Του Κώστα Νούση
Είναι όντως αξιοπερίεργο να ακούγεται σήμερα λόγος παρηγοριάς από εκκλησιαστικά χείλη. Αντιθέτως, η ακοή μας βρίθει αφενός εξ εκκωφαντικών σιωπών και αφετέρου από κινδυνολογίες, καταστροφολογίες, κακώς εννοούμενες εσχατολογίες, γαρνιρισμένες με άφθονους λαϊκισμούς και παραδοξολογήματα. Ήχησαν κάπως στα ταλαιπωρημένα μας αυτιά τα λόγια του νέου μητροπολίτη Χίου για τη βεβαιότητά του επανάκαμψης της Ελλάδας. Και πράγματι, σεβόμενος το ρόλο του ως εκπροσώπου του Χριστού στη μαρτυρική νήσο, δεν μπορούσε παρά να μιλήσει εκ στόματος Κυρίου: ‘‘μην ανησυχείτε, θέλω και μπορώ να – και θα - σας σώσω, αρκεί να μετανοήσετε και να μου το ζητήσετε’’. Τόσο απλά. Απλός ο Θεός. Αυτή είναι και η πίστη του γράφοντος. Και αναρωτιέται ο καθένας μας: πού είναι η εμπιστοσύνη και η ελπίδα μας στην αγάπη και παντοδυναμία του Κυρίου; Πόσο δύσκολο του είναι να μας λυτρώσει από μια οικονομική κρισούλα, που ο ίδιος επέτρεψε για να συνετισθούμε από την καλπάζουσα νεοειδωλολατρία και τον άκρατο υλισμό μας;
Είναι θλιβερό να βλέπεις μιζέρια και ανασφάλεια σε όλους ανεξαίρετα τους χριστιανούς, πολύ δε περισσότερο το αίσθημα αυτό αυξάνει όσο ανεβαίνεις στην πνευματική ρασοφορούσα ιεραρχία. Αντί λόγων εν Πνεύματι παραμυθίας και εν Χριστώ αντιπροτάσεων άρσης των αδιεξόδων, βλέπεις σχεδόν όλοι μας να ζητιανεύουμε μια λέξη παρακλήσεως, μια κουβέντα καθησυχασμού, να εκβιάζουμε την εκμαίευση μιας θετικής ‘’προφητείας’’ για το αύριο. Επιθυμίας πρόρρηση, βέβαια, υλικής επανάκαμψης και ποσώς εν διαθέσει επιστροφής στη στοιχειώδη ωριμότητα και σοβαρότητα – oύτε λόγος για μετάνοια εν Χριστώ. Χριστιανούληδες, ανθρωπάκια, θύματα μιας νοσηρής ή ανύπαρκτης πνευματικότητας. Εδώ χρειάζεται όντως μια φωνή βοώντος εν τη ερήμω της νεοπαγανιστικής μετανεωτερικότητας και παγκοσμιοποίησης.
Τελικά τι σημαίνουν όλα αυτά; Έρχεται το τέλος; Όχι ακόμα. Πρόκειται για τις κυκλικά επανερχόμενες πρόβες τζενεράλε του μυστηρίου της ανομίας για την τελική επίσημη παγκόσμια εωσφορική επικυριαρχία. Ο διάβολος μας τεστάρει και μας βρίσκει ολίγους. Φονταμενταλιστικές, ισοπεδωτικές, πρωτόγνωρα καινοτόμες εκδόσεις ‘’χριστιανισμού’’ στα έσχατα της ιστορίας. Όμως εμείς δε φοβόμαστε τον αντίδικο και τους συνεργάτες του που βάλθηκαν να κατεξουσιάσουν οικονομίες, κράτη και συνειδήσεις. Όχι. Αυτός μας τρέμει, διότι ξέρει ότι εν Κυρίω είμαστε ήδη νικητές. Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβε – ή αρνείται εγωιστικά να παραδεχτεί - ο διάβολος είναι πως άκων εξυπηρετεί το θείο σχέδιο. Η ψευδαίσθηση της νίκης του είναι η πιο τραγική ιστορική ειρωνεία.
Κ.Ν.
1/12/2011
Σύνθεση: Κυριάκος Μορταράκος
Καίριος λόγος μα απόμακρος για ανέραστους χριστιανούς. Ένας φίλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε στον κ.Νούση και πάλιν και πολλάκις! Σχετικώς σχολίασε, γραπτώς, πρόσφατα και ο π.Β.Θερμός(δημοσίευση στο Amen.gr). Ατυχώς ή καλύτερον δυστυχώς!, οι Ελλαδίτες Αρχιερείς αγνοούν το χαρακτηριστικό ιδίωμα του κηρυκτικού λόγου το οποίο καλείται "λόγος παρακλήσεως". Σε λίγο θα αρχίσουν να λέγουν και τα "περίεργα, τάχα και αποφθέγματα ¨γερόντων...¨ Αγιονορίστικα" ότι δηλαδή καταφθάνει εκ βορρά η λύτρωση διά Ρωσικής επελάσεως εις τα καθ΄ ημάς κλπ κλπ κλπ! Τι να πει κανείς.... Αιδώς Άγιοί μου.... λογικά πρόβατα ποιμαίνετε.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που ο π. Βασίλειος έχει την ίδια γνώμη. Να θυμήσω οτι η Εκκλησία ευλογεί και παρηγορεί, δεν απελπίζει, δεν κινδυνολογεί και δεν καταράται. Ο π. Ανανίας Κουστένης τονίζει οτι είναι λάθος να λέμε στην παράκληση της Παναγίας "άλαλα τα χείλη των ασεβών" αλλά να λέμε "εύλαλα τα χείλη των ευσεβών". Το οτι κατά καιρούς εισήλθαν πλείστες όσες παραχαράξεις του ευαγγελικού μηνύματος, αυτο είναι ημέτερον και ουχί του Κυρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Ν.
Πλείστες παραχαράξεις του ευαγγελικού μηνύματος έχουν επενεχθεί κατά καιρούς και οθνεία στοιχεία έχουν παρεισφρύσει όπως π.χ. η νεοορθόδοξη αρλουμπολογία,η προσωπική θεολογία όταν δηλαδή ο προσωπικός στοχασμός και οι ιδεοληψίες μας επενδύονται με θεολογικό μανδύα κ.ο.κ.Έτσι δεν είναι κε Νούση;
ΑπάντησηΔιαγραφή