ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΑΚΑΘΙΣΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ ΤΟΥ Φ. ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗ

Απόψε στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Ωδείο Αθηνών, για το έργο του φίλου συνθέτη Φίλιππου Τσαλαχούρη Ακάθιστο Requiem για την ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα, opus 48. Η παρουσίαση του Requiem πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιo της έκθεσης Τέχνης Πολιτική.
Κόσμος πολύς και νέος! Πολύ ενθαρρυντικό.
Η δράση μουσικών και ηθοποιών σε όλο το χώρο της εκδήλωσης και ο κόσμος ακάθιστος και μετακινούμενος εν σιωπή όπου εκτυλίσσονταν τα επεισόδια του μουσικού δρώμενου, που ήταν ένας ύμνος στη μνήμη και την αντίσταση.

Ο Φ. Τσαλαχούρης δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα σημερινά γενέθλια του Μάνου Χατζιδάκι. Γιατί η μνήμη είναι το όπλο μας...
Η μουσική του συνθέτη λιτή και καρδιακή. Ρέκβιεμ αλλά και ελπίδα.
Στα 10 ποιήματα που απαρτίζουν το κύριο μέρος του Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα, η πάσχουσα γυναικεία μορφή δίνεται με πολλαπλότητα και διαχρονικότητα ­ από τη γυναίκα του λαού της εποχής του Μεγάλου Πέτρου (αρ.1) ως την Παναγία (αρ. 10, «Σταύρωση»).
Η μουσική του Τσαλαχούρη τρυφερή και δυναμική συνάμα. Η μνήμη πανταχού παρούσα. Γιατί η δολοφονία της μνήμης ισοδυναμεί με πνευματικό θάνατο και η διάσωσή της αποτελεί ύψιστο χρέος.

Η μέτζο σοπράνο Ευγενία Καλοφώνου (φωτό) μας μύησε στην τραγικότητα της Αχμάτοβα τονίζοντας με βαθιές μουσικές φράσεις το πάθος κάθε ψυχής αιμάσουσας.

Καθώς η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου διάβαζε Αχμάτοβα μου έρχονταν συνεχώς στο νου οι στίχοι της:
" Όχι, δεν ζήτησα τον ξένον ουρανό, / ούτε φτερούγας ξένης προστασία - / είμουν με τον λαό μου τότε εδώ / όπου ο λαός μου ζούσε μες στη δυστυχία.
Και το μήνυμά της ηχηρότατο: Αντισταθείτε!

Οι ηθοποιοί Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Ευανθία Κουρμούλη, Νίκος Νίκας κ.α., η χορεύτρια Μαρίζα Τσίγκα, η ζωγράφος Λίλα Μαραγκουδάκη, η μέτζο σοπράνο Ευγενία Καλοφώνου, η βιολονίστα Γκαλίνα Μπρατούσκα, η Χορωδία Opus Femina του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Κορινθίων υπό την διεύθυνση της Φάλιας Παπαγιαννοπούλου, ερμήνευσαν με την ψυχή τους απόψε το Ρέκβιεμ για την Άννα Αχμάτοβα του Φίλιππου Τσαλαχούρη.
Φεύγοντας σκέφτομαι πως πρέπει επειγόντως να καλλιεργήσουμε Ακάθιστη Σκέψη και Ακάθιστη Μνήμη.
Και στην όποια ουρά αναμονής, να μνημονεύουμε Άννα Αχμάτοβα γιατί και κείνη και μεις έτσι θ' αναπαυόμαστε.