ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

amen.gr

Διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι ιεράρχες γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έφερε στην πρόσφατη Ιεραρχία το θέμα της συγχώνευσης ή κατάργησης κάποιων ειδικών Επιτροπών, που είχαν συσταθεί από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Θεώρησαν ότι αποδομείται σιγά – σιγά το έργο του μακαριστού.

Μα καλά, δεν έχουν ακούσει αυτοί οι αρχιερείς το ρητό: “Αν θες να θάψεις ένα θέμα, να το παραπέμψεις σε μια επιτροπή”; Αυτό ισχύει για κάθε οργανισμό, κυρίως του δημοσίου. Οι επιτροπές κατά κανόνα δεν λειτουργούν ή στην καλύτερη περίπτωση υπολειτουργούν.

Αρκούν οι μόνιμες Συνοδικές Επιτροπές. Αρκεί να παράγουν όντως έργο. Κι αυτές πολλές είναι. Άρα, η πληθώρα των επιτροπών επί Χριστοδούλου έπρεπε να έχει κατργηθεί προ πολλού. Άργησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να το πράξει.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να μας δώσει ένα κατάλογο των δεκάδων επιτροπών που συνεστήθησαν επί του μακαριστού; Νομίζω ότι ούτε η ίδια η Σύνοδος δεν μπόρεσε να τον καταρτίσει όσο ζούσε.

Επίσης, θεωρείται ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος “άφωνος”. Ευτυχώς! Είχα γράψει και είχα πει και από ραδιοφώνου όταν εξελέγη, ότι η μεγάλη προσφορά του στην Εκκλησία, μετά την εποχή της “γλωσσολαλιάς” Χριστοδούλου, θα ήταν η σιωπή! Αν μπορεί να κάνει και κάτι έχει καλώς, αλλιώς η σιωπή στους καιρούς μας είναι ό,τι πολυτιμότερο. Εννοώ να ομιλεί με διάκριση, με περισσή σκέψη και ο λόγος του να είναι – όπως και είναι – ενωτικός και όχι διχαστικός.

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ο οποίος είναι λαλίστατος, τι καταφέρνει δηλαδή; Είναι αστείο να επικαλείται ως επιχείρημα ότι ο λαός θέλει να μιλάνε οι ποιμένες του επειδή κάποιοι λένε στον ίδιο: “Συνέχισε”!

Προσωπικά θα ήθελα τον Αρχιεπίσκοπο πιο δυναμικό ως προς τη ρήξη του με το εκκλησιαστικό κατεστημένο (οργανωσιακούς, ποικίλους συντηρητικούς, “αντι-οικουμενιστές” κ.λπ.). Νομίζω ότι παρά το ότι δεν τον εκφράζουν αυτές οι τάσεις, εκ χαρακτήρος δύσκολα θα συγκρουστεί μαζί τους. Γενικώς αποφεύγει τις συγκρούσεις. Θα ήθελα, ακόμη, να αφιερώνει λιγότερο χρόνο σε όσα συντελούν στην ενδοστρέφεια της Εκκλησίας και – ένεκα συνθηκών – τα συντηρεί με τον τρόπο του.

Τελικά, η προσφορά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην Εκκλησία είναι η μετριοπάθεια και όχι η αμετροέπεια, η διάκριση και όχι η ακρισία, η σοβαρότητα και όχι η εξαλλοσύνη και δη άνευ λόγου, όπως ζήσαμε στο παρελθόν.

Και βέβαια το ότι δεν επιδιώκει την παντοειδή προβολή του, κυρίως από τα ΜΜΕ, τα οποία έχουν λάβει το μήνυμα και συμπεριφέρονται αναλόγως. Έτσι δεν χρειάζεται τώρα να απαγορευθούν οι κάμερες στους ναούς που λειτουργεί, δεν χρειάζονται ανασκευαστικές δηλώσεις γιατί “παρερμηνεύτηκαν” κάποιες άλλες, δεν υποφέρουμε από την ατέλειωτη “εκκλησιολογία” εν ταις αγοραίς.

Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν κάποιοι εκ των ιεραρχών μας ότι οι καιροί έχουν αλλάξει ριζικά, οι εξελίξεις σε όλους τους τομείς είναι ραγδαίες και το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν είναι πολλή δουλειά για τον άνθρωπο και πλατύ άνοιγμα στην κοινωνία. Με το να μένουν στον εκκλησιαστικό μικρόκοσμο και σε όσους τους κολακεύουν, απλώς επιτείνουν την απομόνωσή τους και περιπίπτουν σε μεγαλύτερη ανυποληψία από το κύριο σώμα της κοινωνίας.