Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΟΔΥΝΗ

Στην ομιλία που έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στις 8-9-2008 στο Ναό της Παναγίας Διπλοκυονίου στον Βόσπορο - παρουσία προσκυνητών από την Πόλη, την Ελλάδα και την Κύπρο - είχε αναφερθεί και στην τουρκική ταινία που γυριζόταν τότε και σήμερα προβάλλεται στην Κωνσταντινούπολη και έχει ως θέμα τα Σεπτεμβριανά. Παραθέτουμε την σχετική ομιλία του Πατριάρχου (στην φωτό το εξώφυλλο του περιοδικού AKTUEL που προαναγγέλλει την ταινία Φθινοπωρινή οδύνη).

Εδώ εις την Πόλη τα τελευταία χρόνια την χαρά της εκκλησιαστικής πρωτοχρονιάς έρχεται να επισκιάσει η ανάμνηση των τραγικών γεγονότων της αποφράδος εκείνης νύχτας της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955. Εφέτος συμπληρώθηκαν 53 χρόνια από εκείνα τα τραγικά γεγονότα τα οποία και αποτέλεσαν την απαρχή του ξεκληρίσματος της ρωμιοσύνης εδώ. Το ΄55, όπως είπαμε, το ΄64 λόγω του Κυπριακού, και το ΄74 υπήρξαν πολύ δύσκολα χρόνια για την ομογένεια της Κωνσταντινουπόλεως, έφυγαν, έφυγαν χιλιάδες πιστοί, αλλά και όσοι μείναμε έχουμε ακόμη το κουράγιο και με την χάρη του Θεού θα το έχουμε και θα συνεχίσουμε απτόητοι να διαιωνίζουμε την ιστορία μας, την παράδοσή μας, την χριστιανικήν μαρτυρία μας την εδώ ζωή και ύπαρξή μας.

Σήμερα όντως είμεθα ολίγοι, κανείς όμως δεν μπορεί να προδιαγράψει με μαθηματική ακρίβεια το μέλλον της χριστιανοσύνης και της ρωμιοσύνης εις αυτή την Πόλη. Είχαμε δια μέσου των αιώνων άμπωτη και παλίρροια, καλές ημέρες, ευτυχείς ημέρες, αλλά και τραγικές ημέρες και τραγικά γεγονότα, όπως εκείνα του Σεπτεμβρίου του ΄55. Αισιοδοξούμε ότι η Τουρκία θα εισέλθει αργά ή γρήγορα, ευχόμεθα γρήγορα, εις την μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης, δηλαδή εις την Ευρωπαϊκή Ένωση, και τότε θα έχουμε θεαματικές αλλαγές εις την ζωή της Ομογένειας, της Μητρός Εκκλησίας, των άλλων μειονοτήτων, αλλά και γενικότερα εις την δομήν και συγκρότησιν της κοινωνίας της χώρας αυτής, ολοκλήρου της κοινωνίας, πράγμα για το οποίο ευχόμεθα και προσευχόμεθα να συμβεί το ταχύτερο δυνατόν.

Η Ελλάς, το λέω αυτό λόγω της παρουσίας του εξοχωτάτου πρέσβεως, πάντοτε υποστήριξε και υποστηρίζει την υποψηφιότητα της Τουρκίας προς αυτήν την κατεύθυνση, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και όρους και κριτήρια, όπως είναι πολύ φυσικό και όπως ισχύει για όλες της υποψήφιες προς ένταξη χώρες. Εμείς έχουμε την καρτερία, την υπομονή, την πίστη και την προσδοκία ότι θα έλθουν αυτές οι καλύτερες ημέρες. Άλλωστε, η ορθόδοξος χριστιανική πίστη μας είναι ανεξάντλητος πηγή δυνάμεως, εμπνεύσεως, αισιοδοξίας διότι ο Χριστός μας είπε «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» και πιστεύουμε πάντοτε ότι «μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω» όπως λέει το Ευαγγέλιο. Και με αυτή την πίστη τη βαθιά την Ορθόδοξη, την Χριστιανική και με αυτή την αισιοδοξία ατενίζουμε το μέλλον, θυμούμαστε το δυσάρεστο παρελθόν αλλά δεν σταματούμε σε αυτό, προχωρούμε με ελπίδα και αισιοδοξία προς το μέλλον.

Διάβασα χθες ότι τα γεγονότα τα Σεπτεμβριανά του '55 θα γίνουν ταινία. Να γίνουν, για να θυμίζουν στις νεώτερες γενεές το τι μεγάλο κακό μπορεί να κάνει, όχι σε μία ομάδα ανθρώπων, εν προκειμένω στους Ρωμιούς Ορθοδόξους Χριστιανούς της Πόλεως, αλλά σε αυτή την ίδια τη χώρα, τί μεγάλο κακό μπορεί να κάνει ο φανατισμός, ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία.

Έχουμε πικρά πείρα από όλα αυτά ιδιαιτέρως τις τελευταίες δεκαετίες, τα ξεπερνούμε, θέλουμε όμως να θυμούνται και οι επόμενες γενεές που δεν τα έζησαν αυτά τα γεγονότα, να διδάσκονται αρνητικώς δηλαδή να διδάσκονται ώστε να μην τα επαναλαμβάνουν ποτέ εις το μέλλον και να ζουν οι άνθρωποι και μάλιστα οι πολίτες της ίδιας χώρας, καθώς και γείτονες εν ειρήνη και ομονοία και αγάπη.