ΦΟΒΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΒΑΚΟΥΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ

Ακαπνοι και άσφαιροι κρίνουν και σχολιάζουν τους Ομογενείς που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα

Του Γρηγόρη Κεσίσογλου
anatoli

Η γνωστοποίηση της νέας κίνησης του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ερντογάν, για την επιστροφή ενός τμήματος των βακουφικών ακινήτων των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, τα οποία δημεύτηκαν και καταπατήθηκαν από το κράτος μετά το 1936, προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις.
Παρ’ ό,τι οι αναγνωρισμένες μειονότητες εξέφρασαν την κατ’ αρχήν ικανοποίηση τους από την εξέλιξη, δεν έλειψαν εκτός Τουρκίας και εκείνοι που αντιμετώπισαν με καχυποψία και δυσπιστία το διάταγμα με ισχύ νόμου, που προβλέπει την επιστροφή βακουφικών ακινήτων.
Επειδή ο εκδημοκρατισμός στην Τουρκία και η αποκατάσταση των αδικιών του παρελθόντος, γίνονται με την μέθοδο του σαλαμιού (λίγο – λίγο και όχι με μία συνολική μεταρρύθμιση), είναι λογικό και αναμενόμενο τόσο στην Τουρκία όσο και στον διεθνή περίγυρο, οι παρατηρητές των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων να υποδέχονται μεν θετικά την κίνηση της τουρκικής κυβέρνησης, αλλά και να ζητούν εμπράκτως την επιστροφή και των υπολοίπων καταπατημένων ακινήτων, όπως και την αποκατάσταση όλων των δικαιωμάτων των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Υπάρχουν όμως και αντιδράσεις που εκφράζουν κάποια αμηχανία και προέρχονται κυρίως από μέλη της διασποράς των Αρμενίων και σε μικρότερο βαθμό των Κωνσταντινουπολιτών, όπως επίσης και από ελλαδικούς νέο-εθνικιστικούς κύκλους, οι οποίοι δυσκολεύονται να παράγουν πολιτική σύμφωνα με τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα και περιορίζονται σε αμυντικού χαρακτήρα φοβικές αντιδράσεις.
Και αν μέχρι τώρα, στο στόχαστρο αυτών των κύκλων ήταν η «Τουρκία» γενικώς, και η «νέο-οθωμανική πολιτική», όπως έχουν ονομάσει, την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας, τώρα πλέον σφοδρή κριτική δέχονται και οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων, οι οποίοι υπό σύνθετες συνθήκες καλούνται ν’ ανταποκριθούν στο Χρέος τους προς την κοινότητα που εκπροσωπούν και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα της.
Έτσι βλέπουμε σε σχόλια που δημοσιεύονται σε κάποιους διαδικτυακούς τόπους (π.χ. infognomonpolitics) να διατυπώνονται ερωτήματα όπως: «Οργανα της νεοοθωμανικής προπαγάνδας; Εθελόδουλοι; Ραγιάδες;» και να γίνονται συγκρίσεις όπως η εξής: «…Την ίδια ώρα που ο Κος Λάκης Βίγκας (μέλος της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, εκπρόσωπος των μειονοτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων) εκθειάζει την προσωπικότητα του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν (…) το Αρμενικό Πρακτορείο Ειδήσεων ΝewsAm αναφέρει ότι η απόφαση Ερντογάν ελήφθη υπό τον φόβο τόσο απόφασης του ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) όσο και ψηφίσματος του Αμερικανικού Κογκρέσου που θα εγκαλεί την Τουρκία για την διασφάλιση της χριστιανικής κληρονομιάς (συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και Σύρων) και την επιστροφή της στους δικαιούχους της κατασχεθείσας εκκλησιαστικής περιουσίας…»
Βέβαια στην σύγκριση παραλείπεται η επισήμανση, ότι ο κ. Λάκης Βίγκας είναι ένα δραστήριο μέλος της Ελληνορθόδοξης κοινότητας, που καθημερινά δίδει μικρούς και μεγάλους αγώνες, μαζί με άλλα μέλη της κοινότητας, για να προστατεύσει την μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά του Γένους μας. Ενώ το Αρμενικό Πρακτορείο Ειδήσεων, είναι ένας φορέας των Αρμενίων της Διασποράς, ο οποίος όπως και άλλοι ανάλογοι φορείς, με την ασφάλεια που τους παρέχει το γεγονός ότι δεν βρίσκονται στην επικράτεια της Τουρκίας, μπορεί να κάνουν εύστοχες ή άστοχες κριτικές, επί της ουσίας όμως δεν συνεισφέρουν εμπράκτως στην προστασία της κληρονομιάς που υποθετικά εκπροσωπούν.
Όσοι επικαλούνται τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ ως καθοριστικό μοχλό πίεσης προς την Τουρκία, ας μην λησμονούν ότι οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ δεν εκδόθηκαν αυτεπάγγελτα. Οι εκπρόσωποι των μειονοτικών βακουφίων ήταν αυτοί που προσέφυγαν στο ΕΔΑΔ και διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους. Και αυτό δεν έγινε «εξ αποστάσεως» και σε συνθήκες ασφάλειας, αλλά αντιμετωπίζοντας κινδύνους και απειλές στον τόπο όπου ζουν. Να υπενθυμίσουμε ότι πριν μερικά χρόνια, σε μία περίοδο που η δράση του παρακρατικού τρομοκρατικού δικτύου «Εργκενεκόν» ήταν σε πλήρη έξαρση, όσοι ομογενείς μας είχαν προσφύγει στο ΕΔΑΔ για να διεκδικήσουν βακουφική περιουσία, κατηγορήθηκαν από μειονοτικό που διαπλέκεται με το βαθύ κράτος, ως «προδότες της πατρίδας»…
Όμως οι απειλές και οι εκβιασμοί δεν πτόησαν τους ομογενείς μας και άλλους μειονοτικούς, οι οποίοι αγωνίζονται με τον τρόπο τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Αυτός ο αγώνας έφερε το σημερινό αποτέλεσμα της αναδίπλωσης της τουρκικής κυβέρνησης και αποδοχής εκ μέρους της, του αυτονόητου. Της επιστροφής δηλαδή, τμήματος της καταπατημένης βακουφικής περιουσίας. Και ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την πλήρη δικαίωση της Ελληνορθόδοξης κοινότητας στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο.
Όταν λοιπόν, μία χούφτα ομογενών μας αγωνίζονται εκτιθέμενοι σε πολλαπλούς κινδύνους, για να υπερασπιστούν την πατρώα κληρονομιά, όσοι εξ Ελλάδος ενδιαφέρονται πραγματικά για την επιβίωση της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, οφείλουν να εκφράζουν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους, αντί ν’ αναλώνονται σε κορώνες κατά των μελών της ομογένειας με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Αυτό κάνουμε άλλωστε, εμείς που πιστεύουμε στην επιβίωση της ομογένειας. Συμπαραστεκόμαστε στην ομογένεια εμπράκτως και εκδηλώνουμε την αλληλεγγύη μας, στον δύσκολο αγώνα της. Και δεν θα μείνουμε άφωνοι και απαθείς, στις κινήσεις που επιδιώκουν ν’ απαξιώσουν την Πολίτικη Ρωμιοσύνη.