Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ


Μέσα στο προβληματισμό που δημιουργήθηκε με το αν πρέπει η όχι να υπάρχει το μάθημα των θρησκευτικών, αλλά και ποια μορφή χρειάζεται να έχει, ξαναβγήκε στο προσκήνιο, εντελώς απροκάλυπτα αυτή τη φορά, η έντονη ιδεολογική διαμάχη ενός συντηρητικού σκληροπυρηνικού θρησκευτικού πυρήνα και μιας προοδευτικής ομάδας πολιτών. Με δηλώσεις, τοποθετήσεις, αντεγκλήσεις για ένα θέμα που δεν άφορα κανέναν άλλο παρά μόνο την εκπαιδευτική κοινότητα. Και τραβά κορδόνι… σε εποχή κρίσεων. 
Πώς φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Τα πράγματα είναι απλά! 
Από το 1900 και μετά στην Ελλάδα εμφανίστηκαν μικρές ομάδες πιστών χριστιανών με επικεφαλής κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους οι οποίοι είχαν σπουδάσει ή είχαν έρθει σε επαφή με θεολόγους που είχαν σπουδάσει σε Προτεσταντικές Θεολογικές Σχολές του εξωτερικού. Με όραμα τον επανευαγγελισμό της Ελλάδας στο πέρασμα των χρόνων δημιουργήθηκαν θρησκευτικά σωματεία και οργανώσεις. Με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν δύναμη και εξουσία. Φυσικά η διαστρεβλωμένη προτεσταντική διδασκαλία τους, απομόνωνε εντέχνως κομμάτια από την Καινή Διαθήκη ερμηνεύοντας αυτά κατά το δοκούν, ενώ πολλές φορές η διδασκαλία τους και οι αρχές τους διέφεραν εντελώς από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Εξυπηρετώντας ταυτόχρονα διαφόρους άλλους σκοπούς, εξαπλωνόταν σαν τερηδόνα μέσα στην ελληνική κοινωνία. Έτσι κάποιοι άνθρωποι καλή τη πίστη πείστηκαν για την αγαθότητα των σκοπών τους και τους ακολούθησαν. Εάν όμως βρισκόταν κάποια αντίθετη άποψη που προκαλούσε αφύπνιση ή εμπόδιο στα σχέδια του οργανωσιακού πυρήνα, υπήρχε άριστος μηχανισμός φίμωσης των αντιφρονούντων με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι ταλαιπωρούνταν άδικα άνθρωποι, ενώ κάποιοι πιστεύοντας ότι είναι χριστιανοί ελαφρά τη καρδία καμάρωναν στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία απολαμβάνοντας του σεβασμού κλήρου και λαού. Μέσα σε αυτό το κλίμα το μάθημα των θρησκευτικών – πως ήταν άλλωστε δυνατόν να ξεφύγει;- διδασκόταν τότε με τρόπο κατηχητικό. Προτείνονταν μάλιστα από τους διδάσκοντες της εποχής πολύ σκληρές γραμμές και πρακτικές προκειμένου κάποιος να κερδίσει τον πολυπόθητο παράδεισο και να γλιτώσει από τα υψηλής θερμοκρασίας καζάνια της κολάσεως. 
Οι αντιδρώντες σήμερα στο μάθημα των θρησκευτικών είναι συνήθως οι άνθρωποι που αντιδρούν σε ότι έχει σχέση με την εκκλησία, φτάνοντας πολλές φορές εγνωσμένα σε ουτοπικές και ανεφάρμοστες προτάσεις. 
Για να πούμε όμως και του στραβού δίκαιο οι άνθρωποι που αντιδρούν δεν έχουν πάντα τόσο άδικο, ούτε είναι κακοί και αρνητές, άνθρωποι πληγωμένοι είναι. Οι τότε δάσκαλοι, τους οδήγησαν σε μια λανθασμένη εικόνα και σε τραγικές παρανοήσεις για το τι είναι Χριστιανισμός και τι Εκκλησία. Στάθηκαν άτυχοι και σε κακή ιστορική συγκυρία -όπως και τόσοι άλλοι άνθρωποι μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας- όταν από τις δεκαετίες του 1930 ως το 1980 και λιγότερο μετά, γιατί «έφαγαν με το κουτάλι» όλη την «κατήχηση» από τις θρησκευτικές οργανώσεις. Φυσική συνέπεια ήταν ψυχικά συμπλέγματα, ιδεολογικές αγκυλώσεις και τραυματικά βιώματα της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας, που δημιουργήθηκαν στους ανθρώπους αυτών των γενεών, να τους οδηγούν στις απόψεις που εκφράζουν σήμερα. 
Είναι λοιπόν κατά ένα μέρος λογικό, να είναι επιφυλακτικοί με το μάθημα των θρησκευτικών. Κανείς σώφρων άνθρωπος δε θα ήθελε να ταλαιπωρηθεί το παιδί του βάζοντας το σε κίνδυνο να πιστέψει λανθασμένες θεωρίες, που κάποτε διδάχτηκε και ο ίδιος. 
Η λογική της απόρριψης των πάντων είναι και αυτή μια άμυνα, η οποία πολλές φορές επιλέγεται ακούσια ως η καλύτερη λύση, προκειμένου να ιαθούν τα τραύματα και να επουλωθούν πληγές. Θα ήταν όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από την πλευρά των αντιδρώντων στο μάθημα των θρησκευτικών, να γίνει μια έρευνα για την διδακτέα ύλη αλλά και το πώς διδάσκεται σήμερα το μάθημα από τους νεότερους θεολόγους. Ίσως και με μια εξ΄ αρχής ανάγνωση του Ευαγγελίου, ανακαλύψουν ότι οι πεποιθήσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ απ' όσα είπε ο Χριστός. 
Ελεύθ. Ε Πολίτης

8 σχόλια:

  1. Θέλετε να μας εξηγήσετε, σας παρακαλώ, γιατί η "ομάδα πολιτών" που αντιδρά στο μάθημα των Θρησκευτικών, είναι "προοδευτική" ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γραφίδα μάλλον παρεξηγημένη και αδικημένη.
    Σίγουρα πήγαινες στις οργανώσεις και στην είπαν για το ντύσιμό σου ή ότι έχεις γκόμ@@ και σε έδιωξαν και από τότε ορκίστηκες εχθρός τους και ανά πάσα στιγμή και ώρα ακόμα και σε άσχετη στιγμή όπως το θέμα που εκδικητικώ τω τρόπω αναπτύσσεις θα τους πυροβολάς.
    Αν κατάλαβες καλά το θέμα μας δεν είναι οι οργανώσεις. Είναι το μάθημα των θρησκευτικών. αλλά εσύ λόγω κάποις εμμονής τα συσχετίζεις όλα με τις οργανώσεις.
    Λοιπόν φίλε άσε τις οργανώσεις να σώζουν ή να κολάζουν ψυχές και κοίτα την δική σου ψυχή!
    Όσο για τα άλλα δεν είναι δική σου δουλειά. Μάλλον είσαι ολίγον τι άσχετος με την διδασκαλία των θρησκευτικών όπως διδάσκονται στα σημερινά σχολεία και αυτό φαίνεται διότι δεν επικεντρώνεις στο πρόβλημα το γενικό αλλά στο δικό σου πρόβλημα που "είδες" τις οργανώσεις πίσω από τις αντιδράσεις...
    Κύριε ελέησον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια χαρά τα γράφει για τις οργανώσεις!
    Είναι καρκίνωμα της Εκκλησίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όποιος πέρασε από θρησκευτικές οργανώσεις και την 'έβγαλε καθαρή', τότε μπορεί να καταλάβει τι θέλει να πει ο αρθρογράφος!
    Όλοι οι άλλοι λένε ακόμα θεωρίες εκ του ασφαλούς!
    Για τις θρησκευτικές οργανώσεις θα πρέπει να παρθεί και απόφαση συνόδου!
    Το πράγμα είναι πολύ σοβαρό και οι έχοντες εμπειρία καταλαβαίνουν πολύ καλά τι θέλουμε να πούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας μην αγνοήσουμε το ότι στους χώρους των θρησκευτικών οργανώσεων υπήρξαν και μεγάλες μορφές της σύγχρονης Εκκλησίας,οι οποίοι βοήθησαν στο έργο της Εκκλησίας . Βέβαια ότι εκεί υπάρχει έλλειψη εκκλησιολογίας, γκετοποίηση και συσσωρευμένη προτεσταντική ψυχοπαθολογία είναι ηλίου φαεινότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηλίου φαεινότερον είναι επίσης ότι υπάρχει συσσωρευμένη ψυχοπαθολογία, και σε πολλές αναρτήσεις της Ιδιωτικής Οδού.
    Ισως υπάρχουν διάφορα απωθημένα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βλέποντας τα σχόλια και το διάλογο που γίνεται με βάση όσα έγραψα θα ήθελα να δώσω μερικές διευκρινήσεις.
    Κατ αρχάς δεν έβαλα εισαγωγικά στην έκφραση «μιας προοδευτικής ομάδας πολιτών», όπως έβαλε ο πρώτος σχολιαστής (17 Σεπτεμβρίου 2013 - 12:01 μ.μ.). Απλά χαρακτήρισα έτσι αυτή την ομάδα πολιτών με αφορμή συχνούς δικούς τους αυτοχαρακτηρισμούς των κινήσεων τους, ενάντια στον κάθε είδους συντηρητισμό.
    Στον τρίτο σχολιαστή (18 Σεπτεμβρίου 2013 - 12:51 π.μ.) θέλω να παρατηρήσω ότι έχει δίκαιο , στο ότι πέρασα από τις παρεκκλησιαστικές θρησκευτικές οργανώσεις. Είναι άλλωστε εμφανές από όσα γράφω και δεν κρύβω την κακή εμπειρία που απεκόμισα από την συναναστροφή μου κάποια χρόνια μαζί με κάποιους ανθρώπους του χώρου. Το ντύσιμο μου ήταν πάντοτε προσεγμένο το ίδιο και η κόμη μου αλλά είδα να αποβάλλονται με συνοπτικές διαδικασίες άνθρωποι με άσεμνη κόμη! Δεν ορκίστηκα ποτέ εχθρός των παρεκκλησιαστικών θρησκευτικών οργανώσεων, όπως και δεν εχθρεύομαι κανέναν άνθρωπο μπλεγμένο σε αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες. Το αντίθετο, θεωρώ τους ανθρώπους ασθενείς και νομίζω ότι χρειάζονται άμεση ενημέρωση και θεραπεία. Έναν άνθρωπο που ασθενεί δεν τον κατηγορείς - ακόμη και αν φταίει για την ασθένεια του- αλλά ψάχνεις δραστικά μετρά εξάλειψης της ασθένειας και οριστικής του θεραπείας.
    θα ήταν άδικο να παραλείψω να πω ότι εκτός από τις προβληματικές καταστάσεις είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και αγίους ανθρώπους μέσα σε αυτούς τους χώρους και αυτό και μόνο το θεωρώ μεγάλη ευλογία του Θεού.
    Στον τελευταίο σχολιαστή της 23 Σεπτεμβρίου 2013 - 12:28 μ.μ. θέλω να πω ότι δεν είναι θέμα απωθημένων αλλά απλές διαπιστώσεις τις οποίες ελεύθερα μπορεί κάποιος να εκφράσει. Αλλά ακόμη και εάν υπάρχουν απωθημένα οι κακές εμπειρίες είναι αυτές που τα δημιούργησαν και χρειάζεται να θεραπευτούν με το φάρμακο της αγάπης.
    Τέλος ευχαριστώ όσους διάβασαν και σχολίασαν τα όσα έγραψα , αυτός είναι και ο σκοπός κάποιου άρθρου, να προκαλέσει κάποια πνευματική ζύμωση. Επίσης θερμά ευχαριστώ και την φιλόξενη « Ιδιωτική οδό » που φιλοξένησε τις θέσεις μου .
    Ελευθ. Ε. Πολίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή