Σαν σήμερα έφυγε η Μαρία Κάλλας. Ο ορισμός της ντίβας! Και της τραγικότητας, προσθέτω. Η περίπτωσή της υπήρξε στην κυριολεξία μοναδική! Καθόρισε οριστικά την όπερα στον καιρό μας, έζησε την απόλυτη δόξα και πέθανε μόνη...
Την ακούω πολύ... Και την σκέφτομαι περισσότερο... Αν ένιωσε την αληθινή αγάπη που περίμενε, όπως κάθε άνθρωπος ή αισθανόταν απλώς ένα ακριβό προϊόν προς κατανάλωση. Η σιωπή στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, είναι από τα σπουδαιότερα μαθήματα μουσικής που μας άφησε.
Ανήκει στην προσωπική μου μυθολογία, όπως και εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων.
Ήταν μια γυναίκα που σφράγισε ανεξίτηλα την όπερα, αφού και οι πλέον αδαείς τ' όνομά της προφέρουν πρώτα, αν τύχει και αναφερθούν στο είδος.
Ο μύθος της παραμένει ολοζώντανος μέχρι σήμερα κι απ' ό,τι φαίνεται για πολλά χρόνια ακόμα.
Την ευχαριστώ για τ' ανείπωτα κινήματα της ψυχής και του νου. Για το σμίλευμα της ευαισθησίας μου. Για όσα ακόμα θα μου δώσει, στο υπόλοιπο της ζωής μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου