ΟΙ "ΓΑΝΤΖΟΜΑΝΙΑΚΟΙ";

Αριστοτέλης: παρεκκλήσιο της Πορταϊτίσσης στην Ι. Μ. Ιβήρων, Άγιον Όρος. Φωτό: Δημ. Τσιρόγλου

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ὑμῖν" (Πράξ. 16, 9) 

Ὡς γνωστόν, παρὰ τὰς ποικίλας ἀγνωστικιστικὰς καὶ ἀντιθεϊκὰς τάσεις τῆς ἐποχῆς μας ὑπάρχει, Δόξᾳ τῷ Θεῷ, καὶ μία ἔντονος καὶ παρήγορος στροφὴ τῆς νεολαίας ἑκασταχοῦ πρὸς τὴν θρησκείαν. Ἀρκετοὶ νέοι ἔχουν ἐπὶ τέλους κατανοήσει, ὅτι ἡ μόνη ἐλπὶς ἐξόδου ἀπὸ τὸ σύγχρονον ἀδιέξοδον εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ πρὸς τὸν Θεόν, τὸν "γάντζον" ὅπως ἐχρησιμοποίησε τὸν ὅρον καίτοι ἀλλοῦ, καὶ ὁ μεγάλος Γερομελίτων. Διὰ τοῦτο καὶ παρακάτω ἀναφέρονται κάποιες προφητικές, σημαντικὲς ρήσεις τόσον τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅσον καὶ τοῦ συγχρόνου θεολογικοῦ λόγου.1 

Ἔτσι στὰ ἀναγνώσιμα ἐπιγράμματα τῶν εἰληταρίων τῶν εἰκονιζομένων Φιλοσόφων εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς Ἱ. Μ. Βελλᾶς, ἀπαντοῦν τὰ ἀκόλουθα ἐξαίσια: 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «Ἀκάματος φύσις θεοῦ γέννησις δι’ αὐτοῦ γὰρ ὁ αὐτὸς οὐσιοῦται Λόγος». ΣΟΛΩΝ: «Καὶ δίχα σφάλματος γενήσεται σάρξ ἀνίατον παθῶν λύσει φθορὰν καὶ τοῦτο φθόνος». ΠΛΑΤΩΝ: «Ὁ παλαιὸς νέος καὶ ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατὴρ ἐν τῷ γόνῳ καὶ ὁ γόνος ἐν τῷ πατρί, τὸ ἓν διαιρεῖται εἰς τρία καὶ τὰ τρία εἰς ἕν». 

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: «Πλὴν ἐγὼ καταγγέλω ἐν τρισὶν ἕνα μόνον ὑψιμέδοντα, εἰς τὰ ὕψη κρατοῦντα βασιλεύοντα».2 

Ὅσον δὲ ἀφορᾶ τὰς νεοτέρας μαρτυρίας, μεταξὺ αὐτῶν ὑπάρχουν καὶ οἱ ἑξῆς: 

Ὁ Θεὸς καθιστᾶ τοὺς ἀνθρώπους εὐτυχεῖς. Τοὺς χαρίζει εἰρήνην καὶ ἠρεμίαν, ποὺ τόσον ἔχουν ἀνάγκην. Ἀνεξαρτήτως ἐάν τις εἶναι Χριστιανός, Μουσουλμᾶνος ἢ Βουδιστής. Πολλοὶ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν μίαν ἀνωτέραν ἀλήθειαν καὶ τὴν εὑρίσκουν εἰς θρησκευτικὰς καὶ πνευματικὰς κοινότητας. 

Οἱ Χριστιανοί, ζητοῦν τὸν Θεὸν εἰς τὸν ἄλλον, ψάλλουν ἀπὸ κοινοῦ, προσεύχονται καὶ ἀνάπτουν κηρία: Ὅταν νέοι ἄνθρωποι ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, συνέρχονται εἰς μίαν "λειτουργίαν", νοιώθουν ἓν ἰσχυρὸν αἴσθημα ἀλληλεγγύης. Οὕτω 30.000 νέοι ἐξ 70 χωρῶν συμμετεῖχον εἰς τὰς πολυημέρους ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις τῆς διεθνοῦς συναντήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Κέντρου τοῦ Taizé. Ὁ ἄνθρωπος ἀνακαλύπτει τὴν θεϊκὴν δύναμιν εἰς τὸν ἑαυτόν του. 

Κατὰ τοὺς Μουσουλμάνους, "Δὲν ὑπάρχει ἕτερος Θεὸς ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος του". Τοῦτο ἀποτελεῖ τὴν βασικὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰσλάμ. Αἱ τακτικαὶ τελετουργίαι τῆς θρησκείας δίδουν εἰς τὴν ζωὴν τῶν πιστῶν δομήν, στήριγμα καὶ ἰσορροπίαν. Ἰδία ἡ ἐξωτικὴ φύσις καὶ ἡ ἁπλότης αὐτοῦ, καθιστοῦν τὸ Ἰσλὰμ ἑλκυστικόν. Πολλοὶ λαχταροῦν μίαν πλέον σαφῆ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν κανόνων. 

Κατὰ τοὺς Ἰνδουϊστάς, οἱ θεοὶ πρὸς τοὺς ὁποίους προσεύχονται εἶναι πολύμορφοι καὶ πλήρεις δυνάμεως. Διὰ τὴν ἐλπιζομένην σωτηρίαν ἐκ τοῦ κύκλου τῶν ἀναγεννήσεων, ὁδηγοῦν συμφώνως πρὸς τὰς ἑκασταχοῦ παραδόσεις τελετουργικοὶ ἢ περισυλλογικοί–ἀσκητικοὶ δρόμοι ἢ καὶ ἰσχυρὰ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. 

Κατὰ τοὺς Ἰουδαίους, ἡ θεϊκὴ ἀποκάλυψις τοῦ Μωϋσέως ἐπὶ τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἵσταται εἰς τὸ κέντρον τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς αὐτῶν. Διαρκῶς τὰ ἀρχαιότατα λόγια ἀποτελοῦν μίαν πηγὴν δυνάμεως δι’ ὅλους, οἱ ὁποῖοι εἶναι πεπεισμένοι εἰς τὴν ἁγιότητά των. Τὸ Σάββατον εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τὸν Θεόν. 

Αἱ "χαρισματικαὶ ἐλεύθεραι ἐκκλησίαι" ἔχουν μεγάλην διάδοσιν, διοργανώνουν "λειτουργίας", ὅπως συναυλίας Pop, καὶ καλοῦν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐπὶ τῆς σκηνῆς! Κυρίως νέοι Χριστιανοὶ ἑλκύονται ἐκ τούτου. Εἰς τὴν Στουτγάρδην, εἰς τὸ "Gospel Forum" ἑόρτασαν περὶ τοὺς 3.500 ἄνθρωποι τὴν νύκτα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μίαν ἑορτὴν λατρείας πρὸς τὸν Θεόν, ὡς μὴ ὤφελε, μετὰ φωταγωγιῶν, μουσικῆς Rock καὶ χοροῦ.3 

Ἐπιλέξατε τοίνυν καὶ λάβετε. 

"Δωρεὰν (γὰρ) ἐλάβετε, 

δωρεὰν δότε". 

(Ματθ. 10, 9) 

 ____________________________________________ 

1- Mein Glaube. Auf der Suche nach einer höheren Wahrheit, Der Spiegel, Wissen ἀρ. 2/2013. 

2- Εὐχαριστῶ τὸν Πρόεδρον τῆς Δ.Ε. τῆς Α.Ε.Α. Βελλᾶς, Ἀρχιμ. Δημήτριον Ἀργυρὸν διὰ τὴν ἀποστολήν των. 

3- Περὶ τῶν ἐξωφρενικῶν ἐξ ἑτέρας πλευρᾶς ἐκτροπῶν τῶν "ἐκκλησιῶν" αὐτῶν καὶ ἄλλων, δές: Μαξίμου, Αἴνου καὶ Προέδρου Πιττσβούργου, Ἡ πρόκλησις τῶν μεταφυσικῶν ἐμπειριῶν ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ Ὀρθόδοξος ἀπάντησις, Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, Δ’ Σύναξις Ἱεραρχίας (29 Αὐγούστου – 1 Σεπτεμβρίου 1998), Φανάριον, Ὀρθοδοξία περ. Β’, 5 (1998) 443-466.