Έφυγε και ο κυρ-Βαγγέλης, ένας από τους λιγοστούς γνήσιους Νιχωρίτες.
Πήγε στην αιωνιότητα.
Ο Βαγγέλης Νικολαϊδης γνώρισε το χωριό και τους ανθρώπους του από 7 χρονών όταν άρχισε τη βιοπάλη σε ένα παντοπωλείο. Έκανε οικογένεια, ανάθρεψε τα παιδιά του, τα πήγε στην Αθήνα αλλά πάντοτε είχε στην καρδιά του στο Νιχώρι. Μονάχα το βαρύ χειμώνα μας έλειπε, αλλά κάθε άνοιξη τον ξαναβλέπαμε με το ευγενικό του χαμόγελο, με την ευαίσθητη ψυχή του, την καλοσυνάτη συμπεριφορά του και με το πάθος του για την Κουμαριώτισσα και τον κήπο της. Αρκετά χρόνια διετέλεσε πρόεδρος και επίτροπος της κοινότητας.
Απρόσμενα τον περασμένο Ιούνιο όταν βρισκόταν στο Νιχώρι χτύπησαν οι κώδωνες του κινδύνου. Η ασθένεια πολύ σοβαρή. Φεύγοντας μας υποσχέθηκε ότι θα έρθει τον Σεπτέμβριο πίσω. Αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο αγαπητός κυρ-Βαγγέλης ήταν η ζωντανή ιστορία μας. Μια μορφή συμβολική που γεφύρωνε το πέρασμα του χρόνου, βίωσε τον πόνο αλλά παρόλα αυτά παρέμεινε αυθεντικός εκφραστής της υπερηφάνειας, της λησμονημένης ρωμέικης διαλέκτου και της καθαρής ψυχής της εποχής του.
Αιώνια η μνήμη του. Θα τον θυμόμαστε και ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο στην λατρευτή του σύζυγο Σοφία και στα παιδιά τους.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ
Πήγε στην αιωνιότητα.
Ο Βαγγέλης Νικολαϊδης γνώρισε το χωριό και τους ανθρώπους του από 7 χρονών όταν άρχισε τη βιοπάλη σε ένα παντοπωλείο. Έκανε οικογένεια, ανάθρεψε τα παιδιά του, τα πήγε στην Αθήνα αλλά πάντοτε είχε στην καρδιά του στο Νιχώρι. Μονάχα το βαρύ χειμώνα μας έλειπε, αλλά κάθε άνοιξη τον ξαναβλέπαμε με το ευγενικό του χαμόγελο, με την ευαίσθητη ψυχή του, την καλοσυνάτη συμπεριφορά του και με το πάθος του για την Κουμαριώτισσα και τον κήπο της. Αρκετά χρόνια διετέλεσε πρόεδρος και επίτροπος της κοινότητας.
Απρόσμενα τον περασμένο Ιούνιο όταν βρισκόταν στο Νιχώρι χτύπησαν οι κώδωνες του κινδύνου. Η ασθένεια πολύ σοβαρή. Φεύγοντας μας υποσχέθηκε ότι θα έρθει τον Σεπτέμβριο πίσω. Αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο αγαπητός κυρ-Βαγγέλης ήταν η ζωντανή ιστορία μας. Μια μορφή συμβολική που γεφύρωνε το πέρασμα του χρόνου, βίωσε τον πόνο αλλά παρόλα αυτά παρέμεινε αυθεντικός εκφραστής της υπερηφάνειας, της λησμονημένης ρωμέικης διαλέκτου και της καθαρής ψυχής της εποχής του.
Αιώνια η μνήμη του. Θα τον θυμόμαστε και ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο στην λατρευτή του σύζυγο Σοφία και στα παιδιά τους.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ
Aπογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 23.9.2010
Τον μακαρίτη κυρ Βαγγέλη τον Νιχωρίτη τον γνώρισα κι εγώ κατά τις επισκέψεις μου στο Νιχώρι τα τελευταία χρόνια.
Πρώτος ερχόταν στις ακολουθίες της Παναγίας της Κουμαριώτισσας και του Αγίου Νικολάου και τελευταίος έφευγε. Πράος και σοφός. Λίγα λόγια. Με γνήσια ταπείνωση...
Πρόλαβα και τον φωτογράφισα. Η πρώτη φωτογραφία στον περίβολο της Κουμαριώτισσας που τόσο αγάπησε. Η δεύτερη, που είμαστε μαζί, στο Ρωμέϊκο Κοιμητήριο του Νιχωριού. Πήγα με τον πρόεδρο της Κοινότητας και δραστήριο Ρωμιό Λάκη Βίγκα στο Κοιμητήριο για τα τρισάγια της Μ. Παρασκευής του 2009, κι ο κυρ Βαγγέλης εκεί...
Τον έβλεπα και καταλάβαινα κάπως τι θα πει μνήμη. Ψηφιδωτό της Ρωμιοσύνης τα μάτια του.
Την ευχή του να 'χουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου