Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ


Σημείωση Ιδιωτικής Οδού:
Το ...σφυροκόπημα, γενικώς, της κ. Ρεπούση και των ομοίων της δεν εκφράζει την Ιδιωτική Οδό, η οποία θέλει το μάθημα των θρησκευτικών σε τέτοιο επίπεδο που και το στόμα της κ. Ρεπούση θα μπορούσε να κλείσει...
Η λύση είναι στα χέρια των εκπαιδευτικών. Η κ. Ρεπούση κάνει τη δουλειά της - όπως τη νομίζει - και οι θεολόγοι πρέπει να κάνουν κι εκείνοι πολύ καλά τη δουλειά τους. Η ...δαιμονοποίηση της κ. Ρεπούση υπάρχει φόβος να λειτουργεί ως άλλοθι...
Η Ιδιωτική Οδός δημοσιεύει το παρακάτω κείμενο του θεολόγου Κώστα Νούση, παρ' ότι θεωρεί πως η μόνη "οφειλόμενη αντίδραση" είναι αυτή της καλής μαρτυρίας των θεολόγων καθηγητών, κάτι, βέβαια, που επισημαίνει και ο Κώστας Νούσης στο κείμενό του. 

Tα «κολλήματα» των πνευματικών αυταδέλφων Ρεπούση, Δραγώνα & Σια και η οφειλόμενη αντίδραση της Εκκλησίας και του Γένους 

Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση

Ιδεολογικές αγκυλώσεις; Ψυχικά συμπλέγματα; Βιώματα τραυματικά της παιδικής προπαντός ή και κάποιας μεταγενέστερης ηλικίας; Απλά εμμονές κατά του Θεού και της Εκκλησίας Του; Μεταμφιεσμένη εντέχνως προσπάθεια υφαρπαγής δόξης δια της δημοσιότητας; Ένα μίγμα από τα παραπάνω; Όπως και να έχει, το βέβαιο είναι ότι εδώ μάλλον υποκρύπτεται κάποια μορφή δαιμονισμού στην κυρία Ρεπούση, σύμφωνα με τον μέγα Πορφύριο, που πίσω από ψυχασθένειες, νευρασθένειες και πάσης φύσεως συναφείς καταστάσεις διέβλεπε την παρουσία και την υποβολή των ακαθάρτων πνευμάτων. 
Μα μιλάει ακόμα σήμερα κάποιος για διάβολο (;), πιθανότατα και σχεδόν εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος. Και τούτο διότι η νεωτερικότητα κατέστησε ανάπηρα τα παιδιά της, εφόσον δεν τα έμαθε να περπατάνε και να πατάνε στα πόδια της πίστης και του Κυρίου, αλλά στα δεκανίκια της ανθρώπινης ψευδαισθητικής αυτονομίας, του ορθολογισμού και της «προοδευτικής» αθεΐας. Αυτό το πράγμα επαναλαμβάνει η κυρία αυτή κομίζουσα γλαύκας εις Αθήνας, η οποία όλως καταχρηστικώς φέρει τον τίτλο του πολιτικού προσώπου, διότι δεν υπουργεί την «πόλιν» με χρηστές συμβουλές και ενέργειες, αλλά τουναντίον σκάβει αδιαλείπτως και προγραμματισμένα τα ήδη σαθρά θεμέλια του νεοελληνισμού με αναχρονιστικές προτάσεις και μεθοδεύσεις, οι οποίες σχεδιάζουν με την τακτική του σαλαμιού τη σταδιακή αποσάθρωση του υγιούς εθνισμού και τον αποχριστιανισμό του νεοελληνικού λαού. 
Εκπληκτικά εύστοχη η απάντηση του εκπροσώπου της Αρχιεπισκοπής δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για συμπληρωματικές τοποθετήσεις. Οι περιεκτικότατες φράσεις για «ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και συνωστισμό εμμονών» τα λένε απλά και τα υπονοούν σχεδόν όλα. Ο Πειραιώς μίλησε επίσης με ακρίβεια περί εκκλησιομαχίας, που αποτελεί συνώνυμον της θεομαχίας. Διότι, ας μην κρυβόμαστε, δεν πρόκειται για αθώες δηλώσεις και νηφάλιες επιστημονικές θέσεις της κ. Ρεπούση, αλλά για καθοδηγούμενες κινήσεις, λίαν πιθανώς από συγκεκριμένα κέντρα με σχετικούς περι(προδια)γεγραμμένους στόχους και δρομολογούμενα οριοθετημένα οράματα αποδόμησης του Γένους, εστιάζοντα εν προκειμένω και στη θρησκευτική παράμετρο της υπόστασής μας. 
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι σαφώς βαθύτερο και πιο ανησυχητικό. Εφόσον η κυρία αυτή εκφέρει με τόση ανίερη άνεση τέτοια λόγια, τούτο σημαίνει ότι εκπροσωπεί ένα ικανό, σιωπούν έστω, κομμάτι της κοινωνίας μας και εκφράζει μια ηθικοϊδεολογική τάση απώθησης της θρησκείας, γεγονός προφανώς χαρακτηρίζον την εποχή μας και που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ή να στρουθοκαμηλίζουμε περί τούτου. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να παραδεχθούμε κατά πρώτον και βάσιν τα μετα-νεωτερικά αυτά νοσήματα του ατομοκεντρισμού μας, γεννήματα και γεννήτορες της αφασίας και της σύγχυσης που εφαπλούνται πια σε όλο το οικουμενικό χωριό που ονομάζουμε γης. 
Αρκεί, θεωρώ, να σχολιάσουμε μονάχα ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις της: «δεν σημαίνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή παίζει ένα σημαντικό ρόλο και γενικώς η Ορθοδοξία στην πρόοδο του Ελληνισμού, θα πρέπει να γίνεται κατήχηση. Αυτό δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Θα ταίριαζε περισσότερο ένα μάθημα θρησκειολογίας» . Καταρχήν με ύπουλο τρόπο απαξιώνει τον ουσιαστικό ρόλο της Εκκλησίας, υποβαθμίζοντάς εμμέσως τη σημαντικότητά του εξισωτικά με άλλους θεσμούς, τους οποίους εξυπονοεί χωρίς να χρειάζεται να κατονομάσει. Στη συνέχεια προβαίνει σε δυο χονδροειδέστατα ψεύδη: ότι στο μάθημα των θρησκευτικών γίνεται κατήχηση και πως ο κατηχητικός αυτός (υποτιθέμενος) χαρακτήρας του μαθήματος δεν υφίσταται πουθενά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πέρα από το τεράστιο ψεύδος, ειδικά για τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος στην Ε.Ε. και αλλαχού, ας δούμε το θέμα της καθ’ ημάς κατήχησης. Πρόκειται για ασύστολη ανοησία και εξαπάτηση, πυροτέχνημα για εντυπωσιασμό της αδαούς πλειοψηφίας. Τα Θρησκευτικά είναι ένα καθαρό γνωσιολογικό μάθημα όπως τα υπόλοιπα, με συγκεκριμένα πράγματα και καθορισμένη διδακτέα ύλη. Ο ομολογιακός χαρακτήρας, επίσης, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και κατηχητικός. Η ευρεία έννοια της κατήχησης και της ομολογίας εξάλλου επεκτείνεται και σε πολλά άλλα γνωστικά και διδακτικά επίπεδα και έγκειται στην προσωπικότητα εκάστου διδάσκοντος στο πώς θα τις εφαρμόσει. Για παράδειγμα, ένας καθηγητής Ιστορίας μπορεί έμμεσα ή άμεσα να προωθήσει στους μαθητές του την αριστερή ή τη δεξιά πολιτική ιδεολογία και αντίστοιχη ερμηνευτική των γεγονότων.
Το φαινόμενο Ρεπούση τείνει να γίνει, αν δεν είναι ήδη πρόδηλα για τους ορώντες, γραφικό. Ωστόσο, συγγενείς φωνές θα πληθαίνουν και θα σοβαρεύουν στο εγγύς μέλλον και καλό είναι άπαντες να προετοιμαζόμαστε για τη λήψη αποφασιστικών και αποτελεσματικών στάσεων και μέτρων απέναντί τους. Μου άρεσε η επιθετικογενής απάντηση της Αρχιεπισκοπής (δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια) διότι συντελεί στην επανόρθωση του απολεσθέντος ή απλά τετρωμένου ορθόδοξου αυτοπροσδιορισμού μας. Μπορεί για την κ. πολιτικό μας ο γέρος του Μοριά (και οι συν αυτώ) να είναι ένας γραφικός ραγιάς, εφόσον πρώτα σηκώθηκε για την Πίστη και μετά για την Πατρίδα. Οι έννοιες αυτές πιθανότατα είναι κενού ή και άκρως συγκεχυμένου περιεχομένου στο λεξιλόγιο και στον ψυχισμό της εν λόγω κυρίας. Δεν χρειάζεται όμως κάθε τρεις και λίγο μέσα στις ηλικιακές και άλλες ανασφάλειες, μεταβάσεις και μεταλλάξεις της να μας καθιστά κοινωνούς στα προσωπικά της αυτά προβλήματα, πολλώ δε μάλλον να τα μεταποιεί σε θέματα κοινωνικού διαλόγου. 
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η εν λόγω ακαδημαϊκή πολίτις είναι αναλφάβητη τόσο πνευματικά, όσο και αμιγώς ιστορικά σε θέματα Εκκλησίας και Ορθοδοξίας. Αυτό είναι καταφανέστατο στον συνολικό της τρόπο έναντι του Θεού και της πνευματικής εν Χριστώ ζωής. Τα έχει οπωσδήποτε τα μεγέθη αυτά συνδέσει με την προνεωτερική οπισθοδρόμηση. Στο μυαλό της, μάλλον στα ιδεοληπτικά ιδιωτικά της φαντασιοκοπήματα, έχουν θρονιαστεί ο παλιός ιεροδιδάσκαλος και κατηχητής παπάς, που καταχέριζαν, έπαιρναν απουσίες και στο κυνήγι τα παιδιά να τα μαντρώσουν στον κυριακάτικο εκκλησιασμό. Ο θεολόγος με το μουστάκι και η αξύριστη θεούσα είναι γι’ αυτήν η όλη Ορθοδοξία. Αν δεν συμβαίνει κάτι από αυτά, τότε η κυρία τούτη είναι κακόβουλη, ύπουλη και επικίνδυνη για την Εκκλησία μας. Αν ισχύουν βέβαια, τότε και πάλι εγκαλείται για τη σχετική θρησκευτική αγραμματοσύνη της, εφόσον δεν κάθισε να διαβάσει μεγάλους σύγχρονους ορθόδοξους διανοητές (βλ. ενδεικτικά Ζηζιούλα, Γιανναρά, Λουδοβίκο, Σμέμαν κ.ά. – δεν τολμώ καν να κάνω αναφορά στα τεράστια πνεύματα των Αγίων Πατέρων, διότι και μόνο στην ακοή τους η εν λόγω κυρία θα αφήνιαζε από τα ενυπάρχοντα ψυχωτικά κουβάρια της επί των εκκλησιαστικών πραγμάτων). Από σεβασμό εξάπαντος στο ιστορικό και στο φιλοσοφικό (το ελάχιστον) υπόβαθρο της Ορθοδοξίας θα μιλούσε πιο προσεχτικά, πιο διαλεκτικά, πιο διαλλακτικά. Η γενική της άρνηση προδίδει σφόδρα μια ημιμάθεια και κακεντρέχεια που τη ζημιώνουν αμετάκλητα. 
Πολύς ο λόγος τελικά και το μπέρδεμα γύρω από τη δομή του μαθήματος. Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν εντοπίζεται, όσο και να ηχεί παράδοξα, στη Ρεπούση και στα φληναφήματά της ούτε στους αριστερίζοντες και στους ουκ ολίγους λοιπούς εχθρούς του Κυρίου. Έγκειται στο μπέρδεμα και στην κρίση αυτοσυνειδησίας των σημερινών χριστιανών και, πολύ περισσότερο, των θεολόγων. Η ορθόδοξη αυτογνωστική βεβαιότητα μαρτυρεί για τη μοναδικότητα του Ενός, του ορθοδόξου Χριστού. Άλλος Χριστός δεν υπάρχει, ώστε να τον προβάλλουμε. Αν το κάνουμε, απλούστατα θα προσβάλουμε την Αλήθεια. Θα αποτελέσει ψέμα, απάτη, ανυπόστατη θεωρία. Ο διάλογος με τους έτερους Χριστούς (ήτοι τις υπόλοιπες ετερόδοξες χριστιανικές ομολογίες και παραδόσεις) και τις άλλες «θεότητες» θα γίνει αναπόφευκτα, αλλά με προϋποθέσεις. Εμείς πιστεύουμε και ομολογούμε τον αληθινό και μοναδικό Θεό και Σωτήρα, τον Τριαδικό Θεό, τον Δημιουργό του κόσμου, τον Πατέρα όλων μας. Από Αυτόν κυριότατα αντλούμε τα πάντα: τη ζωή, την υλική και πνευματική μας υπόσταση, την ελπίδα της σωτηρίας μας τόσο από την τωρινή, όσο και από την αιώνια Κρίση. 
Η καραμέλα περί κατηχητισμού άρχισε να κουράζει και να εκθέτει τους φορείς της. Το γένος των Ελλήνων επαναστάτησε, λευτερώθηκε και ανδρώθηκε πάνω στην ακατάβλητη και αμετακίνητη και αΐδια πέτρα, που είναι ο Χριστός (Α΄ Κορ. 10:4). Χωρίς να αιθεροβατούμε και να εθελοτυφλούμε στις προκλήσεις των αγνωστικιστικών και αθεϊστικών μεταμοντερνιστικών καιρών μας, καλούμαστε από τις περιστάσεις και τις ενάντιες φωνές (ως τις ρεπούσειες προκείμενες) να απαντήσουμε, πρώτα στον εαυτό μας και είτα στον πεινώντα, διψώντα και απεγνωσμένο κόσμο, τι ακριβώς είμαστε ή τι επιτέλους θέλουμε να γίνουμε. Η Εκκλησία και η θεολογία της δίνει μια συγκεκριμένη και ιστορικά σαρκωμένη απάντηση. Είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Είναι η ορατή (και αόρατη) Εκκλησία του, με καταγεγραμμένη παράδοση, διδαχή, πολιτισμό και ιστορία. 
Δεν υφίσταται κανείς λόγος ούτε υπάρχει αναγκαία συνθήκη στον ζάπλουτο και ζείδωρο χώρο της ορθόδοξης (και πολιτισμικής άμα) πρότασης για υποκατάστασή της από θρησκειολογικά - ανούσια στον πλεονασμό τους - μαθήματα στο δημόσιο σχολειό μας. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχει να πει και να προσφέρει (σε μας τους ορθοδόξους πρωτίστως και έπειτα σε παγκόσμιο επίπεδο) η προκείμενη αλήθεια (τουτέστιν η Ορθοδοξία), που θα ήταν τουλάχιστον εγκληματικό να τεμαχιστεί και να σμικρυνθεί πολυτρόπως το μάθημα των ορθόδοξων θρησκευτικών. Ακόμα και για όσους αυταπατώνται ότι ως μάθημα πολιτισμού «θα σωθεί» μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Υπουργείου, ας μη λησμονούν ότι και ο ορθόδοξος πολιτισμός είναι στο βάθος (και στην επιφάνεια) άκρως ομολογιακός: κηρύσσει Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα. Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. Και όταν απομειοίς εκουσίως ή ασύνειδα την αλήθεια, βλάπτεις και εαυτόν και όσους θα ανέμεναν από σένα τη μοναδική οντολογική σωτήρια αντιπρόταση στο χάος, στο οποίο περιέπεσε το παν γύρω μας. 
Η κ. Ρεπούση δεν θέλει την κατήχηση. Θέλει θρησκειολογικό πλουραλισμό. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει αν έχει παιδιά. Αλλά εάν είχε, αναρωτιέμαι πώς θα μεγάλωνε το αγοράκι της με κούκλες και άλλα κοριτσοπαίχνιδα, χωρίς να ενοχλείται ή να απορεί που θα το καμάρωνε ομοφυλόφιλο κάποια στιγμή (δεν μιλάω ρατσιστικά στο σημείο αυτό, απλά περιγραφικά). Δεν μπορεί ένα σύστημα κρατικής εκπαίδευσης να πράξει αναλόγως απέναντι στη νέα γενιά. Η παροχή της δυνατότητας μιας απροϋπόθετης επιλογής δεν είναι εγκληματική και απαράδεκτη μονάχα για τους εφήβους, αλλά και για άλλες ηλικίες. Οφείλουμε την άωρον νεότητα να την οδηγήσουμε στο «κατά φύσιν» της ταυτότητος του Γένους, που ένα στοιχείο της είναι και η Ορθοδοξία. Αν αποφασίσουμε τώρα κάποια στιγμή να καταστούμε άθρησκον Έθνος και να ακολουθήσουμε το υπόδειγμα λ.χ. της Γαλλίας, τότε το ξανασυζητάμε. 
Προς το παρόν το Σύνταγμα της χώρας, από και επί του οποίου ορμώνται, ερείδονται και λειτουργούν όλα, άρχεται στο όνομα και με την ευλογία του Τριαδικού Θεού. Μη βιάζεστε, κ. Ρεπούση, να Τον εξορίσουμε συλλήβδην από τη ζωή μας. Αρκεστείτε για την ώρα στο ότι αποτελεί ιδιωτική σας υπόθεση και επιλογή. Μην επιθυμείτε τόσο ακόμψως και φαιδρώς να την επεκτείνεται σε όλους μας. Ημείς οι περιλειπόμενοι, φέροντες τον ονειδισμόν του Χριστού (Εβρ. 13:13) και του καλώς εννοούμενου πατριωτισμού, καυχώμεθα διακηρύσσοντες ομού με τον υπό των Τούρκων σφαγιασθέντα ιερομάρτυρα Κοσμά τον Αιτωλό: «το κορμί σας ας σας το καύσουν, ας σας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλει, δώστε τα, δεν είναι εδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται. Ετούτα τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν μπορεί να σας τα πάρει, έξω αν τύχει και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε να μην τύχει και τα χάσετε».
Το νεοσύστατο ελλαδικό κράτος είναι ορθοδόξως χριστιανικό. Ανεκτικό μεν σε όλους, αλλά με συγκεκριμένη εθνική και θρησκευτική ταυτότητα. Με αυτήν ακριβώς προσέρχεται σε κάθε διάλογο, με την ελληνοχριστιανική. Κάποτε οι αρχαίοι μας πρόγονοι φώτιζαν τον κόσμο με την ίδια ακριβώς, απλά της έλειπε η θεόθεν προσθήκη του χριστιανισμού. Από τη βυζαντινή μας εποχή και δώθε διαλεγόμαστε προς άπαντας με τα ελληνοχριστιανικά δεδομένα. Δι’ αυτών οφείλουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τη νέα γενιά μέσα από την επίσημη τουλάχιστον γραμμή της κρατικής εκπαίδευσης. Μετά τη λήψη των πνευματικών αυτών δεδομένων μπορεί ο καθένας – αναπόφευκτο άλλωστε – να κάμει και στο θρησκευτικό και στο ιδεολογικό και σε κάθε άλλο επίπεδο τις προσωπικές του επιλογές. Είναι ευτύχημα, ωστόσο, που ακόμα παραμένει στην πατρίδα μας ανοιχτή η πρόσβαση στο αναφαίρετο δικαίωμα (μάλλον ιστορικό κεκτημένο με θυσίες και ανθρώπινες ζωές) σε μια ορθόδοξη χριστιανική αγωγή και πίστη. Αυτήν που παραλάβαμε από τους προγόνους μας, αυτήν ακριβώς για την οποία ολίγα «ρακένδυτα και αμόρφωτα κορόιδα» έχυσαν πρόσφατα το αίμα τους, ώστε να μπορούν κάποιοι σήμερα να «αυνανίζονται» κάτω από ή και με τα φώτα της δημοσιότητας. 
Κ.Ν. 
7/9/2013

28 σχόλια:

  1. Νά καί ο Νούσης Ομολογητης του θρησκευτικού μαθήματος όχι του Αυστραλίας Στυλιανού, αλλά των μαθητών.Ε, κάτι είναι καί αυτό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ πελεκανο
    βρε παιδια, δεν κανετε ουτε στο σακι ουτε στο σακουλι. ποιον να πρωτοϊκανοποιησει κανεις τελικα; ευτυψως ο γραφων δεν διακατεχεται απο εμμονες τοιαυτης ανθρωπαρεσκειας. σε καθε περισταση, αγαπητε πελεκανε, προσαρμοζομαστε εν συνεσει και διακρισει. αλλοτε ομιλεις καινοδιαθηκικα, αλλοτε αυστηρως προφητικα. εννοοειται πως ουτε φονταμενταλιστες ειμαστε ουτε θελουμε θρησκευτικα του παλιου κατηχητικου σχολειου. αλλα στην εν λογω κυρια και στον καθε εθνομηδενιστη οφειλουμε τετοιες, μην πω και σκληροτερες απαντησεις. θελουν ισοπεδωσουν και αποδομησουν τα παντα. ειδικα η συγκεκριμενη κυρια εχει χοντρο προβλημα. τωρα, δεν ξερω αν μαθατε, εβαλε κατα των αρχαιων ελληνικων. συγγνωθι μοι, αλλα και λιγα της εσουρα. ηθελα να πω και μερικα σεξιστικου χαρακτηρα για την ιδιαζουσα περιπτωση της, αλλα κρατηθηκα για να φανω "νηφαλιος και ισορροπημενος" σαν τον Διαμαντη που αναφερεις. αλλα...δεν ικανοποιειστε με τιποτα πια!
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ pelekano
    λες: "Πρώτον, ποιοί είστε εσείς οι οποίοι οφείλεται απαντήσεις; Μήπως θεωρείτε εαυτόν προστάτη της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας (σας θυμίζει κάτι αυτό...);" μιλαω εξ ονοματος ικανου αριθμου Ελληνων το φρονημα, ορθοδοξων το θρησκευμα και θεολογων το επαγγελμα.
    τον εαυτο μου θα ηταν γελοιο να τον θεωρω προστατη τινος, πολλω δε μαλλον της Ορθοδοξιας.
    "τετοιες απαντησεις" εννοω αμυντικοεπιθετικες, εφοφον βαλλεται πιστη και πατρις. να αφηνουμε δλδ τον καθενα να λεει ο,τι του καπνισει;;
    "Η "βλακωδεστατη αμετροεπεια, συνεχομενη και εξοργιστικη καθαρα σε αισθητικο επιπεδο", όπως έχετε ο ίδιος πει, δεν ταιριάζουν σε ανθρώπους νηφάλιους και κατ' επίγνωσην ζηλωτές." δεν ξερω αν σας εδωσε το εν λογω κειμενο μου αυτη την αισθηση. προσωπικα διαφωνω καθετα με την αποψη σας αυτη για το συγκεκριμενο αρθρο μου.
    συνεχιζετε: "Το θέμα να δεν είναι να βρίσουμε όποιον έχει άδικο, το θέμα είναι με διάλογο και επιχειρήματα να αποδείξουμε εμείς την αλήθεια (εάν είμαστε εμείς ήδη μέτοχοι αυτής, αλλιώς γινόμαστε υποκριτές, αφού διδάσκουμε πράγμα στο οποίο εμείς δεν έχουμε φτάσει)". δεν τη βριζουμε τη ρεπουση. αυτη το καμνει. επειτα, ειναι λιγο φασιστικο να απαγορευουμε σε καποιον να μιλα για την αληθεια, εφοσον δεν τη βιωνει, πραγμα και σχετικο αλλωστε και ολιγον αναποδεικτον. οσο δε για την αληθεια, συνηθως δεν αποδειχνεται, αλλα δειχνεται. ειναι το προσωπο του Κυριου.
    στην τελευταια σας παραγραφο διαβλεπω μια κριση συνειδησης. προτεινω κατι καλυτερο: αντι κενων και ατελεσφορων ενοχων, ας κανουμε και τα δυο: και πληκτρολογηση και προσευχη. ουτως ή αλλως αυτο φωναζουμε εδω και καιρο: οτι αλλος κανει κουμαντο...
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όταν διάβασα κ. Νούση τη θέση του Γ. Πορφυρίου περί ψυχασθενειών και άλλων δαιμονίων, στην αρχή προβληματίστηκα. Θυμήθηκα όμως ένα περιστατικό που υπήρξα θεατής και άλλαξα... γνώμη. Διακαινήσιμος εβδομάδα του 2008 στο καφέ μεγάλου βιβλιοπωλείου των Αθηνών. Παρουσιάζεται το τελευταίο βιβλίο ενός καθηγητή της πολιτικής ψυχολογίας. Πολλοί και διάφοροι όσοι συγκεντρώθηκαν για την παρουσίαση, εν οις και έτερος εκδότης που επίσης εκδίδει βιβλία του καθηγητή. Ένας απο τους τρείς ομιλητές, κατα την παρουσίαση, ήταν και γνωστός κληρικός, θεολόγος και παιδοψυχίατρος. Όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει, χαιρέτησε το κοινό ως κληρικός(δεν μπορώ να γνωρίζω αν ήταν λαικός τι θα έκανε) με τον χαιρετισμό της περιόδου που διανύαμε λέγοντας "Χριστός Ανέστη". Ε!!! Αν μπορούσατε να είστε απο μια μεριά και να δείτε πως πετάχτηκε απο το καθισμά του ο εκδότης, πρίν καν προλάβει ο παπάς να τελειώσει το Ανέστη, αλλά και το μέγεθος της αηδίας που ζωγραφίστηκε στο προσωπό του καθώς αποχωρούσε σχεδόν τρέχοντας, θα νιώθατε απο φόβο εως τρόμο... Δεν ήταν λογική αντίδραση σε καμία περίπτωση!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ''Ένα μάθημα για τα ουσιώδη του βίου''

    Με κάθε ειλικρίνεια μπορώ να ομολογήσω πως δυσκολεύομαι πολύ να φανταστώ ένα εκπαιδευτικό σύστημα από το οποίο θα απουσιάζει η διδασκαλία του θρησκευτικού φαινομένου. Ή μάλλον,για να το διατυπώσω κάπως καλύτερα, να σκεφτώ μία φιλοσοφία της παιδείας,της οποίας μοναδική στόχευση θα είναι η πραγμάτωση τεχνοκρατικών οραμάτων και επιδιώξεων και φυσικά τίποτα παραπάνω από αυτό. Δηλαδή,μία παιδεία άγευστη, παντελώς, μεταφυσικών αναζητήσεων και υπαρξιακών ανασκαφών.Στη μεταμοντέρνα,όμως, εποχή έχουμε ανάγκη από μια εκπαιδευτική φιλοσοφία που θα πραγματώνει,στην κυριολεξία,την ανώτερη φύση του ανθρώπου,όπως θα έλεγε και ο Β. Ν. Τατάκης.

    Κάτι τέτοιο,βέβαια, για να επιτευχθεί χρειάζεται πολύ πόνο και μόχθο, και το σημερινό εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση και τη διάθεση όλα αυτά τα θεμελιώδη μεγέθη να θέλει να τα εγκολπωθεί. Και για να συμβεί το αναπάντεχο, θα πρέπει η φιλοσοφία της παιδείας μας να μυήσει από πολύ νωρίς τη νέα γενιά στα ουσιώδη της ζωής και όχι, βέβαια, στα φτηνά και ανάξια λόγου.Τα σημαντικά και θεμελιώδη,λοιπόν, υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής, μπορούν όλοι οι μαθητές να τα ψηλαφίσουν στο μάθημα των θρησκευτικών και τη διδασκαλία του θρησκευτικού φαινομένου.

    Και το μάθημα που μιλάει για τα ουσιώδη και σημαντικά του βίου,δέχεται εδώ και αρκετό καιρό μία σφοδρότατη κριτική ή καλύτερα πολεμική από μία θλιβερή και ασήμαντη, στην κυριολεξία, μειοψηφία ακαδημαϊκών δασκάλων, οι οποίοι πάσχουν από έναν κραυγαλέο θρησκευτικό αναλφαβητισμό - οι θρησκευτικές τους, μάλιστα, γνώσεις παραμένουν καθηλωμένες στο επίπεδο του Δημοτικού - και προσπαθούν με νηπιώδη επιχειρήματα να μάς πείσουν πως το μάθημα των θρησκευτικών είναι προτιμότερο να τοποθετηθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.Δεν έχουν κατορθώσει ακόμη οι ίδιοι να θεραπευθούν από αυτόν τον στείρο και άκαρπο δογματισμό και εκτίθενται ανεπανόρθωτα, τη στιγμή, μάλιστα, που όλοι καταλαβαίνουν πως η συρρίκνωση των ανθρωπιστικών σπουδών, μονάχα βλάβες μπορεί να προκαλέσει στο βασανισμένο και πληγωμένο σώμα της ανθρωπότητας.

    Σήμερα,περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουν οι μαθητές ανάγκη από τη διδασκαλία του θρησκευτικού φαινομένου.Να μπορούν να κατανοήσουν για πιο λόγο οι ισλαμιστές πυρπολούν Ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες. Έτσι, σιγά σιγά θα εμβαθύνουν και στο μέγα μυστήριο του Κακού. Να μάθουν γιατί ο Μπάχ έγραψε αυτά τα υπέροχα εκκλησιαστικά αριστουργήματα. Ακόμη, να γνωρίσουν γιατί οι δικοί μας ναοί είναι κατασκευασμένοι με διαφορετικό ρυθμό, από αυτόν της Δύσης και πολλές άλλες θεματικές ενότητες, που είναι απαραίτητες, ώστε οι μαθητές να αποκτήσουν μια διεισδυτική ερευνητική - ερμηνευτική ματιά για τα σημαντικότερα θρησκευτικά γεγονότα του ανθρώπινου βίου, στο απέραντο πέλαγος του χρόνου.

    Τώρα, εάν το μάθημα θα έχει κατηχητικό -ομολογιακό χαρακτήρα ή θρησκειολογικό, είναι ένα θέμα που μπορεί να κουβεντιαστεί με σοβαρότητα από την εκπαιδευτική κοινότητα, και φυσικά να τεθούν,απαραιτήτως, θεολογικά και παιδαγωγικά κριτήρια. Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει λόγος οι θρησκειολογικές θεματικές ενότητες να ''πολιορκήσουν'' αυτές της Ορθόδοξης πνευματικής μας παράδοσης και διδασκαλίας. Μίας παράδοσης,δηλαδή, που μιλάει για την Αλήθεια του Σαρκωμένου Λόγου, που ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της φθοράς και του θανάτου,τον καθιστά αθάνατο και Θεόν κατά Χάριν.

    ΔΙΟΓΕΝΗΣ[Ε.Μ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Πελεκανο
    "Μας έλεγε ο π. Λουδοβίκος στα μαθήματά του ότι στα συνέδρια και στις συνεντεύξεις που πηγαίνει φροντίζει να ενημερώνει τους οικοδεσπότες ότι αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του, και όχι την Εκκλησία." ολοι τον εαυτο τους εκπροσωπουν κατα βαθος, σπανια βρισκεις ολοκληρωμενους εκφραστες της καθολικοτητας της αληθειας. θεωρειτε προφανως πως οσα κατεγραψα στο αρθρο μου για τη ρεπουση εκφραζει μια μειοψηφια. γουστο σας. αποψη σας. δεν υπαρχει προβλημα. παραταυτα, εφοσον αυτοθεωρειστε νηφαλιοτερος πολλων, μπορειτε και υμεις να γραψετε σχετικα κατι. απλα θα χρειαστειτε την τολμη να υπερβειτε την ανωνυμια σας. δεν ειναι τοσο ευκολο, αν κρινω απο τον ικανο καιρο που σας βλεπω να γραφετε ψευδωνυμως.
    επισης, οφειλετε να αναγνωρισετε στον οιονδηποτε υπογραφοντα επωνυμως ενα κειμενο, και την ανθρωπινη σχετικοτητα και ατελεια. ειδικα οταν εκφραζει την Εκκλησια. και αναμενω και τις υποδειξεις σας αναφορικα με την πιο κοσμια και επιτυχημενη εκφραση της εκκλησιαστικης αληθειας.
    αν και ισχυριζεστε παρακατω ή εξυπονοειτε οτι υμεις δεν εχετε στοιχεια φασισμου, ολιγον προτερον αυτοδιαψευδεσθε. ιδου η τρανη αποδειξις: "Εσείς με ποιο δικαίωμα μιλάτε "εξ ονοματος ικανου αριθμου Ελληνων το φρονημα, ορθοδοξων το θρησκευμα και θεολογων το επαγγελμα"; Είσθε εκλεγμένος από κάποια μητρόπολη ή σύλλογο θεολόγων και σας έχουν εξουσιοδοτήσει να απαντάτε σε αφορισμένους παρανοϊκούς στο ίντερνετ εξ ονόματός τους;" αν αυτο δεν ειναι ορισμος του φασισμου, τι ειναι; δλδ πρεπει καποιος να ειναι εκλεγμενος για να απαντησει εξ ονοματος της αληθειας; αλλα και η επιθετικοτητα σας; δεν ειναι στοιχειο φονταμενταλ; κατα τα αλλα αφηνετε υπονοουμενα για την ταπεινοτητα μας. επειτα, δεν κατανοω γιατι συνδεεται το αρθρο μου αυτο με την απαντηση σε παρανοικους αφορισμενους. προφανως λαβατε αφορμη γενικης επιθεσης και αλλα εχετε κατα νου οταν γραφετε. να σας θυμησω οτι εδω μιλαω για ρεπουση, οχι για σωτηροπουλο και αλλους. φαινεται κατα βαθος και εν γενει σας ενοχλω και κατα λαθος εδω βγηκε αυτη η αληθεια.
    "Μου θυμίζετε τους αυτόκλητους σωτήρες των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων - και όχι μόνο": ποιοι ειναι αυτοι;; δεν εχω καποιον κατα νου, πεστε μας.
    "Αναρωτιέμαι μήπως η διαμονή σας κατά τα φοιτητικά σας χρόνια στα οικοτροφεία του Σωτήρα αφενός και η συνεχής σας ενασχόληση με την Αποτείχηση, τον Τελεβάντο και τον Πειραιώς σας άφησαν κουσούρια;.." αγαπητε, διαβλεπω μενος κατα των οργανωσεων εκ μερους σου. μηπως τα κουσουρια ή απωθημενα ανηκουν σε αλλον; υποψιαζομαι τωρα...
    κλεινετε: "Όπως φαντάζομαι ξέρετε, ο φονταμενταλισμός-φασισμός-δαιμονισμός δεν είναι ίδιον του χαρακτήρα μόνο των αποτειχισθέντων-αντιοικουμενιστών-παρεκκλησιαστικών..." ηδη προαπεδειξα οτι και υμεις δεν ειστε αμοιρος τοιουτων στοιχειων - εξαιρω τον δαιμονισμο. με χαρα ομως θα ηθελα να σας δω να αποδειξετε στο εξης την απουσια τους αφ' υμων με γραπτες σας παρεμβασεις.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο κ. Πελεκάνος σε δύο σχόλια του κάνει συστάσεις.
    5-12
    "Ας γράφουμε την άποψη μας, αλλά όμορφα, με ήθος και ευγένεια, όπως ταιριάζει σε σωστούς Χριστιανούς".
    10-40
    "είμαι υπέρ του να γράφει ο καθένας την άποψη του στο διαδίκτυο , αρκεί να την γράφει όμορφα, κόσμια, με ευγένεια και επιχειρήματα"...
    Υπενθυμίζω δύο παροιμίες.
    "Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"
    "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις".
    Εάν κάποιος Ψυχίατρος διαβάζει την Ιδιωτική Οδό, ας το εξηγήσει και διαφορετικά .......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ''Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΑΘΕΪΑ''

    Όταν,αγαπητέ Πελεκάνε,μιλώ για 'ασήμαντες μειοψηφίες' αναφέρομαι συγκεκριμένα στην κατηγορία των συνειδητών άθεων,που τα τελευταία χρόνια επιδίδονται σε επιθετικές πρακτικές,τις περισσότερες φορές πάνυ άκομψες και ιδιαζόντως εμπαθείς!

    Δεν αναφέρομαι,φυσικά, στους συνειδητούς πιστούς,-εσύ μάλλον αυτούς υπονοείς(!)-οι οποίοι βιώνοντας πολλές φορές απογοητευτικές εμπειρίες στον χώρο της Εκκλησίας,ασκούν αρνητική κριτική στα κακώς κείμενα του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι!
    Μάλιστα,θέλω να πιστεύω πως η κριτική αυτή είναι απαλλαγμένη από κακόβουλη εμπάθεια και το κίνητρό της είναι,μάλλον,καλοπροαίρετο.

    Κάτι τέτοιο,βέβαια,δεν υφίσταται στην περίπτωση της στρατευμένης αθεΐας,η οποία εξαντλεί- περιορίζει(τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο)την πολεμική αντι-θρησκευτική της επιχειρηματολογία στο επίπεδο του δημοτικού!
    Καιρός είναι να εγκαταλείψουν αυτήν την νηπιώδη και εμπαθή πρακτική τους και να σοβαρευτούν λιγάκι!

    Να μελετήσουν πρώτα και κανέναν σοβαρό Πατέρα της Εκκλησίας μας(άγιο Μάξιμο,Μέγα Βασίλειο,Γρηγόριο Παλαμά κ.α.)και μετά να καταθέσουν τη σχετική τους επιχειρηματολογία!Δεν υπάρχει όμως καιρός για σοβαρή μελέτη,όλος ο χρόνος δαπανάται σε συνθηματικές αντιθρησκευτικές και ανούσιες κατηγορίες, για να μην προχωρήσουμε περισσότερο,λέγοντας ότι η πένα τους,μάλλον, είναι,υπόπτως,στρατευμένη!

    Υ.Γ. Σχετικά,τώρα, με τη διαλεκτική σου αντιπαράθεση με τον κ. Νούση, πιστεύω πως κάπου τον αδικείς,γιατί εμένα προσωπικά δεν μ' ενοχλεί καθόλου η στάση του έναντι της κ. Ρεπούση,γιατί απλούστατα η εν λόγω κυρία(?)είναι με τρόπο κυνικό, προκλητικότατη και είναι πρόξενος στον οιοδήποτε,μεγάλης θυμικής τρικυμίας!

    ΔΙΟΓΕΝΗΣ(Ε.Μ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ @ 11 Σεπτεμβρίου 2013 - 11:25 μ.μ.
    φαινεται δεν απαντησα ικανοποιητικα σε καμια απο τις προτερες ενστασεις σας, διοτι επαναλμβανετε και επιμενετε στις ιδιες ακριβως αιτιασεις σας.λετε π.χ.:"Αυτό που με ενόχλησε ολίγον τι είναι το ότι θεωρήτε τον εαυτό σας ως εκφραστή της Εκκλησίας ή μιας μερίδας λαϊκών και κληρικών". ποτε δεν το ειπα αυτο εγω, παρα μονο οταν με "προκαλεσατε" εσεις με το σχολιο σας, για να σας πω απλα οτι δεν μιλω σε ενα κειμενο ως Κ.Ν. σκετα, αλλα ως θεολογος, αρα εκφραστης της Εκκλησιας. τα αυτα ισχυουν και για τον π.Λουδοβικο. οταν λεει οτι δεν εκπροσωπει κανενα, το λεει απο ταπεινωση. εννοοειτε πως προσερχομενος σε ενα ορθοδοξο συνεδριο δεν παει σαν παπα Νικολας ψιλως, αλλα κυριως σαν ορθοδοξος παπας.
    "Δεν σας ρώτησα ειρωνικά εάν είστε εκλεγμένο μέλος ενός συλλόγου ή εντεταλμένος κάποιας μητρόπολης εξουσιοδοτημένος να γράφετε άρθρα. Εάν ναι, τότε εντάξει." δλδ αν ημουν εκλεγμενος και ελεγα αρλουμπες, δεν θα σας ενοχλουσε. εδω κυριολεκτικα δεν σας κατανοω.
    "Εάν ναι, τότε εντάξει. Εάν όχι, τότε γιατί -χωρίς να ρωτήσετε κανέναν- βαστάζετε τα λάβαρα της Ορθοδοξίας και "υπερασπίζεστε" το Γένος και την Ορθοδοξία εις το όνομα του λαού του Θεού;". το αν δεν ρωτησα καποιον, σιγουρα το υποθετετε. τα περι λαβαρων, εφοσον ως λετε με διαβαζετε απο καιρο, θα επρεπε να εχετε καταλαβει οτι δεν εχουν καμια σχεση με μενα. ειναι ομως ενα ακομα δειγμα οτι εχετε μια επιθετικοτητα εναντιον μου, παρολο που πιο κατω το αρνειστε.
    "Έφερα ως παράδειγμα τον π. Λουδοβίκο διότι, όταν ένας πανεπιστημιακός καθηγητής του δικού του κύρους -έχοντας αποστολική διαδοχή 2.000 ετών ως πρεσβύτερος- τονίζει ότι δεν εκπροσωπει κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του, πως βγαίνεται εσείς και μιλάτε "εξ ονοματος ικανου αριθμου Ελληνων το φρονημα, ορθοδοξων το θρησκευμα και θεολογων το επαγγελμα": να θυμησω οτι παρολο που και εγω ειμαι θαυμαστης του παπα Νικολα, δεν τον ειδωλοποιω. και εκεινος περιεπεσε σε "ατοπηματα", αλλα δεν ειναι της παρουσης. το λεω γιατι διαβλεπω ενανεξηρμενο θαυμασμο στο προσωπο του, ωστε στο μελλον να μην απογοητευθειτε. η αποστολικη διαδοχη που αναφερετε δεν ανηκει μονον στους ιερεις, αλλα και στους λαϊκους, σε ολη την Εκκλησια. ετσι λοιπον τολμαει και μιλαει και η ελαχιστοτης μου, εφοσον εκφραζω επ' ελαχιστον την Παραδοση, τον Κυριο. τα αλλα που αναφερετε για εξ ονοματος κλπ. ηδη σας τα απηντησα, οτι δλδ προκληθεις υφ΄ υμων το επραξα και ποτε δεν το ανεφερα εγω αυτοβουλως.
    Κ.Ν. (συνεχιζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ πελεκανο (συνεχεια)
    "άλλο τόσο με ενοχλεί να βλέπω τον κάθε πτυχιούχο θεολογικής σχολής (ασχέτως εάν συμφωνώ ή όχι μαζί του) να μιλά εξ ονόματος του λαού -άρα και εξ ονόματός μου- χωρίς να ρωτήσει κανέναν": να σας ενδιαφερει πρωτιστως αν οσα λεει συμφωνουν με την παραδοση της Ορθοδοξιας. τωρα τα υπολοιπα ειναι εμμονες και ανουσιοι λογισμοι.
    "Παρεπιμπτόντως, εκτός από τον Τελεβάντο μου θυμίσατε και λίγο τους βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Ν.Δ. που όταν κάποιος δημοσιογράφους τους έλεγε πράγματα που δεν τους άρεσαν, τον κατηγορούσαν για σκοπιμότητες, για "υπηρέτη σε σκοτεινά κέντρα εξουσίας" κ.λπ.. Εφόσον βλέπετε ικανό καιρό τα σχόλιά μου, θα γνωρίζετε πάνω κάτω τις απόψεις μου για τους αντιοικουμενιστές-φονταμενταλιστές (παντώς τύπου). Θα ήθελα πραγματικά να μου πείτε που είδατε τη γενική επίθεση και ποια αλήθεια φανέρωσα. Επειδή δεν θεωρώ τα γραπτά σας ως "εκφραστή της καθολικότητας της αλήθειας", δε σημαίνει ότι σας μισώ ή ότι παίρνω εντολές (από... σκοτεινά κέντρα εξουσίας). Κρίμα είναι μετά από τόσο διαδικτυακό μελάνι που χύσατε κατηγορώντας-νουθετώντας τον Σωτηρόπουλο, τώρα να πέφτετε κι εσείς στην ίδια πλάνη." εδω, ευλογημενε, με αδικεις καταφωρα. ουτε σε κατηγορησα ποτε για σκοπιμοτητες ουτε για εντολες ουτε τιποτε δεν ισχυει εξ οσων φανταζεσαι και με εγκαλεις εδω. μαλλον η πλανη βρισκεται στην παρερμηνεια σου. οσο για την εκφραση της καθολικοτητας, οσο αγιοτερος και δεινος θεολογος εισαι, τοσο αρτιοτερος εκφραστης της εισαι. εμεις απλα προσπαθουμε να το κανουμε μεσα απο τους αγιους μας, που και αυτοι την προσεγγιζαν κατα τα μετρα του εκαστος.
    "γράφω εξ ονόματός μου και μόνο, και γράφω τις απόψεις μου σε σχόλια και όχι σε άρθρα. Αυτό μου δίνει νομίζω το δικαίωμα να κρύβομαι πίσω από ψευδόνυμο." εδω θα διαφωνησω. πρωτα στο οτι δεν μπορεις να γραφεις εξ ονοματος σου μονο, ειδικα οταν εκφραζεις εκκλησιαστικες θεσεις. ειναι ουσιαστικως αδυνατον και επικινδυνον. τα λαθη σου μοναχα θα παραδεχτεις εξ ονοματος σου και μονον. και δευτερον, δεν ειναι θεμα δικαιωματος η επιλογη της ψευφωνυμιας ή ανωνυμιας. ειναι αλλο θεμα και κατα βαθος ξερετε ποιο ακριβως ειναι.
    κλεινω. λετε: "Εφόσον εσείς γράφετε επωνύμως άρθρα, τότε πρέπει να δεχθείτε και την κριτική (κριτική κύριε Νούση, όχι ύβρεις•υπάρχει μεγάλη διαφορά), έτσι δεν είναι;" παντα τη δεχομαι ευχαριστως, γι΄ αυτο και διαλεγομαι σε σχολια, ενω αλλοι απαξιουν. ομως προπαντος την καλοπιστη και ευστοχη και δικαιη. οχι την αδικη και επιθετικη, οπως νομιζω για τη δικη σας εδω. και δε νομιζω να βριζω, ετσι;;
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εχω παρατηρήσει ότι ο Πελεκάνος, πάρα πολύ συχνά αναφέρεται σε θέματα τριχοφυίας.
    Το ίδιο κάνει πάλι στο σχόλιο 2-03.
    Επειδή αυτό μου έχει δημιουργήσει απορίες, δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω, καλοπροαίρετα.
    Μηπως πάσχει από κάποιον κρυφό φθόνο, λόγω έλλειψης μαλλιών ?
    Αν έχει μαλλιά, τα χτενίζει με χωρίστρα, ή φοβούμενος την κατηγορία του οργανωσιακού, τα αφήνει ανακατωμένα ?
    Εχει γένεια ή μουστάκι, ή τα ξυρίζει τελείως, για τον παραπάνω λόγο ?
    Η σύζυγος του ή φίλη του (υποθέτω ότι λόγω προοδευτικής Ορθοδοξίας, δεν έχει τέτοιες φονταμενταλιστικές προκαταλήψεις) είναι πλήρως αποτριχωμένη ή μερικώς, και πού ακριβώς ?
    Φιλικές ερωτήσεις, που συζητούνται σε μια παρέα, σαν αυτή εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μια ακομα διορθωση στο 8.05.
    εννοειται αντι εννοειτε
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητέ κύριε Νούση, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το άρθρο σας. Εντούτοις, παρότι το πιθανότερο είναι ότι στα επόμενα σχόλια θα χαρακτηριστείτε και ρητά ως φασίστας (η συγκεκριμένη ψυχοπαθολογική συμπεριφορά είναι πλέον ευρέως γνωστή και ευκόλως ανιχνεύσιμη), επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με την τάση απολογίας σας, που εμφαίνεται στα σχόλιά σας. Θεωρώ ότι το θάρρος της γνώμης σας φαντάζει πολύ πιο γοητευτικό από την υιοθέτηση αυτής της τάσης απολογίας, απέναντι μάλιστα σε τέτοιου είδους βλακώδεις και συμπλεγματικές αντιδράσεις. Ι.Ι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπητέ κ. Νούση εύγε
    Γράφετε στο άρθρο σας "Μα μιλάει ακόμα σήμερα κάποιος για διάβολο (;), πιθανότατα και σχεδόν εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος." Σαν πιθανή απάντηση στο ρητορικό ερώτημα που θέσατε δείτε κι αυτό
    """Μιλώντας για τον Διάβολο Από τον Thomas Shaw
    Δύο δεκαετίες πριν, ενώ ήμουν ακόμα ένας νεαρός Ορθόδοξος Χριστιανός, είχα το προνόμιο να ακούσω τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν να μιλά. Δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ καθαρά για τι ακριβώς μιλούσε, αλλά μια πρόταση ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου: «Αυτό που εκπλήσσει όσους μετέχουν στο κίνημα του Οικουμενισμού είναι πως, ενώ αυτοί συζητούν για το μέγα θέμα της ενώσεως των εκκλησιών, οι Ορθόδοξοι ακόμα μιλούν για τον διάβολο».
    Η Ορθοδοξία ακόμα μιλά για τον διάβολο, επειδή συνεχίζουμε να βλέπουμε την επίδρασή του στον πολιτισμό που μας περιβάλλει και να γευόμαστε τις συνέπειες του πολέμου του κατά της Εκκλησίας""" Όλο το άρθρο εδώ http://www.parembasis.gr/2001/frames_01_11.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πελεκάνε
    α)Η τοποθέτηση του Νούση απέναντι στις κουλαμάρες της Ρεπούση θυμίζει επακριβώς το ανέκδοτο: "Με πλησιάζει ενα κ@λόσκυλο και γαβγίζει. Ιδιοκτήτρια: Μη φοβάστε! Δε δαγκώνει! Να παίξει θέλει... Εγώ: Με το πτώμα μου μωρή;"
    το β) στη συνέχεια γιατι δεν χωράει

    ο 12 Σεπτεμβρίου 2013 - 7:51 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πελεκάνε
    β)έχοντας διαβάσει το κείμενο του Νούση το οποίο και με εκφράζει, και τα σχόλιά σου, ας αφήσουμε την Μαρία Ιορδανίδου, δια στόματος Λωξάντρας, να απαντήσει..."Σε μια Πόλη γεμάτη με κάθε λογής εθνικότητες, ήταν λογικό να συμβαίνουν που και που κάποιες παρεξηγήσεις:

    "Αυτή τη νύφη τη λέγανε Καμίλλη, μα η Λωξάντρα ποτέ «καμήλα» δεν την είπε τη γυναίκα. Τη φώναζε «ψίστ», τη φώναζε «καλέ». Στα πεταχτά καμιά φορά την έλεγε και «μωρή», αλλά «καμήλα» δεν πήγε το στόμα της να τη φωνάξει.

    Και ο Θεόδωρος και ο Δημητρός εξήγησαν στη Λωξάντρα πώς στα γαλλικά Καμίλλη, δε θα πεί καμήλα.
    -Το κατάλαβες;
    -Το κατάλαβα.
    -Τότε γιατί δεν τη φωνάζεις με τ'ονομά της;
    Στέκουνταν η Λωξάντρα συλλογισμένη και τους κοίταζε και ξαφνικά ξεφώνιζε:
    -Καλέ τρελαθήκατε πού θα την πώ καμήλα τη γυναίκα; Γιατί; Τί μ' έκανε; Μ' έκανε τίποτα;
    Και κείνοι άρχιζαν πάλε να εξηγούνε απ' την αρχή.
    -Το κατάλαβες τώρα;
    -Καλέ το κατάλαβα, σας λένε. Τόσο ζώο είμαι και δεν μπορώ να καταλάβω τόσο πράμα; Μα στα καλά καθούμενα να πιάσω να τη πώ καμήλα; Αυτό το πράμα γένεται;"
    ο 12 Σεπτεμβρίου 2013 - 7:51 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πελεκάνε μιας και ανέφερες τον παπα Νικόλα το Λουδοβίκο - τον οποίον μπολλάν φοούμαι οτι κατανοείς πλήρως - αν τύχει και τον συναντήσεις, ζήτησέ του, και αν θέλεις κοινοποίησέ τα και σε μας, να εξηγήσει τι σημαίνει το Ματθ 12, 30-32 "ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις·καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι." και απο τον Ιώβ 21,14 " ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι·". Στη συνέχεια αν βέβαια θέλεις, προσπάθησε να δείς με νέο 'μάτι' τι κρύβεται πίσω, κάτω, δεξιά και αριστερά απο το κείμενο του Νούση, γιατί λέγανε οι παλιοί "σε κάποιον δείχνανε τα αστέρια και κείνος κοίταζε το δάχτυλο"... Καλή ανάγνωση

    ο ο 12 Σεπτεμβρίου 2013 - 7:51 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δηλαδη για να καταλαβω τελικα εμειναν πανω στον πλανητη μας μια χουφτα καθαροι ορθοδοξοι, οι αποτειχισμενοι.Και ζουνε εδω στην πολη μας τη Λαρισα.Και εμεις ολοι οι αλλοι μαλλον ειμαστε αιρετικοι.Τελικα εχει δικιο ο φιλος Διογενης που σε καποια παρεα ειχε πει οτι περιπτωσεις σχιζοειδης και ψυχαναγκαστικες δεν εξεταζονται υπο το πρισμα της θεολογιας αλλα απο τη σκοπια της ψυχολογιας. ενας απλος μεροκαματιαρης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @5.41
    δεν απολογουμαι, καλε μου φιλε, στον πελεκανο και σε κανεναν. απλα προσπαθω να αιτιολογησω, μαλλον να διευκρινισω αυτονοητες αληθειες, φοβαμαι ομως σε ωτα προκατειλημμενων, αρα μη ακουοντων. και εδω κολλαει τελεια η περιπτωση πελεκανου.
    @ πελεκανο
    με κατηγορεις οτι 4 χρονια φοιτησης δεν ειναι αρκετα για εναν εκφραστη της Εκκλησιας. σε πληροφορω οτι ουτε "πανεπιστημιακοί θεολόγοι (και κληρικοί, μην το ξεχνάμε αυτό) διεθνούς εμβέλειας" ειναι κατα τεκμηριον οι αριστοι εκφραστες της ορθοδοξιας. απλα εδω δειχνεις σε ολους μας οτι σε ενοχλει η αφεντομουτσουναρα μου και οι τελευταιες μου απαντησεις σε σενα. τουτο δηλοι περιτρανα η φραση σου "Εάν ένα πτυχίο θεολογικής σχολής μας κάνει ανώτερους από πανεπιστημιακούς θεολόγους (και κληρικούς, μην το ξεχνάμε αυτό) διεθνούς εμβέλειας και Οικουμενικές Συνόδους, τι να πω, να 'ναι ευλογημένο". φως φαναρι και δε χρειαζεται παραπανω σχολιασμο.
    "Να σας θυμήσω τον 64ο Κανόνα της Πενθέκτης Συνόδου όπου απαγορεύει στους λαϊκούς (οι οποίοι δεν έχουν αποστολική διαδοχή·αυτή ανήκει στους κληρικούς. Μήπως διακρίνω μια επίδραση της των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων παρερμηνείας του περιβόητου "βασιλείου ιερατεύματος";...) να διδάσκουν δημοσίως περί πίστεως". αν εχω καταλαβει καλα, εισαι ανωτεριτης, αρα σπουδασες μετα θεολογος. αρα ποτε δεν πρεπει να διδαξεις σε σχολειο (δημοσιως!). το απαγορευεις και σε καθε λαικο θεολογο! συνεχιζεις να εμμενεις οτι η αποστολικη διαδοχη ειναι κληρικαλιστικο προνομιο (ρωμαιοκαθολικη θεολογια!) και κατα τα αλλα βαλλεις κατα των οργανωσεων. ελεος, αγαπητε!
    κλεινεις με μια προφητεια: "σας εύχομαι καλή συνέχεια και καλή φώτιση, κι ελπίζω να μην καταλήξετε κι εσείς να τρέχετε στις μητροπόλεις της διασποράς προς "επανευαγγελισμό" του ποιμνίου, όπως ο γνωστός αφορισμένος (πτυχιούχος θεολογικής κι αυτός)..." εισαι ο δευτερος ψευδοπροφητης μεσα στις ημερες (σε προλαβε ο πανταζης που ευχηθηκε την τιμωρια μου σε καθε επιπεδο ζωης) που προβλεπεις μελλουσες πτωσεις μου. και μετα μου λες να γραφω νηφαλια και να διαλεγομαι. αντε, καλε μου πελεκανε, αντε σε παρακαλω...
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κύριε Νούση, πριν από μερικούς μήνες είχα γράψει για την βαθύτατα κομπλεξική συμπεριφορά του Πελεκάνου, και με είχες επιπλήξει.
    Σου είχα πει τότε, ότι θα φας κι εσύ λάσπη, αλλά δεν με άκουσες.
    Τώρα, που έχει σηκώσει πόλεμο εναντίον σου, τι έχεις να πεις ?
    Πρέπει να αντιληφθείς ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, με πολλά ψυχολογικά κενά και ανασφάλειες, που διψούν για αναγνώριση και αυτοεπιβεβαίωση.
    Δεν κατηγορώ, αντιθέτως, χρειάζονται την κατανόηση και συμπάθεια μας, με την ελπίδα ότι κάποτε θα γαληνέψουν και θα ισορροπήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @4.26
    πραγματικα δεν θυμαμαι τι εγινε. αν συνεβη ομως οπως τα λετε, τοτε εκ των υστερων ζητω συγγνωμη για την πλανη μου. ειναι πραγματικα ακατανοητη και ανερμηνευτη η εποιθετικοτητα του Πελεκανου, ειδικα σε ενα κειμενο μου κατα της Ρεπουση. μαλλον προκειται απλα για εκβιασμενη αφορμη επιθεσης, πολυ πιθανως για τους λογους που αναφερετε.
    Κ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κύριε Νούση
    Γιατί κάθεσαι και απαντάς;
    Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή