ΟΔΟΙΠΟΡΩΝ ΕΝ ΖΑΚΥΝΘΩ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Ένας καφές στη Μπόχαλη - ίσως η πιο ξακουστή περιοχή της Ζακύνθου - είναι αναμφισβήτητα μια απόλαυση λόγω της θεάς θέας, που θα 'λεγε κι ο παμφίλτατος Π.Κ., που σε αιχμαλωτίζει με μιας!

Δεν είναι αυτή η θέα μια "ρομαντική υπόθεση", αλλά μια ολόφωτη θέα της πόλης της Ζακύνθου και της θάλασσας που τη βρέχει, θαρρείς σαν να 'ταν έτσι από καταβολής κόσμου. Ο χρόνος σταματάει για λίγο, η μηχανή αποτυπώνει τη ζωγραφιά, η παρέα συνομιλεί ακάθεκτη με φόντο το πέλαγο και την Παναγιά τη Σκοπιώτισσα στο βάθος, πάνω στο λόφο.

Λόφος του Στράνη. Όμορφος πευκόφυτος λόφος που προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα προς τον Ζακυνθινό κάμπο. Μόλις 2 χλμ από την πόλη της Ζακύνθου στην περιοχή του Ακρωτηριού.

Ο λόφος του Στράνη ήταν ένας από τους αγαπημένους περιπάτους του Διονυσίου Σολωμού. Εκεί, καθώς το θέλει η παράδοση, καθισμένος ο ποιητής στη σκιά ενός δέντρου και ακούγοντας τα κανόνια από το απέναντι Μεσολόγγι, έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερία.

Στο άγαλμα του Σολωμού που δεσπόζει στο λόφο, υπάρχει πλάκα, στο αριστερό μέρος της βάσης, όπου έχουν χαραχθεί οι γνωστοί στίχοι από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους:

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·

η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.

Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:

«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

Η θέα, τέλος, από το Mπαλκόνι στο Τσιλιβί, δεν μπορεί παρά να σου φέρει στο νου τον στίχο του ποιητή της Ιδιωτικής Οδού:

Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία, όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό.
Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας.