ΣΤΟΥΜΠΩΝΟΛΟΓΙΑΣ ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ

Rene Magritte, Ο Γιός του Ατόμου (1964)

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"Ἰσχυρὰ ποιεῖν τὰ σώματα χρὴ διὰ τῶν χυμῶν 

παραλεπτυσμοῦ καὶ τῆς τῶν πόρων ἀναπετείας 

ἢ ἀποφράξεως καὶ ἀναστομώσεως, καὶ διὰ τῆς 

ρύψεως καὶ λεπτύνσεως τῶν ὑγρῶν" 

(Θ. Πρωτοσπαθάριος) 

Ἡ λέξις στούμπωμα ἐκ τοῦ στοῦμπος (κόπανος, κοτρόνα), σημαίνει παραγέμισμα, παραφούσκωμα, φράξιμο, βούλωμα, μπούκωμα, παρατάϊσμα ὁδηγοῦν καὶ εἰς τὴν διάτρησιν, ὑπερπλήρωσιν, ξεχείλισμα, φουλάρισμα ὡς εἰς τὸ δοχεῖον τῆς βενζίνης, φισκάρισμα ὅπως εἰς τὸ λεωφορεῖον καὶ τὸ μετρό, μπλόκο, μπούχτισμα λεκτικοακουστικόν, γαστρονομικὸν κ.ἄ. 

Ὅπως πάντως κι’ ἂν ἔχει, τοῦτο εἶναι κάτι γενικῶς δυσάρεστον, διότι συντελεῖ εἰς τὴν δυσλειτουργίαν καὶ παράλυσιν διαφόρων συστημάτων, ἐφ’ ὅσον κανονικὴ ροή, διάφορος τῆς εἰσροῆς καὶ τῆς ἐκροῆς, δηλοῖ κίνησιν καὶ ἄρα ζωήν, ἐνῶ ἡ στασιμότης νέκρωσιν. Ὅμως μερικὰς φορὰς ἐμφανίζεται καὶ ὡς ἀναγκαῖον κακὸν καὶ σωτήριον, καθ’ ὅτι ἀποτρεπτικὸν μεγάλων καὶ ἀπροβλέπτων συμφορῶν. Ἄλλωστε τὸ στούμπωμα εἶναι καὶ μία φυσικὴ συνέπεια τῆς ἐπὶ μακρὸν χρήσεως ἢ καὶ ἀχρηστίας! 

Τοῦτο ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ποικίλον: Μέγα, μικρόν, γενικὸν ἢ τμηματικόν, τοπικὸν ἢ οὔ, φυσικόν, ἀφύσικον, τεχνητόν, ἄμεσον, ἔμμεσον, αἰφνίδιον ἢ οὔ, ἀναστρέψιμον ἢ οὔ, ψυχικόν, πνευματικὸν κ.ἄ.

Καὶ στουμπώνουν, δόξα τῶ Θεῷ, πλεῖστα ὅσα: Ἀγωγοί, βόθροι, νιπτῆρες, φρεάτια, ἀγγεῖα, ὀπαί, δρόμοι, δίοδοι, διάδρομοι, σήραγγες, πλατεῖαι ἀπὸ συλλαλητήρια καὶ συνεντεύξεις, αἴθουσαι, καταστήματα, ἀνελκυστῆρες, μεταφορικὰ μέσα, πρᾶγμα ἄκρως ἐπικίνδυνον, κοῖλα, σωληνοειδῆ καὶ λοιπὰ εὐαίσθητα ὄργανα, στόμαχοι συχνάκις ἐκ τῆς γαστριμαργίας, ἔντερα, αἱμοφόρα ἀγγεῖα, χολαί, σάλπιγγες, ὦτα (ἐξαιρουμένων τῶν ἀκουστικῶν!), ρῖνες, στόματα, λαρύγγια, διοικητικά, ἐκπαιδευτικά, οἰκονομικά, κτηνοτροφικά, καὶ ἀθλητικὰ συστήματα μὲ τὰ doping καὶ ἄλλα, διαδίκτυα ἠλεκτρονικὰ καὶ τηλέφωνα, δημιουργημένου ἑνὸς ἐπικοινωνιακοῦ χάους, διαδικασίαι ἀπὸ τοὺς τυραννοηδονιζομένους ὑπαλλήλους τῶν κρατικῶν φορέων, διορισμοί, συνομιλίαι, διάλογοι, καὶ ἄλλα πολλά. 

Καὶ αἱ αἰτίαι εἶναι πολυποίκιλαι, φυσικαί, ὅπως οἱ σεισμοὶ καὶ αἱ πλημμύραι ἢ ἀνθρώπιναι, ὅπως ἡ ἀκηδία, ἡ ποιότης τῶν ὑλικῶν, τὰ κυκλώματα, τὰ βαρετὰ πλέον μπλόκα τῶν ἀγροτῶν εἰς τὰς κεντρικὰς ἀρτηρίας, ἢ τῶν "φιλελλήνων" Γερμανῶν εἰς τὰς συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν οὐχὶ μόνον κατὰ τὴν κατοχήν, ἀλλὰ καὶ σήμερον, ὡς μὴ ὤφελεν, "ἁγιο-τροϊκῶς", εἰς τὴν ταλαίπωρον Γενέτειραν τῆς Εὐρώπης. Διάφοροι ἐπίσης καὶ δυσχερεῖς πολλάκις αἱ μέθοδοι τοῦ ξεμπουκώματος. 

Ἐδῶ τέλος ὁ δυστυχὴς μπλοκαριζόμενος, προσδοκεῖ καὶ ἀναμένει "οὐχὶ ἀνάστασιν νεκρῶν" ἀλλὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν, μαινόμενος ὡς ταῦρος, ἱκετεύων ἐνίοτε "θεοὺς καὶ δαίμονας" πρὸς τοῦτο, ἐνῶ τοὐλάχιστον διὰ τὰ "ὑδραυλικὰ" καὶ ἀποχετευτικά, ἀπαιτεῖται καὶ συνεργασία μὲ τὰ τῆς ἀπολυμάνσεως διὰ λόγους ὑγιεινῆς, καὶ προπαντὸς προληπτικὴ διαχρονικὴ μέριμνα, συνήθως ἄγνωστος παρ’ ὑμῖν. Ἂς ἀφήσωμεν ποὺ σήμερον ἰοὶ ποικίλου εἴδους καὶ ἀποχρώσεως διεισδύουν παντοῦ, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ computer! 

Τὰ ὀδυνηρότερα πάντως μπουκώματα τυγχάνουν τὰ ψυχικοπνευματικά. Καὶ ἂν μὲν ταῦτα εἶναι παθολογικὰ ἰάσιμα ἢ μή, τοῦτο εἶναι θέμα τῆς συγχρόνου τσερβελοϊατρικῆς. Ὅταν ὅμως ἐκπορεύονται ἐξ "ὑγειῶν" ἑτέρων φονταμενταλιστικῶν ἢ μὴ ἐγκεφάλων, οἱ ὁποῖοι δέον νὰ γνωρίζουν ἐκ τῆς ἱστορίας τοὺς ἀνασκολοπισμοὺς καὶ νὰ λαμβάνουν ὑπ΄ ὄψιν τὸ "οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα" (Α΄ Κορ. 9, 9), ἀποβαίνουν μαρτυρικά. Διότι ἡ πολύμορφος καὶ πολύπλαγκτος φίμωσις τοῦ κεντρικοῦ ἐκφραστοῦ τοῦ ἐγκεφάλου στόματος, τυγχάνει ἡ χειροτέρα, ἔστω καὶ ἂν ὑλοποιεῖται "χειροκτιακῶς", ἐὰν οὐχὶ βαναύσως. Μάλιστα δὲ ἐφ΄ ὅσον γίνεται χάριν εἰρηνικῆς τινος καὶ διαλογοκαταλυτικῆς "μυστικοπαθείας" ἐπὶ τῷ σκοπῷ εὐνοήτων ἐπιτευγμάτων, ἡ ὁποία ὡς τραγελαφική, ὁδηγεῖ σουρρεαλιστικῇ ἀδείᾳ, οὐχὶ σπανίως εἰς τὸ "Ὑπουργεῖον… Δημοσίας Τάξεως καὶ Ἀποκεντρώσεως", τὸ ὁποῖον δὲν ὑφίσταται πλέον σήμερον. Τί κρῖμα! Καὶ τότε ποῦ θὰ ἀπευθυνθοῦν οἱ φιμωθέντες "βόες"; Ἂς ἀποκόψωσιν, φησὶν σαρκαστικῶς, οὐχὶ "τὸ ὠτίον τὸ δεξιόν" (Ἰω. 18, 10), ἀλλὰ τὸν τράχηλόν των! Μιὰ ποὺ ἡ τιμὴ τῶν Angust ἀνέρχεται εἰς τὰ ὕψη. Ἄλλωστε οἱ ὀρεγόμενοι τῆς νοστιμοτάτης ἀνθρωπίνης σαρκός, δὲν ζῶσιν μόνον εἰς τὴν Μαύρην Ἤπειρον! 

Τοῦτο βεβαίως δὲν σημαίνει ὅτι "ἀξιοθαύμαστος" τυγχάνει ἡ ἀερολογική, μηρυκαστική καὶ πολυλογικοῦ χαρακτῆρος ἀγόρευσις, ἡ ὁποία συνιστᾶ περιφρόνησιν τοῦ νοήμονος ἀκροατηρίου, καὶ δελεάζει πολλάκις εἰς γλυκεῖας ὑπνολογικὰς ἐκτροπάς. Διὸ καὶ δέον νὰ εἶναί τις προμηθεὺς καὶ οὐχὶ ἐπιμυθεύς, ἀγαπητικὸς καὶ ἐλεήμων, διὰ τὸ καλὸν αὐτοῦ καὶ τὴν εὐτυχίαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων. 

Τώρα πῶς συμβιβάζεται ἡ στουμπωνολογία αὕτη 

μὲ τὸ περίφημον "τὰ πάντα ρεῖ" τοῦ ἀρχαίου σοφοῦ, 

τοῦτο εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις.