ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΩΝ

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα 

Στη χώρα των Γαδάρων, στην ανατολική πλευρά της λίμνης Γεννησαρέτ, ύστερα από ένα κοπιαστικό και επικίνδυνο νυχτερινό ταξίδι στη λίμνη με το πλοιάριο, έρχεται ο Χριστός με τους μαθητές του, όπου συμβαίνουν τρία θαυμαστά και αξιοπρόσεχτα γεγονότα. 

Το ένα είναι η θεραπεία του δαιμονισμένου ανθρώπου από το Χριστό, με την απελευθέρωσή του από την κατοχή του διαβόλου, το άλλο είναι η μαζική κατακρήμνιση του κοπαδιού των χοίρων στο γκρεμό υπό την καθοδήγηση των δαιμονίων και το τρίτο είναι η αποπομπή του Χριστού από την πόλη και την τοπική κοινωνία των Γαδάρων, που έγινε με παρακλητικό τρόπο και φοβικό σύνδρομο, από τους ιθύνοντες της τοπικής κοινωνίας των πολιτών των Γαδάρων, προκειμένου να αποφύγουν δυσάρεστες για τα συμφέροντά τους απελευθερωτικές αλλαγές με την παρουσία του Χριστού στην πόλη τους και με ανάλογες δαιμονικές ‘’κατακρημνίσεις’’ άνομων σχεδιασμών τους σε βάρος των ανυποψίαστων πολιτών, που οι ιθύνοντες είχαν μεταλλάξει σε ‘’ζαλισμένο κοπάδι’’ (Τσόμσκι), εκτρέφοντες περήφανες ‘’ομάδες απώθησης’’. 

Εξ άλλου ο Χριστός ήταν ένας ξένος. ‘’Ξένος’’ με ισχύ πάνω στο διάβολο και απόδοση ελευθερίας στον άνθρωπο. Τι γύρευε, λοιπόν, ένας ξένος με τέτοιες δυνάμεις στην πόλη που αυτοί όριζαν και διευθετούσαν; Καλύτερα μόνοι μας με τις δοκιμασμένες συνήθειές μας, αποδεκτές από το σύνολο σχεδόν των πολιτών της τοπικής κοινωνίας, που άλλωστε μας αποφέρουν χρήμα, δόξα και υστεροφημία, παρά ένας ‘’ξένος’’ ανάμεσά μας με την απελευθερωτική, και ανεξέλεγκτη από εμάς, παρουσία του. 

Και τα τρία αναφέρονται σε αλλοτινά πρόσωπα και καταστάσεις, ωστόσο ερμηνεύουν διαχρονικά σύγχρονες στάσεις και ανάλογες συμπεριφορές με πνευματικό-κοινωνικό-πολιτικό στίγμα. Διορθώνω το αλλοτινά, γιατί ο Χριστός υπάρχει και ο διάβολος επίσης, η πολτοποίηση (χοιροποίηση) των λαών είναι διακαής πόθος του διεθνούς κατεστημένου της πλουτοκρατίας και η αποπομπή του Χριστού της Εκκλησίας από τη συλλογική ζωή εθνών και (μικρο) τοπικών κοινωνιών, που λειτουργεί απελευθερωτικά στα πάθη και γι’ αυτό ενοποιητικά και συνυπαρκτικά, γεγονός, επενδυμένο με πολιτιστικό λούστρο διαιρετικής έπαρσης, μοναδικότητας και αυτοθαυμασμού. Όταν κοντά σε όλα αυτά παραστέκει και μια Παιδεία σκυφτή και παραδομένη στη λογική των ‘’Γαδαρηνών’’, τότε το απωθητικό και φοβικό σύνδρομο απέναντι στον ‘’ξένο’’, περνά για να δηλητηριάσει με το χειρότερο τρόπο αθώες παιδικές υπάρξεις με ανυπολόγιστες για το μέλλον δυσοίωνες εξελίξεις…