ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ...ΙΣΟΒΙΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Σκέψεις για την προεκλογική σχέση υποψηφίων και Εκκλησίας

-Δυστυχώς η πελατειακή σχέση μεταξύ της διοικούσης Εκκλησίας και των πολιτικών κορυφώνεται σε προεκλογικές περιόδους. Οι συναντήσεις των κατά τόπους αρχιερέων με υποψηφίους γίνονται για να αστράψουν τα φλας που θα φέρουν ψήφους από το “χριστεπώνυμο πλήρωμα”. Στην ίδια λογική και οι αγιασμοί στα εκλογικά κέντρα. Η Εκκλησία θα έπρεπε κατά την προεκλογική περίδο να απέχει συνειδητά από την διαδικασία χρησιμοποίησής της από τους πολιτικούς. Αυτό σημαίνει βέβαια πως δεν θα έχει κατόπιν την ανάγκη τους για τα δικά της θέματα.

- Στην Ελλάδα όπου ακόμα οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις ανθούν κατά τόπους ακόμη, ο “διαγκωνισμός” κάποιων υποψηφίων για να αρδεύσουν ψήφους από μια σίγουρη δεξαμενή, είναι μεγάλος, κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα, εσχάτως δε και από το ΛΑΟΣ. Αυτό δεν αποκλείει την “εθιμοτυπική” επίσκεψη του υποψηφίου στον επιχώριο Επίσκοπο, για να εδραιωθεί η εικόνα του ως “ευσεβούς”.

- Το γεγονός ότι πολλοί αρχιερείς με άμεσο ή έμμεσο τρόπο εκφράζονται πολιτικά, με αφορμή εθνικά ή εκκλησιαστικά θέματα, δίνει το περιθώριο στους υποψηφίους να τους πλησιάσουν με ...τάματα! Κι εκείνοι να τους υπενθυμίζουν με τον τρόπο τους το ψαλμικό: Εύξασθε και απόδοτε (μετεκλογικώς). Αυτή η σχέση δούναι και λαβείν είναι τελείως ξένη προς την φύση της Εκκλησίας, κυρίως διότι η Εκκλησία μπορεί να γίνεται το όχημα κάποιων για την όποια εξουσία. Η ανταπόδοση της στήριξης αυτής συνιστά σιμωνία με τη στενή ή μια ευρύτερη έννοια.

Π.Α.

Πίνακας του Κώστα Κοντοπάνου