ΕΣΧΑΤΟ ΠΛΑΝΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ

Του Κώστα Λογαρά 

Το Βήμα

Ούτε το πείσμα των φορτηγατζήδων με πτοεί, ούτε η λυσσαλέα αντίδραση των ταξιτζήδων με φοβίζει καν. Είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα όλα τα κλειστά επαγγέλματα (συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, φαρμακοποιοί) θ’ ανοίξουν διάπλατα. Θα φωνάξουνε, θα χτυπηθούν, κάποια στιγμή το πατιρντί θα λήξει.

Όμως αυτοί που δεν πρόκειται να κάνουν πίσω, είναι η προνομιούχα τάξη των πολιτικών. Αυτός ο κλάδος με τρομάζει. Ο σκληρότερος επαγγελματικός πυρήνας είναι αυτοί, και θα προστατεύσουν τα προνόμιά τους ως την τελευταία τους ρανίδα. Θα παλέψουνε για τις συντάξεις τους, τα αναδρομικά τους, τις αποζημιώσεις και πλήθος επιδόματα με νύχια και με δόντια.

Δεν αποκλείεται να ταμπουρωθούνε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου μαζί με όλο τους το σόι, θείους, μπαρμπάδες, συγγενείς που έχουν ήδη καταλάβει θέσεις ως Υπάλληλοι Βουλής, και σαν τη Δέσπω τη γνωστή, του τραγουδιού, θ’ αρχίσουνε τον πόλεμο με νύφες, παιδιά κι αγγόνια. Ξέρουν άλλωστε όλες τις μυστικές διόδους και τα κατατόπια του κτηρίου: πώς μπαίνουν στη Βουλή, πώς εδραιώνονται και παραμένουν εσαεί, τις υπόγειες διασυνδέσεις και κρυφές καταπακτές.

Και δεν πρόκειται να φύγουν από ’κει, αν δεν κατοχυρώσουνε τα Lexus (με τους οδηγούς μαζί), τις αμοιβές επιτροπών, τα πληρωμένα ενοίκια γραφείων και λοιπές facilities. Πάνω απ’ το πτώμα τους θα περάσει η κατάργηση εξόδων για beauté, για γυμναστήρια και δωρεάν εισιτήρια του ΚΤΕΛ και του ΟΣΕ (έτσι εξηγείται πώς είχανε πρεμούρα κάποια ανεπάγγελτα τζιμάνια να μπούνε στη Βουλή. Κι απορούσα πώς κόπτονταν όλοι αυτοί να γίνουνε καπεταναίοι σ’ ένα καράβι που φαινόταν, χρόνια τώρα, να βουλιάζει).

Τους βλέπω, λέω, να αμύνονται έως εσχάτων για τα χρόνια κεκτημένα τους. Είναι μάλιστα ικανοί να καλέσουν και τον πρόεδρο των ταξιτζήδων να τους οργανώσει. Ή, να στείλουνε τον άλλον εξαγριωμένο της ΔΕΗ στα γραφεία των τροϊκανών να τους κουνάει το δάχτυλο μπροστά στη μούρη τους. Δεν αποκλείεται να στήσουνε και τίποτα σκηνές στο Σύνταγμα, (απ’ τη μια μεριά η τρόικα κι απ’ την άλλη οι Αγανακτισμένοι της Βουλής). Και με συνθήματα, «Βουλευτές ενωμένοι, ποτέ ηττημένοι», με μούντζες και πανό, να διεκδικούν τα λίαν ευκόλως - και ακόπως - αποκτηθέντα.

Μην αποκλείεις τίποτα. Ήδη ο κ. Σαμαράς προετοιμάστηκε. Έβαλε Υπεύθυνο του Τομέα Εργασίας να «επαναδιαπραγματευτεί» με τους τροϊκανούς τον στυλοβάτη του πελατειακού συστήματος - δοκιμασμένο υποστηρικτή των δικών του παιδιών στην εκλογική του περιφέρεια. Ας κάνει το ίδιο και ο κ. Παπανδρέου. Κι ας αναθέσει, αίφνης, στον καστοριανό κ. Πετσάλνικο· που, αν και Πρόεδρος ολόκληρης Βουλής, κατέβηκε απ’ την έδρα του κι απαίτησε να εξαιρεθεί η ιδιαίτερη πατρίδα του - μόνη αυτή - από τον Καλλικράτη.

Τέλος, ας καλέσουν όλοι οι Κομματικοί Οργανισμοί τις εφεδρείες τους (τους 800 που διεκδικούν «εδώ και τώρα» τα αναδρομικά τους, καθώς κι αυτούς με τις διπλές συντάξεις). Να σπεύσουν όλοι προς ενίσχυση του αγώνα για την πάρτη τους.

Άλλωστε, ανέκαθεν υπερασπίστηκαν, σύσσωμοι και ομοθυμαδόν, εαυτούς και αλλήλους αποδεικνύοντας τούς άρρηκτους δεσμούς της τάξης τους. Η από κοινού προάσπιση των συντεχνιακών τους συμφερόντων είναι η μόνη ευκαιρία να επιτευχθεί πολιτική ομοψυχία μεταξύ τους. Μπας και συνεργαστούνε κάποτε για τη σωτηρία τής πατρίδας τους, όπως ξέρουνε πολύ καλά να γίνονται γροθιά όταν πρόκειται για τα συμφέροντα τού σιναφιού τους.

Πίνακας, Δυσπιστία, του Γεράσιμου Φιόρου