Στην Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων amen.gr διαβάστε, αγαπητοί συνοδίτες, δύο ξεχωριστής σημασίας άρθρα του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη, οφφικιάλου της Μ.τ.Χ.Ε.
1. Η οικογένεια Παπανδρέου και η Εκκλησία.
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας από τους έντιμους κληρικούς της εποχής που είχε την τόλμη μαζί με άλλους να καταγγείλει τους «Σιμωνιακούς» αρχιερείς - που αγόρασαν την εκλογή τους σε μητροπόλεις - και γι’ αυτό υπέστη τα πάνδεινα με εξορίες και διωγμούς από τα επίορκα μέλη της τότε Ιεράς Συνόδου, ήταν ο περίφημος Ιερόθεος Μητρόπουλος, αδελφός του παππού του μεγάλου μαέστρου. Ο Ιερόθεος τελικά εκλέχτηκε μητροπολίτης Πατρών το 1892! Στα λίγα χρόνια της εκεί ποιμαντορίας του θεμελίωσε στην πρωτεύουσα της Αχαΐας τέτοια πνευματική αναγέννηση που επέδρασε σε μητροπόλεις και μοναστήρια και αδελφότητες όλο τον 20ο αιώνα.
Ξεκίνησε την αρχιερατεία του παίρνοντας κοντά του ένα νεόφυτο κληρικό από την Χάλκη, τον Σιφναίο Πολύκαρπο Συνοδινό που τον διόρισε ιεροκήρυκα της μητροπόλεως. Ο Πολύκαρπος ήταν άνδρας πολυτάλαντος και ζηλωτής που όργωσε την μεγάλη επαρχία στην οποία τότε περιλαμβάνονταν και η Ηλεία. Μετά διετέλεσε μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως και αργότερα Μεσσηνίας.
Σε ένα τελευταίο ορεινό χωριό του Ερύμανθου, το Καλέντζι υπηρετούσε στην ενορία του Αγίου Ιωάννη ένας πτωχός αγρότης ιερέας ο παπα - Ανδρέας Σταυρόπουλος και είχε δύο αγόρια τα οποία έδειχναν μεγάλη αγάπη στα γράμματα. Τον μικρότερο, τον Γιώργο, τον πρόσεξε ο π. Πολύκαρπος γιατί ταίριαζε στην ηλικία με τον ανεψιό του, τον Θεοδόση Σπεράντζα, τον οποίο είχε καλέσει από τη Σίφνο για να τελειώσει κοντά του το σχολαρχείο στην Πάτρα. Στο σπίτι που έμενε ο ιεροκήρυκας υπήρχε κενό δωμάτιο που έμενε ο μικρός Θεοδόσης και προσφέρθηκε να φιλοξενήσει εκεί και τον Γιώργο του παπα-Ανδρέα Σταυρόπουλου για να πηγαίνουν μαζί στην ίδια τάξη με τον ανεψιό του.
Έτσι, ο Γιώργος και ο Θεοδόσης από συγκάτοικοι και συμμαθητές έγιναν αδελφικοί φίλοι. Μάλιστα η φιλία τους ήταν τόσο δυνατή που ο π. Πολύκαρπος παρεκάλεσε τον μητροπολίτη Ιερόθεο να μεταθέσει τον παπα-Ανδρέα Σταυρόπουλο σε μια καλή ενορία στην Πάτρα για να μπορέσει να βοηθήσει τον Γιώργο στις σπουδές του μετά το σχολαρχείο. Αυτό έγινε και ο παπα-Ανδρέας έστησε την οικογένειά του στην Πάτρα και είχε την οικονομική ευχέρεια να βοηθήσει τον Γιώργο να σπουδάσει στην Νομική Σχολή των Αθηνών και μετά στην Γερμανία. Το ίδιο έπραξε και ο π. Πολύκαρπος για τον ανεψιό του τον Θεοδόση και τον έστειλε να σπουδάσει στην Φιλοσοφική των Αθηνών.
Την συνέχεια διαβάστε εδώ.
2. Με το θάρρος της γνώμης...
Το άρθρο που έγραψα εξ αφορμής της προσπάθειας μεταφυτεύσεως στην Αυστραλία κάποιων εκ των Γ.Ο.Χ για να διχάσουν το εκεί ελληνικό ποίμνιο, και το οποίο δημοσιεύθηκε στο Amen.gr στις 4 Νοεμβρίου 2010 με τον τίτλο «Κατάντημα μιας κάλπικης "διαδοχής"» , πίκρανε κάποια από τις πολλές και μεταξύ τους «ακοινώνητες» μερίδες τους και με απείλησε με δικαστικές διώξεις για να με φοβίσει! Ίσως τους συμβούλεψε κάποιος να κτυπήσουν «λάθος πόρτα» για να επιβεβαιωθεί η παροιμία: «λαγός την φτέρην έσειε, κακόν της κεφαλής του»!
Επειδή πάνω από μισό αιώνα μελέτησα τα εκκλησιαστικά και τα θεολογικά πράγματα του τόπου μας, αλλά και τα δίδαξα και έγραψα γι’αυτά, νομίζω ότι δικαιούμαι να έχω και υπεύθυνη γνώμη για πρόσωπα και γεγονότα, που έδρασαν στον περίβολο της Εκκλησίας μας. Αυτά τα πεπραγμένα δεν διαγράφονται από την μνήμη ιστορικού επειδή κάποιοι προς «πορισμόν της ευσεβείας» τους θέλουν να τα παρασιωπούν!
Γνωρίζουν οι μαθητές και οι αναγνώστες μου πως δεν γράφω ποτέ «στο γόνατο», αλλά μετά από έρευνα αρχείων και μετά διασταύρωση πηγών, ακόμη δε και με την ανάκληση στη μνήμη συζητήσεων με έγκυρα πρόσωπα. Έτσι, κανένα πρόσωπο της Ιστορίας δεν αδίκησα, αλλά φυσικά και κανένα δεν αποδέχομαι ως λογοκριτή μου. Αν υπάρχει αντίθετη άποψη ας προσκομισθούν επιστημονικά επιχειρήματά στο ίδιο ιστολόγιο για να λάβουν και τις απαντήσεις μου. Γράφω πάνω από μισό αιώνα και μερικοί ίσως διαφωνούν με τις θέσεις μου, αλλά κανείς δεν με κατηγόρησε ποτέ για συγγραφική αναξιοπιστία, ιδίως τώρα με την έκδοση των δύο ογκωδέστατων τόμων του «Συνοδικού της εν Ελλάδι Εκκλησίας», στους οποίους απομυθοποιούνται πρόσωπα και γεγονότα.
Δύο θέματα ενόχλησαν τους κατηγόρους μου: Το πρώτο είναι η πολιτεία του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη και το δεύτερο είναι η εγκυρότητα της «Αποστολικής Διαδοχής» κατά την «χειροτονία» του Ακακίου Παπά.
Την συνέχεια διαβάστε εδώ.
Ξεκίνησε την αρχιερατεία του παίρνοντας κοντά του ένα νεόφυτο κληρικό από την Χάλκη, τον Σιφναίο Πολύκαρπο Συνοδινό που τον διόρισε ιεροκήρυκα της μητροπόλεως. Ο Πολύκαρπος ήταν άνδρας πολυτάλαντος και ζηλωτής που όργωσε την μεγάλη επαρχία στην οποία τότε περιλαμβάνονταν και η Ηλεία. Μετά διετέλεσε μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως και αργότερα Μεσσηνίας.
Σε ένα τελευταίο ορεινό χωριό του Ερύμανθου, το Καλέντζι υπηρετούσε στην ενορία του Αγίου Ιωάννη ένας πτωχός αγρότης ιερέας ο παπα - Ανδρέας Σταυρόπουλος και είχε δύο αγόρια τα οποία έδειχναν μεγάλη αγάπη στα γράμματα. Τον μικρότερο, τον Γιώργο, τον πρόσεξε ο π. Πολύκαρπος γιατί ταίριαζε στην ηλικία με τον ανεψιό του, τον Θεοδόση Σπεράντζα, τον οποίο είχε καλέσει από τη Σίφνο για να τελειώσει κοντά του το σχολαρχείο στην Πάτρα. Στο σπίτι που έμενε ο ιεροκήρυκας υπήρχε κενό δωμάτιο που έμενε ο μικρός Θεοδόσης και προσφέρθηκε να φιλοξενήσει εκεί και τον Γιώργο του παπα-Ανδρέα Σταυρόπουλου για να πηγαίνουν μαζί στην ίδια τάξη με τον ανεψιό του.
Έτσι, ο Γιώργος και ο Θεοδόσης από συγκάτοικοι και συμμαθητές έγιναν αδελφικοί φίλοι. Μάλιστα η φιλία τους ήταν τόσο δυνατή που ο π. Πολύκαρπος παρεκάλεσε τον μητροπολίτη Ιερόθεο να μεταθέσει τον παπα-Ανδρέα Σταυρόπουλο σε μια καλή ενορία στην Πάτρα για να μπορέσει να βοηθήσει τον Γιώργο στις σπουδές του μετά το σχολαρχείο. Αυτό έγινε και ο παπα-Ανδρέας έστησε την οικογένειά του στην Πάτρα και είχε την οικονομική ευχέρεια να βοηθήσει τον Γιώργο να σπουδάσει στην Νομική Σχολή των Αθηνών και μετά στην Γερμανία. Το ίδιο έπραξε και ο π. Πολύκαρπος για τον ανεψιό του τον Θεοδόση και τον έστειλε να σπουδάσει στην Φιλοσοφική των Αθηνών.
Την συνέχεια διαβάστε εδώ.
2. Με το θάρρος της γνώμης...
Το άρθρο που έγραψα εξ αφορμής της προσπάθειας μεταφυτεύσεως στην Αυστραλία κάποιων εκ των Γ.Ο.Χ για να διχάσουν το εκεί ελληνικό ποίμνιο, και το οποίο δημοσιεύθηκε στο Amen.gr στις 4 Νοεμβρίου 2010 με τον τίτλο «Κατάντημα μιας κάλπικης "διαδοχής"» , πίκρανε κάποια από τις πολλές και μεταξύ τους «ακοινώνητες» μερίδες τους και με απείλησε με δικαστικές διώξεις για να με φοβίσει! Ίσως τους συμβούλεψε κάποιος να κτυπήσουν «λάθος πόρτα» για να επιβεβαιωθεί η παροιμία: «λαγός την φτέρην έσειε, κακόν της κεφαλής του»!
Επειδή πάνω από μισό αιώνα μελέτησα τα εκκλησιαστικά και τα θεολογικά πράγματα του τόπου μας, αλλά και τα δίδαξα και έγραψα γι’αυτά, νομίζω ότι δικαιούμαι να έχω και υπεύθυνη γνώμη για πρόσωπα και γεγονότα, που έδρασαν στον περίβολο της Εκκλησίας μας. Αυτά τα πεπραγμένα δεν διαγράφονται από την μνήμη ιστορικού επειδή κάποιοι προς «πορισμόν της ευσεβείας» τους θέλουν να τα παρασιωπούν!
Γνωρίζουν οι μαθητές και οι αναγνώστες μου πως δεν γράφω ποτέ «στο γόνατο», αλλά μετά από έρευνα αρχείων και μετά διασταύρωση πηγών, ακόμη δε και με την ανάκληση στη μνήμη συζητήσεων με έγκυρα πρόσωπα. Έτσι, κανένα πρόσωπο της Ιστορίας δεν αδίκησα, αλλά φυσικά και κανένα δεν αποδέχομαι ως λογοκριτή μου. Αν υπάρχει αντίθετη άποψη ας προσκομισθούν επιστημονικά επιχειρήματά στο ίδιο ιστολόγιο για να λάβουν και τις απαντήσεις μου. Γράφω πάνω από μισό αιώνα και μερικοί ίσως διαφωνούν με τις θέσεις μου, αλλά κανείς δεν με κατηγόρησε ποτέ για συγγραφική αναξιοπιστία, ιδίως τώρα με την έκδοση των δύο ογκωδέστατων τόμων του «Συνοδικού της εν Ελλάδι Εκκλησίας», στους οποίους απομυθοποιούνται πρόσωπα και γεγονότα.
Δύο θέματα ενόχλησαν τους κατηγόρους μου: Το πρώτο είναι η πολιτεία του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη και το δεύτερο είναι η εγκυρότητα της «Αποστολικής Διαδοχής» κατά την «χειροτονία» του Ακακίου Παπά.
Την συνέχεια διαβάστε εδώ.
Συμφωνώ με την ιδέα του κ. Πανώτη, που ήταν βέβαια και η ιδέα του μακαριστού Χριστοδούλου Αθηνών: οι εν Ελλάδι παλαιοημερολογίτες να έλθουν υπό την δικαιοδοσία του αγίου Μόσχας. Ήδη έχει αρχίσει ρεύμα, την περασμένη μάλιστα εβδομάδα, με την σύνοδο την περί τον παλαιοημερολογίτη Μητρ. Ευλογίον Μεδιολάνων (Ιταλίας), που είχε σχέσεις με τους εν Ελλάδι, να έχει ανοίξει φιλικές συνομιλίες με τον Κύριλλον Μόσχας. Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφή