ. γιά ποιόν λόγοὁ Βίλχελμ Κιουχελμπέκερ φθάνει νά γράψει, ὅταν ξεσπᾶ ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση: «Ἄς πᾶμε [ἐνν.οἱ Ρῶσσοι]μέ ρίγος, μέ πάθος, μ’ἀλκή / ἐκεῖ στή δική μας τή χῶρα [ἐνν. τήν Ἑλλάδα]» (Βλ. Ἡ ἑλληνικήἐπανάσταση, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 40).
Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι στήν Ρωσσία τοῦ 19ου αἰ. τό φιλελεύθερο πνεῦμα εἶχε ὡς μοναδικό χῶρο ἐκφράσεως τήν λογοτεχνία.Ἐξ ἄλλου, γιά τούς Ρώσσους λογοτέχνες ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση ἀποτελοῦσε μία ἔμπνευση κι ἕνα ὅραμα, ἄν λάβει κανείς ὑπ’ ὄψη ὅτι κατά τήν δεκαετία τοῦ 1820 στήν Ρωσσία ὑπῆρχε μία ἐσωτερική πολιτική ζύμωση, προερχόμενη ἀπό κύκλους τῶν εὐγενῶν καί ἀποσκοποῦσα στήν ἀνατροπή τοῦ τσάρου. Ἀπό τούς ποιητές πού ἀνέφερα παραπάνω, ὁ Ριλέγιεφ ἐκτελέστηκε τόν Δεκέμβριο τοῦ 1825, ἐνῶ ὁ Κιουχελμπέκερ καταδικάστηκε στά κάτεργα. Ἐπισημαίνεται μάλιστα ὅτι γιά τούς ἐπονομαζόμενους Δεκεμβριστές «ὁ ἀγώνας τῶν Ἑλλήνων γιά ἀνεξαρτησία ἀποτελεῖ ἕνα κρίκο στήν γενική ἀλυσίδα τοῦ ἐπαναστατικοῦ κινήματος στήν Εὐρώπη» (Κ. Αὐγητίδη, Ἀλέξανδρος Πούσκιν. Ὁ φιλέλληνας βάρδος τοῦ Εἰκοσιένα, Ἀθήνα 2004, σσ. 56-57).
Ὡστόσο, πέρα ἀπό τόν ἀναφερθέντα συσχετισμό πού θά πρέπει νά εἶναι ἱστορικά ὀρθός, ἔχει σημασία, γιά τήν σημερινή κατάθεση, τό ζήτημα τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως στήν ρωσσική λογοτεχνία. Σέ κάθε περίπτωση, θά διακρίνει κανείς τόν ἐνθουσιασμό καί τήν ἔμπνευση τῶν Ρώσσων συγγραφέων, πού προέρχονται κυρίως ἀπό τήν ἐπιτυχῆ ἐφαρμογή τῶν φιλελεύθερων ἰδεῶν καί ἰδεωδῶν. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀλεξάντρ Πούσκιν (1799-1837), ὁ μεγαλύτερος ἴσως τῶν Ρώσσων ποιητῶν, ὅταν εἶχε ξεσπάσει ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, εἶχε κάνει λόγο γιά «ἐξαίσιες στιγμές ἐλπίδας καί ἐλευθερίας», πού ζοῦσε τότε ὁλόκληρος ὁ κόσμος. 

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΕΦΕΡΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ


«Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ» 
ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΟ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ 
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 
Tη ζωή και το έργο του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη μελετούν και προσεγγίζουν μαθητές, πανεπιστημιακοί, λογοτέχνες, ηθοποιοί και δημοσιογράφοι, στο μαθητικό συνέδριο «Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ», που θα λάβει χώρα στην Κωνσταντινούπολη, στο Ζωγράφειο Λύκειο, από τις 20 έως τις 23 Μαρτίου 2014. 
Το μαθητικό συνέδριο διοργανώνουν το Ζωγράφειο Λύκειο και τα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
Στο μαθητικό συνέδριο, την έναρξη του οποίου θα κηρύξει η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, θα πραγματοποιηθούν εισηγήσεις από διακεκριμένους επιστήμονες και μαθητές, συζητήσεις, τοποθετήσεις, μουσικές παραστάσεις και θεατρικά δρώμενα για τις θεματικές ενότητες: 
Ο Ίωνας ποιητής, Η «αίσθηση της Ιστορίας» στην ποίηση του Γ. Σεφέρη, Μυθιστόρημα του Γ. Σεφέρη, Παρελθόν και παρόν στον Γ. Σεφέρη, Μύθοι και μορφές στην ποίηση του Γ. Σεφέρη, Γ. Σεφέρης: Γλώσσα και σάτιρα, Μορφή και περιεχόμενο στην ποίηση του Σεφέρη, Από το Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β΄ στο Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ΄, Ο Σεφέρης ως μεταφρασεολόγος και μεταφραστής, Ο ποιητικός λόγος του Σεφέρη και οι νέοι σήμερα, Η μελοποιημένη ποίηση του Σεφέρη, Σεφέρης εν πλω.
Στο συνέδριο συμμετέχουν 15 σχολεία (δημόσια και ιδιωτικά) καθώς και περισσότεροι από 150 μαθητές και εκπαιδευτικοί, από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Χανιά, Βόλο, Λευκωσία, από την Πόλη και για πρώτη φορά φέτος από την Ομογένεια της Αμερικής. 
Παράλληλα με τις εισηγήσεις ειδικών συμβούλων και μαθητών, θα γίνουν απαγγελίες ποιημάτων από ποιητές, ηθοποιούς, μαθητές, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, επισκέψεις σε τόπους που επισκεπτόταν ο Σεφέρης στα ταξίδια του στην Πόλη (Μονή της Χώρας, Μονή Παντοκράτορος, Ρούμελη Χισάρ) και συζητήσεις εν πλω στον Βόσπορο και την Προποντίδα με θέμα «Διάλογος για την ποίηση του Γ. Σεφέρη», στην οποία θα συμμετάσχει μεταξύ άλλων και ο κορυφαίος νεοελληνιστής καθηγητής της Οξφόρδης Peter Mackridge και θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Μανώλης Πιμπλής. 
Την εναρκτήρια ομιλία του συνεδρίου με θέμα «Ο Γ. Σεφέρης όπως τον γνώρισα» θα κάνει η Άννα Λόντου, κόρη της Μαρώς Σεφέρη, η οποία και παραχώρησε για το συνέδριο τα αγαπημένα προσωπικά αντικείμενα του ποιητή (το χαρακτηριστικό καπέλο του, το μπαστούνι του και τις πίπες του). 
Στις 21 Μαρτίου, τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη θα απαγγείλουν εκλεκτοί εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών σε έξι γλώσσες (ελληνικά, τουρκικά, αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά και αρμενικά). Μεταξύ άλλων θα απαγγείλουν και δύο σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί, η Μαρίνα Ψάλτη και η Κατερίνα Λέχου. Μελοποιημένα ποιήματα του Γ. Σεφέρη θα ερμηνεύσει ο δημοφιλής ερμηνευτής Βασίλης Λέκκας, ενώ μελοποιημένη ποίηση του νομπελίστα ποιητή θα παίξει στο πιάνο η μουσικός-πιανίστα Μάρω Θεοδωράκη. 
Το γεύμα στην αίθουσα συσσιτίου του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας θα επιμεληθεί για τους σύνεδρους η γνωστή Πολίτισσα μαγείρισσα Μαρία Εκμεκτσίογλου. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Μαθητικό Συνέδριο στην Πόλη διοργανώνεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, Στην προηγούμενη διοργάνωση το θέμα του συνεδρίου ήταν «150 χρόνια Κ. Π. Καβάφης», ενώ το πρώτο συνέδριο διοργανώθηκε τον Μάρτιο του 2012 και είχε θέμα «100+1 χρόνια Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης». Περισσότερα για τα Μαθητικά Συνέδρια στην Κωνσταντινούπολη μπορείτε να πληροφορηθείτε στην ιστοσελίδα του συνεδρίου. 
Για την επιτυχία του συνεδρίου συνεργάστηκαν διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κληρικοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι και εκπαιδευτικοί. Ακολουθούν τα μέλη της επιστημονικής επιτροπής του συνεδρίου: 
Σταύρος Ανεστίδης, Διευθυντής Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Μάρθα Βασιλειάδη, Λέκτορας του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ, Κατρίν Βελισσάρη, τ. Διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, Γιώργος Γεωργής, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΠΚ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Βιβλιογράφος, Ποιητής, Επίτιμος Διδάκτωρ Φιλολογίας, Δημήτρης Καργιώτης, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας του ΠΙ, Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου, Καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΕΚΠΑ, Ερατοσθένης Καψωμένος, Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας του ΠΙ, David Connolly, Καθηγητής του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, Θωμάς Κοροβίνης, Φιλόλογος, Συγγραφέας, Peter Mackridge, Καθηγητής του Τμήματος Μεσαιωνικών και Σύγχρονων Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Παναγιώτης Νούτσος, Καθηγητής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του ΠΙ, Γιώργος Παπαναστασίου, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ, Νικήτας Παρίσης, Φιλόλογος, Συγγραφέας, Γιάννης Πάσχος, Ποιητής, Μανώλης Πιμπλής, Δημοσιογράφος, Αλεξάνδρα Σαμουήλ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του ΠΚ, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Ποιητής, Ασπασία Χασιώτη, Δρ. Φιλολογίας, Γενική Διευθύντρια Εκπαιδευτηρίων Ε. Μαντουλίδη. 
Το συνέδριο θα μεταδίδεται διαδικτυακά μέσω της ιστοσελίδας: www.livemedia.gr
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του συνεδρίου εδώ

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

ΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΟ INTV.GR ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ


Στη σειρά των εκπομπών ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2014, που επιμελείται και παρουσιάζει ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, την ερχόμενη Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014 στις 9.30 το βράδυ, προσκεκλημένος στο στούντιο του intv.gr είναι ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Γιανναράς.
Η εκπομπή μεταδίδεται απευθείας από το διαδικτυακό κανάλι intv.gr και οι τηλεθεατές θα μπορούν να στέλνουν τις ερωτήσεις και παρατηρήσεις τους κατά την διάρκεια της εκπομπής στην ηλεκτρονική διεύθυνση intv@intv.gr 
Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Αρβανίτη.
Δείτε τις σχετικές με τον Σπύρο Γιανναρά αναρτήσεις της Ιδιωτικής Οδού εδώ

"Φώτα διάττοντα των ήχων..." ΣΤΟ "ΣΠΙΤΙ" ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΤΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ


Χθες, Κυριακή 16 Μαρτίου 2014 το απόγευμα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας η Ιουλίτα Ηλιοπούλου στην απαγγελία, η Λήδα Μασούρα στο πιάνο και η Μαρίζα Τσίγκα στην κίνηση, άνοιξαν όντως την πόρτα από «ΤΟ ΣΠΙΤΙ» και μοιραστήκαμε μαζί τους μνήμες, αισθήματα, έρωτα, μοναξιά, σιωπή, ήχους ενός πιάνου, που συν-ομίλησε μέσα απ’ την ευαισθησία των: R. Schumann, F. Chopin, C. Debussy, Maurice Ravel. 
Η παράσταση στήθηκε ειδικά για την ενότητα Έξι ποιητές συνομιλούν με τη Μουσική, που διοργάνωσε το Μέγαρο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), και πραγματικά μας έδωσε μια μουσική ποιητική του σπιτιού, αναπάντεχη, εσωτερική κι απέραντα ευγενική. 
Το Σπίτι, που είναι η τελευταία ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, μας "έκλεισε" μέσα του, τόσο που να μη θέλουμε να βγούμε. Η μυστική - και φανερή - συνομιλία του με το πιάνο, που κελάηδησε κυριολεκτικά στα χέρια της Λήδας Μασούρα, παράλληλα με τις προβολές κατάλληλα επιλεγμένων έργων του Vilhelm Hammershoi με θέμα το σπίτι, μας συγκίνησαν και μας συνεπήραν. Ήταν μια μελαγχολική μα και ρεαλιστική - ποιητικά πάντα - προσέγγιση, με πολύ φως! Τόσο που να εκπληρώνεται ο στίχος της Ιουλίτας Ηλιοπούλου: 
Φώτα διάττοντα των ήχων που επιστρέφουν και λάμπουν πιο πολύ τα παλιά, όλα και τίποτα.

Αναλυτικά το μουσικό μέρος είχε ως εξής: 
Robert Schumann, “Träumerei” Παιδικές Σκηνές
Γιώργος Κουρουπός, “Concertino” για πιάνο και ορχήστρα (απόσπασμα)
Robert Schumann, “Fürchtenmachen” Παιδικές Σκηνές
Maurice Ravel, “Oiseaux tristes”, Miroirs
Claude Debussy, "Ce qu’ a vu le vent d’ Ouest”, Πρελούδια
Claude Debussy, "Des pas sur la neige”, Πρελούδια
Robert Schumann, "Chiarina”, Καρναβάλι
Frédéric Chopin, “Nocturne” Op.9 n 2

Ο ΡΗΓΑΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ


Δημήτρης Μπαλτᾶς 
Γ. Καραμπελιᾶς, Ἡ ἀνολοκλήρωτη ἐπανάσταση τοῦ Ρήγα, Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις, Ἀθήνα 2011, σελ 269. 
Ὕστερα ἀπό τά βιβλία γιά τό «1204» (32007) καί γιά τίς «Κοινωνικές συγκρούσεις στήν Σμύρνη τόν 19ο αἰ.» (2009) ὁ Γ. Καραμπελιᾶς καταθέτει τώρα τήν «Ἀνολοκλήρωτη ἐπανάσταση τοῦ Ρήγα Βελεστινλῆ». 
Ὅπως τά ἀναφερθέντα ἔργα, ὁμοίως καί τό παρόν χαρακτηρίζεται ἀπό μία ἄριστη γνώση καί χρήση τόσο τῶν πηγῶν ὅσο καί τῆς νεώτερης καί σύγχρονης βιβλιογραφίας, μέ τίς ὁποῖες ὁ συγγραφέας ἀναμετρᾶται ἐξαντλητικά. Αὐτό εἶναι βεβαίως ἀναγκαῖο γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν ἑρμηνευτική ἀποδόμηση πού ἐπιχειρεῖται ἐδῶ καί καιρό στήν λεγόμενη ‘’ἐπιστημονική κοινότητα’’ τῆς Χώρας μας κατά τήν ὁποία ἡ ἱστορία ἀποτιμᾶται ἁπλῶς ὡς «κατασκευή», ἐνῶ οἱ ἱστορικές πηγές θεωροῦνται «δευτερεύουσα καί περιστασιακή πηγή τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας» (σ. 11). 
Εἰδικότερα, ὅσον ἀφορᾶ τό ἔργο καί τήν δράση τοῦ Ρήγα, μέχρι τώρα ἡ ἑρμηνευτική τοῦ ἔργου τοῦ Ρήγα ἐκινεῖτο ἀπό τήν θεώρηση τοῦ γνωστοῦ Γ. Κορδάτου πού τόν χαρακτηρίζει ὡς «πρόδρομο τοῦ νεοελληνικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ» (σ. 9) μέχρι τήν ἀποτίμηση τῶν συγχρόνων ἱστοριογράφων, κατεχόντων πανεπιστημιακές θέσεις, πού προσεγγίζουν τόν Ρήγα ἀποκλειστικῶς καί μόνον ὡς «δημιούργημα τοῦ Διαφωτισμοῦ» (σ. 10). Αὐτή ἀκριβῶς ἡ παράμετρος εἶναι κυρίαρχη καί στά κείμενα τοῦ Ρήγα πού διδάσκονται στή δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση (Γιά τήν ἀκρίβεια, σήμερα στό Γυμνάσιο διδάσκονται οἱ πρῶτοι 40 στίχοι ἀπό τόν «Θούριο», ἐνῶ στό Λύκειο ἕνα κείμενο ἀπό τήν «Ἐπαναστατική Προκήρυξη»). 
Ἔρχεται σήμερα ὁ Γ. Καραμπελιᾶς νά δώσει ἕναν ἄλλο προσανατολισμό στήν προσέγγιση τοῦ Ρήγα, διασαφηνίζοντας κατ’ ἀρχήν ὅτι τό ἔργο καί ἡ δράση τοῦ Ρήγα Βελεστινλῆ ἐρείδονται σ’ ἕνα τετράπτυχο, στήν ἀρχαία Ἑλλάδα, στό Βυζάντιο, στόν νεώτερο ἑλληνισμό μέ τήν ὀρθόδοξη παράδοσή του καί τέλος στόν γαλλικό διαφωτισμό. Ἀναλυτικότερα. 
Ἡ ἀρχαιοελληνική παράμετρος ἀναδεικνύεται στό ἔργο τοῦ Ρήγα, πού «προβάλλει ἰδιαίτερα τή μορφή καί τόν ρόλο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τή γέφυρα πρός τήν οἰκουμενική περίοδο τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τό Βυζάντιο» (σ. 124). Ἐπίσης εἶναι εὐδιάκριτη στό συνολικό ἔργο τοῦ Ρήγα ἡ ἀρχαιοελληνική δημοκρατική παράδοση, συνδεδεμένη συγχρόνως μέ τήν βυζαντινή πολιτική ἀντίληψη. Ἀκριβέστερα, κατά τόν συγγραφέα, μπορεῖ νά ἀνιχνεύσει κανείς στό ἔργο τοῦ Ρήγα τό ὅραμα γιά ἕνα «Βυζάντιο βαθύτατα ἐκδημοκρατισμένο καί ἐμβαπτισμένο στό ἀρχαιοεεληνικό πνεῦμα» (σ. 127). Σέ γενικές γραμμές ἡ δημοκρατική ἀντίληψη τοῦ Ρήγα προσδιορίζεται στό βιβλίο πού παρουσιάζεται σήμερα, ὡς «ἑλληνική», καί ἡ ὁποία «συμπεριλαμβάνει ὅλους πολίτες, χωρίς διάκριση φυλῆς, γλώσσας καί θρησκείας» (σ. 116). Προφανῶς αὐτά σημαίνουν ὅτι ὁ Ρήγας δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας κομιστής τῶν ἰδεῶν τοῦ γαλλικοῦ διαφωτισμοῦ καί τοῦ περίφημου τριπτύχου «ἐλευθερία, ἰσότητα, ἀδελφοσύνη» πού κυριάρχησε μέ διάφορες παραλλαγές ὕστερα ἀπό τό 1789 στόν εὐρωπαϊκό χῶρο, ὅπως ἔχει πολλές φορές τονισθεῖ ἀπό τούς συγχρόνους ἱστοριογράφους μας.
Ἀπό τίς παραμέτρους πού ἔχουν ἐπιδράσει στήν διαμόρφωση τῆς σκέψεως τοῦ Ρήγα ἐκτός τῆς ἀναφερθείσης ἀρχαιοελληνικῆς, ὁ συγγραφέας τονίζει ὅτι τό στοιχεῖο πού ἔχει ἀποσιωπηθεῖ τόσο στήν νεώτερη ὅσο στήν σύγχρονη ἱστοριογραφία, εἶναι «ἡ σχέση (ἐνν. τοῦ Ρήγα) μέ τήν νεώτερη ἑλληνική καί ἑληνορθόδοξη παράδοση … Ἀπό πολλούς σύγχρονους συγγραφεῖς καί, δυστυχῶς, ὄχι πάντα τῆς ἀποδομητικῆς σχολῆς, δίδεται ἡ ἐντύπωση ἑνός διανοουμένου χωρίς ρίζες στήν ἑλληνική λαϊκή παράδοση καί, ἄν ὄχι ἄθεου, μᾶλλον ἀγνωστικιστῆ…» (σ. 120). Μἀλιστα προστίθεται ὅτι «ἡ ὀρθοδοξία, τό κυριότερο μαζί μέ τή γλῶσσα στοιχεῖο τῆς νεώτερης ἑλληνικῆς ἰδιοπροσωπίας, εἶναι παροῦσα σέ ὅλα σχεδόν τά κείμενά του καί κατ’ ἐξοχήν στά πλέον ἐπαναστατικά-ἐθνεγερετικά» (σ. 121). Αὐτό τό στοιχεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας στό ἔργο τοῦ Ρήγα πού ἀναδεικνύεται στό παρουσιαζόμενο σήμερα βιβλίο, εἶναι μέρος ἑνός ἑρμηνευτικοῦ προσανατολισμοῦ σαφῶς διαφορετικοῦ ἀπό τίς παλαιότερες ἰδεολογικές θεώρησεις. 
Ὁμοίως ἀπορρίπτει ὁ Γ. Καραμπελιᾶς τήν μονοδιάσταση προσέγγιση, ἐκ μέρους ὁρισμένων μελετητῶν, τοῦ Ρήγα ὡς «δυτικοῦ διανοουμένου, πού προσπαθεῖ νά προσαρμόσει καί νά ἐφαρμόσει τά διδάγματα τοῦ δυτικοῦ διαφωτισμοῦ στήν καθυστερημένη Ἑλλάδα» (σ. 141). Ἀσφαλῶς αὐτή ἡ πλευρά μπορεῖ νά συσχετισθεῖ μέ τήν συναφῆ ἑρμηνεία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ὡς προϊόντος τοῦ γαλλικοῦ διαφωτισμοῦ. Στό σημεῖο ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά παρατηρήσω ὅτι ἄν καί οἱ ἰδέες τοῦ διαφωτισμοῦ εἶχαν ἐνδεχομένως κάποιο ρόλο στήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἀνεξαρτησίας, ἡ πιθανή ἐπίδραση τοῦ διαφωτισμοῦ ἀναφέρεται περισσότερο στούς μορφωμένους στήν Δύση λογίους καί ὄχι στούς βασικούς συντελεστές τῆς ἐπιτυχίας τοῦ 1821, δηλαδή στόν Λαό καί στήν Ἐκκλησία. Οἱ ἀνεπιτυχεῖς ἐξεγέρσεις τῶν Ἑλλήνων ἀμέσως μετά τό 1453 (ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων ἀνέρχεται σέ 40) δείχνουν ἀκριβῶς ὅτι ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ἦταν κατά βάσιν αὐτοφυής. Παρ’ ὅλον ὅτι ὁ Λαός ἀνήκει στούς βασικούς συντελεστές τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, εἶναι γεγονός ὅτι κατά τόν συγγραφέα «μόνον ὁ Ρήγας θά ἐπιχειρήσει νά συνδυάσει στά ἴδια πρόσωπα, τόν ‘’φωτισμό τοῦ γένους’’ μέ τήν ἐπανάσταση, συγκροτώντας μιά ‘’ἐπαναστατική πρωτοπορία’’ ἀπό διανοουμένους ἤ ἐμπόρους/ διανουμένους. Ἐπρόκειτο γιά μία ἀπόπειρα παραδειγματική, ἀλλά χωρίς συνέχεια. Ἡ ἑλληνική διανόηση παρέμεινε διαχωρισμένη ἀπό τά λαϊκά στρώματα καί δέν κατόρθωσε σχεδόν ποτέ νά μεταβληθεῖ σέ ὀργανική διανόηση καί ἀκόμα περισσότερο σέ μιά ‘’ἐπαναστατική διανόηση’’ (σ. 165). Εἶναι σαφές, ἄν καί ὄχι πάντοτε ἀποδεκτό, ὅτι ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση, καί γιά τόν Ρήγα, ὅπως γιά τόν ἑλληνικό λαό καί συγκεκριμένα γιά τούς ἀγωνιστές τοῦ 1821, θά ἔχει χαρακτήρα ἐθνικοαπελευθερωτικό καί ὄχι κοινωνικό. Ἐπισημαίνει σχετικῶς ὁ Γ. Καραμπελιᾶς ὅτι «βασικός στόχος τοῦ Ρήγα εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων καί ὄχι ἡ μορφή τοῦ καθεστῶτος» (σ. 109). 
Μεταξύ τῶν συμπερασμάτων τοῦ συγγραφέα τονίζεται ὅτι ἡ ἐπαναστατική σκέψη τοῦ Ρήγα εἶναι κατά βάσιν συνθετική, ἐνῶ τό ὅραμά του παραμένει ἀνολοκλήρωτο, ὅπως καί τό ὅραμα τῆς Ἐπανάστασης τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων. Περιορισμένη ἀπό τίς ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις καί τίς συναφεῖς ἑρμηνευτικές ἀστοχίες ἡ σύγχρονη ἱστοριογραφία μας ἐξαντλεῖται στήν παρουσίαση τοῦ Ρήγα ὡς «ὀπαδοῦ τῶν Φώτων, χωρίς ἐθνική ταυτότητα, πού ἁπλῶς προπαγάνδιζε τήν ‘’ἀδελφοσύνη τῶν λαῶν’’» (σ. 215). Συναφῶς λησμονεῖται ἐκ μέρους τῆς ἐθνοαποδομητικῆς ἱστοριογραφίας τό οἰκουμενικό περιεχόμενο τῆς ἑλληνικῆς κοσμοαντιλήψεως καί τοῦ ἴδιου τοῦ Ρήγα. Εἶναι γεγονός ὅτι ἐάν ὁ Ρήγας ὑπερέβη, ἔστω ἐλάχιστα, τόν «καημό τῆς Ρωμιοσύνης» (σ. 216), ὁ σύγχρονος ἑλληνισμός, πού τελεῖ ἀκόμα σήμερα ἐν συγχύσει, δέν μπορεῖ νά ὁραματιστεῖ τήν ὑπέρβαση αὐτή. Εἶναι εὐνόητο ὅτι τό ἀνολοκλήρωτο ὅραμα τοῦ Γένους δείχνει ἐν τέλει τήν τραγικότητα τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἰδιαιτέρως κατά τούς τελευταίους ὀκτώ αἰῶνες. Ἐπιβάλλεται δέ νά προστεθεῖ ὅτι αὐτό τό ὅραμα γίνεται ἀκόμη πιό ρομαντικό καί οὐτοπικό, ὅταν ἡ κριτική προσέγγιση τῶν ἰδεῶν τοῦ Ρήγα γίνεται ἐκ τῶν ἔσω, ὅπως γιά παράδειγμα στήν περίπτωση τοῦ λογίου Μιχαήλ Περδικάρη (1766-1828), ὁ ὁποῖος, μέ μία συντηρητική διάθεση καί μέ μία πεσιμιστική θεώρηση τῆς ἱστορίας, ἐπικρίνει τήν ἐπαναστατική προοπτική τόν Ρήγα, ἐνῶ παράλληλα τονίζει μεταξύ ἄλλων τόν ἐπιεικῆ χαρακτῆρα τῆς διακυβερνήσεως τῶν ὀθωμανῶν ἔναντι τῶν Ἐλλήνων (βλ. ἀναλυτικῶς σσ. 234-236), προοικονομώντας μ’ αὐτόν τρόπο τίς ὄψεις τοῦ συγχρόνου νεο-ὀθωμανισμοῦ στήν χώρα μας (τίς ὁποῖες εὔκολα μπορεῖ νά ἀνιχνεύσει κανείς σήμερα στούς τομεῖς τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, τῆς παιδείας, τῶν οἰκονομίας, τοῦ τουρισμοῦ, ἀκόμη καί τῆς καθημερινότητας τῶν Ἑλλήνων). 
Ἀντιθέτως πρός τίς ἀπόψεις τοῦ Περδικάρη, ἡ ἰδέα τοῦ Ρήγα περί τῆς ἐπαναστάσεως καί τῆς ἀπελευθερώσεως ἀπό τούς ὀθωμανούς ἐμπνέει τήν ξένη διανόηση. Ἀπό τά πολλά παραδείγματα θά ἀναφέρω τό ποίημα Τό πολεμικό θούριο τῶν Ἑλλήνων τοῦ ποιητῆ Ρώσσου ποιητῆ Φιοντόρ Γκλίνκα (1786-1880). Μάλιστα στίχοι, ὅπως «Ὥς πότε σκλάβοι στά δεσμά/ Τῶν Ἀγαρηνῶν θά ζοῦμε; / Τούς τυράννους τῆς γλυκιᾶς μας Ἑλλάδας / Ἦρθε ἡ ὥρα νά ἐκδικηθοῦμε!» (Βλ. Ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821 στόν καθρέφτη τῆς ρωσσικῆς ποίησης, ἐπιλ.-εἰσ.-ἐπιμ. Σ. Ἰλίνσκαγια, Ἀθήνα 2001, σ. 83) θυμίζουν ἀσφαλῶς τόν γνωστό Θούριο (Βιέννη, 1797) τοῦ Ρήγα. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἀναφέρω στό σημεῖο αὐτό ὅτι γιά τούς Ρώσσους ποιητές τοῦ 19ου αἰ. ἡ ἑλληνική ἐπανάσταση ἀποτελοῦσε μία ἔμπνευση κι ἕνα ὅραμα, ἄν λάβει κανείς ὑπ’ ὄψη ὅτι κατά τήν δεκαετία τοῦ 1820 στήν Ρωσσία ὑπῆρχε μία ἐσωτερική πολιτική ζύμωση, προερχόμενη ἀπό κύκλους τῶν εὐγενῶν καί ἀποσκοποῦσα στήν ἀνατροπή τοῦ τσάρου. Αὐτή ἡ πολιτική ζύμωση ἐκδηλώθηκε, ὡς γνωστόν, στήν Ρωσσία μέ τό κίνημα τῶν λεγομένων «Δεκεμβριστῶν» τό 1825 (βλ. σχετικῶς καί σ. 201, σημ. 358). 
Σέ μία γενικότερη ἀποτίμηση, νομίζω ὅτι τό παρόν βιβλίο τοῦ Γ. Καραμπελιᾶ μπορεῖ νά ἀναγνωσθεῖ ἀπό ἕνα εὐρύτερο ἀναγνωστικό κοινό μέ ἱστορικά ἐνδιαφέροντα καί ἐπίκαιρους προβληματισμούς. Αὐτό ἐνισχύεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ συγγραφέας ἀπεικονίζει ἄκρως ἱκανοποιητικά, στίς λεπτομέρειές του, τό πορτραῖτο μιᾶς γοητευτικῆς ἐπαναστατικῆς φυσιογνωμίας τῆς νεώτερης ἑλληνικῆς ἱστορίας. 
(Ἀδημοσίευτο κείμενο τῆς Ὁμιλίας τοῦ γράφοντος κατά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου στόν Βόλο, στήν «Βιβλιοθήκη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν», στίς 2 Δεκεμβρίου 2011)