"Να χαράζετ[σ]αι πάνω σε μπλε Ιουλίτας"...

Αναμφισβήτητα οι άγιοι Κήρυκος και Ιουλίτα, που γιορτάζουν σήμερα, δεν είναι υπόθεση εθνικού περιεχομένου. Γι' αυτό και βάζω εδώ την ελληνική σημαία με τους αγίους αυτούς στο μέσον, που ανακάλυψα τυχαία στο διαδίκτυο, παραπέμποντας ταυτόχρονα σ' ένα παλιότερο αφιέρωμα της Ιδιωτικής Οδού στην μητέρα και το τριετίζον παιδίον, που μαρτύρησαν για τον Χριστό. 

-  Από τον Συναξαριστή των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου. 

H Aγία Mάρτυς Iουλίττα ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σϟϛ΄ [296], καταγομένη από το Iκόνιον. Aύτη λοιπόν φοβουμένη τον τότε επικρατούντα διωγμόν κατά των Xριστιανών, επήρε τον υιόν της Kήρυκον, και επήγεν εις την Σελεύκειαν. Eυρούσα δε και εκεί τον ίδιον διωγμόν, επήγεν εις την Tαρσόν της Kιλικίας, εις την οποίαν ήτον ηγεμών ένας θηριώδης και απάνθρωπος, Aλέξανδρος ονομαζόμενος, ο οποίος ετιμώρει τους Xριστιανούς. Oύτος λοιπόν πιάσας την Aγίαν, έδειρεν αυτήν, τον δε Άγιον Kήρυκον νήπιον όντα, χωρίσας από την μητέρα του, εσπούδαζε με κολακείας να τον τραβίξη εις τον εαυτόν του, αλλά δεν εδύνετο. Eπειδή το νήπιον έβλεπεν ακλινώς εις την μητέρα του, και με φωνήν υποψελλίζουσαν επικαλείτο το όνομα του Xριστού. Eπειδή δε ο Άγιος εκτύπησε με το ποδάρι του, όσον εδύνετο, εις την κοιλίαν του ηγεμόνος, διά τούτο ο ηγεμών έρριψε το νήπιον επάνω εις τα σκαλοπάτια του κριτηρίου. Όθεν κτυπηθέν εις την κεφαλήν, παρέδωκε το μακάριον την αγίαν ψυχήν του εις τον Δεσπότην Xριστόν, παρ’ ου και εστεφανώθη με αθλητικόν στέφανον. H δε μακαρία Iουλίττα δοκιμάσασα πολλάς βασάνους, δεν επείσθη να αρνηθή τον Xριστόν, όθεν απεκεφαλίσθη, και έλαβεν η αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον ευκτήριον Nαόν του Aρχαγγέλου Mιχαήλ, εις τόπον λεγόμενον Aδδώ. 

- Από το διήγημα Στο Χριστό στο Κάστρο του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη 

"...γλυκεῖα καὶ συμπαθεστάτη εἰκών, ὁ Ἅγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδίον, κρατούμενον ἐκ τῆς χειρὸς ὑπὸ τῆς μητρός του, τῆς Ἅγιας Ἰουλίττης. Διὰ δώρων καὶ θυσιῶν ἐζήτει ὁ διώκτης Ἀλέξανδρος νὰ ἑλκύση τὸ παιδιον, καὶ διὰ τοῦ παιδιοῦ τὴν μητέρα. Ἀλλ᾿ ὁ παῖς, καλῶν τὴν μητέρα του καὶ ὑποψελλίζων τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ἔπτυσε τὸν τύραννον κατὰ πρόσωπον, καὶ ἐκεῖνος ἐξαγριωθεὶς ἐκρήμνισε τὸ παιδίον ἀπὸ τῆς μαρμαρίνης κλίμακος, ὅπου συνέτριψε τὸ τρυφερὸν καὶ διὰ στεφάνους πλασθὲν κρανίον". 

- ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη 

των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης 

ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια 

ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε… 

Οδυσσέας Ελύτης, «Το άξιον εστί» 

- «…Στο βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας… 

Και η τελειότης η άκρα 

συντελεσμένη σ’ έναν κήπο με υάκινθους 

Οπού τους αφαιρέθηκεν ο μαρασμός για πάντα. Κάτι φαιό 

Που μια σταξιά μονάχα λεμονιού αιθριάζει οπόταν 

Βλέπεις κείνο που απ’ την αρχή εννοούσα με στοιχεία καθαρά 

Να χαράζεται 

Πάνω σε μπλε Ιουλίτας.» 

Οδυσσέας Ελύτης, «Δυτικά της λύπης». 

- Τα άπαντα (ποιήματα, παραμύθια, τραγούδια και κείμενα) της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, αγαπημένης της Ιδιωτικής Οδού.