ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το κατηχητόπουλο που αφορίστηκε...

"Με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, μας συνδέει μια φιλία 60 χρόνων, από την πρώτη τάξη του Γυμνασίου. Από το 1947. Κι αργότερα μαζί πάλι στη Νομική. Παιδιά πηγαίναμε στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων κι ο Θόδωρος ήταν πολύ καλός μαθητής με ιδιαίτερη ροπή προς τη λογοτεχνία. 'Εγραφε ποιήματα, μιά σειρά από διηγήματα και πιστεύω ότι θα έφτανε πολύ νωρίτερα στα επιτεύγματά του στον κινηματογράφο αν δεν είχε εμπλακεί με το κατηχητικό. Μαζί με τον επίσης υψηλής στάθμης συμμαθητή μας, Χρήστο Γιανναρά. Το κατηχητικό ήταν τροχοπέδη έως ότου έσπασε τα δεσμά του, γύρω στα 18 του χρόνια".

Αυτά έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος εις μνημόσυνον Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μας είπε κάτι που ξέραμε, ότι ο Αγγελόπουλος υπήρξε ως έφηβος κατηχητόπουλο (μαζί με τον Χρήστο Γιανναρά), αλλά μας είπε και κάτι που θέλει περισσότερη ανάλυση: Αν δεν είχε εμπλακεί με το κατηχητικό θα έφτανε πολύ νωρίτερα στα επιτεύγματά του! Πράγμα που σημαίνει πως ο Αγγελόπουλος ήταν βαθιά μυημένος στην θρησκευτικότητα του καιρού του, αυτή των (παρα)εκκλησιαστικών οργανώσεων, που τότε ήταν κυρίαρχη.

Μετά την αυτονόμισή του από το κατηχητικό και την "ελληνοχριστιανική" ιδεολογία που τότε εξέφραζε, έγινε συνειδητά αριστερός. Όπως και πολλοί άλλοι κατηχητόπαιδες.

Και φτάνουμε στα 1990 οπότε ο μακαρίτης Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης αφόρισε τον Αγγελόπουλο ("Διαβολόπουλο", κατ' αυτόν!), και όλους τους ηθοποιούς και συντελεστές της ταινίας Το μετέωρο βήμα του πελαργού! Κι αυτό όχι διότι ο Αγγελόπουλος προσέβαλε την πίστη, αλλά διότι έθιγε την εθνικιστική ιδεολογία του Μητροπολίτη Αυγουστίνου, ο οποίος χαρακτήριζε την ταινία "αντεθνική" και καλούσε τον σκηνοθέτη να διαλέξει κάποιο άλλο θέμα, όπως π.χ. τη μάχη της Φλώρινας (Φεβρουάριος 1948)!

16/12/1990: Εξω από τη Μητρόπολη Φλώρινας οι πιστοί του Καντιώτη καταδικάζουν τον «άθεο»και «ακόλαστο» Θόδωρο Αγγελόπουλο (φωτογρ.: Χ. Μπίλιος)

Ήταν βέβαια φυσικό να μην καταλαβαίνει ο Καντιώτης Tο μετέωρο βήμα του πελαργού. Μια ταινία που - ειρήσθω εν παρόδω - έκανε πρεμιέρα πριν ακριβώς 20 χρόνια (10 Ιανουαρίου 1992).

Και σ' αυτήν την ταινία ο Αγγελόπουλος περιγράφει μια άλλη πραγματικότητα, μια άλλη Ελλάδα, απ' αυτή του Καντιώτη, και μια άλλη φιλοσοφία γύρω από τα σύνορα και τη μετανάστευση.

Γι' αυτό και το Κατηχητόπουλο της Κατοχής και των αμέσως μετά χρόνων, αφορίστηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα, στο όνομα της πατρίδος και της θρησκείας!

Τώρα διαβαίνει κι ο Αγγελόπουλος το κατώφλι της αιωνιότητας... Πόσο άραγε άτεγκτος θα είναι ο μακαρίτης Αυγουστίνος - όταν συναντηθούν - απέναντί του, γιατί, ως σκηνοθέτης, το παλαιό κατηχητόπουλο δεν υπήρξε τόσο "πατριώτης" όσο θα τον ήθελε ο κυρός;

Π.Α.Α.


Υ.Γ. Στην εξόδιο ακολουθία του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο Α' Νεκροταφείο σήμερα το μεσημέρι, χοροστάτησαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, γνωστός του Αγγελόπουλου από τα χρόνια του κατηχητικού. Ο Αλβανίας έδωσε το μήνυμα: «Αγάπη και προσευχή για την αιωνιότητα που πορεύεται ο αδελφός Θεόδωρος».