Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΓΝΩΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ


Στην Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων amen. gr διαβάστε, αγαπητοί συνοδίτες, ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις του Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνατίου και του Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου για το ζήτημα της μεταφράσεως των λειτουργικών κειμένων.

Επίσης, για το ίδιο θέμα: ένα άρθρο του καθηγητή του Α.Π.Θ. Πέτρου Βασιλειάδη και δύο άρθρα του θεολόγου Χάρη Ανδρεόπουλου:
- Η ιερότητα βρίσκεται στο περιεχόμενο, όχι στη γλώσσα. Πρόκειται για μια σύντομη, αλλά άκρως κατατοπιστική ιστορική επισκόπηση
του ζητήματος της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής στη νεοελληνική.
- Οι προτάσεις Βασιλειάδη για τη λειτουργική αναγέννηση.

Διαβάστε, επίσης, στο ΒΗΜΑ της Κυριακής το άρθρο της καθηγήτριας του ΑΠΘ Δήμητρας Κούκουρα Πάτ' ερημών.

Ο διάλογος για το θέμα έχει ξεκινήσει με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις να έρχονται στο προσκήνιο.

9 σχόλια:

  1. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ.
    ΤΡΟΜΕΡΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορούμε να έχουμε την παραπομπή της ανακοίνωσης του Αγίου Πειραιώς για το θέμα;

    Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε απλά κάποια δημοσιεύματα για το Νεοβαρλααμισμό αλλά για ενορχηστρωμένη αντεπίθεση των Οικουμενιστών και των Νεοβαρλααμιτών με διευθυντή ορχήστρας τον κ. Πέτρο Βασιλειάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ενδιαφέρουσες αυτές οι απόψεις.
    Το Βήμα της Κυριακής, εκτός από το άρθρο της κ. Κούκουρα, φιλοξενεί και ένα άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου, το οποίο μάλλον διέλαθε της προσοχής του ιστολόγου:

    http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=122&artId=328013&dt=25/04/2010

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δια το θέμα της λειτουργικής γλώσσας είχε δηλώσει:
    «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν θεωρεί την γλωσσικήν μορφήν δόγμα, αλλά ποιμαντικόν μέσον. Επομένως χρησιμοποιεί εκάστοτε την αποτελεσματικωτέραν γλώσσαν. Εν τούτοις η εκκλησιαστική γλώσσα της Θείας Λατρείας δεν πρέπει να είναι η καθημερινή γλώσσα, αλλά υψηλοτέρα και επισημοτέρα, δια να αισθάνεται ο χριστιανός την επισημότητα της Θείας Λειτουργίας, χωρίς βεβαίως να αδυνατεί να παρακολουθήση τα νοήματα αυτής.»
    Αυτήν την δήλωση του Παναγιωτάτου, την είχα διαβάσει παλαιότητα στην ιστοσελίδα «Αναστάσιος», μου άρεσε η σοφή τοποθέτηση του Οικουμενικού Πατριάρχου και την σημείωσα. Την αναφέρω ώστε ο καθείς μας να βγάλει και τα δικά του συμπεράσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΘ ΜΕΤΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ ΤΜΗΜΑ "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΕ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ"

    Aνδριόπουλος Πατρών,
    Ανδρεόπουλος Λαρίσης: Tο θεολογικόν δίδυμον του οικουμενισμού. Eχει απόλυτον δίκαιον ο κ. Τελεβάντος!!!

    Μαθηταί των Βασιλειάδη, Κωνσταντίνου, Πέτρου και λοιπών - τι να περιμένει κανείς από νεωτεριστάς θεολόγους.

    Το Τμήμα Θεολογίας Θεσσαλονίκης θα πρέπει να ονομασθή σε "Τμήμα Οικουμενιστικής Θεολογίας"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο,τι και ν λενε οι δεσποτάδες που επικαλείσαι ιστολογε και οι αλλοι προσφιλείς σου "θεολόγοι" το θεμα ειναι οτι δεν πρεπει να αλλάξει η γλώσσα της λειτουργίας κ.λ.π. τοσα χρόνια πως την καταλάβαιναν οι αγράμματες γρήούλες; τώρα σας έπιασε ο πόνος; οσο για τους μετανάστες, αν γινουν ορθόδοξοι, θα συνηθίσουν την γλώσσα αυτή.
    αντε γιατι πολλές ανοησίες γράφεις.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ψάλτη Ανδριόπουλε πές μας τι λέει ο δάσκαλος σου Λυκούργος Αγγελόπουλος για το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανδριόπουλε θα γράψεις την μουσική για την νέα λειτουργική γλωσσα, ώστε να κατανοείται το περιεχόμενο των ύμνων, όχι μονο λογικά μα και ακουστικά-συναισθηματικά.
    Θα τρίζουν τα λείψανα του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού,...
    Αλλά ποιός ήταν αυτός ο παλιό"επαρχιώτης" καλόγερος ,μπροστά στον ευγενή κοσμοπολιτισμό και την θεολογική αυτάρκεια των σημερινών φαεινών εγκεφάλων του αγ.Δημητριάδος και του αγ.Μεσσηνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντως το θέμα θα απασχολήσει πολύ περισσότερο τον ελληνόφωνο χώρο όταν οι επόμενες γενιές κληρικών δε θα έχουν απολύτως καμιά σχέση με τη λειτουργική γλώσσα. Λίγοι κληρικοί μπορούν άλλωστε και σήμερα να κατανοήσουν ή να συντάξουν κείμενα σε αρχαία ελληνικά ή και στην καθαρεύουσα. Είναι αποκαρδιωτικό να βρίσκεις στη Δύση σχολεία που διδάσκουν αρχαία ελληνικά και οι μαθητές να διαλέγονται άνετα στην αρχαία ελληνική, αν και με την ερασμική προφορά, και να μη βρίσκεις ένα μαθητή στην Ελλάδα να μπορεί να κάνει το ίδιο. Όλα είναι απόρροια της λανθασμένης, κατά τη γνώμη μου, εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση. Ίσως να προστίθεται και η αδιαφορία της Εκκλησίας να ασχοληθεί με ουσιαστικά προβλήματα των μελών της. Η αρχαία ελληνική ή καλύτερα η ελληνιστική μορφή της δεν αποτελεί εμπόδιο κατανόησης αλλά η λαϊκοκρατική άποψη ανάγκης ενός εσφαλμένως θεωρούμενου εκσυγχρονισμού της Εκκλησίας να δημιουργεί ανάλογους ψυχαναγκασμούς. Δε θα συρρεύσουν τα πλήθη με την αλλαγή της γλώσσας. Ας μην απατώμαστε. Επιτρέψτε μου να σας ομολογήσω, ότι μου προκαλεί εντύπωση και δέος η εδώ και αιώνες απαράλλακτη χρήση της εβραϊκής γλώσσας σε όλες τις συναγωγές του κόσμου, συντηρητικές, ορθόδοξες και φιλελεύθερες καθώς και η αποκλειστική χρήση της αραβικής σε όλο το μουσουλμανικό κόσμο. Μάλιστα στο Ισλάμ η αραβική δεν αποτελεί απλά ιερή γλώσσα αλλά είναι η γλώσσα του Θεού! Γιατί αυτοί μπορούν κι εμείς δε μπορούμε; Οι ρωμαιοκαθολικοί για αιώνες δε καταλάβαιναν τη λατινική, μοναδική λειτουργική τους γλώσσα παγκοσμίως μέχρι το 1965, και μετέφρασαν τα πάντα. ¨ολοι καταλαβαίνουν τι λέει ο παπάς. Το πρόβλημα έιναι ότι σε πολλές χώρες τον καταλαβαίνουν αν δεν έχουν τελειώσει οι μπαταρίες των ακουστικών τους. Γιατί οι λίγοι εκκλησιαζόμενοι βρίσκονται στνήθως στο εσπέρας της επίγειας ζωής τους. Αντιθέτως όπου τελούνται ακολουθίες στη λατινική και σύμφωνα με το παλαιό ρωμαϊκό τυπικό δε πέφετει ούτε καρφίτσα και ο μέσος όρος ηληκίας είναι αισθητά χαμηλός. Οπωσδήποτε η γλώσσα δεν είναι δόγμα απαράλλακτο αλλά ας μη βιάζουμε πράγματα και καταστάσεις. Ακόμη και η εις επήκοον πάντων ανάγνωση των ευχών είναι θεμιτή και άκρως παραδοσιακή αλλά εάν θέλουμε να είμαστε συνεπείς και πιστοί στην ανατολική χριστιανική παράδοση μας, θα έπρεπε και αυτές να εκφέρονται εμμελώς σε ύφος κλιτόν. Η Ανατολή ποτέ δε δέχτηκε να διαβάζονται απλά τα ιερά κείμενα. Πάντοτε εμμελώς. Αυτό αποτελεί κοινή παράδοση όλων των ανατολικών χριστιανικών εκκλησιών ή αν θέλετε και όλων των ανατολικών θρησκειών.Ακόμη και η Ιλιάδα με μέλος και μέτρο προφερόταν. Η ξερή ανάγνωση αγνωσμάτων και ευχών θεωρείται απαράδεκτη. Η ωραιότητα των κειμένων, πολλά από τα οποία είναι γραμμένα σε ποιητικό μέτρο, συμπληρώνεται από την εμμελή και διαβαθμισμένη ανάγνωση τους. Άλλωστε το ιερό και θείο δράμα είναι αυτό που συναρπάζει το νού και όχι η λογική κατανόηση των διαδραματιζομένων. Αν πάω σε μια ιταλική όπερα δεν καταλαβαίνω τίποτε. Με συναρπάζει όμως ο τόνος, το ύφος, το μέλος, η κίνηση, το δράμα. Θυμάμαι και τη γιαγιά μου που δε καταλάβαινε γρύ ελληνικά αλλά συγκινούνταν αφόρητα από τις παλιές ελληνικές ταινίες και ήταν σε θέση να τις αφηγηθεί λεπτομερώς σε απταίστη τουρκική. Και ήξερε και χίλιες προσευχές στα ελληνικά χωρίς να καταλαβαίνει τι λέει. Έκλαιγε όλη τη μεγάλη εβδομάδα στις ακολουθίες και εξιστορούσε το θείο πάθος στα εγγόνια της σε απταίστη πάλι τουρκική. Μήπως τελικά δεν είναι στραβός ο γιαλός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή