Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟ


Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην 
Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου 
Κύριον Ἱερόθεον, 
Εἰς Ναύπακτον. 

Ἀθῆναι, 17 Σεπτεμβρίου 2012 

Σεβασμιώτατε, 
Μέ κατάπληξιν διεπίστωσα εἰς κείμενόν Σας ὑπό τόν τίτλον «Ἡ μεταπατερική θεολογία ἀπό ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς», δημοσιευόμενον εἰς τόν τόμον Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση, ἔκδ. Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, Πειραιεύς 2012, κατάφωρον παραποίησιν ἰδικοῦ μου κειμένου, πρός ἀπόδειξιν τοῦ ἰσχυρισμοῦ Σας ὃτι εἰς τό κείμενόν μου αὐτό ἐκφράζονται θέσεις «ἀπαράδεκτες ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδόξου θεολογίας» (σ. 199). 
Καί ὡς πρός μέν τήν οὐσίαν τῶν ἰσχυρισμῶν Σας, ἀφοῦ ἀπεφασίσατε νά μᾶς διδάξετε Ὀρθόδοξον θεολογίαν, θά λάβετε τήν δέουσαν ἀπάντησιν. Εἰς τήν ἐπιστολήν αὐτήν περιορίζομαι εἰς τήν ἐπισήμανσιν καί τόν στιγματισμόν τῆς μεθόδου, τήν ὁποίαν χρησιμοποιεῖτε πρός ἀπόδειξιν τῶν ἰσχυρισμῶν Σας. 
Εἰς τό περί οὖ ὁ λόγος κείμενόν μου, τό ὁποῖον ἀπεσπάσατε ἀπό τά Μαθήματα Χριστιανικῆς Δογματικῆς (Σημειώσεις ἀπό τάς Παραδόσεις μου εἰς τό Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης) μέ λανθασμένην παραπομπήν εἰς τίτλον καί σελίδας (ἀλλά αὐτό τό τελευταῖον ἀποτελεῖ συγγνωστήν προχειρότητα καί, ἲσως, τυπογραφικόν λάθος), καί εἰς τό ὁποῖον ὁμιλῶ περί τῆς ἐλευθέρας παρά τοῦ Πατρός γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί ἐκπορεύσεως τοῦ Πνεύματος, προσθέτετε μετά ἀπό ἀποσιωπητικά τήν φράσιν: «Ἡ ἒννοια τῆς βουλήσεως ἒχει ἀκριβῶς τήν ἒννοιαν τῆς ἐπιλογῆς»! 
Ἀλλά τήν τελευταίαν αὐτήν φράσιν ποῦ τήν εὑρήκατε; Τήν ἐπήρατε ἀπό τήν ἑπομένην σελίδα, εἰς την ὁποίαν ἀναφέρομαι εἰς τάς ἀπόψεις τῶν Ἀρειανῶν (ὂχι τάς ἰδικάς μου) καί εἰς τόν τρόπον, μέ τόν ὁποῖον ἀσκεῖ τήν ἐλευθερίαν ὂχι ὁ Θεός, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος (ὡς ἐπιλογήν). Διαθέτω μάλιστα ἐκεῖ περισσοτέρας τῶν τριῶν σελίδων, διά νά ἐξηγήσω ὃτι εἰς τόν Θεόν ἡ ἐλευθερία δέν ἀσκεῖται ὡς ἐπιλογή, καί τονίζω ὅτι «κακόδοξη ἀντίληψη εἶναι ὃταν ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπόφαση ἐπιλογῆς» (σ. 114), δεδομένου μάλιστα ὃτι μία τοιαύτη ἀντίληψις θά ὁδηγοῦσε εἰς τό συμπέρασμα ὃτι ὁ Πατήρ θά μποροῦσε καί νά μήν εἶχε γεννήσει τόν Υἱόν καί ἐκπορεύσει τό Πνεῦμα. Αὐτήν τήν κακοδοξίαν, τήν ὁποίαν καταδικάζω ρητῶς, μέ ἐμφανίζετε διά τῆς μεθόδου τῶν ἀποσιωπητικῶν ὃτι τήν ἀσπάζομαι! Καί ἀφοῦ, ὑποτίθεται, ἀνεγνώσατε τά Μαθήματα Δογματικῆς, δέν εἲδατε ὃτι τό νά «κολλήσετε» τήν φράσιν περί βουλήσεως ὡς ἐπιλογῆς εἰς ὃσα λέγω περί τῆς Ἁγίας Τριάδος προσκρούει εἰς τήν ρητήν ἐκεῖ δήλωσίν μου ὃτι «δέν ἀσκεῖται ἡ ἐλευθερία ἀπό τόν Θεόν ὡς ἐκλογή» (σ. 95); 
Διερωτῶμαι, Σεβασμιώτατε, διατί προέβητε εἰς αὐτήν τήν κατάφωρον παραποίησιν τῶν θέσεών μου. Τό ἐπράξατε ἐκ παραδρομῆς; Ἀλλά δι’ ἕνα ἒμπειρον καί πολυγραφώτατον συγγραφέα, ὡς ἡ Σεβασμιότης Σας, τοῦτο θά ἒθετεν ἐν ἀμφιβόλῳ τήν ἀκρίβειαν καί ἀξιοπιστίαν καί τῶν λοιπῶν δημοσιευμάτων Σας. Τό ἐπράξατε συνειδητῶς καί σκοπίμως; Ἀλλά τοῦτο προτιμῶ οὐδέ κἄν νά τό σκέπτωμαι. 
Σεβασμιώτατε, 
Γνωρίζετε τήν πολεμικήν, ἡ ὁποία ἀσκεῖται τελευταίως ὑπό ὡρισμένων κύκλων ἐναντίον μου καί αὐτοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γεγονότος ὃτι, ὑπείκων εἰς συνοδικάς ἀποφάσεις ὃλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, προεδρεύω ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς τοῦ ἐπισήμου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ἡ ἐμπάθεια καί αἱ ὓβρεις, πού τήν συνοδεύουν, καθιστοῦν ἀδύνατον καί ἄνευ νοήματος οἱανδήποτε ἀπάντησιν εἰς τήν πολεμικήν αὐτήν. Η ἄμεσος ἢ ἔμμεσος ὃμως συστράτευσις ἑνός ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν πολεμικήν αὐτήν, καί δή καί μέ μεθόδους παραποιήσεως τῶν θέσεών μου, ἀποτελεῖ ἰδιαιτέρως σοβαρόν ζήτημα. Ἐλπίζω νά ἀνελογίσθητε, ὡς ὑπεύθυνος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας, ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἡ κατάστασις αὐτή. «Εἰ γάρ ἀλλήλους δάκνετε καί κατεσθίετε, βλέπετε μή ὑπ’ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε» (Γαλ. 5,15). Ἐπειδή γνωρίζω ὃτι μελετᾶτε τόν ἅγιον Μάξιμον, τόν Ὁμολογητήν, ἀδελφικῶς παρακαλῶ νά προσέξετε τό ἑξῆς χωρίον ἀπό τάς «Πεύσεις καί ἀποκρίσεις» του: 
«Ὅστις τόν ἀδελφόν αὐτοῦ τόν ὁμόπιστον ἄθεον καί εἰδωλολάτρην, ἢ αἱρετικόν καί ἄπιστον καλεῖ, οὖτος λέγει ‘’μωρόν’’, καί τῆς γεένης δικαίως ὑπεύθυνος γίνεται» (Πεύσ. ιδ΄ PG 90, 797Α) 

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης, 
† Ὁ Περγάμου Ἰωάννης 
Υ.Γ. Ἀπηυχόμην πάντοτε τήν δημοσίαν διένεξιν μεταξύ ἱεραρχῶν, ἡ ὁποία βλάπτει σοβαρῶς τήν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας, καί ἒκαμα τό πᾶν, διά νά ἀποφευχθῇ, ἀλλά ἡ Σεβασμιότης Σας ἢρξατο, δυστυχῶς, χειρῶν ἀδίκων. Κατόπιν τούτου εἶμαι ὑποχρεωμένος διά λόγους στοιχειώδους αὐτοπροστασίας μου νά δημοσιοποιήσω εὐρύτερον τήν παροῦσαν ἐπιστολήν. 
 † Π. Ἰ.

27 σχόλια:

  1. Ολοι αυτοι οι ανθρωποι ειτε ελλαδικοι οπως ο Πειραιως ειτε Φαναργιωτες δεν μπορουν να μιλησουν και να γραψουν στην δημοτικη γλωσσα ; Ειναι ανωτεροι απο τον Χριστο και τους Αποστολους που μιλησαν ο μεν Χριστος στην αραμαικη και οχι στην εβραικη οι δε Αποστολοι γραψαν στην κοινη ελληνιστικη και οχι στην αττικη διαλεκτο ; Η πιστευουν ακομη και σημερα οτι οι Γληνος Τριανταφυλιδης Δελμουζος και αλλοι ηταν μαλλιαριστες ; Δηλαδη ο Αθηναγορας που μιλουσε στην δημοτικη οπως και ο Καντιωτης που και μιλουσε και εγραφε στην απλη καθομιλουμενη ειχαν ελλειμα ελληνικοτητας και ορθοδοξιας ; Αμαν πια αυτος ο εκκλησιαστικος σνομπισμος που οσο παει και μεγαλωνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω25 Σεπτεμβρίου 2012 στις 1:28 μ.μ.

    Θα σταματήσουμε την «πολεμική» που ασκούμε εναντίον σας και του πατριάρχου Βαρθολομαίου, σεβασμιώτατε, όταν σταματήσετε εσείς το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας. Διότι δεν θα σας επιτρέψουμε να κάνετε ό,τι θέλετε επειδή είστε «ακαδημαϊκός» και «διακεκριμένος θεολόγος παγκοσμίως».
    «Αδελφές Εκκλησίες η Ορθόδοξη και η Καθολική...Η Εκκλησία Ρώμης είναι η πρωτόθρονος Εκκλησία και ο πάπας Ρώμης ο πρώτος τη τιμή μεταξύ ίσων...» Τι απαράδεκτες ιδέες είναι αυτές; Μπορείτε να μας πείτε, σεβασμιώτατε και λίαν ημίν αγαπητοί οικουμενιστές, τι έγινε το 1054; Δηλαδή δεν έγινε σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης; Μήπως γι' αυτό θα πρέπει να αναγνωρίζουμε ως έγκυρα τα «μυστήρια» των εκτός Εκκλησίας Ρ/Καθολικών; Γιατί όμως να μην αναγνωρίσουμε και τα «μυστήρια» των εκτός Εκκλησίας «Γ.Ο.Χ.»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ζήλεια δεν υπήρξε ποτέ καλός σύμβουλος για κανέναν. Ας το προσέξουν αυτό ιδιαίτερα οι Μητροπολίτες της εν Ελλάδι Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω

    Ο Περγάμου υπακούει σε συνοδικές αποφάσεις, όσοι τον κατηγορείτε που υπακούτε;
    Το κριτήριο της ορθοδοξίας είναι η συνοδικότητα. Αυτόβουλες θεοπνευστίες με ατελείωτες ξεκάρφωτες πατερικές παραθέσεις ποτέ δεν ήταν ορθόδοξες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω25 Σεπτεμβρίου 2012 στις 4:02 μ.μ.

    Ανώνυμε 25 Σεπτεμβρίου 2012 3:00 μ.μ., εσείς μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε... Δηλαδή, πρέπει να συμφωνώ με όλες τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου;
    Ο τελικός σκοπός των διαλόγων πρέπει να προσδιοριστεί σε πανορθόδοξο επίπεδο, με όλους τους προκαθημένους των κατά τόπους Εκκλησιών παρόντες. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καθώς ο Βαρθολομαίος και ο Ιωάννης γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι πάρα πολλοί εκείνοι οι ιεράρχες που δεν επιθυμούν καμία ένωση με τους ετερόδοξους. (Βρείτε μου έναν ιεράρχην της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκτός από τους Μεσσηνίας και Δημητριάδος, που να υποστηρίζει το ξεπούλημα της πίστης μας.) Τα Πατριαρχεία Βουλγαρίας και Γεωργίας δεν είναι καν μέλη του ΠΣΕ. Πώς άραγε μπορεί να προχωρήσει το Φανάρι, εκ μέρους όλης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην άνευ προϋποθέσεων ένωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω25 Σεπτεμβρίου 2012 στις 4:20 μ.μ.

    Μπορεί κανείς να μας εξηγήσει για ποιους λόγους το Φανάρι αναγνωρίζει ως έγκυρα τα «μυστήρια» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και όχι των «Γ.Ο.Χ.» ή του «Πατριαρχείου Κιέβου»; Μα, και οι τρεις ομάδες
    δεν είναι εκτός της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ποια ένωση;;; Μιλάμε για διαλόγους που γίνονται κατόπιν συνοδικών αποφάσεων.
    Αν και μακάρι φτάσουμε στο επιθυμητό, τότε η Εκκλησία Συνοδικά πάλι θα ενωθεί, ούτε Πατριάρχης ούτε κανείς αλλά Συνοδικότητα. Οι διαφωνούντες ας διαφωνήσουν συνοδικά και σε κάθε περίπτωση άπαντες να ακολουθήσουν τις συνοδικές αποφάσεις.
    Τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Δήθεν ορθοδοξίες, δήθεν πατερικότητα και στην ουσία ανακατοσούρα στην Εκκλησία και το χειρότερο θεόπνευστες υποκαταστάσεις εκκλησιαστικών θεσμών από αυτόκλητους ορθοδοξοσωτήρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ας προσέχουμε να μην λέμε και γράφουμε ατεκμηρίωτα πράγματα. Πότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε άνευ προϋποθέσεων ένωση με τους ετεροδόξους; Πότε έβγαλε σχετική απόφαση; Στους σχετικούς Διαλόγους συμμετέχουν μόνον εκπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Πότε οι Μεσσηνίας και Δημητριάδος υποστήριξαν το ξεπούλημα της Ορθοδόξου Πίστεως; Ας σοβαρευτούμε λιγάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η απάντηση στον σχολιαστή "Φωνή βοών εν τη ερήμω" είναι προφανής.
    Οι διαφορές μεταξύ ενός Ρωμαιοκαθολικού κι ενός Ορθοδόξου είναι περισσότερο κατανοητές από το Πλήρωμα της Εκκλησίας. Αντιθέτως, οι διαφορά μεταξύ ενός Ορθοδόξου και ενός κατ' όνομα μόνον Ορθοδόξου, είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες και τούτο γιατί η εκκλησιολογική συνείδηση ΟΛΩΝ μας έχει αμβλυνθεί. Με αποτέλεσμα όταν βλέπουμε ράσα, γένια, μαλλιά κ.λπ. εξωτερικά γνωρίσματα, να θεωρούμε ότι αυτομάτω ςκαι ο φορέας τους είναι και φορέας της ανόθευτης πίστεως και Αποστυολικής Διαδοχης.
    Τέλος, η εκκλησιατσική παράδοση και ιστορία σε πολλές περιπτώσεις, αλλού χρησιμοποίησε την ακρίβεια (μη δεκτά μυστήρια) και αλλού την οικονομία (δεκτά υπό προϋποθέσεις) και τούτο προς θεραπεία των εκκλησιαστικών σχισμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΠΩΣ Ο ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΠΡΟΣΕΚΟΛΛΗΘΗ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ .ΖΗΣΗ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μετά την απάντηση του Ναυπάκτου προς τον Περγάμου, θα ήταν ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε, προς τα που γέρνει η αλήθεια, με κριτήριο πάντοτε την Ορθόδοξη Πατερική Θεολογία.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όσοι σχολιάζετε την επί 1000 χρόνια πάγια τακτική της Εκκλησίας μας να αναζητεί τη γεφύρωση της διαστάσεως μεταξύ των Πατριαρχείων Δύσεως και Ανατολής γιατί ποτέ δεν τέθηκε θέμα ακυρότητος της αρχιερωσύνης του Πάπα ή των Πατριαρχών της Ανατολής και των εξ αυτών ιεραρχιών; Ακόμη και στίς οξύτερες εποχές των μεταξύ μας σχέσεων σε κείμενα και με πράξεις εκκλησιαστικές που αναφέρει η Ιστορία, επιβεβαιώνεται η αμοιβαία αναγνώριση της κοινής ιερωσύνης που απλά δεν συλλειτουργεί τα 1000 τώρα χρόνια λόγω των εκατέρωθεν δογματικών και εθιμικών διαφορών. Τώρα στην Ελλάδα εμφανίστηκε και ένας Δεσπότης που διατυπώνει κάθε τόσο εξωφρενισμούς για να κλονίσει Ιστορία αιώνων και να δείξει την αγνωμοσύνη του στο Πατριαρχείο, που δυστυχώς τον απέλυσε ατιμώρητο και εξελίσσεται σε τιμητή των πάντων. Τελευταία έδειξε και τις βιβλικές γνώσεις του αφού δέν γνωρίζει πώς ο Θεός υπαγόρευσε στον Προφήτη Ελίσσαίο να τελεί τον Αγιασμό του ύδατος ύδατος(Δ΄Βάσ.β,20-22)μιά πράξη που η Παλαιὰ Ρώμη ακολουθεί από την αρχή του β΄αιώνα (105-115)! Το κατάντιο αυτό στην Ελλαδική Ιεραρχία. Ο σεβ. Περγάμου κράτιστος θεολόγος διεθνούς κύρους θα πρέπει να μην ξεχνά τι κάποτε έγραψε ο Μ. Βασίλειος στἠν 92 επιστολή του: < Ήδη δε και όπλον τισί του προς αλλήλους πολέμους πολέμου ή εκδίκηση δήθεν της Ορθοδοξίας, επινενόηται και τας ιδίας έχθρας επικρυψάμενοι, υπέρ της ευσεβείαςεχθραίνειν κατασχηματίζονται> ( Μινίου Ε.Π. 32, 480.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Παίδες, το λεπτο σημείο κατά το οποίο ο σεβ. Περγάμου κατηγορεί ανοικτά τον σεβ. Ναυπάκτου ότι αλλοιώνει τις θέσεις του και του βάζει λόγια που ο ίδιος όχι μόνο δεν έχει πει αλλά και αντιστρατεύεται κιόλας...
    Το πήρε κανείς χαμπάρι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Παίδες, το λεπτό σημείο είναι η ΖΗΛΕΙΑ (μην το υποτιμάτε) που κατατρώγει τα σπλάχνα των (Ελλήνων) Μητροπολιτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Περιμένουμε να δημοσιοποιήσετε και την απάντηση του Αγίου Ναυπάκτου στο ιστολόγιό σας καθώς και την δική σας θεολογική τοποθέτηση ως θεολόγου και ιστολόγου με άποψη... Διαφορετικά, απλώς συντηρείτε κι αναπαράγετε ένα σάπιο κλίμα και σύστημα... Όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων ή ζήλειας, όπως κάποιοι εκατέρωθεν θέλουν να το παρουσιάζουν... Κι ένα ερώτημα: Πού κρύβεστε όλοι οι λαϊκοί θεολόγοι, ρε παιδιά; Άποψη δεν έχετε; Πώς τους ανέχεστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αμάν:και ο Περγάμου στα κουτσομπολιά;
    Ωχ Θεέ μου και τον είχα για καλό και άγιο άνθρωπο.
    Πάει και αυτός.
    Ολοι κουτσομπολιά ρε σεις;
    Δεν εχουν με τι να ασχοληθουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω26 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:08 μ.μ.

    Ανώνυμοι 25 Σεπτεμβρίου 2012 4:25 μ.μ. και 4:43 μ.μ., η «επιθυμητή» ένωση μεταξύ Ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών (ή ξυρισμένων και γενειοφόρων μάλλον) είναι πραγματικά μία ένωση ΑΝΕΥ προϋποθέσεων. Διότι, οι κύριες θεολογικές διαφορές, όπως το «φιλιόκβε», το «αλάθητο» και το «πρωτείο» του πάπα, και η άσπιλη σύλληψη, οι οποίες μάλιστα εμποδίζουν την «επιθυμητή» ένωση, ΠΟΤΕ δεν συζητούνται στους διαλόγους. Και αν γίνει πραγματικότητα η «επιθυμητή» ένωση, οι Δυτικοί θα συνεχίζουν να ομολογούν «το Πνεύμα το άγιον, το Κύριον, το εκ του Πατρός ΚΑΙ του Υιού εκπορευόμενον…» ενώ εμείς οι «Ανατολικοί» θα ομολογούμε κάτι άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω26 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:44 μ.μ.

    Να προσθέσω και τα εξής…
    1. Αν και βρίσκονται σήμερα σε πλήρη ευχαριστιακή κοινωνία με την Ρώμη, οι ουνίτες ακόμη ομολογούν «το Πνεύμα το άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον…». Αυτή είναι η πραγματική ενότητα στην Εκκλησία, δηλαδή άλλοι να πιστεύουν σ' αυτό και άλλοι σ' εκείνο;
    2. Γιατί επέτρεψε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος στους ετερόδοξους «κληρικούς» να μπουν μες στο ιερό Βήμα, και μάλιστα από την Ωραία Πύλη, κατά τον Εσπερινό της Αγάπης στο Φανάρι; Πότε έληξε το σχίσμα του 1054; Πότε αποφάσισε η Εκκλησία σε πανορθόδοξο επίπεδο ότι οι εκτός Εκκλησίας «κληρικοί» έχουν ιερωσύνη;
    3. Μήπως ξεχάσαμε και τα σιχαμερά εγκλήματα που γίνονται μες στην Ρ/Καθολική «Εκκλησία»; Διάβασα πρόσφατα στον τύπο ότι κατά τα τελευταία 80 χρόνια, 618 αθώα παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουλικά στη Μελβούρνη από τους «πρεσβυτέρους» της «Εκκλησίας» αυτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΑΦΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΦΩΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΟΨΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το θεμα της ενωσεως ειναι ακανθωδες και σπουδαιο.

    Ολοι οι ορθοδοξοι επιθυμουμαι την ενωση.
    Και για αυτη προσευχωμασται.

    Εχουμε ενα ημερολογιακο σχισμα να καλυψουμε και μια παπικη αιρεση.

    Ομως η ενωση εχει νοημα μονο εαν ειναι εν Χριστω...

    Και αυτο δεν φαινεται να ειναι της μοδας.

    Η ενωση μπορει να γινει μονον εαν οσοι εφυγαν οικειοθελως, ζητησουν να επιστρεψουν και οικειοθελως και απωδεχθουν τα οσα το Θεος απεκαλυψε ,αρνουμενοι οσα το ανθρωπινο μυαλο ετεχνουργησε.

    Θα χαρουμε να δουμε τον Οικουμενικο Πατριαρχη να βαπτιζει τον παπα τσ ρωμης, τον Σεβ. Περγαμου να βαπτιζει τον ρατσιγκερ και τον κο Πανωτη σε χρεος αναδοχου και την αγια πιστη των πατερων μας ΑΛΩΒΗΤΟΝ.



    Και ολα αυτα, εν Χριστω, και παντων επομενων των πατερων και ΑΠΑΝΤΕΣ ΕΠΙ ΓΗΣ επομενων Χριστου εν τη κοινη πιστη, αποκλειομεων των πονηρων ιδιοπιστιων.

    Τωρα επι του προκειμενου, εαν ιεραρχης της Ορθοδοξιας μας λεγει οτι η θεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδος,
    αυτος Ορθοδοξει???

    Κατα ποσο το σεβαστο αυτο προσωπο, το οποιο αξιωθηκε της αρχιερωσυνης εν τη Ορθοδοξω Εκκλησια, ορθοτομει τον απεκαλυμενο λογο του Θεου???

    Και στην νοητικη του προσωπου αυτου ως ιεραρχου και αδελφου, πως θα υπαρξει η ορθοτομηση του λογου του Θεου και η ορθοδοξη εννοια της ενωσεως των αιρεσεων και σχισματων μετα της Εκκλησιας, οταν πρεσβευει τα αλλοτρια ιδιοπιστων???

    Οταν ο ιεαρχης αυτος ομιλει περι ενωσεως, εχουμε καθε δικαιωμα να φοβουμεθα οτι εννοει μια ενωση του ειδους της καταπτιστου Φεραρας.

    Εμεις, οταν μιλαμε για ενωση, εννοουμε την οιειοθελη βαπτιση των αιρετικων μετα την αιτηση των να κατηχηθουν και να επιστρεψουν στην Μια Αγια και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ Εκκλησια.
    Για μια τετοια ενωση πολλοι θα εδιναν και την ζωη τους αγνωστοι στους ανθρωπους και γνωστοι στον Θεο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Για εμενα προσωπικα, ειναι απωρειας αξιο, πως ο σεβαστος Ιεραρχης Περγαμου Ιωαννης και επιστημων, παραπονιεται για την προσθηκη μιας προτασεως, που δεν γνωριζω εαν οντως εχει δικιο , και εαν εχει δικιο , βεβαιως δικαιως παραπονειται.
    Ομως, οταν εχουμε απο τον λογο του, παρεκλιση της θεοθεν Ορθοδοξου θεολογιας και παραδοσεως, το θεμα της προτασεως κατα την ταπεινη μου γνωμη ωχρια.

    Αιωνες τωρα η Ορθοδοξια πρεσβευει αλλοτρια της θεσεως του οντως σεβασμομιοτατου Ιεραρχου της Περγαμου, πλην ομως προφανως (εαν δεν απατωμαι) ιδιοπιστουντος.

    Να τι λεγει ο Αγιος Μαξιμος ο Ομολογητης.

    μη´. Ζητητέον τοῖς σπουδαίοις, τίνα καθήκει νοεῖν εἶναι τὰ ἔργα ὦν ἤρξατο τῆς γενέσεως ὁ Θεός· καὶ τίνα πάλιν, ὧν οὐκ ἤρξατο. Εἰ γὰρ πάντων κατέπαυσε τῶν ἔργων, ὧν ἤρξατο ποιῆσαι, δῆλον ἐκείνων οὐ κατέπαυσεν, ὧν οὐκ ἤρξατο ποιῆσαι. Μήποτε οὖν, ἔργα μὲν Θεοῦ χρονικῶς ἠργμένα τοῦ εἶναί ἐστι, πάντα τὰ ὄντα μετέχοντα· οἷον αἱ διάφοροι τῶν ὄντων οὐσίαι. Τὸ γὰρ μὴ ὄν, ἔχουσι αὐτῶν τοῦ εἶναι πρεσβύτερον. Ἦν γὰρ ποτε, ὅτε τὰ ὄντα μετέχοντα οὐκ ἦν. Θεοῦ δὲ ἔργα τυχὸν οὐκ ἠργμένα τοῦ εἶναι χρονικῶς, τὰ ὄντα μεθεκτά, ὧν κατὰ χάριν μετέχουσι τὰ ὄντα μετέχοντα· οἷον, ἡ ἀγαθότης, καὶ πᾶν εἲ τι ἀγαθότητος ἐμπεριέχεται λόγῳ. Καὶ ἁπλῶς πᾶσα ζωή,καὶ ἀθανασία καὶ ἁπλότης καὶ ἀτρεψία καὶ ἀπειρία, καὶ ὅσα περὶ αὐτὸν οὐσιωδῶς θεωρεῖται· ἅτινα καὶ ἔργα Θεοῦ εἰσι, καὶ οὐκ ἠργμένα χρονικῶς. Οὐ γὰρ ποτε πρεσβύτερον ἀρετῆς,τὸ οὐκ ἦν· οὐδέ τινος ἄλλου τῶν εἰρημένων· κἂν τὰ μετέχοντα αὐτῶν καθ᾿ αὐτά, ἦρκται τοῦ εἶναι χρονικῶς. (1101) Ἄναρχος γὰρ πᾶσα ἀρετή, μὴ ἔχουσα τὸν χρόνον ἑαυτῆς πρεσβύτερον· οἷα τὸν Θεὸν ἔχουσα τοῦ εἶναι μονώτατον ἀϊδίως γεννήτορα.


    μβ´. Εἰς τοῦτο ἡμᾶς πεποίηκεν ὁ Θεός, ἵνα γενώμεθα θείας κοινωνοὶ φύσεως, καὶ τῆς αὐτοῦ ἀϊδιότητος μέτοχοι, καὶ φανῶμεν αὐτῷ ὅμοιοι κατὰ τὴν ἐκ χάριτος θέωσιν, δι᾿ ἣν πᾶσάν τε τῶν ὄντων ἡ σύστασίς ἐστι καὶ διαμονή, καὶ ἡ τῶν μὴ ὄντων παραγωγὴ καὶ γένεσις.
    ζ´. Ὁ τοῖς οὖσι μὴ κατ᾿ οὐσίαν ὑπάρχων μεθεκτός, κατ᾿ ἄλλον δὲ τρόπον μετέχεσθαι τοῖς δυναμένοις βουλόμενος, τοῦ κατ᾿ οὐσίαν κρυφίου παντελῶς οὐκ ἐξίσταται· ὁπότε καὶ αὐτὸς ὁ τρόπος, καθ᾿ ὃν θέλων μετέχεται, μένει διηνεκῶς τοῖς πᾶσιν ἀνέκφαντος. Οὐκοῦν, ὥσπερ ὁ Θεὸς θέλων μετέχεται, καθ᾿ ὃν αὐτὸς οἶδε τρόπον· (1181) οὕτω καὶ θέλων ὑπέστησε τὰ μετέχοντα, καθ᾿ ὃν αὐτὸς ἐπίσταται λόγον, δι᾿ ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητος δύναμιν. Οὐκοῦν τὸ θελήσει τοῦ πεποιηκότος γενόμενον, οὐκ ἂν εἴη ποτὲ θελήσαντι αὐτὸ γενέσθαι, συναΐδιον.

    μθ´. Πάντων τῶν ὄντων καὶ μετεχόντων καὶ μεθεκτῶν, ἀπειράκις ἀπείρως ὁ Θεὸς ὑπεξῄρηται. Πᾶν γὰρ εἲ τι τὸν τοῦ εἶναι λόγον ἔχει κατηγορούμενον, ἔργον Θεοῦ τυγχάνει· κἂν τὸ μὲν κατὰ γένεσιν ἦρκται τοῦ εἶναι χρονικῶς· τὸ δέ, κατὰ χάριν τοῖς γεγονόσιν ἐμπέφυκεν, οἷα τις δύναμις ἔμφυτος, τὸν ἐν πᾶσι ὄντα Θεὸν διαπρυσίως κηρύττουσα.

    Να τι λεγει ο Αριστοτελης Παπανικολαου για τον Σεβ. Περγαμου Ιωαννη.
    There is, however, one contemporary Orthodox theologian who has not joined the consensus of his colleagues in affirming the centrality of theconcept of “energies” for the Orthodox understanding of deification.

    For John Zizioulas Theosis is not about participating in the “energies” of God but in the hypostasis
    of Christ.

    While the notion of “energies” is useful andnecessary in understanding a more general relationship between God andcreation, salvation in Christ, i.e., deification, can only be expressed in termsof the category
    hypostasis , or “person”—or so says Zizioulas.This essay will explore the differences between John Zizioulas’s andVladimir Lossky’s understandings of salvation or
    theosis

    DIVINE ENERGIES OR DIVINEPERSONHOOD: VLADIMIR LOSSKYAND JOHN ZIZIOULAS ONCONCEIVING THE TRANSCENDENTAND IMMANENT GOD
    ARISTOTLE PAPANIKOLAOU
    Modern Theology 19:3, 358 July 2003
    Aristotle Papanikolaou Department of Theology, Fordham University.

    Αυτα τα θεωρω μεσα στην προσωπικη μου ελεινοτητα , ως σπουδαιοτερα της ενδοχεμενης αδικησεως του Ιεραρχου της Περγαμου.

    Και κατα πολυ αξιωτερα δημοσιας συζητησεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η "Φωνή Βοώντος (και όχι βοών!!)εν τη Ερήμω",27.9.2012, 2:44 μ.μ. μας πληροφορεί ότι τα τελευταία 80 χρόνια, 618 παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από καθολικούς "πρεσβυτέρους" στη Μελβούρνη. Μπορεί να μας πει όμως πόσα παιδιά κακοποιήθηκαν την περίοδο αυτή στην "Ορθόδοξη" Ελλάδα από Ορθοδόξους ιερωμένους; Θα ήταν ενδιαφέρουσα η σύγκριση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. pelekanos92 πραγματικα θελει κουραγιο να μαθαινεις οτι οσα διδασκει η Ορθοδοξη θεολογια εως σημερα ειναι εσφαλμενα...

    Εαν δεν γνωριζεις Αγγλικα να σου πω σε τι αναφερετε ο Παπανικολαου ...

    Ο Σεβ. Περγαμου ειχε ο ιδιος δημοσιευσει, κατα τον Παπανικολαου και το αρθρο του, οτι η θεωση αφωρα την υποσταση του προσωπου του Χριστου και οχι την μεθεξη των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδος.
    Και αυτο ειναι ενα απο τα πολλα, δικαιως ή ΑΔΙΚΩΣ που καταλογιζονται ως παρεκλισεις απο την Ορθοδοξη θεολογια.

    Μεταφραση στα Ελληνικα απο τα Ελληνικα της πατερικης θεσεως του αγιου Μαξιμου του Ομολογητου δεν θα κανω....
    εκτος εαν επιμενεις.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Απαράδεκτος ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου να παραποιεί κείμενα. Προσβάλλει πρώτα τον εαυτό του. Και το σχήμα. Αυτογελειοποιείται. Και αυτοδιασύρεται. Κρίμα. Μα τόσος κατήφορος; Τόση εμπάθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Φωνή Βοών Εν Τη Ερήμω27 Σεπτεμβρίου 2012 στις 1:05 μ.μ.

    Ανώνυμε 25 Σεπτεμβρίου 2012 6:21 μ.μ., υποθέτω ότι δεν ξέρετε αρχαία ελληνικά. Η απόλυτη μετοχή εκφέρεται στα αρχαία συνήθως στην γενική πτώση. Η ρήση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου…», την οποία μπορείτε να την βρείτε στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, είναι στη γενική πτώση. Στην ονομαστική πτώση όμως, η ρήση είναι «φωνή βοών εν τη ερήμω...» και όχι βοούσα. Γι' αυτό είμαι μια φωνή ΒΟΩΝ εν τη ερήμω, όπως είμαι άνθρωπος και όχι ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ἀγαπητὴ «φωνή βοῶν (!)»,

    Ὁ Ἀνώνυμος 25 Σεπτεμβρίου 2012 6:21 μ.μ καλῶς σᾶς διωρθώνει.

    Στὴν γνωστὴ ῥήση «Φωνὴ βοῶντος...» τὸ «βοῶντος» δὲν εἶναι μετοχὴ ἀπόλυτος, συντασσομένη σὲ γενικὴ πτώση ὅπως γράφετε, διότι τότε τὸ γραμματικῶς ὀρθὸν θὰ ἦτο «φωνῆς βοημένης», κατὰ τὰ συνήθη «Θεοῦ θέλοντος», «καιροῦ ἐπιτρέποντος», «καλῶν ἐχόντων τῶν πραγμάτων», κ.τ.λ. Πρόκειται ἁπλῶς γιὰ μιὰ ἁπλῆ γενικὴ ὑποκειμενική-κτητική καὶ σημαίνει τὴν φωνὴ τοῦ βοῶντος, ἢ γιὰ ἀκρίβεια τὴν φωνὴ βοῶντός τινος ἀνθρώπου. Συνεπῶς, ἡ φράση αὕτη εἶναι ἤδη στὴν ὀνομαστικὴ πτώση, καὶ δὲν χρήζει «μεταφράσεως».

    Ἐὰν πάλιν δὲν θέλετε νὰ εἶσθε ἡ φωνή, ἀλλὰ ὁ βοῶν, ὅπερ καὶ λογικότερον, τότε ἡ φωνὴ θὰ πρέπει ὡς ἀντικείμενο τοῦ «βοῶν» νὰ συνταχθεῖ στὴν αἰτιατική, δηλ. «ὁ φωνὴν βοῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ», ἀλλὰ τότε ἀπομακρύνετε ἔτι περισσότερον τῆς ἁγιογραφικῆς ῥήσεως.

    Ἔχετε δὲ ὑπόψη σας ὅτι ὅπως ἀναγράφετε τώρα τὸ ψευδώνυμό σας «φωνὴ βοῶν» ἀναφέρεστε ἄθελά σας σὲ φωνὴ ζώων τετραπόδων. Δεῖτε Βασιλειῶν Α´, κεφάλαιο 15, στίχος 14.

    Ἁπλός τις ἀναγνώστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή