ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ VS ΙΕΡΕΜΙΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

amen.gr

The Best

Αληθεύοντες εν αγάπη

 

Κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας του amen.gr θα διαφωνήσω με τον Νίκο Παπαχρήστου στο θέμα της στάσης του Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία κατά την ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου στη Δημητσάνα προ ημερών.

Ο Ν. Παπαχρήστου χαρακτηρίζει τη στάση του κ. Ιερεμία “θαρραλέα”και την δικαιολογεί με το αφοπλιστικό – εκ πρώτης όψεως – επιχείρημα ότι αφού η Πολιτεία κάλεσε τον Μητροπολίτη στην ορκωμοσία όφειλε και να τον προστατεύσει. Από τι; Από κάποιον ο οποίος ζήτησε να καταγραφεί στα πρακτικά ότι βάσει νόμου δεν θα έπρεπε να γίνει θρησκευτική ορκωμοσία και να παρίστανται στην αίθουσα ιερείς. Εξέφρασε δηλ. κάποιος μια διαφορετική γνώμη και αμέσως ο Μητροπολίτης εξαπέλυσε, ως άλλος Δίας, τους κεραυνούς του, όπως βλέπουμε στο βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Η στάση του Μητροπολίτη οπωσδήποτε υστερική.

Την απάντηση στον κ. Ιερεμία έδωσε χθες ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με τη στάση του στην ορκωμοσία του νέου Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη.

Πήγε στην ορκωμοσία εν γνώσει του ότι ο νέος Δήμαρχος θα ορκιζόταν πολιτικά. Παρέστη. Δεν απέστη όπως ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος στην αντίστοιχη περίπτωση του Γιάννη Μπουτάρη. Ήταν παρών, με την σεμνότητα που τον διακρίνει, και δέχτηκε και τις αποδοκιμασίες κάποιων ακραίων στοιχείων που δεν τους κάνει το χατήρι ο Αρχιεπίσκοπος να συμμορφώνεται με τις γελοίες απόψεις τους.

Η προσφορά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου είναι μεγάλη στην Εκκλησία σήμερα. Έχει κατανοήσει ότι ο κόσμος αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, και γι' αυτό η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι καταγγελτική ούτε επιτρέπεται να κουνάει το δάχτυλο για να επιβάλει εξουσιαστικώς πράγματα και καταστάσεις.

Όσοι εκ των ιεραρχών επικαλούνται ακόμη “το σκοινί του Πατριάρχη” για να δικαιολογήσουν τη δική τους ελλειμματικότητα να συλλάβουν τα μηνύματα των καιρών, όχι απλώς γίνονται γραφικοί, αλλά εκθέτουν σύνολη την Εκκλησία, η οποία φαντάζει ακόμα στα μάτια των πολλών ως ένας οπισθοδρομικός θεσμός, δεκανίκι της όποιας εξουσίας.

Αλλά και θεολογικά να το δει κανείς το πράγμα είναι δυνατόν να αξιώνει η Εκκλησία την αναγνώριση και την τιμή; Να την κερδίσει. Εκεί είναι το στοίχημά της. Όλοι οι θεσμοί σήμερα απομυθοποιούνται. Η Εκκλησία που δεν είναι θεσμός αλλά Χριστός τί έχει να φοβηθεί; Θα πορεύεται σήμερα με αστεία συνθήματα του στυλ “η αθεϊα δεν θα περάσει” ή “έχουν βαλθεί να αποχριστιανοποιήσουν την Ελλάδα” κ.ο.κ.;

Ό,τι συμβαίνει σήμερα είναι απότοκο του ελλείμματος θεολογίας και πνευματικότητος των ποιμένων, οι οποίοι νομίζουν ότι με υστερικές κορώνες, με αποκλεισμούς, με λάβαρα και δεν ξέρω τι άλλο θα επιβληθούν στη σύγχρονη κοινωνία.

Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει αυτή τη στιγμή μια μοναδική ευκαιρία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να σοβαρευτεί. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, γιατί δεν είναι λίγοι οι ιεράρχες που βαδίζουν την πεπατημένη και αισθάνονται ευχαριστημένοι και αυτάρκεις μέσα στο τείχος που οι ίδιοι έχουν χτίσει για να ζουν, αρνούμενοι την πορεία προς το λαό.

Όμως, αν έστω κάποιοι κάνουν τη διαφορά και βγουν μπροστά, μη υπολογίζοντας το ...εκκλησιαστικό κόστος, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι η Εκκλησία θα είναι όντως αποστολική, ήτοι εν πορεία, εν λύπαις, εν διωγμώ, εν εγρηγόρσει, αλλά και εν προσμονή του αεί Ερχόμενου Νυμφίου. Αυτού που δεν αποκλείει από την Βασιλεία Του ούτε τον κ. Καμίνη, ούτε τον κ. Μπουτάρη, ούτε τον κ. Φράγκο...