Ο ζωγράφος Χρήστος Γαρουφαλής μου αρέσει πολύ γιατί, όπως έχει επισημανθεί από πολλούς, εστιάζει το ενδιαφέρον του σε ταπεινά κι ευτελή αντικείμενα φορτισμένα με μνήμες της ελληνικής ζωής και παράδοσης, τα οποία, με μοναδική ικανότητα, αναδεικνύει σε σύμβολα. Πρόκειται πραγματικά για ζωγραφική χαμηλόφωνη που παραπέμπει σε μάστορες άλλων εποχών αναδεικνύοντας παράλληλα ταλέντο, δεξιοτεχνία και ευαισθησία, αλλά και πνευματικότητα.
Ο Μανόλης Βλάχος, ιστορικός της τέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισημαίνει χαρακτηριστικά: …Το είδος του ρεαλισμού που χειρίζεται ο Γαρουφαλής και η τάση του προς τη μονοχρωμία επιτρέπουν στο θέμα και να διατηρεί την τελειότητα της μορφής και να υποβάλλει το επίπεδο ενός άλλου χρόνου, την αίσθηση του μέτρου και ενίοτε του ταπεινού που ενέχει η ελληνική ζωή. Επιδίωξη του ζωγράφου είναι να υπερβεί το χρόνο και το περίβλημα που φέρει το αντικείμενο – σύμβολο… Έτσι, μεταξύ ρεαλιστικού και πνευματικού, οι εικόνες του κερδίζουν σε πραγματική υπόσταση και πνευματικότητα, μπορούν ευθύβολα να παραπέμπουν στη ζωή και την πνευματική τους διάσταση.
Και η ιστορικός τέχνης Ελένη Βακαλό στο ίδιο μήκος κύματος σημειώνει επίσης εύστοχα πως "η συγκέντρωση του Γαρουφαλή στο αντικείμενο - σύμβολο ως ορισμού που περιέχει και διεγείρει τους όρους, είναι νομίζω μια πνευματική άσκηση που υπερβαίνει τον ρεαλισμό και αποδίδει μια κατάσταση πνεύματος, μάλλον υπερ-ρεαλιστική".
Αποχαιρετούμε, λοιπόν, σιγά σιγά το καλοκαίρι, με μια ολωσδιόλου καλοκαιρινή εικόνα. Το καρπούζι, χρώματα λαδιού σε πανί 42Χ55, του Χρήστου Γαρουφαλή. Είναι τόσο φυσικό σα ...μεταφυσικό. Φρούτο αλλά και καρπός. Μια φέτα καρπουζιού που μπορεί να γίνεται σύμβολο. Της γης, της εποχής, της ζωής.
Εύχομαι από καρδιάς στον κ. Χρήστο Γαρουφαλή υγεία και δύναμη για να μας μεταδίδει αισθητική απόλαυση και συνάμα αληθινή πνευματικότητα με τον χρωστήρα του.
Περισσότερα για τον ζωγράφο και το έργο του δείτε εδώ.
Π.Α.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου