Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΤΑΣΤΙΚΤΟΙ...

Διαβάζω στο Εκ του Πλησίον του ποιητή της Ιδιωτικής Οδού τον…παρθενικό στίχο:
Στηθήτω μία Παρθένος κατάστικτη φιλιών η αμώμητος.
Και διαβάζω στο τελευταίο τροπάριο της δ’ ωδής του περίφημου Κανόνα του Μ. Σαββάτου:
Ο Άδης Λόγε, συναντήσας σοι, επικράνθη, βροτόν ορών τεθεωμένον, κατάστικτον τοις μώλωψι και πανσθενουργόν…Η Παρθένος του Ελύτη αμώμητος αν και κατάστικτη φιλιών!
Ο Λόγος του Μάρκου Υδρούντος (γιατί σ’ αυτόν αποδίδονται τα τροπάρια του κανόνα) πανσθενουργός αν και κατάστικτος τοις μώλωψιν!

Η εξ έρωτος παρθενία και η εξ ασθενείας παντοδυναμία.
Το συναμφότερον; Τα, φαινομενικώς, διεστώτα εις έν; Ο Ελύτης αντιγράφει δημιουργικά τον μελωδό;
Το πρότυπό του είναι ποιητικό ή οντολογικό; Η γραφή του ουτοπική ή υπαρξιακή; Η ματιά του παρθενική ή ευγενικά ηδονική;
Ο ίδιος μας δίνει μιαν απάντηση: «Τα πάντα εντέλει ανάγνωση επιδέχονται».


Και για να λυτρωθώ τον υιοθετώ, πάλι Εκ του πλησίον:

ΤΩΝ ΘΕΣΠΕΣΙΩΝ ΟΜΗΡΟΣ ΚΙ ΑΣ ΠΕΝΟΜΑΙ
ΓΛΥΚΙΑ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΕΜΟΚΥΚΛΙΣΤΟΣ

2 σχόλια:

  1. Αγαπητέ μου Παναγιώτη,

    Η γραφή μας συνιστά
    ιδρυτική πράξη αειζωΐας του Εφήμερου
    μετάβαση στην ου-τοπία του Ανέλπιστου
    κατάβαση καθ' έξιν στο πηγάδι των λυγμών
    μεταστοιχείωση ενός πεπερασμένου μυρμηγκιού σε ομφαλό του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απίστευτα! είναι δυνατόν να είναι η Παρθένος του ελύτη τόσο αγνή και τόσο πραγματική; και κατάστικτη από τα ζεστά βλέμματα του φιλοξενούμενου άγγελου;
    ένας ποιητής που χαράζει θεολογία ο Ελύτης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή