Του Σπύρου Kαραλή - Καθημερινή
Βημόθυρο ονομάζεται η πόρτα της Ωραίας Πύλης που οδηγεί στο Ιερό των εκκλησιών. «Βημόθυρο» τιτλοφορείται και το νέο τριμηνιαίο περιοδικό εκκλησιαστικού περιεχομένου που παράλληλα όμως, επιχειρεί να αναδείξει, χρησιμοποιώντας σύγχρονη, άμεση, γλώσσα, και τα θέματα εκείνα που ακουμπούν τη φορτισμένη επικαιρότητα των ημερών, καθώς και των προβληματισμών που αναπτύσσονται στην ξεχασμένη, από τη δημόσια προβολή, κοινωνία.
Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το πρώτο τεύχος του περιοδικού, όπου στο πολυσέλιδο αφιέρωμα στην Υπεραγία Θεοτόκο –την πάντων χαρά Παναγία–, προστέθηκε και ένα δεύτερο μικρότερης έκτασης, με θέμα τον καυτό Δεκέμβριο 2008, τις αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις των νέων στους δρόμους της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων. Ενα γεγονός που ναι μεν έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων και σποραδικά συζητιέται ακόμη, ωστόσο, το σύνολο των βαθύτερων διαστάσεων ουδέποτε απασχόλησε σοβαρά, και όσο θα έπρεπε, προκειμένου να κατανοηθούν οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν χιλιάδες 16χρονα παιδιά σε ανοιχτή αντιπαράθεση όχι με τους σχεδόν συνομηλίκους τους άνδρες των ΜΑΤ αλλά κατά βάσιν, με πρωτεύοντα κοινωνικά προβλήματα που πνίγουν τα όνειρα τους. Αυτή η γενιά τώρα διανύει ή ολοκληρώνει την εφηβεία εν μέσω βαθιάς και γενικευμένης κρίσης που φαίνεται να υπερβαίνει τον χαρακτήρα μιας ακόμη οικονομικής κρίσης, αγγίζοντας ευθέως τον πυρήνα της πολιτικής και πολιτισμικής συγκρότησης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και των αξιών της.
«Κουραστήκαμε να παρατηρούμε ως άπραγοι θεατές, κουραστήκαμε να σκεφτόμαστε και να μη συνομιλούμε, να μην εκφραζόμαστε. Κι αποφασίσαμε να σηκωθούμε, ν’ ανασκουμπωθούμε και να συναντηθούμε με τον κόσμο που αναζητά την ποιότητα, που πιστεύει και ελπίζει...», σημειώνουν οι συντελεστές του περιοδικού στο editorial του πρώτου τεύχους, δίνοντας το στίγμα αυτής της εκδοτικής προσπάθειας. Με τη συμπλήρωση ότι πρόκειται για ένα περιοδικό που αφορά όλους, έχοντας ως άξονα την ορθόδοξη παράδοση, τη σπουδή της Θεολογίας, των αγίων και των Πατέρων, αλλά που θα είναι ανοιχτό στον κόσμο και το παγκόσμιο γίγνεσθαι και θα παρεμβαίνει σε ζητήματα κοινωνίας και πολιτισμού.
«Το περιοδικό αυτό προκύπτει κάπως αυθόρμητα σαν μια διάθεση έκφρασης και επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους που έχουν κοινούς προβληματισμούς χωρίς απαραιτήτως να καταλήγουν σε κοινά συμπεράσματα», λέει στην «Κ» η θεολόγος και διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού, κ. Εύη Βουλγαράκη - Πισίνα, κάνοντας μνεία στο τοπίο της κυρίαρχης ενημέρωσης και της μαζικής πληροφορίας της τελευταίας 30ετίας. «Βλέπει κανείς έναν μέσο όρο που συνεχώς φθίνει, που καλλιεργεί τα πιο χαμηλά και επιθετικά ένστικτα του ανθρώπου δίχως να προάγει τη δημιουργική σκέψη, αλλά αντιθέτως, προπαρασκευάζοντας καταναλωτές παντός είδους πανέτοιμους να αποδεχθούν ό,τι τους σερβίρεται».
φωτό: Εύη Βουλγαράκη - Δημ. Πισίνας
Βήμα προβληματισμού
Η κ. Βουλγαράκη αναφέρεται και στα ζητήματα της Εκκλησίας και της ορθόδοξης παράδοσης, σημειώνοντας το γεγονός ότι κατακλυστήκαμε από εκτεταμένη αρνητική δημοσιότητα γύρω από τα εκκλησιαστικά με τα διάφορα σκάνδαλα (Βατοπέδι, κ.λπ.) που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας: «Σε τέτοιο σημείο ώστε αυτό που βλέπεις να νιώθεις ότι δεν είναι πραγματικότητά σου. Εννοώ πρωτίστως των ανθρώπων που προέρχονται από την Εκκλησία, αφού από εκεί προέρχομαι κι εγώ, που δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά, αλλά αναζητούν την πνευματικότητα στην καθημερινότητα. Ετσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κάτι που θα συνιστά βήμα διαλόγου, γιατί μόνη η κριτική είναι εύκολη και ανέξοδη. Το στοίχημα είναι να δημιουργήσεις και να αναμετρηθείς με τις πραγματικές δυσκολίες. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ανεπτυγμένη την κουλτούρα διαλόγου. Αντιθέτως, χαρακτηριζόμαστε από πολλές εμπάθειες, παίρνουμε μια θέση και συνήθως βλέπουμε γύρω μας εχθρούς και αυτό συμβαίνει σε όλους τους χώρους, πνευματικούς και πολιτικούς. Εχουμε μάθει περισσότερο να αυτοπροσδιοριζόμαστε μέσα από τη ρήξη και την αντίθεση παρά μέσα από μια θετική κατάθεση. Γι’ αυτό και επιθυμούμε το περιοδικό να λειτουργήσει ως βήμα διαλόγου. Ιδιαίτερα στην ανάπτυξη ενός ανιδιοτελούς διαλόγου με στόχο τη συνάντηση με τον Αλλον και όχι ενός στημένου, διπλωματικού, διαλόγου που αποσκοπεί αλλού. Στη συνάντηση με το πρόσωπο του Αλλου και τη γνωριμία μαζί του, κερδίζεις άλλωστε βαθύτερο επίπεδο αυτογνωσίας».
Οι συνεργάτες
Στις περίπου 250 έγχρωμες σελίδες του περιοδικού, τα κείμενα είναι γραμμένα με σαφή και εύληπτο τρόπο, φιλοξενώντας άρθρα διαβαθμισμένης δυσκολίας καθώς επιθυμία των συντελεστών είναι να απευθυνθούν στο ευρύ κοινό και σε απαιτητικούς αναγνώστες. Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμη και τα πλέον σύνθετα και επιστημονικά κείμενα είναι προσπελάσιμα στον αναγνώστη χωρίς να προϋποτίθενται εξειδικευμένες γνώσεις. Τη συντακτική επιτροπή αποτελούν οι κ. Παν. Βολάκης, Αγγελος Καλογερόπουλος, Γιώργος Μπάρλας, Κων. Μπλάθρας, Ρόνι Μπου Σάμπα, Αλεξία Σότου, Κων. Σύρος, Νίκη Τσιρώνη, Γιώργος Χρουσής. Το Βημόθυρο κυκλοφορεί σε κεντρικά περίπτερα και βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις «Μαΐστρος».
Ψωμί και Θρησκευτικά
Στο δεύτερο τεύχος, ανάμεσα στην άλλη ύλη του περιοδικού θα εμπεριέχονται δύο νέα αφιερώματα, το πρώτο στο Ψωμί, τον άρτον ημών τον επιούσιον, που στις μέρες μας αποκτά επιπλέον και μια δραματική επικαιρότητα, και το δεύτερο στη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, ένα θέμα που από διάφορες πλευρές τα τελευταία χρόνια εγείρονται ζητήματα σχετικά με το κατά πόσον και υπό ποία μορφή θα πρέπει ή όχι να διδάσκεται στην εκπαίδευση.
«Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό μάθημα, όχι απλώς γιατί καθοδηγεί θεολογικά, αλλά και γιατί, κατά κάποιον τρόπο, σταματάει το χρόνο, και όλη αυτή τη συνεχή προσπάθεια που το εκπαιδευτικό σύστημα έχει θέσει ζητώντας διαρκώς από τους μαθητές να κυνηγούν την επίδοση», λέει η κ. Βουλγαράκη. Και εξηγεί: «Θέτει θεμελιώδη ερωτήματα στα παιδιά για τις αξίες, τα βάζει να αναρωτηθούν για το δρόμο τους στη ζωή, τα πράγματα εκείνα που έχουν πραγματική σημασία για τα ίδια, ως αυτόνομες υπάρξεις που διατηρούν το αίτημα του αυτοπροσδιορισμού τους».
Οσον αφορά το Ψωμί, στο κείμενό της που θα συνοδεύει εκείνα των άλλων συντελεστών σε μια πολύπλευρη προσέγγιση στη λαογραφία και στα μυστήρια του άρτου, η κ. Βουλγαράκη γράφει, μεταξύ άλλων: «Η φτώχεια είναι γενικά κακό. Μπορεί όμως να είναι και υψίστη ευλογία. Ο πλούτος θεωρείται εμπόδιο για τη βασιλεία των ουρανών. Μπορεί όμως και να είναι εργαλείο, με βάση την παραβολή των ταλάντων, για αξιοποίηση που σώζει και ευεργεσία της κοινωνίας. Ψευδοϊδεολογήματα δεν μπορούν να στηρίξουν άλλο τη ζωή μας. Ο κόσμος πρέπει να επανεξετάσει το ζήτημα της απληστίας. Πρέπει να επανεξετάσει όμως και μια θεώρηση, στη βάση κάποιων έωλων κεκτημένων, που τον κάνει να περιμένει αναπαυμένος να του εξασφαλίσουν οι άλλοι το ψωμί του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου