Είναι, δυστυχώς, έως και αστεία ενίοτε η χρήση Πατέρων και πατερικών χωρίων από τους «ακραφνείς» ορθοδόξους (και τους «αντι-οικουμενιστές»), προκειμένου να «κατοχυρώσουν» τις θέσεις τους και να «αποδείξουν» του λόγου τους το «αληθές».
Αυτή η χρήση γίνεται συνήθως κατά τρόπο προκλητικό και αυθαίρετο! Χωρίς να εντάσσονται τα πράγματα στην ιστορική τους διάσταση, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Πατέρες είπαν ή έγραψαν ετούτο ή το άλλο.
Το πράγμα φθάνει στο αποκορύφωμα της γελοιότητος με την χρήση λόγων σύγχρονων μορφών, όπως οι Γέροντες Παϊσιος, Πορφύριος κ.ο.κ. Απορείς και λες με όσα παρατίθενται: Μα αυτοί οι άγιοι άνθρωποι τα είπαν όλα, δηλ. για πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα και του αύριο; Το θέμα χρήζει ψυχολογικής ερμηνείας…
Όμως, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ορθοδοξία υπήρξε σαρκωμένο και το συναμφότερον. Και οι διαφορετικές τάσεις και εκτιμήσεις αγίων για διάφορα θέματα δεν εμπόδισαν την αγιότητά τους (με δεδομένα, βέβαια, τα κατά το δυνατόν ασφαλή κριτήρια της αγιότητος).
Για παράδειγμα: Πολλά γράφονται στις μέρες μας για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων και οι υποστηρικτές της μη μετάφρασης προσάγουν πλείστα όσα «πατερικά (και γεροντικά) χωρία» προκειμένου να στηρίξουν την άποψή τους.
Τον περασμένο Οκτώβριο η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας (μετέπειτα και Οικουμενικού) Κυρίλλου του Λουκάρεως, ανδρός που διέπρεψε στους χρόνους της δουλείας και ετελεύτησε μαρτυρικώς. Ως γνωστόν, ο Κύριλλος Λούκαρις προλόγισε τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης από τον Μάξιμο Καλλιπολίτη στη λαϊκή γλώσσα, τονίζοντας τη σημασία της μετάφρασης των Ευαγγελίων. Πρέπει, τώρα, οι υποστηρικτές της μετάφρασης να κάνουν «σημαία» τον νέο Άγιο Κύριλλο για να προωθήσουν τις απόψεις τους;
Ακόμα, ο Κύριλλος Λούκαρις ήταν ο Πατριάρχης που καλλιέργησε σχέσεις με τους πρεσβευτές Προτεσταντικών χωρών στην Κωνσταντινούπολη και με τους Αγγλικανούς θεολόγους. Στις πράξεις και τις ενέργειές του βλέπουμε την τάση του Ελληνισμού να έρθει σε επαφή με το δυτικό πολιτισμό. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριλλος πρέπει να γίνει η «σημαία» των «οικουμενιστών» που επιδιώκουν τον διάλογο με τη Δύση;
Καλό θα ήταν να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα με περισσότερη σοβαρότητα. Και κυρίως να κάνουμε προσεκτική χρήση των Πατέρων και των Αγίων, οι οποίοι δεν έγραψαν και είπαν για να «δικαιώσουν» τις δικές μας ιδεοληψίες και εμμονές.
Αυτή η χρήση γίνεται συνήθως κατά τρόπο προκλητικό και αυθαίρετο! Χωρίς να εντάσσονται τα πράγματα στην ιστορική τους διάσταση, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Πατέρες είπαν ή έγραψαν ετούτο ή το άλλο.
Το πράγμα φθάνει στο αποκορύφωμα της γελοιότητος με την χρήση λόγων σύγχρονων μορφών, όπως οι Γέροντες Παϊσιος, Πορφύριος κ.ο.κ. Απορείς και λες με όσα παρατίθενται: Μα αυτοί οι άγιοι άνθρωποι τα είπαν όλα, δηλ. για πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα και του αύριο; Το θέμα χρήζει ψυχολογικής ερμηνείας…
Όμως, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ορθοδοξία υπήρξε σαρκωμένο και το συναμφότερον. Και οι διαφορετικές τάσεις και εκτιμήσεις αγίων για διάφορα θέματα δεν εμπόδισαν την αγιότητά τους (με δεδομένα, βέβαια, τα κατά το δυνατόν ασφαλή κριτήρια της αγιότητος).
Για παράδειγμα: Πολλά γράφονται στις μέρες μας για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων και οι υποστηρικτές της μη μετάφρασης προσάγουν πλείστα όσα «πατερικά (και γεροντικά) χωρία» προκειμένου να στηρίξουν την άποψή τους.
Τον περασμένο Οκτώβριο η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας (μετέπειτα και Οικουμενικού) Κυρίλλου του Λουκάρεως, ανδρός που διέπρεψε στους χρόνους της δουλείας και ετελεύτησε μαρτυρικώς. Ως γνωστόν, ο Κύριλλος Λούκαρις προλόγισε τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης από τον Μάξιμο Καλλιπολίτη στη λαϊκή γλώσσα, τονίζοντας τη σημασία της μετάφρασης των Ευαγγελίων. Πρέπει, τώρα, οι υποστηρικτές της μετάφρασης να κάνουν «σημαία» τον νέο Άγιο Κύριλλο για να προωθήσουν τις απόψεις τους;
Ακόμα, ο Κύριλλος Λούκαρις ήταν ο Πατριάρχης που καλλιέργησε σχέσεις με τους πρεσβευτές Προτεσταντικών χωρών στην Κωνσταντινούπολη και με τους Αγγλικανούς θεολόγους. Στις πράξεις και τις ενέργειές του βλέπουμε την τάση του Ελληνισμού να έρθει σε επαφή με το δυτικό πολιτισμό. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριλλος πρέπει να γίνει η «σημαία» των «οικουμενιστών» που επιδιώκουν τον διάλογο με τη Δύση;
Καλό θα ήταν να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα με περισσότερη σοβαρότητα. Και κυρίως να κάνουμε προσεκτική χρήση των Πατέρων και των Αγίων, οι οποίοι δεν έγραψαν και είπαν για να «δικαιώσουν» τις δικές μας ιδεοληψίες και εμμονές.
"Τον περασμένο Οκτώβριο η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας (μετέπειτα και Οικουμενικού) Κυρίλλου του Λουκάρεως"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο πότε εμάθες εσύ Θεολογία; Δεν κοιτάς την κοσμικομουσικη σου και να αφήσεις καλύτερα την Θεολογία για άλλους;
Η αγιοποιηση του Κύριλλου Λουκάρεως είναι σαν του Σμύρνης Χρυσόστομου; Ή ήταν αίτημα του λαού;
Και γιατί την έκανε τώρα ο οικουμενιστής Θεόδωρος πατριάρχης και όχι οι τοσοι αιώνες που πέρασαν απο την εκδημια του Λουκαρη;
Ελληνορθόδοξος
Παναιρετικέ Εθνοφυλετιστά της 30 Ιουνίου 2010 4:26 μ.μ. να σπουδάσεις Αγιολογία και επίσης να μην προσβάλλεις Προσωπικότητες ως οι Πατριάρχαι Αλεξανδρείας και Σερβίας(ο οποίος και προσφάτως εχώρησε σε Αγιοκατάταξη... το αν σε συμφέρει, ενδεχομένως, η συγκεκριμένη και γι΄αυτό σιωπάς...αδιάφορο!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αρέσουν αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης ανάμεσα σε ευσεβείς Χριστιανούς!
ΑπάντησηΔιαγραφή@30 Ιουνίου 2010 10:34 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την προσοχή σας στο σχόλιό μου, απλά σας αντιτείνω ότι δεν έχω δηλώσει "ευσεβής"....Καλό σας μήνα!
30 Ιουνίου 2010 5:04 μ.μ.
Ειλικρινά απορώ: πώς μπορεί να αγιοκατατάσσεται ένας πατριάρχης, ο οποίος κινήθηκε με πολιτικά κριτήρια και υπέγραψε την γνωστή καλβινιστική ομολογία πίστεως, την οποία καταδίκασε σύσσωμη η Ορθοδοξία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι η άγνοια, και γι αυτό συστήνω να διαβάσετε το Ορθοδοξία και Προτεσταντισμός του Καρμίρη.
Τώρα, αν κάποιοι κάνουν σημαία τον πρώτο που προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκπροτεσταντίσει την Ορθοδοξία, αυτό μόνο σε ευκαιριακές σκοπιμότητες μπορεί να αποδοθεί, από όπου κι αν προέρχονται.
"προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκπροτεσταντίσει την Ορθοδοξία"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αντίθεση προφανώς, φίλε 02 Ιουλίου 2010 8:38 π.μ., με τις Χριστιανικές Οργανώσεις που με πάρα πολλή επιτυχία, στην Ελλάδα τουλάχιστον, το κατάφεραν και συνεχίζουν απτόητες.....ώστε στις μέρες μας να ισούται η Ορθοδοξία με τον πουριτανισμό και τον ευσεβισμό, Αγγλίας και Γερμανίας αντίστοιχα! Δηλαδή ή είσαι καλός ή κακός! Το αθλητής και αγωνιστής δεν χωρεί......κάτι παλιοασκητές-βρωμοκαλόγεροι άλλων εποχών τα δίδασκαν αυτά τα αιρετικά...... Τώρα είναι όλα καθαρά ή ακάθαρτα! Και ο εκκαθαίρων τα ρερυπωμένα σκεύη εκποδών........