Απόψε το βράδυ στις 8 το βράδυ στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» παρουσιάζεται το βιβλίο «Ο Θάνος κι ο Μικρούτσικος. Μια αυτοβιογραφία μέσα από 24 συναντήσεις» του Οδυσσέα Ιωάννου από τo βιβλιοπωλείο Discover και τις εκδόσεις Πατάκη.
Το βιβλίο παρουσιάζεται από τους: Γιώργο Κοζία-ποιητή, Κώστα Λογαρά-συγγραφέα, Κων/νο Μάγνη-δημοσιογράφο με την παρουσία του Θάνου Μικρούτσικου και του Οδυσσέα Ιωάννου.
Ο Οδυσσέας Ιωάννου γράφει, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου:
Είναι ένα βιβλίο, που προέκυψε από δουλειά τεσσάρων χρόνων μέσα από 24 συναντήσεις του Θάνου Μικρούτσικου με τον συγγραφέα, τις χειμαρρώδεις και ελεφάντιες σε μνήμη διηγήσεις του πρώτου και τον αγώνα δρόμου του δεύτερου να περισώσει την ατμόσφαιρα και την ουσία μιας ζωής ενός πολύπλευρου ταλαντούχου ανθρώπου, που η ζωή του χωράει πολλές ζωές κι όλο τούτο έπρεπε να γίνει μεστό και οι 2.000 σελίδες να γίνουν 420 σελίδες.
Από την Πάτρα του 1947 μέχρι την Ελλάδα του Μνημονίου, ο Θάνος Μικρούτσικος μιλάει για τη ζωή του, το τραγούδι, την πολιτική. Σημάδια που «κέρδισε» από τον χρόνο και σημάδια που ο ίδιος έβαλε στον χάρτη του νεοελληνικού πολιτισμού. Γεγονότα, σκέψεις, συναισθήματα μιας συναρπαστικής διαδρομής. Παρεμβάλλονται κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου, ματιές και σκέψεις επάνω στις αφηγήσεις του συνθέτη.
Την ιδέα για αυτό το βιβλίο τη συζητήσαμε πρώτη φορά με τον Θάνο το 2006. Ξεκινήσαμε το 2007 και το ολοκληρώσαμε το 2011. Και τώρα πρέπει να γράψω τον πρόλογο. Που να λέει τι; Γιατί το γράψαμε; Δεν ξέρω ακριβώς. Φαντάζομαι επειδή το είχαμε ανάγκη και οι δύο. Ο Θάνος, περνώντας τη στροφή των εξήντα και έχοντας «πλήρη διαύγεια», ήθελε να μιλήσει, κυρίως να θυμηθεί, και να ταξιδέψει. Εγώ το χρωστούσα στον εαυτό μου· και στην παρέα των παιδικών μου χρόνων που πρωτοανακαλύπταμε τη μουσική του από ένα κασετόφωνο στα σκαλάκια του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Μπήκα κι εγώ σ’ ένα υπέροχο ταξίδι. Κάθε του αφήγηση και μία άσκηση για το σπίτι. Διάβασα περισσότερα για το δωδεκάφθογγο του Σένμπεργκ, άκουσα το «Πελέας και Μελισσάνθη» του Ντεμπισύ, ξαναδιάβασα τους «Χτίστες» του Χειμωνά, «επισκέφθηκα» τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, «περπάτησα» μαζί του τα λίγα μέτρα που χώριζαν τα καμαρίνια από τη σκηνή στη θρυλική συναυλία στον Πανιώνιο και βέβαια πέρασα ξανά από όλους τους δίσκους του, γράφοντας μέχρι το πρωί. Δεν έχω ξαναγράψει τέτοιο βιβλίο.
Αυτά γράφει ο Οδ. Ιωάννου. Εγώ γνώρισα καλά τον Μικρούτσικο την περίοδο της ...αμαρτωλής Πολιτιστικής του 2006. Με εμπιστεύτηκε χωρίς να με ξέρει. Έμενε μόνο στα ουσιώδη. Γι' αυτά όλα θα γράψω τα δέοντα εν καιρώ.
Τώρα αναβοώ: Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί που τότε τον διαδέχθηκαν μαινόμενοι εναντίον του; Πού είναι οι Αλέξηδες (ξεχνάω και το επώνυμο αυτού που παρίστανε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεσμού), πού είναι κάτι Ροϊλοί-επηρμένοι φελλοί, πού είναι κάτι αστείοι Παναγιωτόπουλοι (;), πού είναι κάτι ...άσοφοι Σοφήδες, πού είναι κάτι πολιτικάντηδες της δεκάρας; Πού είναι κάτι ...τίποτα;
Γιατί ο Μικρούτσικος είναι εδώ. Εν πάση τη δόξη αυτού! Νύν και αεί.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου