Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου κ. Αθηναγόρα Ζηλιασκόπουλου
Εφημέριου Ενορίας Προφήτου Ηλιού Φραγκφούρτης, Ι. Μητροπόλεως Γερμανίας
Γεννήθηκα στη Γερμανία και διακονώ την τοπική Εκκλησία τα τελευταία 11 χρόνια. Λυπάμαι όταν οι αδελφοί μας στην Ελλάδα, μιλώντας εκ του ασφαλούς και με δημόσιους μισθούς, πράττουν μικρόνοα, μικροαστικά, "ελλαδίτικα" και φανατισμένα, προκαλώντας μεγάλο κακό και σύγχυση στις συνειδήσεις των πιστών μας.
Ζούμε σε μια χώρα, που η Oρθοδοξία είναι μειονότητα και αν μη τι άλλο έχει ευεργετηθεί τα μέγιστα από τις δύο μεγάλες Εκκλησίες, Ευαγγελική και Ρωμαιοκαθολική, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Η κοινωνία της Φραγκφούρτης αποτελείται από 170 διαφορετικές εθνότητες και σ' αυτήν υφίστανται 140 διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες και εκκλησίες.
Αν κλειστούμε στο καβούκι μας και δεν διαλεχθούμε με τον "άλλον", όποιος και να είναι αυτός, πώς θα ζήσουμε αρμονικά μαζί του; Η εποχή των μιλετίων έχει περάσει και χωρίς επικοινωνία, διάλογο και κατάλληλη παιδεία των πιστών όλων των θρησκειών, δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα κοινά μας προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις.
Ξέρετε, με πονά πάρα πολύ όταν αγωνιζόμαστε εδώ και τρέχουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα αγώνων δρόμου για μια Λειτουργία, για να στήσουμε μια πνευματική πατρίδα, για ένα "Χριστός Ανέστη", για ένα μήνυμα αγάπης, για μια αγκαλιά και ακούμε τα χίλια μύρια από τους καλοπληρωμένους "αδελφούς" μας. Ας σημειωθεί ότι πολλοί κληρικοί μας διακονούν αφιλοκερδώς, εξασκώντας παράλληλα κάποιο άλλο επάγγελμα, ενώ άλλοι αρκούνται στον πενιχρό μισθό των ενοριών χωρίς να είναι αποσπασμένοι του ελληνικού δημοσίου.
Μας χλευάζουν και μας καταμαρτυρούν ότι πουλάμε την Ορθοδοξία. Πολλές φορές έχω την αίσθηση, ότι με κάποιους ελλαδίτες αδελφούς πιστεύουμε σε διαφορετικούς θεούς. Τουλάχιστον, ας μη μας κατηγορούν ανυπόστατα, ας μη στέκονται στο μήκος των πωγώνων μας - κάτι σαν τους Ταλιμπάν δηλαδή που μετρούσαν το μήκος των τριχών και έκοβαν κεφάλια αν ήταν κάτω του επιτρεπτού - ή ας μη κρίνουν κάθε μας προσπάθεια, η οποία τους φαίνεται "ανορθόδοξη" επειδή δε μπορούν να την εντάξουν στον "ελλαδίτικο", ομοιογενώς "ορθόδοξο" μικρόκοσμο τους.
Εαν θέλουν να μας βοηθήσουν και να μας ενισχύσουν υπάρχουν εποικοδομητικοί τρόποι. Η άρνηση δημιουργεί άρνηση και σύγχυση. Κάθε Σεπτέμβρη ξεκινάμε τις απολογίες απέναντι στους πιστούς μας, των οποίων τα μυαλά, στις καλοκαιρινές διακοπές, έχουν πιπιλίσει οι κάθε είδους "σωτήρες" της Ορθοδοξίας. Αν δεν είναι αμαρτία, να χαλάς τον λογισμό του αδερφού σου, τότε τί είναι; Ξέρετε πόσο οδυνηρό είναι να προσπαθείς να οικονομήσεις τα ανοικονόμητα και ξαφνικά να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την σκληροκαρδία των κάθε είδους "γερόντων" και "πνευματικών" πατέρων; Και δυστυχώς όχι χωρίς φαρισαϊκά "οφέλη" εκ μέρους των τελευταίων. Κι αν αυτό δεν είναι εισπήδηση, τότε τι είναι;
Στέλνουμε πιστούς μας στην Ελλάδα για να γνωρίσουν από κοντά την μοναχική παράδοση, την ταπείνωση και τον πνευματικό πλούτο της Εκκλησίας μας, να οικοδομηθούν, να αναπαυθούν και επιστρέφουν ευσεβιστικά αλλοιωμένοι, πλυμένοι εγκεφαλικά Ταλιμπάν και "κριτές της Οικουμένης". ΓΙΑΤΙ;
Είμαστε ανοιχτοί στην πνευματική και καλώς νοούμενη πατρική νουθεσία και φιλαδελφία. Με διάκριση όμως, με ταπείνωση και προπαντός με αγάπη!
Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα, ούτε και με ενδιαφέρει - έχω αρκετούς σταυρούς να σηκώσω εδώ- πάντως εδώ ούτε με γενειάδες, ούτε με ράσα (κάτω απ' τα οποία πολλά μπορεί κανείς να κρύψει, και όσες φορές κυκλοφόρησα με αυτά εδώ, μόνο για μουσουλμάνο, ραβίνο ή για καρναβάλι με πέρασαν και τα "shalom", "selam aleikum" και τα τα φαιδρά "hellau" πήραν κι έδωσαν), ούτε με φανατισμούς, ούτε με ευσεβισμούς, ούτε με εθνικοπατριωτικούς Μαρκοευγενισμούς μπορούμε να πορευθούμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγκαλιάσουμε χωρίς διακρίσεις και να δώσουμε μαρτυρία αγάπης Χριστού Αναστάντος.
Συμμετέχω συνειδητά, τόσο στο διαχριστιανικό, όσο και στο διαθρησκειακό διάλογο που γίνεται στη Φραγκφούρτη και αυτό που έχω να πω είναι, ότι μόνο όφελος, σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο, γεύτηκα. Αν μη τι άλλο ακούστηκε στην τοπική κοινωνία, ότι υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία δε ζει απομονωμένη, αλλά ενδιαφέρεται και συμμετέχει ενεργά για την ομαλή συμβίωση των πολιτών.
Συγχωρέστε με για τα λάθη μου.
Με αγάπη Χριστού
π. Αθηναγόρας
Υ.Γ Αντί άλλης απάντησης στην επιστολή των 5 κληρικών, σας παραπέμπω στους λόγους του γέροντος Παϊσίου: «Το γράμμα του νόμου αποκτείνει»* γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β’ σελ. 78-80
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.
Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα αλλά και γερά».
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα. Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών. Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθέναν, ό,τι και αν έχει κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.
Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύει την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχει κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχει την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποκτείνει».
Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθεί η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι ικανός να διορθώνει τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
- Όταν, Γέροντα, ξεκινάει κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνει στα άκρα, λείπει η διάκριση;
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι’ αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνει καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν…
Γι’ αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλει ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα. * Βλ. Β’ Κορ. 3,6.
Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπες *
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα κι εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω κι ενα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός), δια να χρησιμοποιηθή κι αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας.
Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη εν πρώτοις απ όλους, που τολμώ να γράφω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος, ούτε θεολόγος.
Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας κ. Άθηναγόρα.
Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζουν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας : η οικογένεια να χάση το ιερό νόημα της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν εχουν την διάλυσιν και οχι την ένωσιν.
Κατεβάστε ομιλίες, βιβλία , βυζαντινή μουσική , φωτογραφίες Δωρεάν .
επικοινωνήστε μαζί μας @
Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά. Τό αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα, που έχουν φόβο Θεού...
Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό.
Ξέρουν όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.
Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας :
Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι που προσφέρανε καί προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας), τους οποίους άναψε το πυρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου.
Ας γνωρίζωμεν οτι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.
Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές.
Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει.
Δεν είναι Ναός, που κτίζεται από πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός. «Και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ ον δ’ αν πέση λικμήσει αυτόν» (Ματθ. καί 44-45).
Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θα παρουσίαση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας.
Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην οτι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φοράν που θα πταίη ο Πατριάρχης.
Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν’ αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό νομίζω, είναι παράλογον.
Εάν δια την α ή την β λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες - Θεός φυλάξει! - θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη.
Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει...
Δυστυχώς, έχουμε πολλές « εκκλησίες » στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν οτι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία.
Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο.
Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του σε όλους μας και εις τόν Πατριάρχην μας κ. Αθηναγόραν δια να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των «εκκλησιών», να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλλων «Όμολογιών», εάν και εφ όσον ειλικρινώς επιθυμούν να ασπασθούν τό Ορθόδοξον Δόγμα.
Θα ήθελα ακόμη να ειπώ, οτι υπάρχει και μια τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους.
Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον εαυτόν του) εις το τι θα ειπή ή τι θα γράψη δια να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα.Ενώ ο ίδιος αν έλεγε ή έγραφε τό ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων.
Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι αφ ενός μεν αδικεί τον πλησίον του, αφ ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων, διότι τους σκανδαλίζει.
Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνεί με τον χαρακτήρα μας δηλαδή ή είναι ολίγον επιεικής ή ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος.
Όλοι χρειάζονται εις την Έκκλησίαν.
Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί.
Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (τό καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλησίας.
Όλοι είναι απαραίτητοι.
Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου καί όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος.
Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα νά γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός μοναχός και το έργον μου είναι να προσπαθώ, όσο μπορώ, να απεκδύωμαι τόν παλαιόν άνθρωπον και να βοηθώ τους άλλους και την Εκκλησίαν, μέσω του Θεού δια της προσευχής.
Αλλά επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Ορθοδοξίαν μας επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να γράψω αυτά που ένοιωθα.
Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας μας.
Μέ πολύν σεβασμόν προς όλους
Εν Αγίω όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969
Παϊσιος μοναχός
( επιστολή πού στάλθηκε πρός τόν Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, προηγούμενο τότε τής Ιεράς Μονής Πετράκη καί ιδρυτή τού " Ορθόδοξου τύπου" απ΄ όπου τελευταία ή επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε)
κ. Ανδριόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζετε μέχρι πότε(ποιο έτος) ο Πρωτοπρεσβύτερος Ν.Θ.Δημαράς ήταν κληρικός της Ι.Μ.Καλαβρύτων και Αιγιαλείας? Σε βιβλίο του γραμμένο το 1993 παραθέτει λόγια παραινετικά του π. Παισίου πράγμα που μου κάνει εντώπωση διότι γνωρίζω την αντιπάθεια των ζηλωτών προς τον γέροντα. Να υποθέσω ότι τότε 1993 ήταν ακόμη μέλος της συγκεκριμένης μητρόπολης?
ωραίο κέιμενο και συμφωνώ
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ" ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφή______Συνεπείς πρός την εξαγγελία μας δημοσιεύουμε σήμερα τον Πρόλογο ενός πολύκροτου βιβλίου, τον οποίον έχει γράψει ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος ως Μητροπολίτης Θηβών. Ο συγγραφεύς είναι αλλοδαπός. Ήρωας του βιβλίου είναι ο κατά την εποχή του 2ου Παγκοσμίου πολέμου Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος της Κροατίας ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ, ο οποίος, από θρησκευτικό φανατισμό κινούμενος, έγινε πρόξενος μαρτυρικού θανάτου κάποιων εκατοντάδων Ορθοδόξων Σέρβων! Σε ένα και μόνο στρατόπεδο τότε αποτεφρώθηκαν 700.000 Ορθόδοξοι! Αυτή είναι η Γενοκτονία του Αρχιεπισκόπου Στέπινατς!Ήταν ανάγκη, βλέπετε, να αφανισθούν οι Ορθόδοξοι Σέρβοι, ώστε οι Κροατία να παραμείνη καθαρόαιμη Κροατική και Παπική!
_______Λογικά καί με τα δεδομένα της εποχής μας πλέον θάπρεπε ο Αρχιεπίκσοπος της Γενοκτονίας να καταδικασθή από την Ρώμη. Νά όμως, ότι ο νυν Πάπας μέ απόφασή του ανεκήρυξε τον εγκληματία Αρχιεπίσκοπο άγιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας!
ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ!!!!!
Ασπάζομαι τον αδελφό Κληρικό από την Γερμανία. Συμφωνώ σε όλα όσα λέει και τον συγχαίρω που έχει την παρρησία να τα καταθέτει δημόσια. Γέμισε δυστυχώς η Εκκλησία ταλιμπάν, που νομίζουν πως Ο Χριστός έπαψε να σώζει και έχει αφήσει αυτούς στο πόδι Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς επειδή υπάρχουν οι διάφοροι ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ, είναι απαραίτητος ο διάλογος. Για ψάξτε λίγο την εκκλ. ιστορία μήπως βρείτε αντίστοιχους ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ στους ορθοδόξους:π.χ. περίοδος εικονομαχίας-και γενικοτερα στο Βυζάντιο-,περίοδος Κολλυβαδικού κινήματος.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ζουμπούλι
Δυστυχώς έχει γεμίσει η εκκλησία μουτζαχεντίν, που με υστερία εκφέρουν φανατικές και φονταμενταλιστικές απόψεις. Δεν πειράζει, οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν επηρρεάζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, αφού ο π.Παίσιος έλεγε ότι είναι ένας ταπεινός μοναχός, γιατί δεν σέβονται κάποιοι αυτην την ταπεινότητα και διατυμπανίζουν τις απόψεις του σαν θέσφατο; Η τελειότητα και το αλάνθαστο είναι αφηρημένες έννοιες και τις έχει μόνο ο Θεός, ο κάθε άνθρωπος σφάλλει διαφοροτρόπως. Άσε που στα διάφορα ''αποφθέγματα σοφών γερόντων'' διακρίνονται ουκ ολίγα φονταμενταλιστικά στοιχεία.
Ο Μisha, πότε θα πάψει να χρησιμοποιεί τους Πατέρες και τους γεροντάδες ως πάπες, τους οποίους απεχθάνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήαντι-πάπας.
Όταν παρουσιάζεται ο π.Παϊσιος σαν ,δήθεν, υποστηρικτής των οικουμενιστών,όπως προσπάθησε να τον εμφανίσει ο συγγραφεύς της επιστολής, κάποιος θα πρέπει να υπενθυμίσει ότι ο γέροντας «Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μη χρησιμοποιούν τους λόγους του λοιπόν οι οικουμενιστές γιατί η στάση και οι λόγοι τού οσίου γέροντος ελέγχουν σφοδρά τον οικουμενιστικό φανατισμό τους.
Οικουμενίστικο φανατισμό; Ο φανατισμός είναι τόσο συνήθης στον θρησκευτικό και πολιτικό χώρο οπότε μου κάνει εντύπωση που ο Misha τον εντόπισε μόνο στους οικουμενιστές, και σε κανέναν άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα όρια μεταξύ υγιούς θρησκευτικότητας και φανατισμού ή και παραθρησκείας είναι λεπτά και ενίοτε δυσδιάκριτα. Ωστόσο στους ''πατέρες'' και στους '΄γεροντάδες'' που ως άλλους πάπες κάποιοι παρουσιάζουν ως αυθεντίες, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα λεγόμενά τους είναι οφθαλμοφανής μια θρησκομανής τάση, ένας θεοκρατισμός που ξεπερνάει κάθε μέτρο. Και σε ό,τι υποστηρίζουν μόνιμη επωδός τους είναι ότι αν δεν ασπαστούμε τα λεγόμενά τους θα πάμε στην κόλαση, δεν υπάρχει περίπτωση! Δεν ξέρω, εγώ επειδή είμαι και χαζός δεν μπορώ να καταλάβω σε τι διαφέρουν αυτα τα κείμενα απτις επικίνδυνες παραθρησκείες.