Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥ Ν. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟ


Σημείωση Ιδιωτικής Οδού:
Η Ιδιωτική Οδός δημοσιεύει κατ' άκραν οικονομίαν το παρακάτω κείμενο του έγκριτου θεολόγου Κώστα Νούση, που αφορά στον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Κι αυτό γιατί ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος είναι αφορισμένος από την Εκκλησία και άρα αναλόγως πρέπει να αντιμετωπίζεται, με δεδομένη και την αμετανοησία του. 

Σχίσμα, Αίρεση και Πλάνη: πνευματικά αρρωστήματα ή ψυχολογικά γεγονότα; 
(με αφορμή την πάντη ακαλαίσθητη εκ μορφικής και θεολογικής επόψεως απάντηση του Ν. Σωτηρόπουλου στον Σεβασμιώτατο Σιατίστης Παύλο) 
Του θεολόγου-φιλολόγου Κώστα Νούση


Η περίπτωση Σωτηρόπουλου θυμίζει σε πολλά εκείνη του γνωστού λαϊκού ιεροκήρυκα Απόστολου Μακράκη (+1905). Διαβάζουμε σχετικά περί της επίσκεψης της αμφιλεγόμενης αυτής προσωπικότητας στον άγιο Αρσένιο της Πάρου (+1877): «Ήρχισε να εξομολογήται, αλλ’ αντί να εξομολογηθή με ταπείνωσιν και συντριβήν καρδίας τας αμαρτίας του, ήρχισε να διηγήται ως άλλος Φαρισαίος τα κατορθώματά του και ότι ελέγχει τους αμαρτάνοντας και ιδίως τους Αρχιερείς και λοιπούς κληρικούς και τους Άρχοντας της Πολιτείας και δημοσιεύει μετά θάρρους και παρρησίας τας αμαρτίας αυτών. Ο πατήρ Αρσένιος με πραότητα και ημερότητα τώ είπεν: ‘Άκουσον τέκνον. Πρέπει να γνωρίζης ότι εις την εξομολόγησιν οι άνθρωποι ομολογούν τα αμαρτήματά των και όχι τα κατορθώματά των. Το ότι κηρύττεις καλόν και θεάρεστον εστίν, αλλά να κηρύττης μετά ταπεινώσεως και ουχί υπερηφανείας. Το δε να ελέγχης και να δημοσιεύης τα αμαρτήματα των άλλων και ιδίως των κληρικών, τούτο ου μόνον δεν οικοδομεί αλλά και κρημνίζει. Τούτο προξενεί βλάβην και εις εσέ και εις τους ακροατάς σου. Πρόσεχε σεαυτώ και αν θέλης να ωφεληθής και να ωφελήσης, να βλέπης και τα δικά σου αμαρτήματα και όχι τα των άλλων […] Αλλ’ ο Μακράκης ειρωνικώς και περιφρονητικώς απήντησεν: ‘αι μετάνοιαι είναι δια τους καλογήρους. Εγώ έχω ανώτερον και υψηλότερον έργον, τον λόγον του Θεού και να ελέγχω και να κατακρίνω τους αμαρτάνοντας’ […] Καθ’ ην ώραν ο Μακράκης ανεχώρει της Μονής, ο Π. Αρσένιος προείπεν είς τινας παρεστώτας λαϊκούς και κληρικούς: ‘να ηξεύρετε ότι ο άνθρωπος αυτός πάσχει εξ εωσφορικής υπερηφανείας, θα πέση εις πλάνας και θα προξενήση σχίσμα και βλάβην εις την Εκκλησίαν’» (αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Βίος και Θαύματα του Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου του Νέου, εκδ. Ι. Μ. Χριστού Δάσους και Αγίου Αρσενίου, Πάρος 1997, σσ. 68-70). 
Είναι σαφείς οι παραλληλισμοί, αν και δεν θεωρώ ότι ο πολιός πάσχει εκ τοσούτον ισχυράς υπερηφανείας (το εύχομαι τουλάχιστον), ως επίσης νομίζω ότι τα λόγια αυτά ταιριάζουν γάντι σε άλλες σύγχρονες περιπτώσεις. Όταν τα πόδια εγείρονται κατά της κεφαλής, όταν αντιστρέφεται, μάλλον διαστρέφεται η τάξη της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, όταν ο καθένας από ποιμαινόμενος μετατίθεται ιδία πρωτοβουλία στη θέση του ποιμένος και διδασκάλου, τότε τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Πρόκειται για καθαρό προτεσταντισμό, ασθένεια που ο πολιός θεολόγος κόλλησε στην αδελφότητα που γαλουχήθηκε και την οποία μάς υποδείχνει άκων και ο ίδιος στο κείμενό του λίγο παρακάτω: «Συνέβησαν δὲ αὐτά, διότι ἄλλα μέλη ἤθελαν νὰ μεταβληθῇ ἡ Ἀδελφότης σὲ μοναστῆρι, καὶ ἄλλα ἤθελαν νὰ διατηρήσῃ τὸν ἱεραποστολικὸ καὶ ἀγωνιστικὸ χαρακτῆρα της συμφώνως πρὸς τὸ καταστατικό της». Είναι, άλλωστε, γνωστά τα δυτικόφερτα δομικά αυτά αμαρτήματα των Οργανώσεων και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ περισσότερο. 
Ο γράφων σε καμιά περίπτωση δεν διακατέχεται από υποδόρια φασιστικά σύνδρομα φίμωσης του εκκλησιαστικού λόγου ή παροχής του διδακτικού τοιούτου αποκλειστικά σε Ιερείς και Επισκόπους. Δεν είναι όμως και υπέρ της όποιας αυθαίρετης και καταχρηστικής του υφαρπαγής χωρίς τις απαιτούμενες προϋποθέσεις από τον καθένα. Το θαυμαστό εν προκειμένω, που συνηγορεί στην αλήθεια του πράγματος, είναι πως έχουμε μια αήθη (και πάλι, μάς έχει εξάλλου συνηθίσει σε κάτι τέτοια ο πολιός) επίθεση σε έναν διακεκριμένο σύγχρονο Επίσκοπο πάντη (άχρι στιγμής τουλάχιστον) ανεπίληπτο, σοβαρό και με αρκετή πνευματικότητα, όπως τουλάχιστον τη βλέπουν και τη θέλουν να υφίσταται όσοι ασχολούνται με την Εκκλησία κάπως πιο σοβαρά. 
Η αφορμή, λοιπόν, του παρόντος στάθηκε η πρόσφατη απάντηση στον σεπτό Ιεράρχη της Σιάτιστας από τον επισήμως αφορισθέντα λαϊκό θεολόγο, που κάθε λίγο και λιγάκι «σκάει μύτη» στα διαδικτυακά παράθυρα, τρεφόμενος, ως φαίνεται, από τη δημοσιότητα. Όταν παύεις να τροφοδοτείσαι από κει που θα έπρεπε, όταν η γνήσια πνευματικότητα δεν αποτελεί τον κύριο ζωογόνο παράγοντα του ανθρώπου, είναι απόλυτα φυσικό να στρέφεσαι σε άλλες πηγές, ψυχικές και σωματικές, εκ των οποίων θα αντλήσεις την επιθυμητή ηδονή. Και τότε συμβαίνει το τραγελαφικό να βαπτίζεται ο καθαρός ψυχολογισμός πνευματικότητα και η αληθής αγιοπνευματική πενία και γυμνότητα του υποτιθέμενου βασιλέως (εδώ βλ. ομολογητού) να απωθείται με τα ψευδαισθητικά προσχήματα της αγωνιστικότητας, της αγιότητας (φευ…) και των επευφημιών από μια σέκτα θαυμαστών και χειροκροτητών, το πλείστον φονταμενταλίζουσας σύνθεσης. 
Ας προχωρήσουμε, όμως, σε μια αδρομερή επισκόπηση μερικών χονδροειδών μαργαριτών που αλιεύσαμε από το τελευταίο κείμενό του. Η εισαγωγική αλαζονική προβολή του ανδρός μέσα από το ρήμα «επέκρινα» λέει από μόνη της ήδη πάρα πολλά. Περισσότερα ακόμα μαρτυρεί η επιγραφή του άρθρου (οιηματίας και υβριστής), που αν ανήκει στον ίδιο τον συγγραφέα (μάλλον η πρώτη τιτλογράφηση «ανεκδιήγητος δεσπότης» πρέπει να ανήκει στον ομώνυμο ιστολόγο) αποτελεί πρόκληση στη νοημοσύνη μας και στην ίδια την αλήθεια, εφόσον μεταγράφει και αποδίδει πονηρότατα σε άλλον τα αυτά πάθη, τα οποία χαρακτηρίζουν επακριβώς, και δη διαχρονικά, τον ίδιο, κατά το δόγμα του κρίνειν εξ ιδίων τα αλλότρια. Συνεχίζει με τη συγκριτική αναφορά στον «δυναμικό» (ως προς τι αναρωτιέμαι) Ιεράρχη των Καλαβρύτων, ξεχνώντας ίσως ότι ο εν λόγω Επίσκοπος έπρεπε προ πολλού να απολογείται στη Σύνοδο για πλείστα όσα ατοπήματά του και να υφίσταται το επιτίμιο της εν συνέσει σιωπής. 
Παρά, ωστόσο, την αστεΐζουσα αντιπαραβολή του τελευταίου με τον Σιατίστης, μάς δίνει ο κ. Σωτηρόπουλος την ευκαιρία να τον αντερωτήσουμε ποια σφάλματα διέπραξε επιτέλους ο Ιεράρχης που τον «καθύβρισε». Θεολογικά; Ποιμαντικά; Κάτι άλλο; Εκτός αν επιμένει εισέτι στις φαιδρές ενστάσεις και αιτιάσεις που εξετόξευσε κατ’ εκείνου προ καιρού. Και επειδή ομιλεί για «διάφορα σφάλματά του», ήτοι πλείονα του ενός (για τη Χ.Α., αν θυμάμαι καλά, το ένα και σίγουρο), ας κάνει έναν κόπο να μας τα απαριθμήσει και πάλι, ειδάλλως πρόκειται περί αήθους και κοινής συκοφαντίας, ανεπίτρεπτης και για μη θεολόγους ακόμα, αλλά και για αλλοδόξους και αλλοθρήσκους. Σε ένα κρεσέντο αλαζονικής υποκρισίας (ή και ανοηταίνουσας εκτροπής) γράφει επί λέξει: «Kαὶ δὲν ἀπαντῶ γι' αὐτόν, διότι ἡ ἀπάντησί μου δὲν πρόκειται νὰ τὸν ὠφελήσῃ». Ας μας κάμει τη χάρη ο πολιός να μην ωφελήσει ούτε εμάς. Ας παραδεχθεί όμως μια αλήθεια: ότι απήντησε όχι για την ψευδεπίγραφη και προσχηματική ωφέλεια «των καλοπροαιρέτων», αλλά επειδή εθίγη από τα παύλεια ρήματα. Βλέπεις, αγαπητέ, δεν περνάνε σε όλους οι λεκτικές τούτες πομφόλυγες. 
«Kαὶ μάθετε, δέσποτα, ὡς ἀμαθὴς στὸ Kανονικὸ Δίκαιο»: με περισσή ευγένεια, ως βλέπουμε, φιλοδωρεί παραινετικώς αγαπητικώτατα τον Σιατίστης με την απόφανση ότι δεν ισχύει ο αφορισμός του, διότι τάχα ήτο άδικος και έγινε άνευ απολογίας. Ο μέγας, ωστόσο, αυτός γνώστης του Κανονικού Δικαίου ας μας απαντήσει σε μια άλλη, δική μας απορία τούτη τη φορά: εφόσον κατηγορεί για Οικουμενισμό τον Πατριάρχη («τὸν μεγαλύτερο αἱρεσιάρχη τῶν αἰώνων» [sic!] - άραγε και των Αρείων, Νεστορίων, Απολλιναρίων…), πώς εξηγεί τη δική του πρακτική να παραδέχεται έμμεσα τον αφορισμό του από μια «οικουμενιστική Σύνοδο» και να πηγαίνει, κατά τη δική του εξάπαντος ομολογία, να κηρύττει σε Επισκοπές που κοινωνούν με τον Οικουμενικό Προκαθήμενο, άρα να συμμετέχει σαφέστατα στην εν λόγω αίρεση; Ποιος, λοιπόν, είναι εδώ ο αδαής και ο πονηρός, ει μη ο πολιός; 
Και επί τη ευκαιρία, εφόσον κομπορρημονεί για την αποδοχή του εξ ενίων Επισκόπων, προκύπτουν δυο θέματα: γιατί τον αφήνουν μονάχα να κηρύττει και δεν τον κάνουν δεκτό στη μυστηριακή κοινωνία; Τι δηλοί ο μύθος; Και δεύτερον πιο καυτό: να μας τους κατονομάσει, ώστε οι αντικανονικώς πράττοντες ούτοι Επίσκοποι να κανονιστούν δεόντως υπό της Εκκλησίας. Τα κρυπτώς γενόμενα εκ του πονηρού εστί. Στη συνέχεια κατατάσσει τον κυρό Φλωρίνης Αυγουστίνο στους Πατέρες της Εκκλησίας. Με τι κριτήρια; Να μας τα πει. Άλλο κήρυκας του λόγου του Θεού, άλλο ποιμήν, άλλο εκκλησιαστικός συγγραφέας και άλλο Πατήρ. Ας προσέχουμε τι λέμε και τι γράφουμε. Εδώ διστάζουμε σύγχρονους χαρισματούχους Γέροντες να τους χαρακτηρίσουμε έτσι και υμείς το πράττετε με τόση άνεση, επειδή ήτο πνευματικός σας πατήρ; 
Ας απολαύσουμε τώρα και έτερα έπεα πτερόεντα, αλλιώς λόγια του αέρα: «Eἶχα ἐπισημάνει καὶ ἀποδείξει, δέσποτα, καὶ ὡρισμένα θεολογικὰ σφάλματά σας». Θεολογικά; Ποια; Αυτές οι καταγγελίες δεν ρίπτονται τόσο αφειδώς και απερισκέπτως. Αμ και το ρήμα «αποδείξει»; Δηλαδή αναφέρεται προφανώς σε σοβαρά αιρετικά φρονήματα ή πλάνες του Σιατίστης, τις οποίες φαντασιώνεται ότι απέδειξε σαν ισχύουσες. Αναμένουμε και πάλι να τις καταγράψει και να τεκμηριώσει τα βαριά τούτα λόγια. Αλλιώς δικαίως φαίνεται να του επέρριψε ο Σιατίστης τους χαρακτηρισμούς που καταχωρεί ο ίδιος λίγο πιο πάνω στο δικό του κείμενο. «Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι ἔχετε καλὰ στοιχεῖα. Ἀλλὰ τὰ καλὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἔχετε, δὲν σᾶς σῴζουν, ἁπλῶς βελτιώνουν τὴ θέσι σας στὴν Kόλασι»: μετά την υποκριτικοτάτη και ψιλώς φραστική καλή θέληση προς τον Ιεράρχη, ακολουθεί η ρίψη στην αιώνια πυρά. Εδώ μήπως να κλάψει κάποιος ή να γελάσει; Κρείττον να προσπεράσει… 

Περιμένω από καιρό κάποιες απαντήσεις ή στοιχειώδεις αντιδράσεις από τον πολιό συνάδελφο, αλλά θα επικαλείται μάλλον το επιχείρημα που στην αρχή τού υπό εξέτασιν κειμένου παραθέτει αναφορικά με τον Σιατίστης: «Πολλοὶ μοῦ συνέστησαν νὰ μὴν ἀπαντήσω στὸν Σιατίστης». Το αυτό θα ισχύει πολλώ μάλλον για τη μηδαμινότητά μου. Το ίδιο επίσης συνέβη και με τον Π. Σημάτη, τον π. Ευθύμιο κλπ. Όχι φυσικά ότι θα ανέμενα ουσιώδη διάλογο μετ’ εκείνων, αλλά πιθανότατα ένα στείρο αναμάσημα των παγιωμένων υποκειμενικών θέσεων εκάστου, πόρρω ωστόσο αφισταμένων της ορθοδόξου ακριβούς εκκλησιολογίας και πνευματικότητας. Άλλωστε, είπαμε ότι πρέπει να είμαι πολύ μικρός για τα μεγέθη αυτά, ώστε να ασχοληθούν σοβαρά μαζί μου… 
Με δέος, επίσης, και περισσή λύπη προβαίνεις στην περίπτωση του Σωτηρόπουλου (και των προαναφερθέντων, ως και απάντων των την αυτήν πλάνην πασχόντων) σε μια θλιβερότατη διαπίστωση (θα χρησιμοποιούσα βαρύτερη έκφραση αλλά σέβομαι την ευαισθησία ενίων αναγινωσκόντων): της ύπαρξης μιας απύθμενης οίησης, ενός εξοργιστικότατου και αναιδέστατου εγωισμού, βλέποντάς τους, μόνους αυτούς, να βαυκαλίζονται ότι υπεραμύνονται της Ορθοδοξίας και άπαντες οι υπόλοιποι εξέπεσαν και εμιάνθησαν από την νεοφανή αίρεση του Οικουμενισμού. Αναρωτιέσαι άκρως απογοητευμένος και αγανακτισμένος: η προκλητική τους αυτή και αήθης (πολυτρόπως και πολυμερώς) αηδής στάση γιατί δεν βρήκε στην πρόσφατη εκκλησιαστική ιστορία μιμητές σοβαρά, εχέφρονα και ηγιασμένα πρόσωπα; Μα όλοι τους οι εν λόγω κύριοι σε τελική ανάλυση είναι υπεράνω των σύγχρονων Γερόντων (το ελάχιστον); Δεν ντρέπονται λιγάκι; 
Δεν αισχύνεται ο πολιός εν προκειμένω να διατείνεται ότι είναι ορθοδοξότερος των Παϊσίου, Πορφυρίου, Σωφρονίου, Ιακώβου, Φιλοθέου και τόσων άλλων που ποτέ δεν αφωρίσθησαν ούτε απετειχίσθησαν; Ή μήπως κατήντησε η στάση των σύγχρονων «προμάχων και προυχόντων» της πίστης κοινή ξιπασιά, χρήζουσα παντελούς απαξίωσης και αδιαφορίας; Δεν προτίθεμαι να συνεχίσω τις παραινέσεις της κοινής λογικής και της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας στον κ. Σωτηρόπουλο. Αδελφικά, έστω φιλικά, τού απευθύνω έκκληση σύνεσης και μετανοίας. Επαναλαμβάνω την προειδοποίηση του αγίου Αρσενίου στον Μακράκη: «πρόσεχε σεαυτώ». Πάψε να ακούς τα άσκεπτα, αμαθή, ημιμαθή και πωρωμένα παπαγαλάκια και τους χειροκροτητές της κακότητας, που σου εφυσίωσαν τον νου και σου εξύφαναν μια ανυπόστατη υπεραξία γέμουσα υπερηφανείας, της συνιστώσας τη μέγιστη πνευματική μοχθηρία. Λυπήσου τον εαυτό του και σπεύσε να αποκαταστήσεις τις σχέσεις σου με την «οικουμενιστική» μας Εκκλησία, από την οποία δεν τόλμησαν να εξέλθουν τόσοι και τόσοι σύγχρονοι Άγιοι. Ούτε και ο ίδιος ο Φλωρίνης Αυγουστίνος, ον επικαλείσαι για πνευματικό σου πατέρα. Ειδάλλως, θα βάλεις σε περιπέτειες την ψυχή σου και «αδόκιμος» θα πάθεις αυτό που φοβόταν ακόμα και ο μέγας Παύλος (Α’ Κορ. 9:27). 
Ποτέ η Εκκλησία μας δεν ήταν ένα καθίδρυμα ή ένα νομικό πρόσωπο που ρυθμίζεται με τους ιερούς Κανόνες, όπως τους χρησιμοποιούν και τους βλέπουν οι σύγχρονοι ιουδαΐζοντες και φαρισαΐζοντες (του πατρίου ή μη) αποτειχισθέντες. Ούτε εγώ προσωπικά αρέσκομαι να βλέπω το Πηάλιο ωσεί έναν άκαμπτο δικανικό κώδικα επιβολής κυρώσεων και προσμέτρησης ορθοδοξότητας. Τοιουτοτρόπως, δεν (θέλω να) βλέπω τον αφορισμό του αδελφού με τέτοια γυαλιά, αλλά και συνάμα θα έτρεμα την απόφαση μιας Μείζονος (έστω και υπερατελούς, όπως οι λυκόφιλοι του πολιού αρέσκονται να τη λοιδορούν, στο επίπεδο σχολιαρόπαιδων εξάπαντος) Συνόδου. Παρατηρώ, αντιθέτως, μια παράλογη επιθετικότητα, μια επί πάντων και παντός άλογη ελεγκτικότητα, μια έκνομη υβριστικότητα και μια ανάγωγη εγωτικότητα στον θεολόγο αυτόν, που αν μη τι άλλο παραπέμπουν σε πνεύμα πλάνης και ακαταστασίας. Οπότε εκ των πραγμάτων συνάγεται πως η «άδικη» κατ’ αυτού συνοδική απόφαση ανταποκρίνεται στη βαθιά ασθένεια του πνεύματός του και δεν ήταν τόσο λαθεμένη τελικά ή ίσως και στην πορεία να δικαιώθηκε με την απαράδεκτη και αμετανόητη στάση εκείνου. Άλλωστε, είναι γεγονός ότι η αίρεση, το σχίσμα και η κάθε μορφή πλάνης δεν είναι πρωτίστως, προπαντός και ουσιωδώς λέξεις, αλλά πράγματα. Και με λύπη βαθιά βλέπουμε τα γεγονότα να μιλούν από μόνα τους… 
Έκλεψα κάπως παραφράζοντας τον τίτλο του μνημειώδους έργου του π. Βασιλείου Θερμού (η Ιερατική κλίση ως ψυχολογικό γεγονός) για να τον επεκτείνω, δραττόμενος των συγκυριών, προσαρμόζοντάς τον στους σημερινούς αποτειχισθέντες και στον πολιό. Οι ψυχικές διεργασίες πολλές φορές, και δη οι ασύνειδες, προτρέχουν ή διαλανθάνουν με τόση μαεστρία την προσοχή (άλλως τη συνειδητότητα) τινών, οι οποίοι συγχέουν τα όρια του βεβλαμμένου ψυχολογισμού μετονομάζοντάς τον υγιή ή, το πιο φοβερό, διακριτή ή υπεροχική έναντι των πολλών πνευματικότητα. Η δυσκολία ή η απογοήτευση από επιθυμητά και μετρήσιμα αποτελέσματα στην πνευματική ζωή και, όπερ το πιο σύνηθες, η εσφαλμένη σε αυτήν χρόνια πορεία και φαντασιακή της αυτοθεώρηση ως γνησίας, αφήνουν τεράστια και δυσαναπλήρωτα κενά, τα οποία σπεύδουν οι εγωτικοί σκοτεινοί αθέατοι ψυχολογικοί μηχανισμοί να επικαλύψουν με καταφανέστατα ψευδείς τρόπους, τους οποίους εκμεταλλεύεται και διογκώνει το «ταγκαλάκι». 
Η απουσία ορατών κατοχυρώσεων σωτηρίας και η επιθυμία λήψης «πνευματικής ηδονής» οδηγεί άφευκτα σε υποκατάστατα και αναλγητικά φαντασιοκοπήματα, τα οποία με τη σειρά τους γεννούν ψυχοπάθειες πάσης φύσεως, «βλαμμενιάσεις» κάθε μορφής (μια απλή ματιά στην περίπτωση Πανταζή είναι υπέρ το δέον πειστική, ως και στον φιλοξενούντα εκείνον βοθρόστομο ιστολόγο) και σε μερικές περιπτώσεις δαιμονισμούς ξεκάθαρους (όχι ότι στα προηγούμενα δεν έχει την ουρά του μέσα ο αρχέκακος). Η ειδωλική προσωπολατρία, οι σχισματικές ομαδοποιήσεις και περιχαρακώσεις, η υποχόνδρια κατασκευή και έμμονη αναζήτηση αιρέσεων και εκπτώσεων της πίστης και το φυσικώς εξ αυτών απορρέον κυνήγι μαγισσών και αιρετιζόντων (αληθινών ή και μη), η αίσθηση της καθαρεύουσας μοναδικότητας μέσα από την προάσπιση δογματικών ακριβειών σε λεκτικό εξάπαντος επίπεδο, είναι μερικά από τα πολλά φθηνά υποκατάστατα στα οποία ξεπέφτει το εσωτερικό ψεύδος των σεκτοποιημένων μονάδων που αφίστανται από την Εκκλησία. Μέσα από τις νόθες αυτές επικυρώσεις και αλληλολιβανιστικές προσυπογραφές της επιτυχημένης και «ανώτερης» χριστιανικής τους ζωής, οι άνθρωποι αυτοί υποσταζιάζουν ψευδεπιγράφως και άνευ θεοπρεπούς αντικρίσματος ποικίλα ψυχολογικής υφής σύνδρομα, βαπτίζοντάς τα με όρους ορθοδοξίας και ορθοπραξίας. Αλλά δεν πρόκειται παρά για καθαρούς φονταμενταλισμούς, άκοσμους και αθέμιτους ζηλωτισμούς και πολλές φορές για φαιδρότητες και γελοιότητες που κυριολεκτικά «κάνουν μπαμ». Η απορία του γράφοντος είναι πώς καταδέχονται οι ευφυέστεροι και εχέφρονες (κατά πλεοναστικό παραλληλισμό) εν αυτοίς, και δη οι ταγοί τους, να εκτίθενται από τα έκτροπα που βροντοφωνάζουν την υπερχειλίζουσα ψυχοπάθεια, ανοησία, βλακεία (όρος δικός τους) και, το χείρον, κακότητα και απουσία αγάπης των θλιβερών αυτών συνανθρώπων μας. Να το πω πιο ξεκάθαρα, μάλλον ευθέως: είναι άραγε στοιχειωδώς χριστιανοί οι τύποι αυτοί; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους και φυσικά και στους ίδιους… 
Παράλληλα σχήματα και βίοι απαντώνται ευδιακρίτως στους ανθρώπους αυτούς και στις ομάδες που συστήνουν: όπως και εκείνοι «στο πάτριο», αρέσκονται να μιλάνε για οικουμενισμούς, αντιχρίστους, πολέμους, καταστροφές. Πού χώρος για τον Χριστό; Πού αγάπη για τον Κύριο και τον πλησίον αδελφό (ούτε καν λόγος για τον εχθρό…); Είναι καταγεγραμμένη η χαρά του π. Πορφυρίου, όταν έμαθε ότι ο Προηγούμενος της Σιμωνόπετρας π. Αιμιλιανός δεν ήθελε να μιλάει για τον αντίχριστο, αλλά μόνο για τον Χριστό, όπως και ο ίδιος. Οι «κύριοι» αυτοί όμως (διότι εύκολα το ξεχνάνε και εκπίπτουν συχνά από αυτήν την ιδιότητα) δεν θέλουν να μιλάνε για τον Χριστό και να ασχολούνται με τον Κύριο, προφανώς διότι τον έχουν σαν πρόσχημα και προπέτασμα των αρρωστημένων τους προθέσεων’, δηλονότι να ξεβράζουν τα πάθη τους προς πάσα κατεύθυνση και επιτιθέμενοι απλά να αυτοεκτίθενται. Έτσι ενασχολούνται (ανακαλύπτοντας ή εφευρίσκοντας με άκρα επιτηδειότητα) αποκλειστικά με εχθρούς της πίστεως, ενώ ο πραγματικός πολέμιος έχει φωλιάσει εν αυτοίς και μειδιά πανευτυχής. Την ίδια δε ώρα με τις πράξεις τους δυσφημούν την Εκκλησία και ωθούν τον ήδη εκκοσμικευμένο άνθρωπο της μετανεωτερικής εποχής πιο βαθιά στον αγνωστικισμό του, στην αθεΐα του και στην πολυεπίπεδη σύγχυσή του. 
Ας ευχηθούμε τη μετάνοια του ανδρός. Την επανένταξη στην Εκκλησία. τον επανεγκεντρισμό του στο Σώμα του Κυρίου. Ας γίνει παράδειγμα ταπείνωσης και ανωτερότητας στους σύγχρονους και στους επιγενόμενους. Ας αναμνησθεί των αναρίθμητων περιπτώσεων Αγίων που ταπεινώθηκαν αναγνωρίζοντας και διορθώνοντας τα λάθη τους. Και τότε το μέχρι σήμερα έργο του θα λάμψει έτι φαεινότερον και διαυγέστερον. Να πάψει να ακούει τους αγιόσχημους και άσχημους κόλακες του ψεύδους που τον κατακρημνίζουν σε φαντασίες και αιθεροβασίες. Ας πάψει επιτέλους να δικαιώνει μόνος του τον εαυτό του σαν τον μέγιστο αντιαιρετικό της εποχής και ας αναμένει τη δικαίωση εκ μόνου του Θεού και της εκκλησιαστικής ιστορίας. Ούτε ο Χριστός δεν δικαίωνε τον εαυτό του (Ιω. 5:31). Εμείς ποιοι είμαστε; Εύχομαι να σταματήσει να άγεται και να φέρεται πλανών και πλανώμενος (B΄ Τιμ. 3:13). Να προκρίνει με κάθε κόστος τη θεαρέσκεια από την ύπουλη και λεπτότατη ανθρωπαρέσκεια (Ιω. 5:44). Το εύχομαι από καρδιάς. Ποτέ δεν είναι αργά. Άλλωστε, τα επιλογικά του λόγια προς τον Ιεράρχη της Δυτικής Μακεδονίας ταιριάζουν γάντι στον ίδιο και μάλλον προς τα εκεί θα ήθελε να τα απευθύνει η ψυχή του παρά τη λοξοδρόμηση που υπέστησαν εκ της παρεμβολής των παθών: «Γιὰ νὰ σωθῆτε, προπάντων καὶ κυρίως εἶνε ἀνάγκη ν' ἀποβάλετε τὴν οἴησι, νὰ ἐνδυθῆτε τὴ χρυσῆ στολὴ τῆς ταπεινοφροσύνης, νὰ ἐγκολπωθῆτε τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, ἡ ὁποία πλατύνει τὴν καρδιά, ὥστε νὰ χωρῇ καὶ τοὺς ἐχθρούς». 
Ίσως παρεξηγήσουν και πάλι οι περισσότεροι (κυρίως δε οι μυγιαζόμενοι) και την παρούσα παρέμβαση σαν αντεκδίκηση και σαν πεφυσιωμένη αντίδραση σε επί προσωπικού επιθέσεις. Οφείλω να διευκρινίσω, όμως, πως πρόκειται απλά για θεολογικό λόγο. Και δη ορθόδοξο. Η δίκοπη μάχαιρά του δεν έχει μονάχα το στοιχείο του ελέους και της γλυκύτητας, αλλά και εκείνο της δριμύτητας, της οξύτητας του προφητικού ελέγχου και της δικαιοσύνης, τα οποία, ωστόσο, παρά την τραχύτητα της φαινομενολογίας τους ενεργούνται υπό το μυστήριο της αρρήτου θείας αγάπης. Ο τίμιος και ησύχιος (δομικά στοιχεία εξάπαντος) φορέας του θεολογικού λόγου πρέπει να εμφορείται από το πνεύμα της ταπείνωσης και της συγχωρητικότητας. Λοιδορούμενος ουκ αντιλοιδορεί, πάσχων ουκ απειλεί (Α΄ Πέτρου 2:23). Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω κάτι προσωπικό με τον πολιό ούτε με κανέναν εκ των υπολοίπων. Εκχωρώ το δικαίωμα στην ψευδαίσθηση τoυ ανίκητου στη βλακεία (και στην πλάνη προσθέτω με τη σειρά μου) και στους φορείς τους. Θα παραμείνω, παραταύτα, αισιόδοξος θεατής των μελλόντων, αναμένων τη μετάλλαξη της οιασδήποτε «αλλοφροσύνης» χάρη στη βαθιά πίστη των χριστιανών στη θαυματουργική δύναμη και πρόνοια του Κυρίου. Ήδη, άλλωστε, σύμφωνα με προσωπικές μου διαπιστώσεις και πληροφορίες, στους εν λόγω χώρους και στα ενεχόμενα πρόσωπα άρχισαν να συντελούνται θαύματα… 
Κ.Ν. 
5/9/2013

39 σχόλια:

  1. Aφησέ τους και λίγο να ησυχάσουν κ.Νούση! Έχουν εσένα έχουν κι όλους τους άλλους αιρετικούς...ε, στο τέλος θα παλαβώσουν,εάν δεν εχει ήδη συμβεί αυτό!!!
    ΚΑΛΟ ΓΛΕΝΤΙ!!!!!

    ένας αμετανόητος γλεντζές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΛΑΙΟΣ,ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ, ΚΑΘ΄ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΩΝ ΜΕΤ΄ΑΥΤΟΥ .....ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ "ΑΝΑΞΙΟΣ" ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΜΕΝΩΝ ΤΟ 65 (ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝ.ΑΠΟΣΤΑΤΩΝ) ΔΗΛΑΔΗ
    +ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΒΑΛΗΝΔΡΑ,+ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΧΡΥΣΟΦΑΚΗ ,ΚΛΠ ,ΕΩΣ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ +ΑΡΧ/ΠΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΒΑΒΑΝΑΤΣΟΥ....ΗΜΟΥΝ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΙΝΑΝ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ ΜΕ ΤΟΝ +ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ,ΚΡΑΔΑΙΝΟΝΤΕΣ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ " ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ Π...Η ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ "
    ΚΑΙ ΠΑΘΑΜΕ ΣΟΚ ΟΙ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ....
    ΦΥΣΙΚΑ ΕΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ ΟΣΟΙ ΕΠΕΜΕΝΑΝ ΤΟΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΕΣΠΟΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΙΣΕΙ,ΟΤΑΝ Η ΧΟΥΝΤΑ (ΟΙ 6 ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ !!!) ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΔΕΣΠΟΤΗ ,ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ! ΑΛΛΟ Ο ΑΝΕΠΙΛΗΠΤΟΣ ΒΙΟΣ,ΑΛΛΟ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤ.ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ !!!
    ΙΑΝ.ΑΛΑΤΖ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μέσα σε διαστημα 5 περίπου ημερών, έχουμε 2 αναρτήσεις για τον Σωτηρόπουλο.
    Φοβάμαι ότι λόγω της ηλικίας του, αργά ή γρήγορα θα πάψη να γίνεται εύκολο θέμα (και θύμα) αναρτήσεων.
    ...Και τότε τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους ?...
    ....Επί τέλους ήταν και οι βάρβαροι μία κάποια λύσις ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Ποτέ η Εκκλησία μας δεν ήταν ένα καθίδρυμα ή ένα νομικό πρόσωπο που ρυθμίζεται με τους ιερούς Κανόνες, όπως τους χρησιμοποιούν και τους βλέπουν οι σύγχρονοι ιουδαΐζοντες και φαρισαΐζοντες (του πατρίου ή μη) αποτειχισθέντες. Ούτε εγώ προσωπικά αρέσκομαι να βλέπω το Πηάλιο ωσεί έναν άκαμπτο δικανικό κώδικα επιβολής κυρώσεων και προσμέτρησης ορθοδοξότητας. Τοιουτοτρόπως, δεν (θέλω να) βλέπω τον αφορισμό του αδελφού με τέτοια γυαλιά, αλλά και συνάμα θα έτρεμα την απόφαση μιας Μείζονος (έστω και υπερατελούς, όπως οι λυκόφιλοι του πολιού αρέσκονται να τη λοιδορούν, στο επίπεδο σχολιαρόπαιδων εξάπαντος) Συνόδου".
    Πρόκειται για καραμπινάτη αντίφαση του Κ.Ν. Δεν μπορείς να είσαι "και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @7.29
    ποια αντιφαση και δη καραμπινατη, ευλογημενε;;
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Λ.Ν.
    γιατι, παλιε και αγαπητε μου φιλε, μου μιλας εμμεσα μεσα απο το ανεκδιηγητο εκεινο βοθρολογιο του κοινου συκοφαντη; αυτο σε εκθετει ανεπανορθωτα και δεν εκτιθεμαι εγω με αυτα που γραφω. τουλαχιστον τα τεκμηριωνω καπως;
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εν τάξει Κώστα, θα τα πούμε καλύτερα από τηλεφώνου τις προσεχείς ημέρες.
    Λ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ετυχε να ακούσω πέρυσι κήρυγμα του Σωτηρόπουλου σε ναό του λεκανοπεδίου κατά τη διάρκεια της θ. Λειτουργίας... Δεν τον γνώριζα τότε αλλά μου έκανε εντύπωση ότι ανέβηκε στο Δεσποτικό, αν και λαϊκός... Άκρατος λαϊκισμός, ύβρεις και κατάρες... Ο γιος μου, στα έξι του, κατά τη διάρκεια του παραληρήματος, με πλησιάζει και μου λέει στο αφτί: "Μπαμπά, γιατί ο κύριος αυτός ουρλιάζει;" Τα σχόλια δικά σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ουρλιάζει, βρε νερόβραστε, για να εξαφανιστούν τα δαιμόνια που έχουν καβαλήσει τους συμβιβασμένους δεσποτάδες σας και κάνουν πανηγύρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ : ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΛΑΝΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ) ΠΟΥ ΔΙΧΑΖΟΥΝ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΚΑΙ Ο "ΑΞΙΟΣ" ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΤΙΚΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ Ο "ΘΕΟΛΟΓΟΣ" Ν. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλο ειναι οι οπαδοι του κ. σωτηροπουλου να διαβασουν την μελετη του σεβ προικοννησου ιωσηφ που αφορα την ταραχη και τον σκανδαλισμο των χριστιανων η αντικανονικη συμπεριφορα του αειμνηστου διοδωρου ιεροσολυμων ο οποιος καταπατωντας καθε ιερο και οσιο εισηλθε στην αυστραλια ως κλεπτης και ληστης σε τι διαφερει λοιπον η αφιξης του σωτηροπουλου στην αυστραλια και καναδα και ο μεν αειμνηστος διοδωρος εζητησε αφεσιν αμαρτιων ο δε σωτηροπουλος ουκ ηβουληθη συνιεναι τελος σας συνιστω οπαδοι του σωτηροπουλου να διαβασατε το βιβλιο του σεβ ιωσηφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΩΣΗΦ ΕΦΟΣΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΕΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΗ ΤΟΝ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΑΣΦΑΛΩΣ ΗΤΑΝ ΣΕ ΓΝΩΣΗ ΤΗΝ ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΦΟΡΙΣΘΕΙΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ''ΟΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ ΔΕΝ ΩΦΕΛΟΥΝ
    ...ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΒΛΑΠΤΟΥΝ''

    Τελικά και να θέλεις να μετανοήσεις με την προοπτική ν' αγιάσεις δεν μπορείς, γιατί κάποιοι άνθρωποι σου δημιουργούν ισχυρά προσκόμματα είτε ηθελημένα είτε αθέλητα, για λόγους που πολλές φορές κι εσύ ο ίδιος αδυνατείς να καταλάβεις.
    Βέβαια,όταν κάποια στιγμή αντιληφθείς πως τα πράγματα έχουν πάρει λάθος πορεία, μπορεί και να είναι αργά, γιατί το κακό θα έχει συντελεστεί.

    Κάτι ανάλογο πιστεύω πως συμβαίνει και με την περίπτωση του κ. Σωτηρόπουλου και των ομοϊδεατών του, που έχουν πάρει εργολαβία, στην κυριολεξία, τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και την ‘’προστασία’’ τους από το αναρίθμητο πλήθος των ''αιρετικών'', που τους πολιορκεί καθημερινά και τους ''μολύνει'' σε εικοσιτετράωρη βάση, δίχως σταματημό!

    Οι θλιβεροί αυτοί αυλοκόλακες δεν σταματούν ολημερίς να πλέκουν φαντασιακά εγκώμια στους ’’ πνευματικούς’’ τους πατέρες, που ορισμένες φορές, μάλιστα, ξεπερνούν κι αυτά τα όρια της γελοιότητας. Ακόμη, πολλές φορές ο υπέρμετρος ενθουσιασμός αυτών των αφελών(;) και αγελαίων οπαδών, με αυτοματικό τρόπο ''αγιοποιεί'' πολλούς από αυτούς, χωρίς καν την ύπαρξη στοιχειωδών αγιολογικών κριτηρίων (όπως είναι η ταπείνωση!).Και τότε αναρωτιέσαι πόσο επικίνδυνο παιχνίδι είναι αυτό της αποδοχής και των αδιάκριτων επαίνων.

    Φέρνεις στο μυαλό σου και τις συγκλονιστικές περιπτώσεις των αγίων, που έτρεχαν να κρυφτούν όταν οσμίζονταν κοσμικούς επαίνους, αναγνωρίσεις και μεγαλεία και με βεβαιότητα πλέον μπορείς να ψελλίσεις τα αυτονόητα: σ’ αυτές τις ιδιόμορφες εκκλησιαστικές καταστάσεις κάτι δεν πηγαίνει καλά• και το σπουδαιότερο, πως τέτοιες πρακτικές είναι ξένες με το πνεύμα του ευαγγελίου μας και της αυθεντικής ασκητικής ζωής των αγίων μας!

    Από την άλλη, έχοντας κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις κοινωνιολογίας της θρησκείας ή καλύτερα των θρησκευτικών αιρέσεων, που επισημαίνουν και καταγράφουν τα κύρια χαρακτηριστικά μίας σέκτας - προσκόλληση σε έναν αρχηγό, θεοποίησή του και προστασία, όταν αυτός απειληθεί από εχθρούς (πραγματικούς ή φαντασιακούς) με μηχανισμούς επιθετικούς και άκρως αντιδημοκρατικούς - καταλαβαίνεις, πλέον, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ότι όλα αυτά τα ανησυχητικά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα σε πολλά θρησκευτικά περιβάλλοντα και οι αλλοπρόσαλλες αυτές συμπεριφορές κοσμούν πολλά ''πνευματικά αναστήματα'' και γίνονται αυτές οι στάσεις αιτία για τη γέννηση πολλών παθών, ταραχών και σχισμάτων, με αποκορύφωμα ορισμένες φορές τις τραγικές αποτειχίσεις.

    ...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ(1)

    από Διογένη(Ε.Μ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ''ΟΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ ΔΕΝ ΩΦΕΛΟΥΝ
    ...ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΒΛΑΠΤΟΥΝ''

    ...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ(2)

    Εάν οι άνθρωποι αυτοί ψυθίριζαν, έστω και δειλά, στον εν λόγω θεολόγο την πραγματική αλήθεια, που είναι η μετάνοια και η συνδιαλλαγή, τότε τα πράγματα δεν θα είχαν οδηγηθεί σ' αυτό το τραγικό αδιέξοδο! Δεν θέλω να απαλλάξω τον θεολόγο από τις τεράστιες ευθύνες που τον βαραίνουν, γιατί εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση – άνοιγμα προς την Εκκλησία και τα συνοδικά της όργανα, αλλά πιστεύω, ακραδάντως, πως τεράστιο μερίδιο ευθύνης κουβαλάνε και οι επίσης αδιάλλακτοι, αμετανόητοι και σκληροτράχηλοι οπαδοί του.

    Για το τέλος σταχυολογώ ορισμένα βιβλικο- πατερικά άνθη με την ελπίδα να μιλήσουν αυτά, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, στις ψυχές των πνευματικά ταλαιπωρημένων αδελφών μας!

    ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ:’’τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου,την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;’’

    ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ:’’Περιπάτει εν οδοίς καρδίας σου άμωμος, και γνώθι σαυτόν,ότι εν πάσι τούτοις άξει σε ο Θεός εις κρίσιν’’

    ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ:’’ συ τις ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω κυρίω στήκει ή πίπτει• σταθήσεται δε• δυνατός γαρ εστίν ο Θεός στήσαι αυτόν’’

    ΆΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ:’’ερεύνα σαυτόν πλείον, ή τα των πέλας. Τω μεν γαρ αυτός κερδανείς, τω δ’ οι πέλας. Γνώθι σεαυτόν, άριστε,πόθεν και όστις ετύχθης. Ρεία κεν ώδε τύχης κάλλεος αρχετύπου.

    ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ:’’Η ακριβής σαυτού κατανόησις αυτάρκη σοι παρέχει χειραγωγίαν προς την έννοιαν του Θεού. Μεμνημένος της φύσεως, ουκ επαρθήση ποτέ• μεμνήση δε εαυτού,εάν προσέχης σαυτόν. Έπαθες, άνθρωπε, ο εγκαλείς και ΤΟ ΜΕΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟΝ ΚΑΚΟΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΤΟ ΔΕ ΣΑΥΤΟΥ ΑΙΣΧΡΟΝ ΟΥΔΑΜΟΥ ΤΙΘΕΙΣ. Τω όντι γαρ έοικε πάντων είναι χαλεπώτατον εαυτόν επιγνώναι. Ου γαρ μόνος οφθαλμός τα έξω βλέπων εφ’ εαυτόν ου κέχρηται τω οράν, αλλά και αυτός ημών ο νους,οξέως το αλλότριον αμάρτημα καταβλέπων, ΒΡΑΔΥΣ ΕΣΤΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΩΝ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ’’

    Τα λόγια του αγίου είναι πραγματικός καταπέλτης!

    Και από τον ΜΕΓΑ ΑΓΑΠΟΛΟΓΟ – ΑΡΑΓΕ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ (;;;) - ΆΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ: ’’Ουκ έστι πόνος ψυχής βαρύτερος συκοφαντίας, καν τε εις πίστιν, καν τε εις βίον τις συκοφαντείται, και ουδείς ταύτης καταφρονείν δύναται, ει μη μόνος ο Θεός αποβλεπόμενος, ως η Σωσάννα, τον μόνον δυνάμενον και εξ’ αναγκών ρύσασθαι, ώσπερ κακείνην, και τους ανθρώπους πλήροφορείσαι, ως και περί εκείνης, και την ψυχήν τη ελπίδι παραμηθήσασθαι’’(από τα Κεφάλαια Περί Αγάπης)

    Και ένα τελευταίο αποκαλυπτικό από τον ίδιο Άγιο:’’οι μόνον τω ρητώ της αγίας Γραφής παρακαθήμενοι και τη σωματική του νόμου λατρεία θεωρούντες της ψυχής το αξίωμα, ΨΕΚΤΩΣ ΠΟΙΟΥΣΙΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΣΑΡΚΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ’’,δηλαδή με άλλα λόγια πιο απλά, όσοι είναι προσκολλημένοι στο γράμμα της Γραφής μόνο και αφιερώνουν τα ψυχικά αξιώματα στη σωματική και νομική λατρεία, πραγματώνουν μέσα τους τον Λόγο με τρόπο αξιοκατάκριτο!!!

    Οι άγιοι ξέρουν να λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Ξεκάθαρες κουβέντες, που δεν αφήνουν σημεία παρανόησης, εκτός και αν έχουμε κατακυριευτεί από έναν άρρωστο και ανεξέλεγκτο εγωϊσμό.

    Υ.Γ. Καλά, νομίζω πως η εικαστική παρέμβαση του αγαπητού ιστολόγου είναι όλα τα λεφτά! Μόνο που διαπιστώνει κανείς εντονότατες καντιωτικές επιδράσεις!!!

    Λέτε από τις εικόνες και μόνο να συντελεστεί το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ;

    ΜΑΚΑΡΙ,…ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ!

    ΔΙΟΓΕΝΗΣ(Ε.Μ.)




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. μας ηρθε και η "απαντηση" του "δεινου θεολογου" εξ Αυστραλιας ν.π.
    με δυο - φλυαρια για την περιπτωση του - λογια: παραληρημα, κρεσεντο ψυχοπαθολογιας, γελοιογραφικη "θεολογικη" (και οχι μονο) παρακρουση, φιλοσοφιας (ουχι ανευ του θουκυδιδειου επιρρηματικου σχολιασμου)το αναγνωσμα, επίπεδο γραφης προεφηβικης ηλικιας, φαιδρολογημα ακατασχετης βωμολοχιας, αχαρακτηριστο, ακαταχωρητο και αταξινομητο εξ εποψεως μορφης και περιεχομενου, αυτοευτελιστικη (και ουχι μονο) αποκαλυψη του βαθεος "πνευματικου" μεγαλειου ενιων αποτειχισθεντων, καραγκιοζιλικι ανεπιδεκτο σοβαρου σχολιασμου, αποριας γεννητικο περι της θεολογικης και παιδαγωγικης ταυτοτητας και επαρκειας του εν λογω "κυριου": μωραινει ομως Κυριος ον βουλεται απολεσαι.
    δεν το βλεπουμε εξαλλου τοσο καιρο να συμβαινει οχι μοναχα με τη γραφικη γραφιδα του ν.π., αλλα και με οσους συναγελαζεται στο παρασυναγωγικο συναφι των σχιζοειδων σχισματικων;
    Κ.Ν.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ολοι οι αναγνώστες της Ιδιωτικής Οδού έχουν από πολύ καιρό αντιληφθεί το πνευματικό επίπεδο, την υψηλή μόρφωση και την εν γένει ευγενή ψυχική συγκρότηση του κ. Νούση. Ακόμη και όταν γίνεται "σκληρός" μερικές φορές, αυτό οφείλεται στην υπερβολή κακίας που εκτοξεύεται κατά του προσώπου του, πράγμα που είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμο ανθρωπίνως.
    Στο μόνο σημείο που εμφανίζεται μία μικρή έλειψη, είναι η άποψη και η στάση του έναντι των Οργανώσεων, υπό το πρίσμα βέβαια της όποιας προσφοράς προς αυτόν (ιδιαίτερα του ΣΩΤΗΡΟΣ), κατά τα έτη των φοιτητικών σπουδών του, ή ακόμη και σήμερα, ενδεχομένως στον επαγγελματικό τομέα.
    Πρέπει να τονισθεί βεβαίως ότι αν υφίσταται κάτι τέτοιο, είναι απολύτως θετικό και θεμιτό, και καθόλου κατηγορητέο.
    Μία επόμενη ανάρτηση σχετική με αυτό το θέμα θα ήταν απολύτως διαφωτιστική, για όλους εμάς που αγαπούμε και θαυμάζουμε τον κ. Νουση, για τον εύστοχο λόγο του και τις ποικίλες αρετές του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. kalon einai pantazis na koitaxi ton eayton toy kai ton 2on gamon toy ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κώστα Νούση, το ότι γράφεις το "απωλέσαι" ανορθόγραφα δεν είναι λάθος προεφηβικής ηλικίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μερικες φορες μαχεσαι εις εαυτον και μετ' εαυτου αναμεσα στην αποφυγη της υβρης και της κατακρισης απο τη μια και απο την αλλη της καταδικης και κατακεραυνωσης της ανοησιας. με νικησε το δευτερο και συνεχιζω με ενα μυθο του Αισωπου: ανθρωπος τις νηπιαζων ταις φρεσι (εκ πλανης ή εξ ετερας τινος αιτίας;;) καταφερεται κατ' αδελφου γεμων συμπτωματων παρανοιας (σχεδον κλινικη περιπτωση), βωμολοχοε, απυλωτος δι΄ οζουσας γραφιδος, εμετικος, βλακοφρων εως αφρων, βεβλαμμενος πολυμερως, σολοικιζων πολυτροπως, βαρβαριζων χονδροειδως, φαιδροτατος εν τη συνθηματολογικη του "επιχειρηματολογια" (μαλλον προχειρολογια ή αχυρολογια), καραμπινατος ψυχωτικος, φερων μεθ' εαυτου πασαν κακοτητα και εμπαθεια, ηλθε καταλυσαι εις συνασθενη ομοφρονα και ισοαστασιο ταις παθεσι και τη πολυτροπω αλογια αυτων. ημεις δε ενεοι θαυμαζομεν περι του καταντηματος των εκπροσωπων της υπερορθοδοξιας.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @12.50
    "Στο μόνο σημείο που εμφανίζεται μία μικρή έλειψη, είναι η άποψη και η στάση του έναντι των Οργανώσεων, υπό το πρίσμα βέβαια της όποιας προσφοράς προς αυτόν (ιδιαίτερα του ΣΩΤΗΡΟΣ), κατά τα έτη των φοιτητικών σπουδών του, ή ακόμη και σήμερα, ενδεχομένως στον επαγγελματικό τομέα": δεν θεωρω οτι αδικω καπου τις οργανωσεις. απλα ευκαιρως ακαιρως επισημαινω τον δυτικισμο τους, τον ευσεβισμο τους και αλλα αμαρτηματα τους, οπως το εκανα και φιλοξενουμενος ως φοιτητης σε οικημα τους (οχι δωρεαν, εννοειται). σημερα δεν εχω ουτε ειχα ποτε υπ' εκεινων πνευματικο οφελος. δοξα τω Θεω, διωρισθην εκπαιδευτικος εδω και χρονια. αν βεβαια εννοειτε κατι αλλο και δεν το πιανω, διευκρινιστε μου να σας το απαντησω
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. μια διορθωση στα παραπανω: μεθ΄ εαυτου.
    επισης σε σχολιο ανωνυμου ανοητου χαιρεκακου υβριστου περι του απαρεμφατου απολεσαι: μη χαιρεσαι. αυτο ειναι το σωστο. μη βιαζεσαι να λασπολογησεις και λοιδορησεις πανω σε υποτιθεμενα γραμματικα σφαλματα μου. εκτος αν αυτο δειχνει οτι σου τελειωσαν τα επιχειρηματα και χτυπας κατω απο τη μεση. αλλα χτυπα ευστοχα, ευλογημενε, γιατι ξεφτιλιζεσαι τζαμπα.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. μια διορθωση στο σχολιο μου (3,54): αντι πνευματικο οφελος, επαγγελματικο.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. γραφει ο φιλος (για μενα παντα) Λ.Ν. στο γνωστο βοθρολογιο:"Το γεγονός ότι πρόκειται εντός των ημερών να επικοινωνήσω από τηλεφώνου με το συνοικότροφο επί τριετία και παλαιό φίλο κ.Κώστα Νούση κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι ασπάζομαι τις απόψεις του. Ίσα-ίσα συμβαίνει το αντίθετο. Κάτι τέτοιο και τυφλώ δήλον ,για όσους, εννοείται, παρακολουθούν επισταμένως την αρθρογραφία εκείνου και εμού. 'Αλλωστε ο υποφαινόμενος ΕΠΩΝΥΜΩΣ, υπερασπίστηκα, υπερασπίζομαι και, αν θέλει ο Θεός, θα υπερασπίζομαι και στο μέλλον το δίκαιο του κ.Σωτηρόπουλου γιατί πιστεύω ακραδάντως σε αυτό.
    Θεώρησα προτιμότερο και λυσιτελέστερο να διαλεχθώ κατ αρχήν ιδιωτικώς και όχι δημοσίως με τον κ.Νούση. Αυτή τη γνώμη έχω και αυτό πρόκειται να κάνω.
    Λ.Ν."
    θα ηθελα να παρακαλεσω τον παλιοφιλο και ωραιο τυπο (εξ οσων αναμιμνησκομαι περι εκεινου) Λ.Ν., πριν διαλεχθουμε, να μου απαντησει σε μερικα ερωτηματα: οι περιπτωσεις Οδ.Τσ. και Ν.Π. (αναφερομενες δειγματικως) εμπιπτουν σε ψυχοπαθολογικη κατηγορια ή οχι; θελω την ιατρικη του γνωμη.
    μια ακομα ερωτηση: αν δεν συμβαινει αυτο, εχουμε ξεκαθαρη περιπτωση συκοφαντων (εξειδικευω στον οδ.τσ. δι' ον μιλησα επανειλημμενως) και βωμολοχων υβριστων; αν αυτοι οι ανθρωποι δεν ειναι πλανεμενοι πνευματικως, τοτε πώς θα τους χαρακτηριζε θεολογικώς, ιατρικως ή και απλα ανθρωπινως και κοινωνικως;;
    αν εχουν προβλημα, τοτε πώς καταδεχεται να φιλοξενουνται κειμενα του σε τετοιους ιστοχωρους;; δεν φοβαται τον συνεπομενο κακοχαρακτηρισμο και του ιδιου;;
    αν, φιλε μου, δεν μου απαντησεις επαρκως στα αυτονοητα αυτα ερωτηματα και στις ευλογες τουτες αποριες μου, μην μπαινεις στον ματαιο κοπο να μου τηλεφωνησεις.
    φιλικα και αδελφικα
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. κρετινισμός, πενυματική μαλάκυνση, ψυχωτική σκληρυνση, νοητική και λοιπη ακαμψια, αφασια ποικιλωνυμος, αστεία και κενολόγος αμετροέπεια, ακατάσχετη αθυροστομία, ασυγχωρητος επαρχιωτισμος, απεριοριστη κωμικοτητα και απυθμενη βλακοτης, τραγελαφικες παρουσιες και συμπεριφορες, κλαυσιγελωτικά φληναφήματα και ακαταβλητη μπουρδολογια, ακαταμαχητη μωρια και ασυναγωνιστη κακεντρεχεια, αηδιαστικη ασχετοσυνη σε αισχροτατο εκρηκτικο συνδυασμο με επαρση, ηθος αθηες και παιδιαριωδης πολυεπιπεδη συμπεριφορα, αγραμματοσυνη πολυπτυχη και μηδενισμενη πνευματικοτητα, αγιομαχια, εκκλησιομαχια και πασα βλασφημια...
    ξεχαστηκα, αφαιρεθηκα, αφεθηκα και ξεχασα στον παραπανω αισωπειο μυθο το επιμυθιο, ητοι τι δηλοι ο μυθος: ποσο μπορεις να ασχοληθεις εκτενως και σοβαρα με ατομα φαιδρα και αρρωστα, χωρις να κολλησεις τις συνωνυμες ρετσινιες και να κινησεις σχετικες υποψιες γυρω απο τον εαυτο σου;;
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Η φρενοβλάβεια του αποτειχισθέντος Πανταζή και των ομοϊδεατών του είναι ισοδύναμη με την απεραντοσύνη των ωκεανών!!!
    Ξεκάθαρα πράγματα!!!
    Προσοχή σε όσους τους συναναστρέφονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Την ώρα που γράφονται αυτά τα υπέροχα μνημεία του γραπτού λόγου, (Νούσεια και Αποτειχισμένα), και ενώ παρακολουθούμε με αγωνία την έκβαση του πολέμου Νούση - Αποτειχισμένων, οι Ισλαμιστές μουτζαχεντίν εισέβαλαν στο Χριστιανικό χωριό Μααλούλα της Συρίας, και σφάζουν, αποκεφαλίζουν, απαγάγουν, κλπ....
    Εκεί υπάρχει και γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας, με ορφανοτροφείο.
    Οποιος θεωρεί τον εαυτό του Χριστιανό ας αφήσει το ποντίκι και ας πιάσει το κομποσχοίνι για τις ψυχές αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ Λ.Ν.
    αναφερει: "Μετά την τελευταία σχολιογραφική παρέμβαση του κ.Νούση, η οποία αναφέρεται στην ταπεινότητά μου, και κυρίως εκ του τρόπου με τον οποίο αυτή είναι διατυπωμένη,θεωρώ ότι δεν υφίστανται ουσιώδεις προυποθέσεις για τυχόν διάλογο μαζί του, έστω και σε ιδιωτικό επίπεδο". θεωρω οτι και ηπιοτατα ειναι διατυπωμενη και νηφαλια και τεκμηριωμενα. οι ουσιωδεις προϋποθεσεις που λειπουν κατα την εκεινου γνωμη πολυ φοβουμαι οτι ανηκουν σε αλλα, βαθυτερα επιπεδα, πολλω δε μαλλον στην αδυναμια ικανοποιητικων απαντησεων στα απλα, αλλα τοσο σημαντικα ερωτηματα που εθεσα.
    νομιζω οτι το προβλημα αποτυπουται κυριοτατα στην ακολουθη φραση του: "Τέλος ευχαριστώ τον ιστολόγο γιατί μου δίδει την ευκαιρία να αναπτύσσω μέσα απ το παρόν ιστολόγιο τις απόψεις μου". τελικα, αδελφε και φιλε, αν συγκαταβαινεις οχι απλα να φιλοξενεισαι απο τετοια ατομα, αλλα και να τα ευχαριστεις και απο πανω, τωοντι δεν υφισταται "λογος" διαλογου, να μην πω ουτε καν σχολιασμου εκ μερους και εμου και οσων δυνανται να σκεφτονται μη φονταμενταλιστικα, ει μη απλα ανθρωπινα, καθημερινα, ητοι περισσοτερον ορθοδοξως.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ο αποτιχισθεις πανταζης ητο μεχρι προτινος ιεροψαλτης του ιερου ναου των αγιων κυριλλου και μεθοδιου μελβουρνης ενω εγνωριζε η αρχιεπισκοπη οτι ητο οπαδος του αφορισθεντος σωτηροπουλου τωρα...εχει αποτιχισθει που εκκλησιαζεται που κοινωνει ενας θεος γνωριζει ισως να πηγαινει σε σχισματικες ομαδες π. δημ. μελβουρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. θα ηθελα και παλι να ζητησω συγγνωμη απο τον φιλο Παναγιωτη που καταζρωμαι της χωρου και της φιλοξενης διαθεσης του να κανω ενα μικρο αντισχολιασμο στον "δεινο εξ Αυστραλιας θεολογο" (ευελπιστω οχι μεσης εκπαιδευσης) που εγραψε και παλι ολο ταπεινωση και γλυκυτητα, ενοχλημενος απο τις δικες απλες, αληθινες, ρεαλιστικες και περιγραφικες (διο και ενοχλητικες) ανταπαντησεις μας στη δικη του απροκλητη, αλογη, φαιδρη και αηθεστατη επιθεση του επι προσωπικου καθαρα επιπεδου.
    λεει: "Όλο αυτόν τον οχετό που ξερνά, η κατά τα άλλα "αγαπώσα" καρδιά σου, έστω εν βρασμώ και αντίπραξη στη δική μου σκόπιμη επίθεση, καθόλου δεν σε τιμά". δεν εισαι φαιδρος, ρε φιλε; δλδ εσυ να επιτιθεσαι σκοπιμως (αναιδεστατε, το παραδεχεσαι τοσο ξεδιαντροπα) και εμεις να κανουμε τον μ...; γνωθι οτι οποιος ξυνεται στην γκλιτσα του ποιμενος (εδω εμου) δερεται ανηλεως (εν προκειμενω).
    συνεχιζεις ανοητως (ως συνηθως):"Είπες τόσα πολλά και προσέθεσες υπέραρκετά στης οργής σου την άδικη ζυγαριά". ενω τα δικα σου σε βαρος μου ηταν δικαια; τι να σου πω βρε, εισαι και μεγαλος ανθρωπος.
    παω στο πιο γελοιο: "Ευρέθης κι' απεδείχθης ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ". πού, ωρε ανεκδιηγητε τυπε;; στο προσωπο σου; δλδ οποιος διαφωνει με σενα και τους ομοφρονες σου (το πλειστον αφρονες οντες) ειναι βλασφημος; θεος την εχεις δει;; πραγματικα και με ολη μου την καλη διαθεση μου ερχεται η ερωτηση: πας καλα;
    συνεχιζεις με μενος εκ του πληγωμενου σου εγωισμου (οπως και οσα εγραψες για μενα - ποσως δε σε νοιαζει ο Χριστος, για το εγω σου κοπτεσαι περικαταφανεστατως): " Λυπούμαι τη ψυχή σου τη σκοτεινιασμένη. Λυπούμαι και τα νέα παιδιά που διδάσκεις". λυπησου πρωτα τη δικη σου και, τωρα δε διορθωνεται δυστυχως, οσους μουτζαχεντιν και αθεους μαθητες εποιησας.
    και κλεινω με το κορυφαιο σου, το πιο αθλιο, κακεντρεχες, βδελυρο και χυδαιο: "Αν και ειλικρινά δεν το εύχομαι, να είσαι σίγουρος, ύστερα από τέτοια κατάφωρη βλασφημία, μύρια τραγικά κακά έπονται στη ζωή σου, σε εκκλησιολογικό-κοινωνικό αλλά και προσωπικό επίπεδο". ψευδοπροφητη ανθρωπακο της κακιας ωρας, να γνωριζεις οτι οι αδικες καταρες, περα απο το οτι συνιστουν αμαρτια, επιστρεφουν στην κεφαλη του εκστομιζοντος.
    οσο για προτροπες του τυπου "ανανηψον" και αλλα συναφη μπουρδολογηματα, εκει που σε παιρνει: στη γυναικα σου (αν σε παιρνει, που δε νομιζω εκει), σε τεκνα, συγγενεις, μαθητες, φιλους και οπου αλλου βρισκεις αποτειχισθεντες ή βλακευοντες που σε ανεχονται ακουοντα και (φευ! χειρον) γραφοντα.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. συμπληρωματικο στο ταλανα ν.π.
    επειδη σιγουρα δεν θα αντιληφθεις οσα περι βλασφημιας ανεφερα και θα μου πεις οτι αναφερεσαι στη φραση που ειπα περι δικαιωσης του Χριστου, προληπτικα θα σου απαντησω, γιατι ηδη με κουρασες αρκετα και σου εδωσα υπεραξια πλεοναζουσα τα μεγιστα: οταν ξαναδιαβασεις το χωριο που παραθετω και στο οποιο μιλα ο ιδιος ο Κυριος για τον εαυτο του, θα δεις οτι δεν βλασφημω ποσως στη φραση μου αυτη. αλλα δεν προτιθεμαι να κανω μαζι σου εν προκειμενω θεολογικο διαλογο, γιατι μαλλον θα ειναι ματαιοπονια. κατσε, διαβασε και ισως - επ' αυτου του χωριου και μονον - τα ξαναπουμε.
    εν κατακλειδι μερικες συμβουλες (σιγα μην τις ακουσεις): οταν γραφεις, μη γρλαφεις με τα ποδια, διοτι ο λογος σου, περα απο γραφικος, ειναι και πεζοδρομιακος και φτηνα πεζολογικος. επισης ειναι ακρως προφορικος και δη χθαμαλοτατου επιπεδου. αυτοεκτιθεσαι. καλυτερα μεινε στην αποτειχιση σου (θα συχωρεθεις λογω ακαταλογιστου, σε διαβεβαιω) διοτι η γραφιδα σου θα σε κολασει εξαπαντος! για παραδειγμα, μολις διαβασει καποιος οσα γραφεις περι... μουτσου, αστο, δε συνεχιζω, δεν ειναι σωστο, ηδη ξεφυγα (δεν εννοω περι χυδαιολογιας και τετοια, αυτα ειναι ηθικιστικα, μακραν απ' εμου).
    να σε καθησυχασω επισης και για τα υπονοουμενα που αφησα στο προηγουμενο σχολιο μου αναφορικα με τις καταρες σου και τις συνεπειες τους. μην ανησυχεις. δεν σε αγγιζουν. ισχυει οτι ανεφερα προηγουμενως και με την αποτειχιση σου.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. απαραιτητες διορθωσεις: καταζρωμαι της χωρου: καταχρωμαι του χωρου(12.49)
    ισχυει οτι ανεφερα προηγουμενως και με την αποτειχιση σου: ισχυει ο,τι ανεφερα (1.34)
    θα ηθελα να κατακλεισω την αγονη αυτη διελκυστινδα με μια χρειωδη διευκρινιση: εδειξα υπερβολικη υπομονη και εξηντλησα καθε ιχνος ελεημονος διαθεσης εναντι του ν.π. ομως ξεχειλισε το ποτηρι με την βλακωδεστατη αμετροεπεια του, συνεχομενη και εξοργιστικη καθαρα σε αισθητικο επιπεδο (και φυσικα σε προσωπικο και θεολογικο ποσως εγγιζουσα την αφεντια μου, τοσο του ιδιου οσο και εκεινου που τον σιγονταρει και τον φιλοξενει.
    ειναι δυστυχημα και εγκληματικη αμελεια (μαλλον οχι τοσο) που τον αφησαν να εκτιθεται και δεν προστατευουν τετοια ατομα οι "πιο συνετοι" του χωρου. τι λετε για αυτο, κ. Σηματη;; τι λες, αγαπητε παλιοφιλε Λ.Ν.; επιμενεις να καταφασκεις τετοιες αθλιοτητες και τοσουτον θλιβερους τυπους;;
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. μια ακομα διορθωση στο σχολιο 2.10
    "σε αισθητικο επιπεδο (και φυσικα σε προσωπικο και θεολογικο ποσως εγγιζουσα την αφεντια μου, τοσο του ιδιου οσο και εκεινου που τον σιγονταρει και τον φιλοξενει."
    το σωστο: "σε αισθητικο επιπεδο (και φυσικα σε προσωπικο και θεολογικο ποσως εγγιζουσα την αφεντια μου), τοσο του ιδιου οσο και εκεινου που τον σιγονταρει και τον φιλοξενει."
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. με θαυμασμο παρατηρουμε την αναγκαια εμμεση αναδιπλωση του Σωτηροπουλου κατα των συγχρονων εθνολατρων. ποιους να εννοει αραγε;; νομιζω ειναι αυτονοητο και προφανεστατο. το θεμα ειναι επομενως πού βρισκει πλεον ερεισμα ή δικαιωση η υπεραγαν αδικη επιθεση του κατα του Σιατιστης.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ο κ. Σωτηρόπουλος είναι αφορισμένος.
    Αλλά πώς ανέχεστε τους άλλους αφορισμένους τους αιρετικούς παπικούς να τους λέγει ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης "αδελφή εκκλησία";
    Γιατί κ. Ανδριόπουλε δεν κάνετε κι ένα άρθρο για τον Οικουμενισμό του Παναγιωτάτου, εκτός από τα εγκώμια που του προσάπτετε;
    Δεν λέω ότι είναι καλή η αποτοίχιση, αλλά είναι καλός ο Οικουμενισμός κ. Ανδριόπουλε;
    Με αγάπη προς εσάς
    και την ΑΘΠ τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Ο 10-17, έκανε μία ευγενική και εύλογη ερώτηση στον κ. Ανδριόπουλο, στον οποίον ανήκει το ιστολόγιο.
    Να απαντήσει ο κ. Ανδριόπουλος, αν θέλει.
    Ο άλλος κύριος γιατί πετάγεται στη μέση ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή