Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΚΟΥΡΗ ΚΑΙ Η ΘΕΚΛΗ ΤΗΣ

Παρουσία της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη παρουσιάστηκε χθες το απόγευμα στις 7.30 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη το βραβευμένο μυθιστόρημά της «Θέκλη». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στα χρόνια των βαλκανικών πολέμων (1912-1913). Για το έργο της αυτό οποίο η πατρινή συγγραφέας τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών 2005 και με το Βραβείο της ΔΕΠΑΠ του Δήμου Πατρέων. Το φιλολογικό βραδινό διοργάνωσαν η Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος - την εκδήλωση συντόνισε ο πρόεδρός της Λεωνίδας Μαργαρίτης - και ο Τομέας Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας. Το βιβλίο παρουσίασε η φιλόλογος Βίβιαν Φαρμάκη.

Η κ. Αθηνά Κακούρη είπε στο τέλος δυο λόγια και απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις του κοινού. Ξεχωρίζω, αρχικώς, αυτά που είπε, με αφορμή την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, για την χάραξη πολιτικής των λαών:

Πρέπει να ξέρουμε και να θυμόμαστε πώς απεκτήθησαν αυτά τα μέρη και πόσο ακριβά σε αίμα πληρώθηκαν. Και πόσος Ελληνισμός έφυγε από άλλες περιοχές και κατέφυγε σε αυτά τα μέρη (στο βόρειο τμήμα της Ελλάδος). Η ιστορία δεν είναι ένα πράγμα στιγμιαίο. Οι επιδιώξεις των λαών και των Μεγάλων Δυνάμεων κρατάνε δεκαετίες, εικοσαετίες, αιώνες. Η πολιτική που χαράζουν είναι αιώνων πολιτική. Κι εμείς που είμαστε ένα μικρό κράτος καλό θα ήταν να ξέρουμε τι διακυβεύθηκε κάποτε, επομένως να ψευτοαναγνωρίζουμε τι ενδεχομένως διακυβεύεται σήμερα και να είμαστε τουλάχιστον συναισθηματικά και πρακτικά κάπως προετοιμασμένοι.

Κι ακόμη εξήγησε την δική της προσέγγιση στο είδος που θεραπεύει, δηλ. το ιστορικό μυθιστόρημα:

Γράφω ιστορικό μυθιστόρημα. Είναι ένα αναγνωρισμένο είδος αυτό και υπάρχουν πολλών λογιών ιστορικά μυθιστορήματα. Αυτό που γράφω εγώ είναι το πώς έζησαν οι άνθρωποι ορισμένα γεγονότα σε μια συγκεκριμένη εποχή.
Δεν παρακολουθώ την ζωή των διασήμων προσώπων, αλλά των ασήμων προσώπων, τα οποία υφίστανται αλλά και δημιουργούν την ιστορία. Η ιστορία σ’ ένα τέτοιου είδους μυθιστόρημα πρέπει να είναι παρούσα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Τα πράγματα πρέπει να βγαίνουν μέσα από την πραγματικότητα, αλλιώς δεν κάνεις ιστορικό μυθιστόρημα. Πρέπει να είναι, απολύτως, σαν να σας έπαιρνα απ’ το χέρι και να σας πήγαινα να δείτε την εποχή εκείνη.

Την κ. Αθηνά Κακούρη την θαυμάζω πάντα για την κοφτερή ματιά της και την ευθυκρισία της. Είμαι ευτυχής που με τιμά με την φιλία της. Εύχομαι να την απολαμβάνουμε για πολλά χρόνια ακόμη.