Σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογίας πρόκειται να αναγορεύσει στις 17 Σεπτεμβρίου η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Γκρατς της Αυστρίας, τον βραβευμένο με Όσκαρ και με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών καθώς και με άλλα διεθνή βραβεία διάσημο Αυστριακό σκηνοθέτη Μίχαελ Χάνεκε, όπως ανακοινώθηκε προ ημερών από την αρμόδια επιτροπή και διαβάζουμε στον τύπο.
«Στις ταινίες του ο Χάνεκε ασχολείται με θέματα που είναι βαθιά κοινωνικά όσο και βαθιά θεολογικά», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο σκεπτικό της επιτροπής για την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα του Αυστριακού σκηνοθέτη, ο οποίος είναι ήδη επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού και από το 2002 καθηγητής σκηνοθεσίας στην Κινηματογραφική Ακαδημία Βιέννης, ενώ από θεολογικής πλευράς είχε βραβευτεί το 2010 με το διεθνές εκκλησιαστικό βραβείο Signis για την ταινία του «Η λευκή κορδέλα».
Στις μεγάλες αναγνωρίσεις του έργου του Μίχαελ Χάνεκε, συγκαταλέγονται οι τέσσερις κυριότερες διακρίσεις στην 25η διοργάνωση των Βραβείων Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στη Μάλτα τον περασμένο Δεκέμβριο, δηλαδή, το βραβείο καλύτερης ταινίας, το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, το βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου (Ζαν Λουί Τρεντινιάν) και το βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου (Εμανουέλ Ριβά), με την ταινία του «Αγάπη», που του έφερε λίγους μήνες αργότερα και το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Με τη βράβευση στη Μάλτα της ταινίας του «Αγάπη» –που ήδη το Μάιο του 2012 είχε κατακτήσει το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών– ο 71 χρόνων σήμερα Μίχαελ Χάνεκε είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος σκηνοθέτης στην ιστορία των Βραβείων Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου που έχει βραβευτεί για τρίτη φορά με αυτό το βραβείο, το θεωρούμενο ως «ευρωπαϊκό Όσκαρ».
Είχαν προηγηθεί, το 2005 η βράβευσή του, με συνολικά πέντε βραβεία, για την ταινία «Cache» στην οποία διαπραγματευόταν το δράμα της διαχείρισης στη Γαλλία του πολέμου της Αλγερίας και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2009, η βράβευση, με τρία βραβεία, της ταινίας του «Η λευκή κορδέλα».
Ο Μίχαελ Χάνεκε, ο οποίος ήδη το 2009 είχε θριαμβεύσει στις Κάννες, αποσπώντας τον «Χρυσό φοίνικα» με την ταινία του «Η λευκή κορδέλα», σκηνοθετεί στην τελευταία παραγωγή του «Αγάπη» –η οποία πρέπει να συνέβαλε σημαντικά στην απόφαση για την επικείμενη απονομή του τίτλου επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Γκρατς– τη δοκιμασία που περνά η οικογένεια ενός ζευγαριού συνταξιούχων καθηγητών της μουσικής, έπειτα από το εγκεφαλικό επεισόδιο της συζύγου.
Στην αυστριακή - γαλλική - γερμανική αυτή συμπαραγωγή των βαριών ανθρώπινων συναισθημάτων, ο Χάνεκε έχει ως πρωταγωνιστές τρεις ζωντανούς θρύλους του διεθνούς κινηματογράφου, το Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, την Εμανουέλ Ριβά και την Ιζαμπέλ Ιπέρ.
Κατόπιν αυτών δικαιώνεται πανηγυρικά η επιλογή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ για την απόφασή του να απονείμει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στην ποιήτρια Κική Δημουλά. Η θεολογία ως επιστήμη ανοίγεται στον κόσμο, ο οποίος αναζητά τα ίχνη του Χριστού παντού, εκουσίως ή ακουσίως. Συνειδητά ή ανεπιγνώστως. Όταν αυτή η αναζήτηση είναι αληθινή μας αφορά όλους. Γιατί ο Θεός είναι περιπέτεια κι όχι ασφάλεια ή μονοπώλιο των "ευσεβών". Κι επίσης ο Θεός είναι αγάπη, κι ο καλλιτέχνης που αναζητά την αγάπη, όπως ο Χάνεκε, γυρεύει να βρει τον Θεό σαρκωμένο στο πρόσωπο του άλλου.
Ας θυμηθούμε, τέλος, την Δημουλά:
Κύριε
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειές μας.
Δεν έχουμε πού αλλού να μείνουμε.
Άλλο ο κόσμος να «αναζητά τα ίχνη του Χριστού παντού, εκουσίως ή ακουσίως» και άλλο το να είναι κάποιος «διδάκτωρ». Μάλλον έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων. Κατανοητή ίσως η ενέργεια για την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Γκρατς (για μια εκκοσμικευμένη θεολογία), εντελώς ανάρμοστες όμως αντίστοιχες ενέργειες από μια ορθόδοξη θεολογική σχολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ.