Στην Καθημερινή της Κυριακής διάβασα την είδηση για την Βιβλιοθήκη της Βέροιας και την συνέντευξη του διευθυντή της στον Σπύρο Γιανναρά, ο οποίος γράφει τα εξής εισαγωγικά στο θέμα:
Είναι κοινή αίσθηση, η οποία ενίοτε επικυρώνεται από σχετικές έρευνες και στατιστικές, ότι οι Ελληνες δεν διαβάζουν. Οπως επίσης ότι δεν είναι -εκτός από ορισμένους μελετητές- εξοικειωμένοι με τις βιβλιοθήκες. Εκφράζοντας αυτή τη δυσφορία ο Κωστής Παπαγιώργης παραλλήλισε κάπου το διάβασμα στη βιβλιοθήκη με τον ύπνο σε ξένο σπίτι. Η πρόσφατη, όμως, μεγάλη διεθνής διάκριση της Κεντρικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιας, στην οποία απονεμήθηκε στις 12 του μηνός το βραβείο του Ιδρύματος του Μπιλ και της Μελίντας Γκέιτς στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, δεν επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Η βιβλιοθήκη που έλαβε χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων, δεν κατάφερε απλώς να ενθουσιάσει τους κατοίκους της Βέροιας, αλλά έφθασε, σύμφωνα με τον διευθυντή της τον κ. Γιάννη Τροχόπουλο, να συναγωνίζεται αντίστοιχα μεγαθήρια του εξωτερικού. Αυτό μοιάζει να έγινε εφικτό όχι τόσο χάρη στην αύξηση της «φιλανάγνωσης» ή της βιβλιοφιλίας, αλλά στο γεγονός ότι η βιβλιοθήκη μετεξελίχθηκε από απλή δανειστική στο αντίστοιχο των δυτικοευρωπαϊκών Public Library. Σε ένα «κέντρο για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας, της γνώσης και της καινοτομίας», όπως μας εξηγεί ο διευθυντής της.
Η Βέροια, λοιπόν, έκανε τη διαφορά με την Βιβλιοθήκη της.
Φέτος στην Πάτρα γιορτάστηκαν πανηγυρικά τα 100 χρόνια από την ίδρυση και λειτουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Πραγματοποιήθηκαν πετυχημένες - απ' ότι μαθαίνω - από πλευράς συμμετοχής των Πατρινών, εκδηλώσεις για την επέτειο της εκατονταετηρίδος.
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη, όμως, ζει στο μεσαίωνα! Το κτήριο που τη στεγάζει έχει πια γίνει αποθήκη βιβλίων. Δεν χωράει τίποτα. Σημαντικά βιβλία σαπίζουν στα υπόγεια, έρμαια της υγρασίας. Για σύγχρονη τεχνολογία ούτε λόγος! Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων υπευθύνων της, η Βιβλιοθήκη δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των σύγχρονων καιρών.
Και για να μην σκεφτεί κανείς ότι πάλι υπερβάλλω, ακούστε τι είπε ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Βέροιας στον Σπ. Γιανναρά:
Η Βέροια είναι μια επαρχιακή, όχι ιδιαίτερα ανθηρή πόλη με μεγάλη ανεργία. Μια πόλη σε πολύ πιο δεινή θέση από, π.χ., τα Γιάννενα που επένδυσαν στον τουρισμό και στα πανεπιστήμια. Η βιβλιοθήκη ακολούθησε διαφορετικό πλάνο από εκείνο της πόλης. Η πόλη και η βιβλιοθήκη τράβηξαν διαφορετικούς δρόμους.
Και η Πάτρα είναι μια πόλη της ανεργίας, που έχει Πανεπιστήμιο, και σπουδαίο μάλιστα, αλλά δεν έχει βρει τον τρόπο σύνδεσής της με το Ακαδημαϊκό ίδρυμα, δεν έχει βρει τρόπο να αναδείξει την Βιβλιοθήκη της, τον πολιτισμό της, την ύπαρξή της ολάκερη.
Η Βέροια δείχνει το δρόμο. Όχι μόνο στην Πάτρα, αλλά και σε άλλες επαρχιακές πόλεις που επιτέλους θα πρέπει να καταλάβουν τι σημαίνει πολιτισμός τον 21ο αιώνα.
Πολύ χαρηκα κ. Ανδριόπουλε οταν ειδα τυχαια στο blog σας την αναφορά για την βιβλιοθήκη της Βέροιας. Εχουμε πολλές φορές συζητήσει το θέμα της βιβλιοθήκης της Πάτρας και νομίζω ότι γνωρίζετε αρκετά πράγματα γιαυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνω λοιπόν με οσα γράφετε στο σχόλιο σας. Ως γνωρίζουσα κάπως περισσότερα πράγματα θα σας πω ακόμα τούτο: αν δεν αλλάξει απόψεις η δημοτική αρχή της Πάτρας, δεν υπάρχει κανενα περιθώριο να εκσυγχρονιστεί η βιβλιοθήκη της. Το πρόβλημα βρίσκεται στον μεγαλοιδεατισμό που μας ταλαιπωρεί ως πόλη και στο οτι δεν θέλουμε να δούμε πως εχουν τα πράγματα στον κόσμο εξω απο τα ορια του δήμου Πατρέων.
Ο καθ'ολα άξιος Ι. Τροχόπουλος παλεψε πολλά χρόνια. Ηταν τυχερός που ανήκε στις Δημόσιες Βιβλιοθηκες. Οταν εγιναν οι πρωτες κινήσεις για το πρόγραμμα Publica εκανα καποιες προσπάθειες, ως μελος του Δ.Σ., να εντάξω και την Δημοτική Βιβλιοθηκη Πατρων. Καμποσα χρόνια μετά μπορώ να πω, οτι ήταν αδύνατο να καταλάβουν κάποιοι αιρετοί που δυστυχώς είχαν λόγο, τι προσπαθουσα να κανω.
Ελπίζω να μπορέσουν να καταλάβουν τι χάθηκε, βλέποντας την Βιβλιοθήκη της Βέροιας που το εργο της πηρε μεγάλη δημοσιότητα τωρα με το βραβειο Γκειτς. Γιατι φυσικά η Βεροια εκμεταλλεύτηκε για πολλά χρόνια ολα τα προγράμματα της Ευρωπης για τις βιβλιοθηκες και αναπτύχθηκε για να φτάσει ως εδω, πράγμα που δυστυχώς ηταν αδύνατο να προχωρήσει στην Πάτρα με τις αγκυλώσεις.
Δαναη Παπαδημητρίου
Φιλολογος-Βιβλιοθηκονόμος
τ. καθηγήτρια τμ. Βιβλιοθηκονομίας ΤΕΙ Αθήνας
Διαβάζοντας το άρθρο και το σχόλιο, θα ήθελα να προσθέσω, σε σχέση με το χώρο, ότι η Δημοτική Βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα κτίριο του οποίου το ισόγειο χρησιμοποιείται από άσχετες με αυτήν υπηρεσίες. Θα μπορούσε η Δημοτική αρχή να τις απομακρύνει σε άλλους χώρους και να επεκταθεί η βιβλιοθήκη αφού έχει τόσο έντονο πρόβλημα. Ακόμα και η Δημοτική Πινακοθήκη με το τόσο αξιόλογο πολιτιστικό έργο που προσφέρει στην πόλη επί σειρά ετών, θα μπορούσε να μεταφερθεί σε κάποιο ανεξάρτητο κτίριο ώστε και η βιβλιοθήκη να αποσυμφορηθεί και η πινακοθήκη να ανανεωθεί και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο. Επιτρέψτε μου να συμφωνήσω στο θέμα της τεχνολογικής στασιμότητας της βιβλιοθήκης- όποιος έχει αποπειραθεί να κάνει χρήση των υπηρεσιών της θα ήταν σύμφωνος- και να αναφέρω μόνο το γεγονός ότι δανείζει όπως και πριν 30 χρόνια καθαρά λογοτεχνικά βιβλία. Δηλαδή αν κάποιος θελήσει να δανειστεί ένα βιβλίο φιλοσοφίας, ή ιστορίας,ή ψυχολογίας κλπ., το μόνο που μπορεί να κάνει είναι χρήση του βιβλίου επιτόπου. Προφανώς υπάρχει 'ελλειψη τεχνολογικού εξοπλισμού ή ανθρώπινο δυναμικού ή και των δύο. Τί εμποδίζει εκείνους που αποφασίζουν, να αναλάβουν την απαιτούμενη δράση για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες ώστε η βιβλιοθήκη να αρχίσει να προσφέρει ουσιαστικές υπηρεσίες στους πολίτες της Πάτρας?
ΑπάντησηΔιαγραφή