ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Φίλος του ιστολογίου μου έστειλε ένα κείμενο για την στάση της Εκκλησίας στο θέμα της οικονομικής κρίσης. Το δημοσιεύω προς προβληματισμόν και διάλογο και ως συνέχεια προηγούμενης σχετικής ανάρτησής μου.

Είναι κοινός τόπος η οικονομική κρίση στην πατρίδα μας.

(Κατά τη γνώμη μου είναι εν πολλοίς τεχνητή και τα όποια μέτρα [αφαίμαξη ουσιαστικά της πλειονότητας του λαού] έρχονται να υπηρετήσουν την αδηφάγο μανία των λίγων και μονίμως κατεχόντων).

Σ' αυτή την κρίση ζητείται από τους κυβερνώντες η συναίνεση όχι μόνο των πολιτών, αλλά και θεσμών, όπως η Εκκλησία. Σ' αυτό προφανώς το πνεύμα κινείται και η σπουδή δύο Μητροπολιτών της εν Ελλάδι Εκκλησίας (Μεσογαίας και Αλεξανδρουπόλεως), να καταθέσουν τους μηνιαίους μισθούς τους στον κρατικό κορβανά, προς συνεισφορά στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσεως. Πολλοί έσπευσαν να χειροκροτήσουν με ενθουσιασμό την κίνηση αυτή των δύο Μητροπολιτών, παρουσιάζοντάς τους ως πρότυπα προς μίμηση και για τους λοιπούς Μητροπολίτες. Άλλοι μιλούν για λαϊκισμό και επικοινωνιακά τεχνάσματα (που προφανώς αποβλέπουν κάπου...).

Επειδή δεν είμαι από εκείνους που εύκολα πια πείθονται για την ευθύτητα και ειλικρίνεια τέτοιων τακτικών, απλώς θέλω να καταθέσω κάποιους προβληματισμούς μου.

- Εάν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες θέλουν να ενισχύσουν την κυβέρνηση για έξοδο από την οικονομική κρίση, γιατί αυτό έπρεπε να γίνει με τόση δημοσιότητα; Εάν δεν τους μιμηθούν οι υπόλοιποι επίσκοποι, οι οποίοι (κάποιοι τουλάχιστον απ' αυτούς ενεργούν με βάση το ευαγγελικό "μη γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου"), ποιά θέση θα έχουν στη συνείδηση των πιστών και όχι μόνο; Η κατάθεση στον κρατικό κορβανά του μισθού, έστω κι αν εκληφθεί αυτή η κίνηση συμβολικά, είναι η ενδεδειγμένη λύση στο πρόβλημα;

- Εάν τα 2000 ευρώ περίπου, που είναι ο μηνιαίος μισθός ενός επισκόπου είναι υπερβολικά για έναν καλόγερο (που είναι ο επίσκοπος), όπως ισχυρίζονται, τότε θα έπρεπε να τον αρνηθούν ευθύς αμέσως με την ανάληψη των επισκοπικών τους καθηκόντων και να τον καταθέσουν σε ευαγή ιδρύματα ή να ενισχύουν άπορες οικογένειες. Τα τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα στην ελληνική κοινωνία δεν είναι των τελευταίων μηνών, αλλά σοβούν δεκατίες ολόκληρες. Οι μεγάλοι Πατέρες, τους οποίους έχουμε ως πρότυπα (Μ. Βασίλειος, Ιερός Χρυσόστομος, Γρηγόριος ο Θεολόγος, Μ. Αντώνιος κ.α.), ξεφορτώθηκαν την μεγάλη περιουσία τους για δύο κυρίως λόγους: 1) Για την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων κατά την ευαγγελική επιταγή και 2) γιατί συνειδητοποίησαν πόσο μεγάλο βάρος είναι τα υλικά αγαθά για την εν Χριστώ ζωή και σωτηρία, μάλιστα δε για καλογήρους. Ταυτόχρονα ως επίσκοποι με την όποια εκκλησιαστική περιουσία, το προσωπικό τους ενδιαφέρον και την σκληρή κριτική προς την αδικία από όπου και άν προερχόταν (πολιτική εξουσία, πλούσιοι), επετέλεσαν τεράστιο πρότυπο κοινωνικό έργο.

- Άραγε, σήμερα, η Εκκλησία δεν μπορεί να αξιοποιήσει την περιουσία της στον κοινωνικό χώρο και πρέπει να την καταθέσει στο κράτος, για να απαλλαγεί από τη "ρετσινιά"; Η "ρετσινιά" είναι η ύπαρξη περιουσίας, ή η αδράνεια και η αδιαφορία για την χρηστή αξιοποίησή της και πολλές φορές η διασπάθισή της;

- Γνωρίζουν οι εν Ελλάδι Μητροπολίτες πόσοι από τους κληρικούς τους, κυρίως μικρών ενοριών και της υπαίθρου, υποφέρουν με το μισθό πείνας; (συγκεκριμένα οι μη έχοντες πτυχίο Ανωτέρας ή Ανωτάτης Σχολής, και με πολλά παιδιά)

Πόσοι καθημερινοί άνθρωποι με μισθούς ντροπής δεν μπορούν να πληρώσουν τα στοιχειωδώς αναγκαία φροντιστήρια των παιδιών τους; Πόσοι στερούνται και τα απολύτως αναγκαία, προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους; Πόσοι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν την δόση στην Τράπεζα;

(Ακόμη και αυτοκτονίες έχουμε εξ αιτίας αυτών των προβλημάτων).

- Δεν μπορεί η Εκκλησία να φτιάξει φοιτητικές εστίες, οικοτροφεία για άπορους μαθητές;

- Δεν μπορεί να φτιάξει ένα ή περισσότερα πρότυπα κέντρα απεξάρτησης απο εξαρτησιογόνες ουσίες; (όχι βεβαίως προχειροδουλειές για να αναγράφονται στα Δίπτυχα ή να φωτογραφίζονται αλαζονικά κατά τα εγκαίνια επίσκοποι, ιερείς νομάρχες, δήμαρχοι και δεν ξέρω πόσοι άλλοι...).

- Δεν μπορεί να χτίσει νοσοκομεία; Γνωρίζουν οι Σεβασμιώτατοι πώς λειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία; Μόνο το φιλότιμο των εκεί εργαζομένων σώζει, προς το παρόν, την κατάσταση! Η πολιτική της κυβέρνησης κινείται προς την κατεύθυνση της ίδρυσης ιδιωτικών νοσηλευτικών θεραπευτηρίων (να μην αξιωθεί κάποιος να νοσηλευθή στα δημόσια νοσοκομεία- μόνο στα νεκροτομεία δεν έχουν τοποθετήσει κλίνες με ασθενείς).

- Δεν βλέπετε τί γίνεται με τη μείωση των μισθών, των συντάξεων, με την αύξηση της φορολογίας, την κοινωνική ασφάλιση;

Πώς μπορεί ο μέσος Έλληνας πολίτης να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα;

- Δεν μπορεί η Εκκλησία να "επιστρατεύσει" χριστιανούς εκπαιδευτικούς που θα βοηθούν αμισθί παιδιά απόρων οικογενειών; Πού είναι η πολυδιαφημιζόμενη χριστιανικότητά μας; Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας; (καταντήσαμε μουσείο!).

- Επιστρέφετε τον μισθό σας στο κράτος. Γιατί; Τί σας πείθει ότι το κράτος είναι η λύση; Ποιός δημιούργησε την κρίση; Δεν είναι το κράτος; Δεκαετίες ολόκληρες διασπαθίζεται το δημόσιο χρήμα, άνευ αιδούς! Κάθε κυβέρνηση κατηγορεί την προηγούμενη για καμμένη γη, αλλά, διασπαθίζει ό,τι βρίσκει!

Πίνακας: Το μέτρο του κόσμου, του Γιάννη Ψυχοπαίδη