Ο «Αρτος Ζωής» είναι ένα ίδρυμα που στηρίζεται σε κληροδότημα του θεολόγου Αθανάσιου Λυμπερόπουλου, γόνου εύπορης οικογένειας των Πατρών, και ιδρύθηκε το 1937 με σκοπό φιλανθρωπικό και κατηχητικό. Τον χαρακτήρα αυστηρής επιστημονικής βιβλικής θεολογίας του ιδρύματος έδωσε ο καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης αείμνηστος Σάββας Αγουρίδης, ο οποίος διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρός του. Το ίδρυμα "ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ", που σήμερα διευθύνει ο φιλόλογος και διευθυντής της Νέας Εστίας Σταύρος Ζουμπουλάκης, διοργανώνει σήμερα και αύριο, 27 Νοεμβρίου 2010, συνέδριο στην Αθήνα με τον τίτλο: "Η μεσσιανική ιδέα και οι μεταμορφώσεις της. Από την Παλαιά Διαθήκη ως τους πολιτικούς μεσσιανισμούς του 20ου αιώνα".
Το συνέδριο ξεκίνησε σήμερα το απόγευμα και πραγματοποιείται στο αμφιθέατρο "Μεγάρου Διοικητού Θεοδώρου Β. Καρατζά". Το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου δείτε εδώ. Με αφορμή αυτό το συνέδριο ο Σταύρος Ζουμπουλάκης έδωσε την περασμένη Κυριακή συνέντευξη στον Σπύρο Γιανναρά και την Καθημερινή, λέγοντας θαυμάσια πράγματα, μεστά και ουσιαστικά. Σταχυολογώ ενδεικτικά τα όσα λέει για τη θέση της Βίβλου στη ζωή μας και τα σχετικά με το συνέδριο:
– Θα σας ενδιέφερε να ρίξετε γέφυρες προς τον κόσμο της αριστερής και της ευρύτερης διανόησης;
– Αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα το δικό μου με τον «Αρτο Ζωής». Εξεγείρομαι απέναντι στην παντελή αγνόηση της Βίβλου. Και από τους πιστούς και από τους μη πιστούς. Ενας μορφωμένος άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, αν δεν έχει διαβάσει Σοφοκλή, ντρέπεται να το πει. Λέει όμως πάρα πολύ άνετα, σχεδόν υπερηφάνως, ότι δεν ξέρει τον Hσαΐα, τη Γένεση, τον Απόστολο Παύλο. Θεωρεί ότι αυτά είναι για τους παπάδες. Αυτό με ενοχλεί πάρα πολύ. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να σκεφτείς τα προβλήματα του εαυτού σου και του κόσμου ως Ευρωπαίος άνθρωπος χωρίς τη Βίβλο. Οποιος, αγνοώντας τη Βίβλο και τον χριστιανισμό, νομίζει ότι καταλαβαίνει τον Εγελο γελιέται. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Βέβαια η υποχώρηση της βιβλικής παιδείας υπάρχει και στην Ευρώπη. Οταν η Εκκλησία συρρικνώθηκε μέχρις εξαφανίσεως στις χώρες της Ευρώπης, χάθηκε το όχημα της βιβλικής παιδείας στην κοινωνία. Οταν λέμε ότι θέλουμε να φέρουμε τη Βίβλο στον δημόσιο χώρο της σκέψης, δεν εννοούμε προφανώς πως ζητούμε από τους ανθρώπους να προσχωρήσουν στην πίστη αλλά απλώς να πάρουν στα σοβαρά αυτή την παράδοση σκέψης. Για να γίνει αυτό, πρέπει προηγουμένως να γίνει κατανοητό ότι η Βίβλος σκέπτεται, ότι υπάρχει βιβλική σκέψη. Είναι λάθος η διάκριση που κάνουμε μεταξύ Αθήνας και Ιερουσαλήμ, όπου η Αθήνα εκφράζει τη σκέψη και η Ιερουσαλήμ την πίστη. Η Βίβλος αφηγείται, εντέλλεται, υμνεί, και διά αυτών σκέπτεται. Η ένταση μεταξύ των δύο, Αθήνας και Ιερουσαλήμ, είναι ουσιαστικά ένταση μεταξύ δύο διαφορετικών τρόπων σκέψης.
– Σε αυτή την προοπτική εντάσσεται και το συνέδριο που ετοιμάζετε;
– Το συνέδριο είναι ακριβώς σε αυτή τη λογική: να φέρουμε τη βιβλική σκέψη στη δημόσια συζήτηση και να συναντηθούν οι βιβλικοί θεολόγοι με ανθρώπους από άλλους πνευματικούς ορίζοντες. Γι’ αυτό και διαλέξαμε το θέμα του μεσσιανισμού, ένα κεντρικό θέμα στην ευρωπαϊκή ιστορία μέχρι τον 20ό αιώνα. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν για τους πολιτικούς μεσσιανισμούς του 20ού αιώνα, για τον ναζισμό, τον κομμουνισμό κ.λπ., και αγνοούν παντελώς την καταγωγή της ιδέας. Θα είναι ένα συνέδριο συνάντησης βιβλικών θεολόγων, φιλοσόφων, πολιτικών στοχαστών, ιστορικών πάνω στο θέμα αυτό. Φιλοδοξούμε να διοργανώνουμε κάθε χρόνο ένα συνέδριο αυτού του τύπου: συνάντηση βιβλικών και θεολόγων εν γένει με θύραθεν στοχαστές πάνω σε ένα θέμα που πηγάζει από τη Βίβλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου