Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ: "Δεν είμαστε ικανοί να βιώσουμε τη βαρύτητα της παράδοσής μας"


Στο λογοτεχνικό περιοδικό Πλανόδιον (τεύχος Ιουνίου 2010), αφιερωμένο στη Γερμανόφωνη ποίηση μετά την πτώση του τείχους, διαβάζω στη στήλη Εκθέσεις ιδεών, ένα κείμενο του Άγγελου Καλογερόπουλου με τίτλο: Θα φυτρώσουν φτερά; Ο Α. Καλογερόπουλος αναφέρεται στην τρέχουσα κρίση, στη θέση της Ελλάδος της Ευρώπης και στο ζήτημα από ποιούς τελικά αποτελείται η Ευρώπη, καθώς έχουμε ταυτίσει την Ευρώπη με τη Δύση ενώ ανήκουν σ' αυτή και οι ...καθυστερημένες ορθόδοξες χώρες.

Στο τέλος του κειμένου του ο Α.Κ. παρατηρεί εύστοχα:

Ας μη ξεχνάμε ότι σε τέτοιες δύσκολες φάσεις, η σωτηρία δεν συνίσταται μόνο στην αντιμετώπιση ενός τεράστιου οικονομικού προβλήματος, αλλά στην διασφάλιση της αξιοπρέπειας και στην υπεράσπιση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των αξιών που συγκροτούν έναν πολιτισμό ώστε να βρίσκεις νόημα στο ότι ανήκεις σ' αυτόν. Στην υπεράσπιση του προσώπου μας με ό,τι αυτό σημαίνει και όχι απλώς της βιολογικής μας επιβίωσης, παρατείνοντας την ύπαρξή μας σαν ένα βάρος της γης, κυριολεκτικά, και εις βάρος μάλιστα των μελλοντικών γενεών.

Το μεγάλο μας έλλειμμα είναι ότι δεν είμαστε ικανοί να βιώσουμε, ώστε και να μεταδώσουμε στην δυτική Ευρώπη, τη βαρύτητα αυτής της παραδόσεως στην οποία θεμελιώθηκε ένας πολιτισμός που δεν κατανοεί την επιβίωση ως αυταξία, αλλά εγκολπώνεται την ιστορία μέσα από την υπέρβασή της.

Περιμένουμε πάλι από την Ευρώπη να κάνει το βήμα...

Όταν καταλάβουμε ότι έχουμε να υπερασπιστούμε έναν κόσμο – που έρχεται από το παρελθόν και μας πηγαίνει στο μέλλον – τότε θα απελευθερωθούν ανυπολόγιστες δυνάμεις. Τότε δεν είναι απίθανο, στη δύσκολη κατάσταση να μας φυτρώσουν και φτερά...”.

Διαβάζω, επίσης, και το άρθρο Πρόσωπο με πρόσωπο του Α. Καλογερόπουλου στο Αντίφωνο.

Παραθέτω μια σημαντική παράγραφό του:

Σ’ αυτή την εποχή των ανακατατάξεων που ζούμε και αρεσκόμεθα να θαυμάζουμε το γκρέμισμα των τειχών (έστω και το από τουβλάκια lego ομοίωμά τους) δεν πρέπει να ενθουσιαζόμαστε με ένα υποτιθέμενο τέλος των – καταδυναστευτικών ενίοτε-ιδεολογιών. Διότι στην πραγματικότητα όσοι «γκρεμίζουν» τα ιδεολογικά τείχη, τα γκρεμίζουν απλώς για να προσχωρήσουν στην άλλη πλευρά, στην κυρίαρχη ιδεολογία, δηλαδή, προσπορίζοντας παράλληλα το μερίδιο της εξουσίας που τους αναλογεί.

Ενδιαφερθείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, αγαπητοί συνοδίτες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου