Του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού σήμερα κι ένας του στίχος αρκεί:
Κυματούνται μου τα σπλάχνα
ου χωρεί μου την χαράν η ψυχή
Μουσική του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Το τραγουδάει ο ίδιος με τον Αργύρη Μπακιρτζή.
Από τον δίσκο Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001).
Και αυθόρμητα μου 'ρχεται στο νου ο παρεμφερής στίχος του Διονυσίου Σολωμού:
"Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν" (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ').
Και ο αντίστοιχος του Ελύτη από το Άξιον εστι: "Τα σπλάχνα μου αναδεύουν".
Από τον δίσκο Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001).
Και αυθόρμητα μου 'ρχεται στο νου ο παρεμφερής στίχος του Διονυσίου Σολωμού:
"Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν" (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ').
Και ο αντίστοιχος του Ελύτη από το Άξιον εστι: "Τα σπλάχνα μου αναδεύουν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου