Γράφει ο Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας
Το Κέντρο Λόγου Μπανάτου «ΑΛΗΘΩΣ», συνεχίζοντας τις μορφωτικές δράσεις του, αφιέρωσε την 8η -προτελευταία για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος- σύναξή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Μοζαμβίκης.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το σαββατόβραδο, 13 Απριλίου 2013, στον γνώριμο χώρο του «Αληθώς», δηλαδή το ναό της Παναγούλας Μπανάτου Ζακύνθου, με φιλοξενούμενο και κεντρικό ομιλητή έναν αγαπητότατο Ιεράρχη του Αλεξανδρινού Θρόνου και γέννημα του νησιού, τον Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη.
Στον κατάμεστο ναό παρέστησαν οι Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ και Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, ο Αντιπεριφερειάρχης του νησιού κ. Διονύσιος Μυλωνάς, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Διονύσιος Παν. Στραβοπόδης, ο Πρόεδρος Μπανάτου κ. Χαράλαμπος Δημ. Κοντονής, ευάριθμοι Κληρικοί, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, εκπρόσωποι πνευματικών ιδρυμάτων και σωματείων, οι οποίοι προσήλθαν για να τιμήσουν με την παρουσία τους έναν Ζακυνθινό, που από την γη του μεταφυτεύτηκε στη νοτιότερη Αφρική, για να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις του στη μετάδοση του ορθόδοξου ευαγγελικού λόγου στο νότιο ημισφαίριο της γης «εφ’ ώ ετάχθη».
Πρώτος πήρε τον λόγο ο οικείος Μητροπολίτης, Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, ο οποίος, με την γλυκύτητα που τον διακρίνει, προσφωνώντας τον Επίσκοπο κ. Ιωάννη, είπε μεταξύ άλλων: «Αναλογιζόμαστε τις μύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην αφρικανική ήπειρο. Για εμάς αυτές οι δυσκολίες είναι ένα ανάγνωσμα σε κάποιο ιεραποστολικό περιοδικό ή μια συνηθισμένη είδηση σε ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων. Εσείς όμως έχετε το προνόμιο, μα και την ευλογία του Θεού, να βιώνετε από κοντά αυτές τις δυσκολίες και να προσπαθείτε να δώσετε λύσεις».
Αμέσως μετά, ο Επίσκοπος Μοζαμβίκης, βαθιά συγκινημένος από την αθρόα προσέλευση των Ζακυνθινών στην τιμητική βραδιά, ανέπτυξε το θέμα: «Ιεραποστολικά βήματα στη Μοζαμβίκη. Παρελθόν και μέλλον». Στην διάλεξή του ο ομιλητής, χρησιμοποιώντας πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, αλλά και λόγο άμεσο, θεολογικά καταρτισμένο και σεμνό, αναφέρθηκε στον θεόσδοτο θεσμό της Ιεραποστολής, στο πώς διακονείται σήμερα από το δευτερόθρονο Πατριαρχείο των Ορθοδόξων και μάλιστα υπό τον σημερινό πατέρα της Ιεραποστολής Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρο Β΄, στην πολιτική, θρησκευτική και ορθόδοξη ιστορία της Μοζαμβίκης, στους στόχους και τα οράματα που έχει για την εκκλησιοποίηση της μεγάλης και πάμπτωχης χώρας των Μοζαμβικάνων. Μεταξύ πολλών ενδιαφερόντων σκέψεων και στοιχείων, μάλιστα με διάθεση αυτοκρικής ανέφερε:
«Τα τρία τελευταία χρόνια ο Θεός, με τα χείλη τού μεγάλου ιεραποστόλου και άοκνου εργάτη του Ευαγγελίου Του, Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. κ. Θεοδώρου του Β΄, με κάλεσε να διακονήσω ως Επίσκοπος την Εκκλησία στη Μοζαμβίκη, όπου και ο ίδιος έχει αφήσει έντονα τα αποτυπώματα της ιεραποστολικής καρδιάς του.
Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο τελειώνει με τα εξής πολύ γνωστά λόγια: “Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη…” Μια αξιοσημείωτη λέξη στο ως άνω χωρίο είναι το ρήμα “μαθητεύω”. Στην συγκεκριμένη συνάφεια το “μαθητεύω” σημαίνει “δημιουργώ μαθητές-αποστόλους”, ή, θεολογικότερα, “συνδέω τον ακροατή του λόγου του Χριστού κατευθείαν με Αυτόν, χωρίς μεσάζοντες”. […] Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και προκλητική θα ήταν, όμως, η ερμηνεία του ως άνω χωρίου με την έννοια που έχει στη θύραθεν γραμματεία. “Μαθητεύω” θα πει γίνομαι εγώ μαθητής, δηλαδή στην περίπτωσή μας μπαίνω στη διαδικασία να μελετήσω, να γίνω εγώ ένα με την κουλτούρα του τόπου στον οποίο αποστέλλομαι, να γίνω ένας από αυτούς. Αυτή η ερμηνεία, βέβαια, δεν είναι ανερμάτιστη, ούτε αποτελεί προσωπικό ευφυολόγημα. Ο Απόστολος των εθνών, Παύλος, αναφέρει “τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω”. Δεν είναι πάντα εύκολο να γίνεις ένα με μια κουλτούρα τόσο διαφορετική από τη δική σου, να μάθεις τη γλώσσα και τα έθιμα, να τρως τα φαγητά του τόπου, να “αναγεννηθείς άνωθεν” σαρκούμενος σε νέο τόπο. Αυτή η δεύτερη γέννηση έχει μεγάλο πόνο, αλλά και μεγάλη χαρά. Πόνο, διότι η μοναξιά είναι ανυπόφορη, διότι η αλλαγή νοοτροπίας και προσέγγισης των πραγμάτων φαντάζει αδύνατη, […]. Χαρά, διότι σταδιακά καταλαβαίνεις ότι “μείζων εστιν ο εν υμίν ή ο εν τω κόσμω”. Στις ελάχιστες δικές σου δυνάμεις και ικανότητες αλλά και στην απλότητα, την ειλικρίνεια και τη θέληση, ο Θεός συνεργεί και μπορούν να γίνουν Θαύματα. Και κάπως έτσι το καντηλάκι, που κάποιος ανάβει στα έσχατα της γης, μπορεί να γίνει πυρκαγιά θείας αγάπης και δύναμης».
Ακολούθησε σπουδαία Συναυλία ενός αξιάκουστου φωνητικού συνόλου υπό τον κ. Ιωάννη Σούλη, Ιατρό - Πρωτοψάλτη της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Αποδόθηκαν με τρόπο υπέροχο, κατ’ αρχήν μια αφρικάνικη προσευχή και ακολούθως ψάλματα κατά το βυζαντινό και ζακυνθινό μουσικό ύφος.
Τέλος, ο Γέροντας του Επισκόπου Μοζαμβίκης Σεβ. Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, αναφέρθηκε θερμά για το έργο τόσο του κ. Ιωάννου στην Αφρική, όσο άλλων πνευματικών αναστημάτων του, δώρισε μάλιστα στον τιμώμενο Επίσκοπο αρχιερατικό εγκόλπιο με την μορφή του Αγίου Διονυσίου, Προστάτη των απανταχού Ζακυνθίων, ώστε ο Άγιος της Συγνώμης και Ανεξικακίας, να τον στηρίζει και να τον ενισχύει στον αγώνα του ευαγγελισμού της Μοζαμβίκης.
Στο κλείσιμο της βραδιάς, ο υπεύθυνος του «Αληθώς» Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας ευχαρίστησε τους πιστούς φίλους του Κέντρου Λόγου για την παρακολούθηση και αυτής της μορφωτικής δράσης, αλλά και όλους όσοι βοήθησαν στην ευπρόσωπη παρουσίαση και αυτής της σύναξης, προανάγγειλε μάλιστα την επόμενη και τελευταία εκδήλωση για φέτος, η οποία θα πραγματοποιηθεί το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας και θα περιλαμβάνει μεγαλοβδομαδιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας «Άγιος Κήρυκος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου